Keşke korunsaydınız gerçi korunulsa bile hamile kalanlar var.Arkadaşlar merhaba ,34 yaşında 8 aylık evli bir bayanım.7 haftalık hamileyim.Daha öncede bebeğime alışamıyorum olarak konu açmıştım.Gün geçtikçe gerçekten bebeği istemediğime ve aldırmaya karar verdim.Linç etmek isteyen arkadaşlar mutlaka olacaktır. Neden daha önce düşünmedin neden korunmadın madem istemiyordun gibi.Bilmiyorum inanın bunları bende hergün düşünüp keşke diyorum.Biraz eşimin gazıyla ,çokça o istedi diye yaptım bir hata.AAma şu anda anlıyorumki ben bu sorumluluğu asla alamıcam .Gerek şartlarım ,gerekse anne olma fikrinden ne kadar uzak olduğumu anladım.Çalışıyorum ve hep çalışmak zorundayım.Kendimi suçluyorum.Suçlamak istemiyorum.Eşim çok istediği için perişan halde ben öyleyim.Çok severek evlendik.Önceden çocuğumuz olmasada olurdu .Ama şimdi bu düşüncemi anlamıyor,biliyorum çok üzgün olduğunu anlıyorum.ama bende içimde çok savaş verdim ama yapamıyorum.Belkide Allah bana o duyguyu bahşetmedi .Bir taraftan hayat benim hayatım diyorum.Beden benim.Doğurmak kadar doğurmama hakkım var.İstemediğim halde bunu yaparsam ileride pişmanda olduğumda geri dönüşü asla olmayacak. Sonuçta bu bebeği ben taşıcam,doğurucam ömür boyu en büyük sorumluluğunu ben alıcam ve ben buna kendimi asla hazır hissetmiyorum.Beni yargılamayın lütfen. Zaten eşim tarafından yetericnce yargılanıyorum ,suçlanıyorum bununla başa çıkamıyorum. Çoks everek evlendik ama bu kararımdan sonra resmen nefret diyor benden .Demekki diyorum tek derdi çocuk sahibi olmakmış. Bana sevgisi buraya kadarmış
Kendi kararınızı veriyor uyguluyorsunuz. Ama ortak karar alinması yerde eşinizi es geçiyor demek ki çocuk için seviyor diyip kendinizi Kandırıyorsunuz. O sizin eşiniz onunda hakkı var sizin üstünüzde kararında demek ki sizde onu ezecek kararina saygı duymayacak kadar sevmiyorsunuz.Arkadaşlar merhaba ,34 yaşında 8 aylık evli bir bayanım.7 haftalık hamileyim.Daha öncede bebeğime alışamıyorum olarak konu açmıştım.Gün geçtikçe gerçekten bebeği istemediğime ve aldırmaya karar verdim.Linç etmek isteyen arkadaşlar mutlaka olacaktır. Neden daha önce düşünmedin neden korunmadın madem istemiyordun gibi.Bilmiyorum inanın bunları bende hergün düşünüp keşke diyorum.Biraz eşimin gazıyla ,çokça o istedi diye yaptım bir hata.AAma şu anda anlıyorumki ben bu sorumluluğu asla alamıcam .Gerek şartlarım ,gerekse anne olma fikrinden ne kadar uzak olduğumu anladım.Çalışıyorum ve hep çalışmak zorundayım.Kendimi suçluyorum.Suçlamak istemiyorum.Eşim çok istediği için perişan halde ben öyleyim.Çok severek evlendik.Önceden çocuğumuz olmasada olurdu .Ama şimdi bu düşüncemi anlamıyor,biliyorum çok üzgün olduğunu anlıyorum.ama bende içimde çok savaş verdim ama yapamıyorum.Belkide Allah bana o duyguyu bahşetmedi .Bir taraftan hayat benim hayatım diyorum.Beden benim.Doğurmak kadar doğurmama hakkım var.İstemeuyguluyoe bunu yaparsam ileride pişmanda olduğumda geri dönüşü asla olmayacak. Sonuçta bu bebeği ben taşıcam,doğurucam ömür boyu en büyük sorumluluğunu ben alıcam ve ben buna kendimi asla hazır hissetmiyorum.Beni yargılamayın lütfen. Zaten eşim tarafından yetericnce yargılanıyorum ,suçlanıyorum bununla başa çıkamıyorum. Çoks everek evlendik ama bu kararımdan sonra resmen nefret diyor benden .Demekki diyorum tek derdi çocuk sahibi olmakmış. Bana sevgisi buraya kadarmış
