- 16 Mayıs 2015
- 1.653
- 1.917
- 83
- 33
- Konu Sahibi yapayalniz1
-
- #21
Oncelikle Rabbim zor kosullarda vatan millet menfaatine calisan ya da vatani gorevini ifa eden herkese yardim etsin, ben devamli dua ediyorum sizler gibiler icin. Sen olayin icinde oldugun icin cok duygusal bakiyosun musadenle ben biraz mantik cephesinden yorumlayacagim.ya kızlar aslında benim içimde yaşadığım duygu bambaşka. Bunu daha önce kimseye itiraf edemedim edemem de ama burada kimse beni tanımıyor o yüzden şöyle diyebilirim. Ben aslında korkuyorum korkum eşimi kaybetmekten eşim polis ve doğudayız sürekli şehit haberleri geliyor ya diyorum eşimi kaybedersem Allah ım korusun bırak düşünmeyi söylemesi bile nefesimi kesiyor ama Rabbim beni ya bununla sınarsa diyorum. İşte o zaman içimde asla kapanmayacak bir yara olacak eşimin çocuk hayalini gerçekleştirmedim, niye elimde fırsat varken onun çook istediği babalık duygusunu ona tattırmadım ve kendimde ömrüm boyunca çocuk özlemiyle yanıp tutuşurum diye. Kimselere kendime bile itiraf edemedim şey bu işte. Ben en çok bu sebepten çocuk istiyorum...
Bence beklemelisin daha 13 günlük anne olmama rağmen çok zorlaniyorum. Annem olduğu halde. Hastaligiydi ağlama nobetiydi sanirim kolik bebeğim. Yani tek basina zor. Ama annen gelirse yardima o zaman biraz daha rahat edersin karar sana kalmis. Yasiniz yok daha zatenMerhaba kizlar ben bir karar aşamasındayim ve sizin fikirleriniz benim için çok önemli...
Biz 9 aylik evliyiz ben 25 yaşındayım eşim 24 yaşında. Şükür aramızda yaşla alakalı bir sorun olmadı. Eşim yaşına göre çok olgun. Hatta benden daha olgun diyebilirim.
Eşim ilk günden beri çocuk istiyor. Ama ben hala emin değilim yani evliligimden eşimden eminim ama çocuk fikri beni korkutuyor.
Ailemden ve eşimin ailesinden uzakta bir doğu şehrinde oturuyoruz. 3 yıl daha bu şehirde yaşayacağız. Ben öğretmenim eşim polis şükür maddi açıdan da sıkıntımız yok.
Sizce ne yapmalıyım yani bu çocuk fikrine hazır olunduğu bir zaman var mıdır yoksa beklemenin anlamı yok mu ??
Ilk çocuğum evlendikten 5 sene sonra oldu, o zaman 31 yaşındaydım ikincisi 34 de, hiçte zorluk çekmedim üstelik ailelerden çok uzakta oturuyoruz. Bence yaşın daha çoook Genç onu sorun etmeIste beni düşündüren şeylerde bunlar aslinda. Ama daha 3 yil dogudayim sonrasinda ailemin olduğu yere tasinacagimin garantisi de yok. Beklersem yasim 28-29 olacak. O saatten sonra da daha zor olacak
Cok kafam karışık aslında bende istiyorum bebek ama tam da emin değilim...
Ay çok güzel yazmışsın ya okurken gözlerim doldu. Benim de 37 günlük oğlum var bunları duymaya ihtiyacım var :)24 yaşında evlendim, 6 ay sonra isteyerek hamile kaldım, şimdi 2 senelik evliyim, kızım da 1 hafta sonra 1 yaşına girecek inşallah =) Ona her baktığımda binlerce şükür geçiyor kalbimden, Allahım bu güzel evladı bize nasip ettiği için, aratmadan verdiği için, bereketiyle gönderdiği için, herşeyi kolaylaştırdığı için, her an yeni birşeyler öğrenmesine tanıklık edebildiğim için... Bu böyle uzuyor, hele de kucağımda uyuduğunda onu izlerken en güzel dualarıma şükürlerime onu da katarak yapıyorum... Hayatımızda ne değişti kısmına gelirsek; akşam 9dan sonra evde olmamız gerek çünkü kendi yatağında uyumak istiyor, bir yere giderken çantamı hemen alıp çıkamıyorum suyunu kaşığını hazırlayıp 5 dk gecikmeli çıkıyorum =) geceleri birkaç sefer uyanıyor hemen yanına gidiyorum emzirip uyutuyorum bir sıkıntı olmuyor gene ondan önce uyanıyorum =) hergün onu nasıl iyi yetiştirebilirim diye kendimi geliştiriyorum yeni şeyler öğreniyorum yapıyorum, birlikte geziyoruz hayatı onunla birlikte bambaşka bir gözle yeniden öğreniyorum, her anımı dolu dolu yaşıyorum. Doğduğu zaman aklıma geliyor, o kadar tecrübesizdim ki annemden ben elifin altını değiştirirken yanımda durmasını yanlış yaptığım yerlerde müdahale etmesini istemiştim =) İlk yalnız kalışımızda öyle korkmuştum ki ağlarsa naparım diye, evimiz ailelerimize çok uzaktı, etrafımızda yardım isteyecek kimsemiz yoktu, eşim vardiyalı çalışıyordu bunları düşündükçe sebepsiz yere korkuyordum halbuki elifim musmutlu uyuyup duruyordu =) Zamanla herşeye alışıyorsun, insan içinde bulunduğu her koşula uyum sağlayıp ayak uydurabilecek şekilde yaratılmış, zamanla kocaman göbeğine alışıyorsun, zamanla anneliği öğreniyorsun, zamanla çocukla yeniden çocuk olmayı öğreniyorsun, zamanla aynı anda hem bebeğine bakıp hem eşinle ilgilenip hem evi toplayıp hem de bunları isteyerek ve mutlu güleryüzle yapmayı öğreniyorsun çünkü hayat mutsuz zaman geçirmek için çok kısa... Geceleri biraz daha yorgun ama çoookk huzurlu ve şükürler ederek yatağa giriyorsun =) Seviyorsan, seviliyorsan, maddi geçim sıkıntısı yoksa, sağlığın yerindeyse çocuk ekstra hiç bir zorluğu beraberinde getirmiyor emin ol. Ama bunlar yoksa insan her kabahati minnacık tertemiz masum bir meleğe yüklüyor ne garip değil mi? Sanki o yokken hayatları düzgün müydü diye durup düşünmek yerine...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?