Bebeğiniz ne kadarlıkken işe başladınız?

şartlara göre karar vermek lazım bence,şimdiden yüklenmeyin kendinize..mesela bizde oğlum kolikti 3 yaşına kadar berdeyse uymadım kesintisiz 1 saat..hele ilk zamanlar o kadar kötüydü ki sadece memede susuyordu,kucağımca hem saalyıp hem ev gezdim,meme ağzında..zona çıakrdım sıkıntıdan,sonra da meme absesi ameliyatı..herkes çalışmaya başlamamı istedi,yoksa 3 ayda verdiğim 20 kilonun üstüne de vermeye devam ediyordum..psikolojim haraptı.kimseye de bırakmıyordum oğlumu..velhasıl işe başladım..bana o kadar iyi geldi ki,süt izinlerimi uzattım ,öğlen eve geldim falan..bakıcı vardı üstelik de..annem hergün geliyordu sağolsun....
sonuçta çalışmak bana iyi geldi,ben iyi olunca oğlumun da ağlamaları ve huzursuzlukları azaldı..o yüzden şimdiden plan yapmayın bence..sağlıklı doğumlar dilerim..
bu aradfa oğlum 6 yaşına geldi çok şükür:)
Anneysek biz de insaniz, ise baslamak bana da cok iyi gelecek. Tum gun sadece bebekle ugrasmak psikolojimi yipratiyor sinirleri yipranmis sabirsiz bi anne olmak istemiyorum.
 
Kızım 5 ayını tamamlamak üzere henüz küçük olduğunu düşündüğüm için iş hayatına dönmeyi erteliyorum. ama bu ne kadar sürmeli bu konu hakkında kararsızım şunuda biliyorum her yaşında anneye ihtiyacı var ama o kadar emek verdim iş hayatını boşlamak istemiyorum. Siz ne yaptınız ne zaman iş hayatına dönme kararı aldınız?


eğer maddi bi sıkıntınız yoksa aşırı borç harç kesinlikle dönme derimmm çok küçük bağlarınız çok farklı olur daha anne kokusuna doymamıs o bebiş ya
 
Kiskancliklarindan yaptiklarini dusunuyorum. O cocuk anaokuluna basladiktan sonra sen evdesin evde degilsin ne farkeder bahane iste.
Hem calisir hem evlat buyuturuz biz :anne: :nazar:
hep söylenen şu ya "ilk adımı,ilk sözcüğünde yanında olamazsam ya"....olma ne olur ki,sanki çocuk başka adım atmayacak başka laf demeyecek,tövbe yarabbim...
ata 6 yaşına geldi ,ilk adımında yanında değildim diye hiç hayıflanmadım..hatırlamıyorum gerçi de...tuvaletine de bakıcısı alıştırmıştı sağolsun..oğlum hesap sormuyor bana niye yanımda değildin diye :KK70:
hatta ben 8 aylıktı mecburen 5 günlüğüne y.dışına gitmiştim iş için..emmez artık unutur kokunu diyenler mi dersin...ağlayarak gittim..dönüşte oğlum hiç yadırgamadan emdi,çok özlemiştik birbirimizi...
bağlanmayla ilgili sıkıntımız da yok çok şükür..düşkünüz birbirimize..
 
şartlara göre karar vermek lazım bence,şimdiden yüklenmeyin kendinize..mesela bizde oğlum kolikti 3 yaşına kadar berdeyse uymadım kesintisiz 1 saat..hele ilk zamanlar o kadar kötüydü ki sadece memede susuyordu,kucağımca hem saalyıp hem ev gezdim,meme ağzında..zona çıakrdım sıkıntıdan,sonra da meme absesi ameliyatı..herkes çalışmaya başlamamı istedi,yoksa 3 ayda verdiğim 20 kilonun üstüne de vermeye devam ediyordum..psikolojim haraptı.kimseye de bırakmıyordum oğlumu..velhasıl işe başladım..bana o kadar iyi geldi ki,süt izinlerimi uzattım ,öğlen eve geldim falan..bakıcı vardı üstelik de..annem hergün geliyordu sağolsun....
sonuçta çalışmak bana iyi geldi,ben iyi olunca oğlumun da ağlamaları ve huzursuzlukları azaldı..o yüzden şimdiden plan yapmayın bence..sağlıklı doğumlar dilerim..
bu aradfa oğlum 6 yaşına geldi çok şükür:)
Çok teşekkürler canım bu güzel mesajın için. İnşallah benim kolay geçer bu süreç dua ediyorum :) haklısın yaşayarak görmek ve karar vermek en doğrusu
 
