Ben de hep bunu düşündüm. Ama ne acayip iştir ki, tüm ilklerine ben şahit oldum, tüm dişlerini ben gördüm, emeklemesini, ilk adımını, ilk sözcüğünü hepsini de ben varken yaptı oğlum

annem özellikle annenne dedirtiyo anne demiyo ona, bana anne diyo bunlar olmasa da gerçi önemli değil derdim belki, ay ya da bilemiyorum yaa

ama içime en çok oturacağını düşündüğüm şey "ya bana anne demezse ya anneme anne derse" olmuştu çünkü annem kendi evinde bakıyo oğluma, kardeşim var iki tane "herkes anne diyo ona ya oğlum da anne derse" ydi benim derdim

ama demiyo, anneme bastıra bastıra annennnee diyo