Anneniz derhal gitsin evden çocuk sizinle bağ kuramamış ki siz de onunla kuramamışsınız neyseki daha küçük kolay düzeltebilirsiniz hem bir kere anlamadığım şey şu, evin işini niye siz yapıyorsunuz da anneniz bebeğe bakıyor? Tam tersi olmalı siz tamamen bebekle ilgilenmeliydiniz anneniz ev işlerini yapmalıydı, kimse yokmuydu çevrenizde bunu söyleyecek? Eğer bu şekilde yapamıyorsanız anneniz gitsin siz de bol bol bebeğinizi göğsünüzde yatırın kokunuzu alsın ev işleri de kalsın çok da önemli değil.Merhaba hanımlar, düzeltilmiş 2,5 aylık bir kız bebeğim var. Anlaşıldığı üzere prematüre 26 haftalık doğdu tam 93 gün küvezde kaldı nihayet aldık, dünyalar bizim oldu derken şimdi başka bir derdim var. Bebeğimi eve getirdikten bir süre sonra annem yardıma geldi, geceleri çok uykusuz kalıyordum ilk zamanlar annem sabahları bebeği yanımdan alıp ilgileniyordu, bende bir kaç saat uyuyordum, sonra da yemek temizlik falan derken sadece emzirmek için aldım bebeğimi.O zamanlar bebeğim küçüktü farkedemedim ama şimdi anlıyorum ki bebeğim beni tanımıyor, annemi annesi sanıyor. İlk zaman önemsemedim, hatta hoşuma bile gidiyordu, çünkü annem bize pek sevgi gösteren biri değildir. Ama şimdi emzirmek bile sorun olmaya başladı,meme reddi sandım başlarda ama hayır bebeğim bana gelmeyi reddediyor, bu yüzden emmek de istemiyor. Bazen ağlama krizlerine giriyor, zorla emziriyorum, bazen susturamayıp anneme veriyorum o zaman hemen ağlaması duruyor, bu durum çok kalbimi acıtıyor. Benim için bebek sahibi olmak çok zordu, yıllarca uğraşma sonucu oldu sonra erken doğum, küvez süreci vs çok acılar çektim ama şimdi bebeğim beni istemiyor ne yapacağımı şaşırmış durumdayım, lütfen yardım edin.
Canım daha çok küçük bebeğin seni istemiyor falan diye düşünme daha yeni yeni tanıyor insanları ayırt ediyor benim bildiğim anne ev işi yemek yapar bebekle ilgilenmesi ne alaka tamam arada uyutur altını açar sen dinlendiğin zaman ama bebekle senin ilgilenmen lazımMerhaba hanımlar, düzeltilmiş 2,5 aylık bir kız bebeğim var. Anlaşıldığı üzere prematüre 26 haftalık doğdu tam 93 gün küvezde kaldı nihayet aldık, dünyalar bizim oldu derken şimdi başka bir derdim var. Bebeğimi eve getirdikten bir süre sonra annem yardıma geldi, geceleri çok uykusuz kalıyordum ilk zamanlar annem sabahları bebeği yanımdan alıp ilgileniyordu, bende bir kaç saat uyuyordum, sonra da yemek temizlik falan derken sadece emzirmek için aldım bebeğimi.O zamanlar bebeğim küçüktü farkedemedim ama şimdi anlıyorum ki bebeğim beni tanımıyor, annemi annesi sanıyor. İlk zaman önemsemedim, hatta hoşuma bile gidiyordu, çünkü annem bize pek sevgi gösteren biri değildir. Ama şimdi emzirmek bile sorun olmaya başladı,meme reddi sandım başlarda ama hayır bebeğim bana gelmeyi reddediyor, bu yüzden emmek de istemiyor. Bazen ağlama krizlerine giriyor, zorla emziriyorum, bazen susturamayıp anneme veriyorum o zaman hemen ağlaması duruyor, bu durum çok kalbimi acıtıyor. Benim için bebek sahibi olmak çok zordu, yıllarca uğraşma sonucu oldu sonra erken doğum, küvez süreci vs çok acılar çektim ama şimdi bebeğim beni istemiyor ne yapacağımı şaşırmış durumdayım, lütfen yardım edin.
Anneniz belki de sizinle olan ilişkisini telafi etmeye çalışıyordur, tabi bu onun problemi. Bebeğinizle güzel bağınız olacak endişelenmeyin.Olayı farkettiğim bir kaç günden beri ben ilgilenmeye çalışıyorum hatta kırmadan siz biraz mesafeli durun her şeyini ben yapayım dedim ama bilmiyorum sanki faydası olmuyor gibi hala kucağımdayken gözleri annemi arıyor. Gitmesini de nasıl söyleyebilirim ki, başka şehirde yaşıyor annem, yarıyıl tatilinde eşim izinli nasıl olsa diye evine gitti, tatilin yarısında tekrar geldi, geldiğini bile haber vermeden binmiş otobüse. Şimdi de sen artık git ben bakarım diyemiyorum.Ama dediğiniz gibi çok stresliyim ve çok üzgünüm. Ben anne sevgisini hissetmeden büyüdüm, özel bir bağımız yoktur annemle, hatta erkek evlatlarına daha düşkündür, ama ben hep bir kızım olsun isterdim annem gibi olmayacağım derdim, şimdi benim bebeğimin de böyle olmasını istemiyorum.
