- 29 Ekim 2016
- 4.226
- 9.272
Kendisi tıp doktoru ayrıca içerik bilgisi okuyabiliyorum vitamin içeriklerinde benim için sorun teşkil edecek bir şey yoktu
Bir sorun da yaşamadım kullanırken
Teşekkür ederim
Kendisi tıp doktoru ayrıca içerik bilgisi okuyabiliyorum vitamin içeriklerinde benim için sorun teşkil edecek bir şey yoktuCevabınız için teşekkür ederim. Mfk ürünleri hakkında çok da şikayet varmış sahtekar olduğu söyleniyor siz nasıl güvendiniz. Vakit gelmiştir sizin için hayırlı olsun. İnşaallah bizimde gelir
Düşünmüyorum demek yalana girer. Onlar kırıyor biz kalp kırmak istemiyoruz. En iyisi cevap vermemek. Ben acıtasyon yapmıyorum hanfendi. Bizzat yaşadıklarımı içimden geldiği gibi abartmadan yazdım. Siz bu derecede yaşamamışsınız size dokunmamıştır eyvallah. Ben hem paylaşmak dertleşmek hem de gerek söz gerek davranış düşüncesizliği yapanların nasıl şeyler yaptığını söylediğini başkaları da okusun belki ders çıkarırlar istedim. Hassas narin ve duygusalsanuz hayalleriniz beklediğiniz gibi olmadıysa elbette insanız yıkılabiliyoruz. Ama bu herşey demek değil inançlıyım Allah teala ne diyor bakıyorum ona göre amel ediyorum. Umudum da Allah tan. O ol derse herşey olur. Size bir infertilite psikolojisi nedir okumanızı tavsiye ederim. Sizde böyle etki yapmadı diye başkalarını ajitasyon diye yargılamak düşmez. Bir tek ben böyle değilim okudum dinledim. Bebek sevemeyen, E bebek önünden geçemeyenler vs var onlar da mı abartıyor ajitasyon yapıyor.Öncelikle Allah tez zamanda nasip etsin inşallah ama etrafın ne dediğine takılıp biraz da fazla acıtasyon yapıyorsunuz. Az rahat bırakın kendinizi.
Benim de çocuğum yok ve olma ihtimali de bir mucizeye bağlı tabi ki üzülüyorum ama o çocuğuna seslendi bu doğum günü daveti attı parkta çocuk vardı falan diye hiç düşünmedim onların çocuğu var doğum günü yapıyor hakkı benim olup onların olmasa ben yapardım muhtemelen.
Ha şu üstüne vazife olmadığı halde soranlar malesef her yerde var onlarda cevap verin geçin
Geçen gün bir sordu düşünmüyorum dedim
Yaşın küçük mü daha 50 yaşında mı doğuracaksın dedi
Canım 50de isterse 50de 60da isterse 60da doğuracağım sanki sen mi bakacaksın dedim
Sustu
Cnm seni öyle iyi anlıyorum ki ve daha çok yolun başındasın ben tam 15 yıl bunları duydum ve bu gibi patavatsız insanlarla karşılaştım ama inan çok zordu ilk zamanlar başa çıkmak,hayata küstüm hakkaten imanım olmasa ne yapardım bilmem bizde var bir hata da olmuyor dedim.Eşimle hiç bir sağlık sorununuz yoktu ama olmuyor du işteMerhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
MaşaAllahCnm seni öyle iyi anlıyorum ki ve daha çok yolun başındasın ben tam 15 yıl bunları duydum ve bu gibi patavatsız insanlarla karşılaştım ama inan çok zordu ilk zamanlar başa çıkmak,hayata küstüm hakkaten imanım olmasa ne yapardım bilmem bizde var bir hata da olmuyor dedim.Eşimle hiç bir sağlık sorununuz yoktu ama olmuyor du işteve artık Rabbime yakarışım değişti kabullenmiştim beni Rabbim demekki böyle imtihan edecekti artık cevremdekilere kulaklarımı kapattım herkese ağzının payını veriyordum .Ama duadan ve denemekten asla vazgeçmedim okadar çok ağladım ki gecelerce şu an aynı şekilde bunları yazarken de ağlıyorum.inancımı hiç kaybetmedim şu an 17 yıl sonra tüp bebekle hamileyim Rabbim tüm isteyenlerin duasını kabul etsin cnm , ağaçlara kuşlara anneliği tatdıran Rabbim herkese tatdirsın . Vazgeçme ne duadan ne denemekten ve kimseye aldırma insanların çenesi durmuyor çünkü
İnş cnm Rabbim dualarımızı kabul etsin hepimizin inş evlat sevgisini tatdirsın bizlereMaşaAllahSenin adına çooookkk sevindim. Rabbim hayırlısıyla kucağına almayı sağ salim doğmasını da nasip etsin. Gözün aydın olsun. Salih evlat olsun. Sana kıyamam kusura bakma benim ki senin yılların yanında ne ki.