Aldirmak istiyorsaniz aldirin, bunu neden konu acarak duyurma ihtiyaci hissettiniz?Arkadaşlar merhaba ,34 yaşında 8 aylık evli bir bayanım.7 haftalık hamileyim.Daha öncede bebeğime alışamıyorum olarak konu açmıştım.Gün geçtikçe gerçekten bebeği istemediğime ve aldırmaya karar verdim.Linç etmek isteyen arkadaşlar mutlaka olacaktır. Neden daha önce düşünmedin neden korunmadın madem istemiyordun gibi.Bilmiyorum inanın bunları bende hergün düşünüp keşke diyorum.Biraz eşimin gazıyla ,çokça o istedi diye yaptım bir hata.AAma şu anda anlıyorumki ben bu sorumluluğu asla alamıcam .Gerek şartlarım ,gerekse anne olma fikrinden ne kadar uzak olduğumu anladım.Çalışıyorum ve hep çalışmak zorundayım.Kendimi suçluyorum.Suçlamak istemiyorum.Eşim çok istediği için perişan halde ben öyleyim.Çok severek evlendik.Önceden çocuğumuz olmasada olurdu .Ama şimdi bu düşüncemi anlamıyor,biliyorum çok üzgün olduğunu anlıyorum.ama bende içimde çok savaş verdim ama yapamıyorum.Belkide Allah bana o duyguyu bahşetmedi .Bir taraftan hayat benim hayatım diyorum.Beden benim.Doğurmak kadar doğurmama hakkım var.İstemediğim halde bunu yaparsam ileride pişmanda olduğumda geri dönüşü asla olmayacak. Sonuçta bu bebeği ben taşıcam,doğurucam ömür boyu en büyük sorumluluğunu ben alıcam ve ben buna kendimi asla hazır hissetmiyorum.Beni yargılamayın lütfen. Zaten eşim tarafından yetericnce yargılanıyorum ,suçlanıyorum bununla başa çıkamıyorum. Çoks everek evlendik ama bu kararımdan sonra resmen nefret diyor benden .Demekki diyorum tek derdi çocuk sahibi olmakmış. Bana sevgisi buraya kadarmış
Aldırmamak için ikna edilmek istiyor galibaAldirmak istiyorsaniz aldirin, bunu neden konu acarak duyurma ihtiyaci hissettiniz?
size bi çok şey yazmak isterdim ama kendi penceremden bakarak yazmış olurum yani sizi anlayamam.sadece bi örnek vereceğim bi abla var tanıdığımız yaşı baya büyük çok iyi birisi.bi tane kızı var.hep merak etmişimdir insanlar neden bi taneyle kalır ki diye(tabi o zmanlar bu kadın veya erkek sorunları olabileceğini bilmiyordum)Arkadaşlar merhaba ,34 yaşında 8 aylık evli bir bayanım.7 haftalık hamileyim.Daha öncede bebeğime alışamıyorum olarak konu açmıştım.Gün geçtikçe gerçekten bebeği istemediğime ve aldırmaya karar verdim.Linç etmek isteyen arkadaşlar mutlaka olacaktır. Neden daha önce düşünmedin neden korunmadın madem istemiyordun gibi.Bilmiyorum inanın bunları bende hergün düşünüp keşke diyorum.Biraz eşimin gazıyla ,çokça o istedi diye yaptım bir hata.AAma şu anda anlıyorumki ben bu sorumluluğu asla alamıcam .Gerek şartlarım ,gerekse anne olma fikrinden ne kadar uzak olduğumu anladım.Çalışıyorum ve hep çalışmak zorundayım.Kendimi suçluyorum.Suçlamak istemiyorum.Eşim çok istediği için perişan halde ben öyleyim.Çok severek evlendik.Önceden çocuğumuz olmasada olurdu .Ama şimdi bu düşüncemi anlamıyor,biliyorum çok üzgün olduğunu anlıyorum.ama bende içimde çok savaş verdim ama yapamıyorum.Belkide Allah bana o duyguyu bahşetmedi .Bir taraftan hayat benim hayatım diyorum.Beden benim.Doğurmak kadar doğurmama hakkım var.İstemediğim halde bunu yaparsam ileride pişmanda olduğumda geri dönüşü asla olmayacak. Sonuçta bu bebeği ben taşıcam,doğurucam ömür boyu en büyük sorumluluğunu ben alıcam ve ben buna kendimi asla hazır hissetmiyorum.Beni yargılamayın lütfen. Zaten eşim tarafından yetericnce yargılanıyorum ,suçlanıyorum bununla başa çıkamıyorum. Çoks everek evlendik ama bu kararımdan sonra resmen nefret diyor benden .Demekki diyorum tek derdi çocuk sahibi olmakmış. Bana sevgisi buraya kadarmış
Linc yemrk için sanırım Allah hakk eden insanları anne yapsım yıllardır bebek hasreti çekenler varAldirmak istiyorsaniz aldirin, bunu neden konu acarak duyurma ihtiyaci hissettiniz?
