Çok zorlu bır hayatın sonucu doğal olarak depresyon ve öfke kontrolü ile yıllarca ugrastım, hatta bunun bır cok tedavısını de gordum.
Anladım ki insanın tek doktoru kendısı ama bazen takıntılar oyle bır hal alıyor ki elimde değil, bir çok kez intiharın ucundan dondum.
Şuan evliyim, mutluyum,eşime aşıgım,huzurlu sakin bir hayatım var, ama bazen oyle oluyorum ki ben ve etrafımdakiler beni tanıyamıyorlar, kendımden gecıyorum an gelıyor.
Ama bunun sonu yok. bu yuzden cok ıstedıgım bebegı hep ertelıyorum, ona da zarar vermek ıstemıyorum.
Aslında eskıye nazaran cok cok ıyıyım.
Sizce bebeğim olsa herseyım o olur, ve ben artık normalleşebilir miyim, yoksa daha mı kotu olurum?
Bebeği kesinlikle kendi çıkarım için istiyormuşum gibi düşünmeyin, öyle olsa çoktan bu bencilliği yapardım, sadece ona zarar vermekten korkuyorum.
İşin içinden cıkamadıgımdan içinizde benimle aynı tecrubelere sahıp yada sahıt hanımların olacagını dusundugumden paylasıyorum.
Yardımcı olmanız kararımı oldukca etkıleyecek.
Yaslarımız ıse ben 30 eşim 35, çocuk özlemi de cok agır basıyor.
Anladım ki insanın tek doktoru kendısı ama bazen takıntılar oyle bır hal alıyor ki elimde değil, bir çok kez intiharın ucundan dondum.
Şuan evliyim, mutluyum,eşime aşıgım,huzurlu sakin bir hayatım var, ama bazen oyle oluyorum ki ben ve etrafımdakiler beni tanıyamıyorlar, kendımden gecıyorum an gelıyor.
Ama bunun sonu yok. bu yuzden cok ıstedıgım bebegı hep ertelıyorum, ona da zarar vermek ıstemıyorum.
Aslında eskıye nazaran cok cok ıyıyım.
Sizce bebeğim olsa herseyım o olur, ve ben artık normalleşebilir miyim, yoksa daha mı kotu olurum?
Bebeği kesinlikle kendi çıkarım için istiyormuşum gibi düşünmeyin, öyle olsa çoktan bu bencilliği yapardım, sadece ona zarar vermekten korkuyorum.
İşin içinden cıkamadıgımdan içinizde benimle aynı tecrubelere sahıp yada sahıt hanımların olacagını dusundugumden paylasıyorum.
Yardımcı olmanız kararımı oldukca etkıleyecek.
Yaslarımız ıse ben 30 eşim 35, çocuk özlemi de cok agır basıyor.