Böyle olanlar için çekiniyor, utanıyorum. Bana dua et canım. Amin dualarına...
Bu kadar bebek istiyorsunuz. Aşılama denememişsiniz. Tüp bebek iştememissiniz. Her yolu denedim diyorsunuz. Kusura bakmayın ama ben empati yapamadım sizinle. Bebek var mı sorusuna ayıp bir şeymiş gibi cevap vermeyip bahane ile savusturunca insanlar anlamıyor. Nasılsın sorusu kadar normal bana göre. Bebeğimiz olmuyor tedavi yöntemlerini araştırıyoruz. Demek ayıp değil. Belki bir tavsiye duyarsınız. Olmadı bir dua alırsınız. Benim de 1 bck yıl sonra oldu. İlk yıl sebepsiz olmadı. Kız kardeşim benim kadar da sabretmedi 1 yılı dolmadan tahlil yapıldı esinde sperm yetersizliği çıktı. Hemen Tüp bebek yaptılar. İlk denemede oldu. Kimsenjn hic bir sey sormasina vakit kalmadi:) Kadınlarda özellikle rahimde yumurtada bir sorun yani bir hastalik durumu yoksa Tüp bebek hemen oluyor. Neyi beklediğimizi anlamadım. 3 yıl olmuş. Bu arada ben İnsanların çocuklar hakkında konuşmasını düşüncesizlik olarak göremiyorum. İnsan yavrusu bu. İlle göreceksiniz illa konusu geçecek. Sizde kimseye bebeğimiz olmuyor bunu üzülüyorum dememissiniz. Bu kadar sıradan ve normal olan bir şeye sizin hassasiyetiniz olabileceğini tahmin edemezler. Torununu anlatan teyze vs gibi örnekleriniz için bu arada bu yorumum. Cenaze de olanlara katılıyorum. O bayağı hadsizlik gerçekten. Başınız sağ olsun bu arada. Allah kardeşinizin kalan ömrünü senin doğacak evlatlarına versin. Demem o ki bosverin sağı solu şükredin bir engeliniz yok. Tüp bebek ile ilk denemede bebeğinize kavuşacaksınız inanıyorum. Ben inanıyorum. Siz de inanın. SevgilerMerhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen.
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Senin içinin buz kesmesi...
Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Biraz yorumunuz baştan acımasız olmadı mı! Sırayla tıpta ilaç vs ilerledik. Aşılamayı Dr um önermedi. Tüp bebek için 6 ay önce karar verildi ama t rahim ameliyatı yapalım dedi ameliyat oldum ve iyileşme sürem uzun sürdü takviye ilaçlar almam gerekti Dr bekletti. Daha yeni bu sürece giriyorum. Tüp bebeği içime sindiremedim dedim çünkü maddi manevi zorlu bir yol. Ciddi bir sebep olmayınca insan normal olsun istiyor bekliyor gayet tabi birşey. Parası hazır olmayınca da bekler. Bu demek değil ki tüp bebek istemedim yapmıyorum uğraşmıyorum...Bu kadar bebek istiyorsunuz. Aşılama denememişsiniz. Tüp bebek iştememissiniz. Her yolu denedim diyorsunuz. Kusura bakmayın ama ben empati yapamadım sizinle. Bebek var mı sorusuna ayıp bir şeymiş gibi cevap vermeyip bahane ile savusturunca insanlar anlamıyor. Nasılsın sorusu kadar normal bana göre. Bebeğimiz olmuyor tedavi yöntemlerini araştırıyoruz. Demek ayıp değil. Belki bir tavsiye duyarsınız. Olmadı bir dua alırsınız. Benim de 1 bck yıl sonra oldu. İlk yıl sebepsiz olmadı. Kız kardeşim benim kadar da sabretmedi 1 yılı dolmadan tahlil yapıldı esinde sperm yetersizliği çıktı. Hemen Tüp bebek yaptılar. İlk denemede oldu. Kimsenjn hic bir sey sormasina vakit kalmadi:) Kadınlarda özellikle rahimde yumurtada bir sorun yani bir hastalik durumu yoksa Tüp bebek hemen oluyor. Neyi beklediğimizi anlamadım. 3 yıl olmuş. Bu arada ben İnsanların çocuklar hakkında konuşmasını düşüncesizlik olarak göremiyorum. İnsan yavrusu bu. İlle göreceksiniz illa konusu geçecek. Sizde kimseye bebeğimiz olmuyor bunu üzülüyorum dememissiniz. Bu kadar sıradan ve normal olan bir şeye sizin hassasiyetiniz olabileceğini tahmin edemezler. Torununu anlatan teyze vs gibi örnekleriniz için bu arada bu yorumum. Cenaze de olanlara katılıyorum. O bayağı hadsizlik gerçekten. Başınız sağ olsun bu arada. Allah kardeşinizin kalan ömrünü senin doğacak evlatlarına versin. Demem o ki bosverin sağı solu şükredin bir engeliniz yok. Tüp bebek ile ilk de nemede bebeğinize kavuşacaksınız inanıyorum. Ben inanıyorum. Siz de inanın. Sevgiler
Bana bir kısmını yazmak iyi geldi. Söyleyecek çok söz var. Evet çok zor Rabbim kolaylaştırsın. Amin İnşaAllah!Yaşadıklarımı uzun uzun yazıp sonra sildim. Galiba okumak bile bana iyi gelmedi. Allah herkesin yardımcısi olsun çok zor bir imtihan 5.5 yıldır yaşıyorum İnşallah bu yıl hepimiz için müjdeli bir yıl olur.
Evimizi 2+1 aldık ödemesi daha kolay olsun borcumuzu bitirir sonra satar 3+1 alırız dedik.
Eşimin abisi herkesin içinde bana sanki siz de çocuk var ne yapacaksınız büyük evi yeter size o dedi :)
Karısı üzülmeyin benim çocuklarım erkek zaten soyu da devam ettirirler, sizin de olmayıversin dedi :)
Daha bir sürü şey.
8 sene oldu evleneli, 2 kızımı da kaybettim rahim ağzı yetmezliğinden. Bu kayıplara rağmen böyle hadsiz konuşuyorbiliyorlar.
Rabbime havale ettim artık.
Negatif aşılamalarım ve tüp bebeğim var çoğunu bilmezler anlatmıyorum artık.
Size de tavsiye kimseye birşeyinizi anlatmayın, olunca zaten haberleri olur.
Rabbim cümlemizin kucağını hayırlı ve sağlıklı evlatlar ile doldursun.
İnşallah Rabbım en kısa zamanda kucağını doldursun üzülme o kadar cok patavatsız insan var ki.Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Öncelikle başınız sağ olsun, şu mübarek günlerde inşallah güzel haberler alırsınızBiraz yorumunuz baştan acımasız olmadı mı! Sırayla tıpta ilaç vs ilerledik. Aşılamayı Dr um önermedi. Tüp bebek için 6 ay önce karar verildi ama t rahim ameliyatı yapalım dedi ameliyat oldum ve iyileşme sürem uzun sürdü takviye ilaçlar almam gerekti Dr bekletti. Daha yeni bu sürece giriyorum. Tüp bebeği içime sindiremedim dedim çünkü maddi manevi zorlu bir yol. Ciddi bir sebep olmayınca insan normal olsun istiyor bekliyor gayet tabi birşey. Parası hazır olmayınca da bekler. Bu demek değil ki tüp bebek istemedim yapmıyorum uğraşmıyorum...
