Bebegimden de vazcecip gidecegim

Evlendiğinizde adam gerçek yüzünü göstermiş. böyle bir adamı düzeldi diye baba yapmak mı Kadınların bir çoğu eşi düzeldi zannedip çocuk yapıyor ve sonuç adam eski halinden daha beter duruma geliyor.
Siz bebeğiniz böyle psikopat bir adama bırakmayın.
 
Iste asla duzenimi kuramam. Baba evine gidersem bi düzenin asla olmayacak bubu çok net biliyorum kendi aylarının üstünde hiçbir zaman duramayacagim

O zaman dizinizi kırıp evinizde oturacaksınız. Kocanızı sinirlendirmemeye çalışın. Belki yaşlandıkça sakinleşir. (sinirden ironiye vurdum)
 
O zaman dizinizi kırıp evinizde oturacaksınız. Kocanızı sinirlendirmemeye çalışın. Belki yaşlandıkça sakinleşir. (sinirden ironiye vurdum)
Bence ironi değil bu. Yapacak başka birşey yok. Baba evi olmaz diyor, çocuğu bırakıp gitmek diyor, en iyisi adamı sinirlendirmeyecek, beklentiye girmeyip çocuğuna annelik yapacak. Plansız hayatların sonu bu işte.
 
Bilmiyorum belki linç yerim ama çocuklar ayrilik gibi durumlar da neden anne de kaliyor ki hep?
Baba da kalsın baba baksın
bu hastalıklı düşünceden vazgeçin. annem ayrıldığında 13 yaşındaydım cehennemin ortasına babamın avuçlarına bırakıp gitti diye 17 yıl yüzüne bakmadım.daha yeni yeni ama affetmiş değilim aramıza inanılmaz bir soğuklu k girdi.komşu kadın ondan daha değerli benim nezdimde.
 
Bilmiyorum belki linç yerim ama çocuklar ayrilik gibi durumlar da neden anne de kaliyor ki hep?
Baba da kalsın baba baksın
Doğada bile böyle değil mi. Hayvanlar bile annelerinin yanında yaşamayı öğreniyor, ihtiyaçlarını karşılayacak korunmayı öğrenecek hale gelince ayrılıyor.
Belki bebek değil de çocuk dediğimiz yaşlarda olsa, baba gerçekten ebeveyn olabilecek bilinçte olsa çocuk bırakılabilir.
Ki o bile çocuk için travmadır.

Aden02 bir kadın olarak yaşadığın mutsuzluk yüzünden boşanma isteğine hak veririm. Kimsenin de haddine değil zaten dur demek. Ama yetişkin bir birey olarak bu mutsuzluğa katlanamıyorum diye daha süt alan bebeğini terketme isteğine asla hak veremem, bence bencilliktir bu.
Okumak yerine evlenmeyi seçmişsin, mutsuz bir evliliğe son vermek yerine çocuk yapmayı seçmişsin. Bunların hepsini kendin isteyerek yaptıysan bedelini bir bebeğe ödetmen merhametsizliktir bana göre. O bebek neden anne sütünden, sevgisinden, kokusundan mahrum büyüsün. Seçimler senin değilmiydi, o mu istedi böyle bir anne babaya doğmayı?
Burada eminim seninkine benzer durumda olup, çocukları için planlarını erteleyen, bir sürede olsa mutsuz yaşamayı göze alan bir dolu kadın vardır.
Ailenin yanına gidebiliyorsan bebeğini de al git. Orada duyacağın sözler huzurunu kaçırsa da evladına bu kötülüğü yapmandan çok daha iyidir. Kapatırsın kulağını, hayatını kurmaya programlarsın kendini. Belki düşündüğün gibi olmaz annen destek olur çalışırsın, yada çocuğun kreş yaşına gelene kadar ailen ne yiyorsa onu yer oturursun.

