bebeğim beni tanımıyor :( cok ama cok mutsuzum

elif190 .!.:

anne dediğim çocukla en çok vakit geçiren onu büyüten kişi. illa biyolojik bağ olması gerekmiyor yani..


Ben doğruyum yada yanlışım demiyorum. belli kuramcıların ömürlerini harcadıkları bir konudan çıkan veriler ışığında konuşuyorum. mesleğimi sorduğunuz için belirttim. olay benim öğretmen veya doktor olmam değil bu olayı araştırmış olmam... keşke siz de biraz okusanız.

Genişletmek için tıkla...

Doğru olduğunuzu iddia edemezsiniz zaten.. Bana okumamı tavsiye edecek kadar birşey göremedim siz..
Keşke sizde çocuk ile ilgili durumların kitapta okuduklarınızdan ibaret olmadığının olgunluğunda olsanız..

winteriscoming .!.:

Doğru olduğunuzu iddia edemezsiniz zaten.. Bana okumamı tavsiye edecek kadar birşey göremedim siz..
Keşke sizde çocuk ile ilgili durumların kitapta okuduklarınızdan ibaret olmadığının olgunluğunda olsanız..

Genişletmek için tıkla...

anaokulunda da çocuklarla iç içe bulundum kardeşim de benle büyüdü kuzenlerim de..:)) hiç çocuk görmemiş değilim merak etmeyin.. ancak bilgisiz insanla tartışmak gerçekten çok zormuş bir kez daha anladım.. söylediklerim karşısında bana zıt bir görüş sunamıyorsunuz.. mesleğimi sorup sonra mesleğiniz önemli değil diyorsunuz... bunu nereden çıkardınız diyorsunuz nereden çıkardığımı söylüyorum yine ilgilendirmiyor sizi..araştırma gereği bile duymuyorsunuz sadece muhalefet olmak mı amaç? madem neden soruyorsunuz? çocuğunuz güvensiz bağlanma stiline sahip sanırım...yoksa böyle körü körüne, hiç bir dayanağınız olmadan konuşmazdınız... kolaylıklar diliyorum.

Psikolojide ayni bu olayin tanimi var, netten arastirin. Guvensiz baglanma diye geciyor

hiç üzülme canım benim bebeğim 15 aylık tıpkı seninki gibi 11 aylıkken herkese gidiyordu. ben de senin gibiydim. ilerde gel şeker vericem diyene de gider bu diyodum. ama bişeyi farkettim. ben ve oğlum hep yalnızdık fazla komşuya gidip gelme huyum yoktur. sonra arkadaşlarıma yakın bi yere taşındım. kalabalığa girip çıktıkça anneyi daha çok benimsiyor. yalnız olunca çocuk bi anda farklı insanlar görünce hep yanlarında kalmak istiyor. şimdi beni tuvalete bile göndermez aneee diye dolaşıyor

elzem88 .!.:

benım bebegım 11 aylık oldu.. ama daha benım annesı oldugumu bılmıyor gibi gelıyor herkesın kucagına gıdıyor.
bir yere bıraksam hıc aglamaz.. gunlerce kalır.. herkese guluyor..
normalmı sizce?
herkes ne guzel işte dıyor ama hıc guzel degıl moralım bozuk
benı ne zaman tanımaya baslayacak?

Genişletmek için tıkla...

bence kendine bukadar güveni olan sosyal bi bebek yetiştirdiğin için kendinle gurur duymalısın. benim kızım da seninki gibiydi, herkese giderdi, çok özenirdim annesinin yakasına yapışan bebeklere; beni hiç takmaz gibi gelirdi bana; aslında öyle olmadığını bebeğimi bir gece annemde bırakmak zorunda kaldığımda anladım, saatlerce anne diye ağlamış kızım canımcım benim ; üzülsem mi sevinsem mi bilemedim. şimdi 4 yaşında, hala her yere gider ama artık beni tanıdığından, sevdiğinden şüphem yok. sen de takma kafana, özgüveni yüksek bi çocuk olucak, okulda da hiç sıkıntı çekmiceksiniz..

elif190 .!.:

anaokulunda da çocuklarla iç içe bulundum kardeşim de benle büyüdü kuzenlerim de..:)) hiç çocuk görmemiş değilim merak etmeyin.. ancak bilgisiz insanla tartışmak gerçekten çok zormuş bir kez daha anladım.. söylediklerim karşısında bana zıt bir görüş sunamıyorsunuz.. mesleğimi sorup sonra mesleğiniz önemli değil diyorsunuz... bunu nereden çıkardınız diyorsunuz nereden çıkardığımı söylüyorum yine ilgilendirmiyor sizi..araştırma gereği bile duymuyorsunuz sadece muhalefet olmak mı amaç? madem neden soruyorsunuz? çocuğunuz güvensiz bağlanma stiline sahip sanırım...yoksa böyle körü körüne, hiç bir dayanağınız olmadan konuşmazdınız... kolaylıklar diliyorum.

Genişletmek için tıkla...

çocuk gelişimine merakı olan, çok araştıran biri olarak her mesajına katılıyorum ama sadece birini beğenebildim..

konu sahibi arkadaşım, arkandan ağlayan, sürekli kucağında oturan çocuk sana düşkün değil bağımlıdır.. genellikle çevre tarafından yadırganır bu durum, hatta "bu çocuk sana düşkün değil bak gitti başka çocuklarla oynuyor" şeklinde iğnelenirsin de.. yaşadım biliyorum.. benim miniklerim çok sosyal bebeklerdi, hiç arkamdan ağladıklarını, yakama yapıştıklarını hatırlamıyorum.. bunun bir dezavantaj değil, avantaj olduğunu bebeğiniz, bebeklikten çıkıp çocukluğa erişince anlayacaksınız..

ilk anlayacağınız okula ve çevreye alışmakta ki kolaylık olacak.. merak etmeyin o sizi biliyor, annesi olduğunuzun, sevginizin de farkında..

anne olarak bebeğimiz bizi herkesten ayrı tutsun bize güçlü duygularla bağlı olsun istiyoruz muhakkak.. "anne"yiz sonuçta azıcık da olsa pozitif bir ayrım yaşamak istiyoruz.. üzülmeyin siz de haklı olarak endişe duymuşsunuz.. ama inanın onun sizden ayrı kalabilmesi ya da siz yanından ayrılınca sakin kalması kötü birşey değil.. demekki size güveniyor bağlılığınızın farkında.. böyle düşünün.. siz annesiniz sizi hep çoook ayrı sevecek.. yabancılarla rahat o zaman sosyal yok ağlıyor aaa bu asosyal demek bence bebeklere haksızlık.. her bebek farklı.. her anne her aile farklı.. birinin "sosyal" diye yorumladığı davranışı başkası "şımarık" olarak yorumlar.. biri "asosyal" der diğeri "yaşından olgun" der.. kavramlara fazla takılmak çocuğunu kategorilere sokmak sadece anneyi yorar.. mutlu mu bebeğiniz??? sağlıklı mı?? gerisi boş.. daha 11 aylık.. "yabancı" nedir bilmiyor.. herkes annesi babası gibi sanıyor.. zamanla büyüyecek yargıları oluşacak.. ve siz her zaman kıymetlisi olacaksınız.. sevgiler..