Merhabalar benim bebegimde 42 gün kuvezde kaldı eve geldiğinde cok tikaniyordu annem çok panik yaptı emmiyordu surekli ben sagım yapıyordum o sırada da annem ilgileniyordu bebeğimle bir baktım Birgün bebeğim annemi takip ediyor sizin gibi yıkıldım adeta kac ay ağladığımı bilmiyorum ben farkedince direk konuştum anne bu çocuk benim senin değil diye tabi annem bozuldu çok araştırdım okudum şu anda düzeltilmiş 8 aylik bebeğim cocuk doktorunuzla gorustum önerisi beraber yatin baglanma beraber yatma ile gerçekleşir büyük ölçüde dedi adem güneşin bir kitabı var guvenli baglanma diye onu okumanızı tavsiye ederim.Tam yaşadıklarızi yaşadım hala tam net düzelmiş değil aramiz fakat eskiye göre çok iyi mutlaka altini alırken konuşun onu eglendirin oyunlar oynayın onunla beraber yatin o çok etkili oluyor daha pozitif oluyor bebeğiniz size benim bebeğim ilk kalktığında goz teması kurmazdi benimle şimdi kuruyor mesela tam yüzde 100 iyileşti diyemem ama.yuzde 60 daha iyi diyebilirim size.Emzirirken şarkılar soyleyin bizde meme reddi var ben zorlamiyorum zaten 2 ay sonra ise başlayacağım sütumde azaldı ek gıdaya geçtik bu arada bebeğiniz sizi istemiyor değil sizinle bag kurması engellenmiş bebeğiniz sizi biliyor fakat sizden fazla ten teması yaptığı anneniz olduğu için ona güveniyor seviyorMerhaba hanımlar, düzeltilmiş 2,5 aylık bir kız bebeğim var. Anlaşıldığı üzere prematüre 26 haftalık doğdu tam 93 gün küvezde kaldı nihayet aldık, dünyalar bizim oldu derken şimdi başka bir derdim var. Bebeğimi eve getirdikten bir süre sonra annem yardıma geldi, geceleri çok uykusuz kalıyordum ilk zamanlar annem sabahları bebeği yanımdan alıp ilgileniyordu, bende bir kaç saat uyuyordum, sonra da yemek temizlik falan derken sadece emzirmek için aldım bebeğimi.O zamanlar bebeğim küçüktü farkedemedim ama şimdi anlıyorum ki bebeğim beni tanımıyor, annemi annesi sanıyor. İlk zaman önemsemedim, hatta hoşuma bile gidiyordu, çünkü annem bize pek sevgi gösteren biri değildir. Ama şimdi emzirmek bile sorun olmaya başladı,meme reddi sandım başlarda ama hayır bebeğim bana gelmeyi reddediyor, bu yüzden emmek de istemiyor. Bazen ağlama krizlerine giriyor, zorla emziriyorum, bazen susturamayıp anneme veriyorum o zaman hemen ağlaması duruyor, bu durum çok kalbimi acıtıyor. Benim için bebek sahibi olmak çok zordu, yıllarca uğraşma sonucu oldu sonra erken doğum, küvez süreci vs çok acılar çektim ama şimdi bebeğim beni istemiyor ne yapacağımı şaşırmış durumdayım, lütfen yardım edin.
Size birkaç tavsiyede bulunmak istiyorum durumu yaşamış birisi olarak kesinlikle alt açma banyo besleme biberon olsada uykuya gecis özellikle öğle uykusunu siz yatirmalisiniz temel ihtiyaçların yanında bebeğiniz sizin sevginize aç siz onun herseyisiniz bunu unutmayın.Bu forumda aynı durumu yaşayan bir bayan ile konusmustum bana belkide safece telafi bekliyorlar demisti o beni çok etkilemişti.Birde malesefki hersey anne de bitiyor o yüzden sirkelenip bebeğimiz için en doğru olanı yapmalıyız bebeğiniz daha çok küçük alışır size korkmayin sadece artık kontrol sizin elinizde olmalı.Bebekler yüksek sesle sevilmeyi abartılı mimiklerin parlak giysileri sari renki kolyeleri çok seviyorlar bilginiz olsun.Bu arada babam bazen geliyor benim yanıma oğlumla oynuyor şu an oğlum babama en ilgili bebekler kim onlarla ilgileniyorlarsa o kişiye dönüyorlar elinizden bırakmayın bebeginizi benim bebeğim şu anda tam bir kucak delisi maksimum 10 dak oynuyor sonra hemen kollarını açıyor al beni diye yani sizin bebeginizde bu duruma gelicek surekli onunla ilgilenin ben tüm ev işlerini bıraktım sadece onunlayim sizi istememesi mümkün değil dediğim gibi belkide sadece telafi istiyorlar.Olayı farkettiğim bir kaç günden beri ben ilgilenmeye çalışıyorum hatta kırmadan siz biraz mesafeli durun her şeyini ben yapayım dedim ama bilmiyorum sanki faydası olmuyor gibi hala kucağımdayken gözleri annemi arıyor. Gitmesini de nasıl söyleyebilirim ki, başka şehirde yaşıyor annem, yarıyıl tatilinde eşim izinli nasıl olsa diye evine gitti, tatilin yarısında tekrar geldi, geldiğini bile haber vermeden binmiş otobüse. Şimdi de sen artık git ben bakarım diyemiyorum.Ama dediğiniz gibi çok stresliyim ve çok üzgünüm. Ben anne sevgisini hissetmeden büyüdüm, özel bir bağımız yoktur annemle, hatta erkek evlatlarına daha düşkündür, ama ben hep bir kızım olsun isterdim annem gibi olmayacağım derdim, şimdi benim bebeğimin de böyle olmasını istemiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?