İnternetten böyle şeyleri okumaya başladıkça korkuların arttıkça yüreğine oklar daha çok saplanır. Çok korkunç şeyler yazıyor. En iyisi okumamak ama bu tür şeyleri okumaya başladın mı eroin gibi bağımlılık yapıyor bırakamıyorsun. Allah evlatlarımıza sağlık versin. İnşallah bebişlerimiz bir an önce istediğimiz davranışları yapar da yüreğimiz rahatlar. Rabbim evladını sağlıkla sevinçle büyütmeyi nasip etsin
Bebeğiniz anne karnında çok hareketli bir bebek miydi?
Evet hareketliydi
Amin inşallah bütün herkesin evladının ayağına taş değdirmesin rabbim
Bebeğinizin başını tutamadigini yazmışsınız o yüzden sordum. Hareket eden bebeklerin sinir sistemleri anne karnında daha iyi gelişiyor. O yüzden başını tutmaya başlar diye düşünüyorum
Tutmaya başladı ama kucakta gezdirirken başı öne düşüyor. Karın üstü egzersizi yapıp güçlendirmek istiyorum ama hiç sevmiyor ağlıyor
Senin çocuğun çok erken doğmuş ve bir süre kuvezde kalmış. 40 haftalık doğan bir çocukla karşılaştırma. Senin bebeginde yavaş yavaş her şeyi yapacak
Yok kesinlikle karşılaştırmıyorum ve erken doğduğu için de bir şeyleri geç yapacak biliyorum şu an 4.5 aylık bir ayı düşersek 3.5 aylık oluyor . 3.5 aylık bir bebek de göz teması kurmalı gülmeli ve agulamalı . Bunları yapmıyor yaparsa da çok az yapıyor benim canımı sıkan nokta o. Yoksa bir şeyleri yaşıtlarıyla hemen aynı anda yapsın demiyorum ki zaten her çocuk farklıdır
Ah.. Kendi geçmişimi gördüm sizde. Kızım benim 2. beneğim. 2 aylıktı göz teması kurmaktan kaçınmasıyla içime bir ateş düştü. Eyvah dedim yoksa otizm mi? Abisi hiç böyle değildi çünkü. Daha çok küçük olduğunun farkındaydım ama lohusalık hormonları da devreye girince sürekli bunu düşünmekten kendimi alamadım. Kucağımdayken asla göz teması kuramazdık. Yatarken göz teması kurar gülümserdi. 6 aylık olana kadar kimseye açmadım dillendirmek istemedim. 6-7 aylık olduğunda bana gelmek istediğine dair bir heyecan, kollarını açma davranışı yoktu anneme anlatıp ağladığımı hatırlıyorum. Sürekli ağlıyordum yemeden içmeden kesildim 1 yaş civarı neredeyse emindim bir sorun olduğundan. Erken doğmadı ama emeklemesi, yürümesi hep gecikti 11 ayda emekledi 15. ayında yürüdü… 15 aydan sonra kelimeleri gelmeye, iletişim kurmaya başlayınca ufak ufak rahatlamaya başladım ama hala tetikteydim ya gerileme olursa diye. 2 yaşına geldiğinde ancak rahatlamıştım. Kızımın bebekliğini kendime zehir ettim gelecek kaygısıyla hiç tadını çıkaramadım şimdi pişmanım. Çok şükür 28 aylık bıcır bıcır konuşan tatlı bir kızım var. Hiç kendinizi yıpratmayın derim..
İşitme ve görme testleri oldu degil mi
Ayyy inşallah benim bebeğim de öyledir ve bi sıkıntısı yoktur. Kaç yaşında konuşmaya başladı. Babıldamaya ne zaman başladı onlar da mı geç oldu.
Evet doğduğunda yapılmıştı ama sonradan hiç göz kulak kontrolü yaptırmadım. Yaptıracağım ama tekrar. Şu nörolojiye bi gideyim 1 eylülde randevu var ondan sonra göz ve kulağa da gideceğim
Canım asla ama asla kötü düşünme. Bu ayda çok normal. Benim eltimin oğlu 1 yaşına yakındı 9 aylık falandiasla desteksiz oturamıyor, göz teması kuramıyor. Sürekli kendini yere atıyor asla dönmüyor yerde falan Allah Allah herkesin acayibine gidiyordu çünkü yaşıtları asla böyle değildi. Sese yönelme yoktu. Açıkçası içten içe bir korkmuştuk eşimle acaba bir sorunmu var diye.Bide seninki daha minnoş 4 aylık. Çok normal şimdi eltimin çocuğuni bir gör maşallah asla eski halinden eser yok öyle bir sohbet eder öyle konuşur ki şasirirsin yani tabi yakın takip önemli ama daha şimdiden anlamak zor öyle bişey yoktur inşallah içini rahat tut her çocuk farklı yani bazıları üşengeç
Benim aslında istediğim şey bu yorumlardı. Bir nebze olsun içimi rahatlatmak. Bizimki de böyleydi ama bir sorun yoktu ilerleyen zamanlarda düzeldi gibi mesajlar içimi rahatlattı biraz. İnşallah en kısa zamanda ben de oğlumda gelişme görürüm ve daha da rahatlarım. Eğer anlattığınız gibiyse benim oğlum da çok üşengeç tembelCanım asla ama asla kötü düşünme. Bu ayda çok normal. Benim eltimin oğlu 1 yaşına yakındı 9 aylık falandiasla desteksiz oturamıyor, göz teması kuramıyor. Sürekli kendini yere atıyor asla dönmüyor yerde falan Allah Allah herkesin acayibine gidiyordu çünkü yaşıtları asla böyle değildi. Sese yönelme yoktu. Açıkçası içten içe bir korkmuştuk eşimle acaba bir sorunmu var diye.Bide seninki daha minnoş 4 aylık. Çok normal şimdi eltimin çocuğuni bir gör maşallah asla eski halinden eser yok öyle bir sohbet eder öyle konuşur ki şasirirsin yani tabi yakın takip önemli ama daha şimdiden anlamak zor öyle bişey yoktur inşallah içini rahat tut her çocuk farklı yani bazıları üşengeç
Erken doğum olunca ayrıntılı olandan yaptırmak gerekiyormuş diye biliyrm rop adı sanırım goz için
Seni çok iyi anlıyorum. Benim oğlumda kucağımda hiç göz teması kurmadi, emerken bana hiç bakmadı. Kucağımda kafasını bedenini tutamaz yığılırdı doktor bu çocuğun elleri ayakları büyük uzun boylu o yüzden böyle dese de hep korku içindeydim. Oğlumun hiç aguladığını hatırlamıyorum ama erken konuştu. Evin içini inleten aaaaaa seslerini duymayı çok istedim ama yapmadı.
4 aylık civarında babıldamaya başladı bi süre konuşur gibi sesler çıkarırdı kendi kendine sonra uzun süre kesildi 6 aya kadar. Oğlum 2 aylıkken onunla konuştuğumda göz teması kurar, gülümser, konuşmalarıma cevap verir gibi sesler çıkarırdı kızım 9 aylık olduğunda dahi yapmadı bunları. Hiç benimle iletişim çabası yok gibiydi. 7 aylıkken oturduğu yerde sallanırdı, kanat çırpardı. Yüzüstü durmaya tahammülü yoktu 9 aya kadar dönmedi. Kucağa alınmaktan hoşlanmazdı, ben veya bir başkası elini tutsak hemen çekerdi. Bunları o kadar kafama takıyordum ki. Ama aynı zamanda 6-7 aylıktan itibaren ben odadan çıksam arkamdan ağlardı, misafir geldiğinde ya da biz gittiğimizde diken üstünde dururdu herkesi incelerdi ve yabancılaması vardı ama babasını bile yabancılıyordu. 6 aydan sonra babıldamalar tekrar geldi baba, mama gibi kelimeleri söyledi anlamlı olarak kullanması daha sonra oldu. Doktora götürmeye o kadar korktum ki endişelerimi tasdik ederse diye. 1 yaşında 10 civarı anlamlı kelimesi vardı. 18 ayda abi gitti gibi ikili cümlelere başladı sonrasında da dili hızla açıldı. İnşallah sizin çocuğunuzda endişelerinizi boşa çıkarır.
Sizin adınıza çok sevindim. Oğlumu bende aynı korkularla büyüttüm çok ağladım, bitkisel hayatta gibi gezdim. Oğlum nasıl büyüdü nasıl büyüttüm hatırlamıyorum bile. Yapması gerekenleri yapmayınca insan nasıl vurdumduymaz olabilir ki. Şimdide 2 aylık kızım var. Sırt üstü yatarken göz teması kuruyor. Elleri ayakları hareket halinde beni dinliyor ama emerken kucağımda yüzüme bakmıyor. Ben yine hüzünler içindeyim. İnşallah rabbim bu korkularımı da boşa çıkarır
Kızımda emerken asla göz teması kurmazdı. Oğlumla o kadar zıtlardı ki. Oğlumdan ben gözlerimi kaçırırdım çünkü sürekli göz teması kurar, güler, oyun oynamak isterdi ben uyuyor numarası yapardım emzirirken o da uyusun diye. Ama kızıma ne şaklabanlıklar yapsam da emerken göz teması kuramadım. Büyüdüğünde de böyleydi. Demek ki bazı çocuklar yapıları gereği böyleler yıpratmayın kendinizi tadını çıkarın bebeğinizin
1.5 yaşına kadar yüzüm gülmedi o kadar zor günler geçirdim ki hep ağladım. Dışarda başka çocukları gözlemlerdim kızımın yapmadığı şeyleri görünce derin bir hüzün kaplardı içimi. Güzel beslemeye gayret ettim, d vitamini omega 3 gibi vitaminlerine dikkat ettim, bir de otizmin artmasından sorumlu tutulan bazı şeyleri hayatımızdan çıkardım forum kuralları gereği burada yazmak istemiyorum ama anlayacağınızı sanıyorum, umarım doğru bir karardır. Şimdi 28 aylık bıcır bıcır konuşan sosyal bir kız çocuğu. Elhamdulillah. Allah herkesi evladından yana sevindirsin.
tastiklemesi o kadar ağır bir duygu ki