Bu olmuyorsa eşinle tüm iletişimi keser ev arkadaşı gibi yaşarsın, çocuğun belli bir yaşa geldiğinde çalışmaya başlar para biriktirirsin. Çalışamıyorsan evde pul boncuk, paketleme, dantel, örgü tarzı bir iş yapar iki kuruş demeden atarsın kenara.
Madem seçimler senindi o kuyudan çıkmak için çabalamayı seç, kolay olanı seçme lüksün yok.
 
O zaman dizinizi kırıp evinizde oturacaksınız. Kocanızı sinirlendirmemeye çalışın. Belki yaşlandıkça sakinleşir. (sinirden ironiye vurdum)

Çalışmayı cok istiyorum ama bunun için tek çarem bu evi terketmek. Terkedesem de bebeğimi kime bırakacağım . O kadar kafam karisikki
 
Bu msjı yazdigim da cocugun 8 aylik oldugunu bilmiyordum
2.veya3.msjim da ogrendim 8 aylik oldugunu
El kadar bebegi biraksin demedim. tabi ki birakmasin
 
Çalışmayı cok istiyorum ama bunun için tek çarem bu evi terketmek. Terkedesem de bebeğimi kime bırakacağım . O kadar kafam karisikki
Kadın sıgınma evini bi araştır.Belki iş imkanı saglıyorlardır.Nafaka alıp hem çalışıp kreşe verirsin çocugu.Eger o çocuk baba yanında büyürse çocugunda hayatı biter
 
Cevabınız için çok teşekkür ederim. Bunların hepsini tek tek düşüneceğim gerçekten
 
Çalışmayı cok istiyorum ama bunun için tek çarem bu evi terketmek. Terkedesem de bebeğimi kime bırakacağım . O kadar kafam karisikki

Siz bütün planlarınızı bebeksiz hayat üzerine kurmuşsunuz. Onlarca kadın derneği var bu ülkede. Sığınma evleri var. Belediyeler var. Hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama mesela İstanbul'da hem büyükşehir hem ilçe belediyelerinin sizin durumunuzdaki kadınlara sundukları imkanlar var. Gerçekten hiç araştırmadınız mı bunları?
 
Ben siddet gören kadınların o anda naptıklarını cidden sorguluyorm artık.
Allah kiimseye göstermesin ama napıosuınz o sizi döverken mesela?
Alıp tava vuramıyor musunuz?Artık bunu konuscaz herhlde.:S
Cünkü siddet gören kadın gitmiyor,üstüne cocuk yapıyor,o cocuklarda o kavganın küfürün kıyametin icinde büyüyor yazık günah değil mi?
Valla artık bari karsılık verin dicem.
Carpamıyo musunuz 2 tane nasıl olyırmus dövmk görsün!
 
Kadın sıgınma evini bi araştır.Belki iş imkanı saglıyorlardır.Nafaka alıp hem çalışıp kreşe verirsin çocugu.Eger o çocuk baba yanında büyürse çocugunda

Nasıl öğreneceğimi bilmiyorum gerçekten lütfen beni linclemeyin ama neyi nasıl araştıracağımi bilmiyorum. Internette bakıyorum ama ya öyle değilse diyorum
 
ben şiddet görmedim ama bende bi donar şaşar kalırım herhalde.insan kocasından dayak yemeyi bekler mi.şok olurum.karşılık veremem o garip duyguyla.ama annem dayak yerdi.öyle dururdu karşısında kıpırdamazdı. herşey bitince ben derdim''neden bi bıçak alıp sokmuyorsun diye ''
 