Bazı şeyleri yargılamak ne kadar kolay değil mi?Peki eşim benim kararıma saygı duyuyor mu sizce ?Evlilik gerçekten bu demek değil mi?Sadece eşim istediği için bu bebeği doğurursam sizce çocuğada kendimede,eşimede yazık etmez miyim?Bu psikolojiyle bir çocuk sahibi olmak doğrumu peki ?Kendi kararınızı veriyor uyguluyorsunuz. Ama ortak karar alinması yerde eşinizi es geçiyor demek ki çocuk için seviyor diyip kendinizi Kandırıyorsunuz. O sizin eşiniz onunda hakkı var sizin üstünüzde kararında demek ki sizde onu ezecek kararina saygı duymayacak kadar sevmiyorsunuz.
İster yargılayın beni ister yargılamayın eğer müslüman vatandaşsa o cana kıyarsanız allah sizden kat ve kat çıkaracaktır.. İş iş diye tutturacağınıza biraz araştırma yapın bakalım sonucu size neye mal olacak? Neyse allah gerçekten anneliği hak edecek kadınlara çocuk versin inşallah
Kendiniz yazmışsınız aslında eşim çocuk istiyordu ondan oldu yoksa tedbirini alırdınız sonuçta siz bir ailesiniz çocuk evin meyvesidir. Şu an bence siz sadece işinizi düşünerekten hareket ediyorsunuz bu dünya ne size kalır nede bana. Biraz kendimize değil allahın emrine göre hareket etmemiz lazımBazı şeyleri yargılamak ne kadar kolay değil mi?Peki eşim benim kararıma saygı duyuyor mu sizce ?Evlilik gerçekten bu demek değil mi?Sadece eşim istediği için bu bebeği doğurursam sizce çocuğada kendimede,eşimede yazık etmez miyim?Bu psikolojiyle bir çocuk sahibi olmak doğrumu peki ?
onun canını sen mi verdin ki alıyorsun.Allah vermiş o alır.Hiç demiyor musun rabbim verirse vardır bir bildiği sevgisini de verir diye.Arkadaşlar merhaba ,34 yaşında 8 aylık evli bir bayanım.7 haftalık hamileyim.Daha öncede bebeğime alışamıyorum olarak konu açmıştım.Gün geçtikçe gerçekten bebeği istemediğime ve aldırmaya karar verdim.Linç etmek isteyen arkadaşlar mutlaka olacaktır. Neden daha önce düşünmedin neden korunmadın madem istemiyordun gibi.Bilmiyorum inanın bunları bende hergün düşünüp keşke diyorum.Biraz eşimin gazıyla ,çokça o istedi diye yaptım bir hata.AAma şu anda anlıyorumki ben bu sorumluluğu asla alamıcam .Gerek şartlarım ,gerekse anne olma fikrinden ne kadar uzak olduğumu anladım.Çalışıyorum ve hep çalışmak zorundayım.Kendimi suçluyorum.Suçlamak istemiyorum.Eşim çok istediği için perişan halde ben öyleyim.Çok severek evlendik.Önceden çocuğumuz olmasada olurdu .Ama şimdi bu düşüncemi anlamıyor,biliyorum çok üzgün olduğunu anlıyorum.ama bende içimde çok savaş verdim ama yapamıyorum.Belkide Allah bana o duyguyu bahşetmedi .Bir taraftan hayat benim hayatım diyorum.Beden benim.Doğurmak kadar doğurmama hakkım var.İstemediğim halde bunu yaparsam ileride pişmanda olduğumda geri dönüşü asla olmayacak. Sonuçta bu bebeği ben taşıcam,doğurucam ömür boyu en büyük sorumluluğunu ben alıcam ve ben buna kendimi asla hazır hissetmiyorum.Beni yargılamayın lütfen. Zaten eşim tarafından yetericnce yargılanıyorum ,suçlanıyorum bununla başa çıkamıyorum. Çoks everek evlendik ama bu kararımdan sonra resmen nefret diyor benden .Demekki diyorum tek derdi çocuk sahibi olmakmış. Bana sevgisi buraya kadarmış
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?