öncelikle başın sağolsun canım,böyle bir durumda ne denir bilmiyorumki,Allah sabır versin,bende 16 haftalık düşük yapmıştım,senin acın daha büyük.
benim 2 tane abim var ve araları 14 ay yani buda demektir ki ilk abim doğduktan 5 ay sonra annem 2.abime hamile kalmış,ikiside gayet normal ve sağlıklı hatta ikiside doktor.neden 2 yıl beklemek gerekiyorki,6 ay yeterli bence.[/
Allah hepimize sabır versin canım. Tüm melek annelerinin kucağı sağlıklı, hayırlı ve uzuuuuuun ömürlü bebeklerle dolsun inş.
öncelikle başın sağolsun canım,böyle bir durumda ne denir bilmiyorumki,Allah sabır versin,bende 16 haftalık düşük yapmıştım,senin acın daha büyük.
benim 2 tane abim var ve araları 14 ay yani buda demektir ki ilk abim doğduktan 5 ay sonra annem 2.abime hamile kalmış,ikiside gayet normal ve sağlıklı hatta ikiside doktor.neden 2 yıl beklemek gerekiyorki,6 ay yeterli bence.
Merhaba arkadaşlar ben de aranıza az önce katıldım ve sizleri çok iyi anlıyorum. Ben de 14 eylülde doğum yaptım. Doğuma girene kadar her şey çok iyiydi ama doğumda her şey birden alt üst oldu. Solunum problemi oldu ve bebeğimi kaybettim. Neredeyse 6 ay oldu ve 1 dakika bile aklımdan çıkmadı. Ben sezeryanla doğum yaptım ve şimdi yeniden bi bebek istiyorum ama 2 yıl beklemek gerek diyor herkes. bu durumda olup hamile kalan arkadaşlar bana yardımcı olabilir mi lütfen, çıldırmak üzereyim
merhaba arkadaşlar...
Ben de minik prenseslerimi maalesef ki 7 aydır gittiğim doktorumun ilgisizliği yüzünden 14 gün arayla kaybettim..Çok canım yanıyor..İlk gebeliğimdi ve çok çok üzgünüm...Aşağıda doktoruma hitaben yazdığım yazıyı paylaştım..
Sizlerle yazışmak belki de biraz olsun teselli olur...
Ve söz sırası bende….
Canımızın nasıl yandığını tahmin bile edemezsiniz…İkinci bebeğimizi de kendi ellerimizle toprağa verdik..Göğüslerimden sütler akıyor ve onlar bile bebeklerimi istiyor.. Bense sadece ağlayabiliyorum..
Biz size güvenmiştik…Öyle güvenmiştik ki,bize aylardır bu doktorla yetinmeyin kendinize bir başka doktor daha bulun diyenlere bile karşı durmuş,bizim doktorumuz bizi yarı yolda bırakmaz demiştik..Ama bıraktınız!! .
Sizi aradığım o 29 Ekim gecesinde tüm diğer kadın doğum doktorlarının da hemfikir olduğu gibi asla içmemem gereken o ilacı (Buscopan) bana içmemi söylemeseydiniz ve bekletmeyip hemen bir sağlık kuruluşuna yönlendirseydiniz ben evde ,tuvalette!!! doğum yapmak zorunda kalmayacaktım.Hastaneye vaktinde gidebilseydim sezaryen olabilecek ve en azından bir ,belki de iki kuzumu birden kurtarabilecektim.(tüm çocuk doktorları da bu konuda hemfikir) Oysa siz, sizi panikle arayan ve ‘doğum başladı,acildeki doktorlara ne söylemeliyim?’diyen yanımdaki arkadaşıma ‘Duygu her şeyi biliyor,o anlatır,ben zaten Ege Acile gelemem!’ diyebilecek kadar umursamayabiliyormuşsunuz hastanızı..Öyle ya biz meleklerimle mücadele ederken siz 29 Ekim havai fişeklerini izliyordunuz!!Hipokrat yemininiz hastadan hastaya değişebiliyormuş demek ki?Oysa biz de sizin ücretinizi aksatmadan tıkır tıkır ödüyorduk ya,neyse!!
Evet ,ben riskli bir gebelik geçiriyordum.Ama,ne ben,ne de bebeklerim böylesi acılı,bir tek uyuşturucu iğne bile vurulamadan kesilip dikilerek acilde sedye üzerinde bir doğumu hak etmiyorduk..Çocuk doktorumuzun söylediğine göre Bebeklerimin en az bir,belki de iki tanesi;doğumhane koşullarında,sezaryenle doğabilselermiş yaşarlarmış biliyor musunuz?Konuştuğum doktorların tamamı kendi doktorunuz nasıl sizi hemen bir sağlık kuruluşuna yönlendirmez ,diye sordular...
Ve son sözüm…Sizi asla affetmeyeceğiz..Kendinizi savunmaya kalkacak ve bu yazıyı hemen sileceksiniz biliyorum…AMA VİCDANINIZDAN KAÇAMAZSINIZ…Acıdan sızlayan göğüslerim,anne kokusu hissedememiş,koklayamadığım iki günahsız meleğimin vebali üzerinizde…
mrb yazini yeni okudum cok onceden yazmissn aslnda yazip acini tazelemek istemedm ama bi yandan da yazmak istiyorum.eylul 17 sinde 37 hafyalik melegimi elifimi kaybettim sadece 13 saat yasadi onu cok ozluyorum sarilmak koklamak istiyorum.tarifi yok bu acinin en yakinin bile anlamiyo bosver bida olur diyolarMerhaba bütün melek annelerine....
Burda yazdıklarınızı okuyunca bende bir şeyler yazmak istedim. Etrafımda iyiliğimi isteyen onca dosta rağmen sanki beni bir tek sizler anlayacakmışsınız gibi..
15 eylül de erken doğum yaptım. 15 gün yaşadı mel, güzel kızım, zeynep duru'm...
Nerdeyse 3 ay oldu onu kaybedeli.. Ama dün gibi hala... Bir türlü geçmiyo, azalmıyo, dinmiyo içimdeki yangın...
Daha ne kadar sürecek bilmiyorum... Acı çekmek bana ızdırap mı hayır değil.. Aksine kızım için döktüğüm her gözyaşı beni ona daha çok yaklaştırıyo sanki. Ama etrafımdakilere bu durumu anlatamıyorum. şimdi herkes benden düzelmemi hiçbir şey olmamış gibi hayatıma devam etmemi bekliyo....
Yaşadıklarımın normal olduğunu bilen, çektiğim acıyı anlayan daha doğrusu bu acının aynısını içlerinde hisseden benim gibi diğer melek anneleriyle konuşmaya ihtiyacım var...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?