Aklınıza koymuşsunuz bebeğinizi bırakıp gitmeyi.Şuan onu yük olarak görüyorsunuz.Bunu yapmayın vicdanınız sizi hep huzursuz eder geride bebeğinizi bırakırsanız. İnternete girebiliyorsunuz dil öğrenmeye bakın.Kendinizi geliştirin ve bu süre zarfında bebeğiniz kreş yaşına kadar idare edin.Arkanıza dönüp baktığınızda pişmanlıklarınız var fevri ya da ani karar alan ve etrafı duymayan birisiniz.Gümbür gümbür uyarı yapılıyor aklınızı şartlamışsınız.Bebeği bıraktığınızda ve iş bulamadığınızı vb bu tür olasılıklıkları hesaba katmıyorsunuz.Geri dönüşü olmayan ömür boyu pişmanlık yetirecek ergence çözümler üretmeyin.Ortada bir çocuk var.Bunun sorunluluğunu göğüsleyin ve zaman size ne sunar nasıl ikramda bulunur bilemezsiniz.Sıkıntının içindesiniz ama çözüm bebeği terketmek olmamalı.O sizin yareniniz olacak destekciniz omzuna dayanacagınız yeni bir baş olacak umudunuz olacak mutsuzluğunuzun ilacını ellerinizle bırakmayın.Pişmanlık silsilenize yeni bir pişmanlık eklemeyin.Sabır sebat gösterin bu arada kendinizi geliştirin.Hayat herkese süslü sofralarla lezzetli ikramlarla önüne konulmuyor. Sizin payınıza bu düşmüşse az zararla ne yapanilirim olacak çözümünüz bırakıp kaçmak olmamalı.Yaşınızın küçük olduğunu varsayıyorum.İnternet elinizin altında bir diğer yanınızda umudunuz evladınız var.O büyüyene kadar kendi gelişiminizi destekleyecek yeni donanımlar öğrenin.Udemy, youtube vb kanallardan bir şeyler öğrenmeye bakın.
 
caresizsin ama caren de kendinsin
Su durumda tek secenegin kadin siginma evleri
Ama bebegini asla birakma o bebecik anasiz rezil olur kimse bakmaz
Ona aci onu da yanina al ve git
 
Ben denedim bağırırken bende bağırdım ama daha fazla sesini yükseltti. O beni döverken bende onu tırmaladım vurdum felan ve sonuç o çok daha fazla dövmeye başladı. Bu yüzden zamanla sesini koşarak konuşmaya çalışıyorsun tepki bile veremiyorsun. Çünkü karsiligini kat kat fazla alacagini biliyorsub
 
Bu msjı yazdigim da cocugun 8 aylik oldugunu bilmiyordum
2.veya3.msjim da ogrendim 8 aylik oldugunu
El kadar bebegi biraksin demedim. tabi ki birakmasin
Benim çocuklarım 14 ve 19 yaşında, büyüdüler çok şükür.
Bugün boşanma kararı alsam bu yaştaki çocuklarım bile benimle yaşasın isterim.
Onların psikolojisi, eğitimleri, hedefleri derken destek olmam gereken bir sürü şey var daha.
Ben çocuklarımın gözünün içine bakıyorum mutlu mu, mutsuz mu anlıyorum.
Hiç bir erkek hatta en iyisi bile bir anne gibi derin düşünemez, yüzeysel varlıklar onlar.

Belki ufacık bir ayrıntı hatta komik gelecek size.
Misal kızım vejeteryan olmayı seçti bir süredir, protein almıyor yeteri kadar.
Bu açığı nasıl kapatırım diye uzman yazıları okuyorum.
Ama bir baba karnının doyup doymadığını kriter alır.
Erkek arkadaşının kişiliğini kaçamak sorularla anlamaya çalışıyorum.
Eşime göre eğitimli ve iyi bir aileye sahip olması yeterli.
Ama bana göre insana, hayvana verdiği değer, bir film hakkında ki yorumu, kızımın hedeflerine bakış açısı hepsi birer ölçüt.
Allah hiç bir evladı annesiz bırakmasın. Bilinçsiz, hayata karşı güçsüz bir kadın bile olsa evladına sevgisi, sarıp sarmalaması yeter.
 
Bebeğimi terketmeyecegimi söyledim zaten mesajların hepsini okuduysanız. Ben onsuz bi hayatı düşünemiyorum bile. Ve şunu söyleyeyim onu yük olaral görmüyorum ama kendimi ona benzer durumda görüyorum mesela ona acıyorum üzülüyorum. Diyorum ki o mu seçti bu hayatı o masum bi bebek bende psikopat baba da onun secimi değildi vs ben bunları düşünüyorum
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…