Arkadaşlar hepinize merhaba
bu konuyu açarken hep son olmayı istemiştim ama benden sonra da bebeklerini kaybeden arkadaşlar var maalesef.
Yazamıyorum ama hep okuyorum sizi. Başınız sağolsun. Ben ilk kaybettiğimde üzerinden zaman geçince insanlar ne yaşıyor diye merak ederdim. Bu acı ve suçluluk duygusu geçecek mi? Kendinizi suçladığınızı gördüm. Suçlamayın. Ben uzun süre yaptım. Hiçbir şey değişmiyor. Kaybettiğimiz geri gelmiyor. Eğer atlatmak istiyorsanız, koşulsuz şartsız Cenabı Allah'a sığının. O verdi O aldı. Kime sitem edebiliriz ki. Hem hepimizin gideceği yer değil mi? Biz O'ndan daha mı iyi bakacağız. Teselliniz olsun diye söylemiyorum ama biz seçilmiş anneleriz. Cennet bebeklerinin anneleri. Üzmeyin kendinizi sadece çok sevinin. Yavrunuz en güzel yerde, en güzel ellerde. Kendinizi de asla suçlamayın bunun için. Şu an hepimizin geçtiği bir süreçten geçiyorsunuz. Çok zor ama Allah'ım size yardım edecek göreceksiniz. Ama yine de çok zorlanacaksınız kolay mı sabredip cennetin anahtarını almak? Çok zor işiniz. Bu süreçte zaman zaman kendinizi yalnız hissedeceksiniz. Aynı dertten muzdarip olan eşiniz bile anlamayacak yeri gelecek sizi. En yakınlarınız teselli adı altında aptalca laflar edip, sizi daha da yaralayacak. Ama başta Yüce Rabbim sonra biz size teselli olacağız. Yaralarınızı saracağız. Dünyalar güzeli bebeklerinizi beraber uğurlayacağız...Üzülmeyin güzel anneler yavrularınızı karşılamak için biz ablalarını abilerini gönderdik oraya....:)