3,5 aylıkken bıraktım şuan 1 yaşına girmek üzere, annem baktığı için bu zamana kadar hiç gözüm arkada kalmadı. Allah bin kere razı olsun ondan... Okullar kapandıktan sonra annem mecburen bebeğime bakmayı bırakacak, ona göre planlarını yaptı, kayınvaaaldeeeeciğiiim gelecekmiş bakmaya bakalım o zaman nasıl olacak :( neyse ki sadece yaz tatili süresinde bakacak...
Bi de şöyle düşün; bebeğinin her an aslında sana ihtiyacı var ama her an yanında olamıycaksın. O yüzden şimdiden alışmanız daha iyi diye düşünüyorum...
Eskiden kadınlar sadece ev hanımlığı ve annelik yapıyodu, şimdi öyle değil devir değişti, senin için zor olacaksa bu işe başlama olayını biraz da nefes arası olarak görebilirsin.
He benim imkanlarım olsaydı çalışmak mı evde bebeğimi büyütmek mi dersen, ne olursa olsun evde bebeğimle olmayı seçerdim ama işte hayat
 
Anneysek biz de insaniz, ise baslamak bana da cok iyi gelecek. Tum gun sadece bebekle ugrasmak psikolojimi yipratiyor sinirleri yipranmis sabirsiz bi anne olmak istemiyorum.


sziin gibi düşünenleri anlayamıyorum heralde anne olmadan da anlamıcam sanırım.eğer bu düşünceniz 2 yasından sonrası içinse tamam anlarımda 5 -6 ayalık bebeğinizin sevgisine doymadan sinir yıpranması da nedir
 
hep söylenen şu ya "ilk adımı,ilk sözcüğünde yanında olamazsam ya"....olma ne olur ki,sanki çocuk başka adım atmayacak başka laf demeyecek,tövbe yarabbim...
ata 6 yaşına geldi ,ilk adımında yanında değildim diye hiç hayıflanmadım..hatırlamıyorum gerçi de...tuvaletine de bakıcısı alıştırmıştı sağolsun..oğlum hesap sormuyor bana niye yanımda değildin diye :KK70:
hatta ben 8 aylıktı mecburen 5 günlüğüne y.dışına gitmiştim iş için..emmez artık unutur kokunu diyenler mi dersin...ağlayarak gittim..dönüşte oğlum hiç yadırgamadan emdi,çok özlemiştik birbirimizi...
bağlanmayla ilgili sıkıntımız da yok çok şükür..düşkünüz birbirimize..

Ben de hep bunu düşündüm. Ama ne acayip iştir ki, tüm ilklerine ben şahit oldum, tüm dişlerini ben gördüm, emeklemesini, ilk adımını, ilk sözcüğünü hepsini de ben varken yaptı oğlum :D annem özellikle annenne dedirtiyo anne demiyo ona, bana anne diyo bunlar olmasa da gerçi önemli değil derdim belki, ay ya da bilemiyorum yaa :D ama içime en çok oturacağını düşündüğüm şey "ya bana anne demezse ya anneme anne derse" olmuştu çünkü annem kendi evinde bakıyo oğluma, kardeşim var iki tane "herkes anne diyo ona ya oğlum da anne derse" ydi benim derdim :D ama demiyo, anneme bastıra bastıra annennnee diyo
 
sziin gibi düşünenleri anlayamıyorum heralde anne olmadan da anlamıcam sanırım.eğer bu düşünceniz 2 yasından sonrası içinse tamam anlarımda 5 -6 ayalık bebeğinizin sevgisine doymadan sinir yıpranması da nedir
O yüzden büyüklerimiz "anne olunca anlarsın" diyo ya canım...
2 yaşından sonrası için değil tabi ki bahsedilen yıpranma hali. Öncesi için.
 
sziin gibi düşünenleri anlayamıyorum heralde anne olmadan da anlamıcam sanırım.eğer bu düşünceniz 2 yasından sonrası içinse tamam anlarımda 5 -6 ayalık bebeğinizin sevgisine doymadan sinir yıpranması da nedir
eminim hamilelik sürecini çok güzel ve duygusal,doğumdan sonrasını da şahane sanıyorsunuz..herkes öyle lanse ediyor değil mi???inanmayın...
gebelik süreci sorunlu ve gergin genel olarak,loğusalıksa cidden depresyon hali...evet anne olmak bebek sahibi olmak muhteşem bir duygu...ama çok zor...2 yaştan sonrası daha kolay bence..anlıyor anlatıyor...bebekliği çok zor...
normalde yaşamadan anlamazsın lafına gıcığım ama bu konuda evet haklısınız,anne olun önce sonra konuşalım bu konuyu..
 
Ben de hep bunu düşündüm. Ama ne acayip iştir ki, tüm ilklerine ben şahit oldum, tüm dişlerini ben gördüm, emeklemesini, ilk adımını, ilk sözcüğünü hepsini de ben varken yaptı oğlum :KK70: annem özellikle annenne dedirtiyo anne demiyo ona, bana anne diyo bunlar olmasa da gerçi önemli değil derdim belki, ay ya da bilemiyorum yaa :KK70: ama içime en çok oturacağını düşündüğüm şey "ya bana anne demezse ya anneme anne derse" olmuştu çünkü annem kendi evinde bakıyo oğluma, kardeşim var iki tane "herkes anne diyo ona ya oğlum da anne derse" ydi benim derdim :KK70: ama demiyo, anneme bastıra bastıra annennnee diyo
zaten çocuk annesini bilir ki...sırf çalışıyor diye annesini bilmemek olur mu hiç..hani sizinki bi nebze mantıklı kardeşler anne diyor diye taklit yoluyla öğrenme ki ondan bile öğrenmemiş yanlışını:):)
ilk kahkasında ben yoktum ama işte değildim,tuvaletteydim mesela..bakıcısına gülüyordu,ben daha çalışmaya bile başlamamıştım...:KK70::KK70:
 
yalnız bu konu çok genel değil bence.
ben 9 aylıkken bıraktım dediğim gibi, izin imkanım vardı kullandım, olmasaydı 3 aylıkken de bırakabilirdim, gayet iyi durumdaydım.

ablem 3 aylıkken bıraktı, ama premature doğum yapmıştı ve doğum sonrası da bazı sağlık sıkıntıları olmuştu, kısaca işe başladığında kendisi daha fiziksel olarak toparlanamamıştı ve sonrasında da çok zorlandı, toplarlanması daha uzun sürdü.

bence bu durum baya kişisel, çok zorlamamak lazım, ne zaman işe başlayacağına anne kendi karar vermeli, o yüzden kötü senaryoyu hesap edip özellikle maddi açıdan doğum sonrası için biraz birikim yapmalı.

ama sağlığı sıhhati iyi olan bir anne, çalışma şartlarını ayarlayıp işe istediği zaman dönebilir diye düşünüyorum.
 
zaten çocuk annesini bilir ki...sırf çalışıyor diye annesini bilmemek olur mu hiç..hani sizinki bi nebze mantıklı kardeşler anne diyor diye taklit yoluyla öğrenme ki ondan bile öğrenmemiş yanlışını:):)
ilk kahkasında ben yoktum ama işte değildim,tuvaletteydim mesela..bakıcısına gülüyordu,ben daha çalışmaya bile başlamamıştım...:KK70::KK70:
İlk ve son değildi zaten değil mi:KK45: :KK49:
Hep gülsün o mimmaacık yüzleri :anne:
 
4,5 aylıkken döndüm ben. 4,5 ay yarım gün çalıştım.
emzirip gidiyordum. annem de 1 kez mama veriyordu. sonra 9 aylık olduğunda 8-15,30 arası çalıştım aynı düzen devam etti 15 aylık olunca tam gün çalıştım.
bir sorun yaşamadım. ama şartlar el verse ilk 6 ay kesin çalışmazdım.
 
4,5 aylıkken döndüm ben. 4,5 ay yarım gün çalıştım.
emzirip gidiyordum. annem de 1 kes mama veriyordu. sonra 9 aylık olduğunda 8-15,30 arası çalıştım aynı düzen devam etti 15 aylık olunca tam gün çalıştım.
bir sorun yaşamadım. ama şartlar el verse ilk 6 ay kesin çalışmazdım.

ya ne güzelmiş böyle.
keşke herkesin bu şansı olsa.
 
sziin gibi düşünenleri anlayamıyorum heralde anne olmadan da anlamıcam sanırım.eğer bu düşünceniz 2 yasından sonrası içinse tamam anlarımda 5 -6 ayalık bebeğinizin sevgisine doymadan sinir yıpranması da nedir
Anne olunca sunu da anlarsiniz, evladin sevgisine doyulmaz ! Dogunca hissedilen sevgi neyse, evlat 40 yasina gelince hissedilen sevgi de odur. Sinir yipranmasi daha hamileyken baslar anne olmak oyle uzaktan gorundugu gibi bebek sevip bez degistirmeden ibaret degil henuz anlayamamaniz cok normal
 
sziin gibi düşünenleri anlayamıyorum heralde anne olmadan da anlamıcam sanırım.eğer bu düşünceniz 2 yasından sonrası içinse tamam anlarımda 5 -6 ayalık bebeğinizin sevgisine doymadan sinir yıpranması da nedir

Canım ben her konuda aynı şeyi söylüyorum ama
anneliğin ilk 2 yılı çok zor.
Anne olmak isteyen her arkadaşıma da aynı şeyi
söylüyorum.
Bunu bilerek anne olun. Sonra noluyoo ya sendorumuna yakalanmayın :)

Ama 2 yıldan sonrası kolay,
Konuşuyor, kendi yemeye başlıyor, altı bezden kurtuluyor.
En önemlisi ektiğini biçiyorsun,
Hasılatı topluyorsun, Sevgi....
Artık o da sana karşılık veriyor :KK200:
Sarılıyor, öpüyor, seni seviyom annecim diyor :KK37:
Oyyyş özledimmm gidip bir öpesim bagrıma basasım geldiii :-)
 
hep söylenen şu ya "ilk adımı,ilk sözcüğünde yanında olamazsam ya"....olma ne olur ki,sanki çocuk başka adım atmayacak başka laf demeyecek,tövbe yarabbim...
ata 6 yaşına geldi ,ilk adımında yanında değildim diye hiç hayıflanmadım..hatırlamıyorum gerçi de...tuvaletine de bakıcısı alıştırmıştı sağolsun..oğlum hesap sormuyor bana niye yanımda değildin diye :KK70:
hatta ben 8 aylıktı mecburen 5 günlüğüne y.dışına gitmiştim iş için..emmez artık unutur kokunu diyenler mi dersin...ağlayarak gittim..dönüşte oğlum hiç yadırgamadan emdi,çok özlemiştik birbirimizi...
bağlanmayla ilgili sıkıntımız da yok çok şükür..düşkünüz birbirimize..
Hee tabi cocuk anneyi 5 gunde unutacakti. Insanlar ne kolay ahkam kesiyo ya anlamiyorum
Kucuk bebek sevmek istiyorum demiyolar da ilk zamanlarini kacirirsam, e kacirmiyosun noluyor ne basari kazandin sanki cocugu gormuyosun o gun.
 
Back
X