- 15 Temmuz 2019
- 210
- 87
- 18
- 37
- Konu Sahibi Canparcam055
- #1
Merhaba arkadaşlarım ben 31 yaşında bes aylik evliyim.Eşimde 40 yasında.Geç bir evlilik yaptım ama.çok sukur iyi giden bir evliliğim var.Seviyorum ve seviliyorum.Kızlar ben az bir yıl çocuk istemiyordum ama eşim de yaşından dolayı bu duruma çok üzülüyordu.Ben ilk birkaç ay korundum esimden gizli ama daha sonra korunmayi kestim.Pıhtı atma tehlikesinden dolayı doktorum kesmek zorunda olduğumu söyledi.Hayirlisi olsun diyerek oluruna bıraktım.Ve bugün hamile olduğumu öğrendim.Yaşımdan dolayı aslında geç bile kaldım ama kendimi hiç hazır hissetmiyorum.Çevremdeki anneler geliyor aklima sürekli ağlayan bebekler eve bağımlı anneler vb...Bu sene ön lisans kpss hazırlanmak istiyordum.Zayıflamak spora başlamak eşimle gezmek kendimi geliştirmek istiyordum.Rabbimin.gücüne gitmesin ama.sanki.bebek bunlara engel olacak gibi geliyor.Ama anne olmayı da cok ama.cok istiyordum her zaman.Çocuk yaşta annemi kaybettim.Annesizligimin acısını.bebeğimle hafifletmek istiyordim ama.sanki daha erken gibi...Eşim. sevinçten havalara uçtu..Bense ağladım...Bu düşüncelerim ve garip psikolojik halim.normal mi.arkadaşlar?Bebeğim doğana kadar kendimi.bu annelige hazirlayabilir miyim?Hayallerime hedeflerime bebeğimle birlikte ulaşabilir miyim ?Lütfen bana güzel bişeyler yazın.İnanın ihtiyacım var