- 16 Temmuz 2017
- 969
- 1.156
- Konu Sahibi Soydanayse
- #1
Lütfen konu biraz burada kalsın burada daha çok insana ulaşabilirim.
20 günlük bir evladım var, herkesin olduğu gibi o da benim canım tam anlamıyla böyle.
Anne karnında böbrek genişlemesi olduğu tespit edildi doğumla birlikte geçer denildi, hep öyle olacak diye umdum ama geçmedi, bir kaç ay içinde kendiliğinden geçebilir denildi onada inandım, 1 aylık olunca tekrar ultrason çektirip büyümenin ne durumda olacağına bakacaklardı.. Ama 3 gün önce ateşlenip halsiz halsiz uyumaya başlayınca ben bir terslik olduğunu anlayıp hastaneye koştum. Idrar yolu enfeksiyonu geçiriyordu.. Böbreklerden dolayı yatkın bünyesi.. Saatlerce devlet hastanesinin acilinde el kadar bebekle bekledik, o anlar bana zülum gibiydi. Daha sonra sevk istedik. Gittiğimiz hastane yatış verdi, bebeğimi kucağımdan alıp yenidoğan yoğun bakım ünitesine koydular anne girmeyecek dediler o an ölüyorum sandım.
3 gündür ayrıyız, bu sabahta ona günaydın diyemedim, bazen gittiğimde ağlıyor oluyor içimde kuşkularla dönmek zorunda kalıyorum. O yol hiç bitmiyor, sonsuza gider gibi işkence gibi..
Acaba evladıma iyi bakıyorlar mı ? 3 saatte besliyorlarmış acıkmıyor mu yavrum ? Çok ağlatmadan müdahale ediyorlar mı ? Elleri topukları delik deşik olmuş canı çok yanıyor mu ? Anne sütünü veriyorlar mı ? Emziği kim bilir nerededir ?.. Bunları düşünerek içim yana yana ağlıyorum.. Elimde değil dayanamıyorum..
Eve geliyorum odasına giriyorum daha çok ağlıyorum. Giydiklerini kokluyorum saatlerce konuşuyorum..
Anlayacağınız hiç iyi değilim, hala nasıl ölmedim yaşıyor muyum bilmiyorum..
Oradan iyileşip çıkacak, ama böbreklerinden dolayı belkide sık sık bu durumu yaşayacağız bunu yüreğim kaldıramaz..
Onu düşünmediğim tek saniyem yok, uyuduğum uykudan, yattığım yataktan, yediğim yemekten bile utanıyorum. O oradayken ben nasıl rahat yaşarım ki.
Sizden ricam bu hastalığa dair bilginiz varsa veya etrafınızda iyileşenler varsa bana yazar mısınız ?
20 günlük bir evladım var, herkesin olduğu gibi o da benim canım tam anlamıyla böyle.
Anne karnında böbrek genişlemesi olduğu tespit edildi doğumla birlikte geçer denildi, hep öyle olacak diye umdum ama geçmedi, bir kaç ay içinde kendiliğinden geçebilir denildi onada inandım, 1 aylık olunca tekrar ultrason çektirip büyümenin ne durumda olacağına bakacaklardı.. Ama 3 gün önce ateşlenip halsiz halsiz uyumaya başlayınca ben bir terslik olduğunu anlayıp hastaneye koştum. Idrar yolu enfeksiyonu geçiriyordu.. Böbreklerden dolayı yatkın bünyesi.. Saatlerce devlet hastanesinin acilinde el kadar bebekle bekledik, o anlar bana zülum gibiydi. Daha sonra sevk istedik. Gittiğimiz hastane yatış verdi, bebeğimi kucağımdan alıp yenidoğan yoğun bakım ünitesine koydular anne girmeyecek dediler o an ölüyorum sandım.
3 gündür ayrıyız, bu sabahta ona günaydın diyemedim, bazen gittiğimde ağlıyor oluyor içimde kuşkularla dönmek zorunda kalıyorum. O yol hiç bitmiyor, sonsuza gider gibi işkence gibi..
Acaba evladıma iyi bakıyorlar mı ? 3 saatte besliyorlarmış acıkmıyor mu yavrum ? Çok ağlatmadan müdahale ediyorlar mı ? Elleri topukları delik deşik olmuş canı çok yanıyor mu ? Anne sütünü veriyorlar mı ? Emziği kim bilir nerededir ?.. Bunları düşünerek içim yana yana ağlıyorum.. Elimde değil dayanamıyorum..
Eve geliyorum odasına giriyorum daha çok ağlıyorum. Giydiklerini kokluyorum saatlerce konuşuyorum..
Anlayacağınız hiç iyi değilim, hala nasıl ölmedim yaşıyor muyum bilmiyorum..
Oradan iyileşip çıkacak, ama böbreklerinden dolayı belkide sık sık bu durumu yaşayacağız bunu yüreğim kaldıramaz..
Onu düşünmediğim tek saniyem yok, uyuduğum uykudan, yattığım yataktan, yediğim yemekten bile utanıyorum. O oradayken ben nasıl rahat yaşarım ki.
Sizden ricam bu hastalığa dair bilginiz varsa veya etrafınızda iyileşenler varsa bana yazar mısınız ?
Son düzenleme:
