Bebeğimi kaybettim...

P

Pembekartpostal

Üye
Kayıtlı Üye
30 Mart 2019
9
31
8
Merhaba arkadaşlar. Tam bir yıl önce bugün yaptığım trafik kazasında bebeğimi kaybettim.
Aklımdan bir an bile çıkaramıyorum yüzü hep gözümün önüne geliyor. Acısı bir gram eksilmeden içimde büyüyor. Hep soruyorum kendi kendime acaba ne yaptım da rabbim beni evladımla sınadı diye. Çok zor bir şeymiş Allah kimseyi yavrusuyla imtihan eylemesin...
Bunu yaşayan varsa nasıl atlattınız bahsedebilir misiniz
 
Öncelikle Allah kolaylık versin sabır versin yüreğinize ferahlık versin.
Psikolojik destek alın hiç kolay bir süreç değil . Ben ne yaptım diyerek kendinizi suclamayin herkesin hak ettiğini yaşaması gibi bir şey söz konusu değil. Evlat acısı çok zor peygamberimizin bile yüreğini yakmış bir acı ama yaşıyoruz ve yaşamanın da ölmek gibi bı çaresi yok. Hayatınızda muhakkak sukredeceginiz şeyler vardır sizi belki zerre kadardır ama anlıyorum. Ben de evladımı kaybettigimi düşündüm ve gözyaşım dinmedi taki onun kalp atışını duyana kadar. Ben hep sukrettim hayatımda daha önce yasamadigim bir mutluluk yaşattın bana Rabbim dedim ve bunu söylerken melegimin artık benimle olmadığını dusunuyodum.hastanede yatarken tüm odalardan yeni doğan bebek sesleri geliyordu keşke gücüm olsa da gidip bitanesinjn kokusunu içime cekebilsem dedim .
Rabbimin katında imkansız yok daha geçen gece saat üçte huzursuzlukla uyandım uyuyamadım bi sıkıntım vardı ve aklımda bi çözümü yoktu imkansız gibi biseydi dedim Rabbim benim çözümüm yok senin kaynakların sınırsızdır diye. Akşam mujdemi aldım . Demek istediğim ben teslim oldum bazı acılar çektim çekiyorum canım yanıyor ama içimde hep huzur var .
Rabbim icinizdeki ateşin çaresini nasip etsin inşallah size
 
Çoook yakınım yaşadı onunla birlikte biz de yaşadık. Acısı eksilmiyor evet ama külleniyor. Yeni bir bebek sahibi oldular şimdi. Zor çok zor. Ama Allah'tan geliyor.
İmanın çok önemli olduğunu ben bu olayda anladım.
İmanımız olmasa insan çıldırır.
Rabbim cennetinde kavuştursun inşallah.
Sabırlar diliyorum.
 
Ben yaşadım..1.5 yıl önce kızımı, bebeğimi doğurup kaybettim. Psikolojim hiç düzelmedi. Onu o kadar özlüyorum ki anlatamam. Herşeyde onu görüyorum, onu arıyorum. O acı, özlem, boşluk hiç gitmiyor, yüzüm hiç gülmüyor..
 
Ben düşük yaptığım zaman o kadar üzülmüştüm ki su an sizi düşünemiyorum. Allah yardımcınız olsun.

Ablamın arkadaşının bir buçuk yaşında bebeği vefat etti bir ay önce. eğer isyan etmezsem Allah bizi cennette buluşturacak diye dayanmaya çalışıyor. Allah'ın sizi yavrunuzla sinamasi sizin günah işlediğiniz için aldı değil. İmtihan. Gönlümüzü ferah tutmaya çalışın benim için söylemesi ne kadar olsa da.
 
Gecmiyor o acı...hic ...bogazinda kaliyor hep
 
Kendini asla suçlama.olduysa var bir sebebi.her şey kader kısmet.ben 9yıl sonra gelen bebeğimi düşürdüm ama böylesinin hayırlı olduğunu anladım meğer eşim beni hiç sevmiyormuş.her şey kader ve sen olaylara vesilesin.olması gerekiyorsa olurdu bebeğin.cennette şefaatçin olacak miniğin
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Kocam şiddet uyguluyor boşanmalı mıyım
5 6 7
Yorumlar
130
Görüntüleme
10K
Annenur43
A
G
Kuma gibi kayınvalide
2
Yorumlar
37
Görüntüleme
3K
tatli peynir
A
Kim haklı? Ne Yapacağım?
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
2K
Zerriniffet
M
Tüp bebek sürecim
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
melisalale
M
Y
Aşk, ölüm, evlilik... Her şey kader mi yoksa biz mi seçiyoruz? Aklım karışık kalbim kırgın.
4 5 6
Yorumlar
109
Görüntüleme
6K
yildizligece8
Y
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…