Bana göre mahrem bir konu hanımefendi ben kimseye sormam kimsede bana sorsun istemem var mı yok vs yorum yapmasını da istemem. Bir haber olursa tebrik ederiz benim olunca da söylerim hayırlı olsun derler bu kadar. Yazıya dökülenler çok basit cümleler kalıyor daha... Ben cenaze de çocuk konuşulmasını fotolar gösterilmesini vs çok cahilce buluyorum ve yaşadım da. Çocuğunu herkes sever konuşur elbet ama bir ölçüsü olur ve karşındakine hep empati yaparsın. Eksiklik burukluk duygusu insani birşey ben bir sebepten erteleyip beklediklerini bildiğim kişiler yanında konu açıp, çocuğuma abartılı sevgimi gösterip kalplerine üzüntü vermezdim. Müslüman ince düşünceli insandır ve olmak zorundadır. Torununu anlatan teyze ben şoka girmiş hayatta tek kardeşim gitmiş bunun yerinin burası olmadığını bilsin bir zahmet. Biz kalkıp sen ne anlatıyorsun diye kimsenin kalbini kırmadık ters cevap vermedik.
Bazı insanlar ne yaptığının söylediğinin farkında değiller biliyorum yorum yapmasa da okuyan çok. Nasıl birşey olduğunu anlasınlar istedim paylaşmak istedim. Benzer durumu olanlardan destek almak istedim. Biri demiş ajitasyon yapıyorsun
Güzel dilekleriniz için teşekkür ederim.
Amin Allah razı olsun. Teşekkür ederim. Hayırlısı olsun her zaman için.Öncelikle başınız sağ olsun, şu mübarek günlerde inşallah güzel haberler alırsınızBizde 3 senedir deniyoruz olmuyor, bu ay tüp bebek denedik negatif oldu. Herkes soruyor tabi bize de neden hala düşünmüyorsunuz, yaşınız geçiyor vs. Sanki düşünmekle oluyor öyle kolayca. İnsanların söylediklerini hiç takmayın kendinize dert etmeyin. Yalnız değilsiniz yani hepimizin çevresi böyle. Umarım hepimiz için işler yolunda gider
Okudum okudum okudum döndüm bir daha okudum niye biliyor musun bir an ben yazdım sandım ... Seni o kadar iyi anlıyorum ki.. evlat hasreti ile yanıp tutuşmak bu hissi sadece yaşayan bilir.. inan anne baba olmuş insanlar dahi seni anlayamaz... Bende şehir dışında ailemden uzakta yaşıyorum eşimle.. parka tek gidince oynayan çocuklar izlemeye bile korktuğum günler oldu neden mi .. anneler fark ediyor belki hissediyorlar ve onlara bakmamızı istemiyorlar belkide .. halbuki kimsenin bebeğini kıskanmıyoruz aksine bir çocuk bebek düşse belki annesinden daha çok üzülüyoruz o an.. bende 5 yıldır bekliyorum en son tüp bebek tedavisine başladık ve Cok şükür Rabbim bize nasip etti .. inan adını bilmesemde nerelisim. Kimsin bilmesemde sana dua ettim inşallah Allah'ım senin de kucağına bir bebiş nasip eder... Düşüncesiz insanlara gelince diyorum ya tek değilsin senin durumunda ki bir cok kadın aynı şeyi yaşıyor. Toplumumuz bu konuda çok cahil.. canı veren Allah nasip eden Allah' bize evladı nasip ediyor ama insanlar kendinin sanıyor çocugu halbuki emanet onlar... Kişi kendinden biliyo hemen hamile kalınca ben kaldım ben doğurganım kusurum yok kusursuzum nazarıyla bakıyor kendine bir düşünse veren Allah halbuki... Duyma görme desem de mecburen duyup göreceksin bu insanlarla her yerde denk gelinir ve çare de yok.. ben hep şunu düşünürdüm ağlarken bu bir sınav, günahlarım dökülüyor.. müslümanın ayağına taş gelse günahına kefaret değil ki bunca acı ve göz yaşı.... İnancımı yitirdiğim günler cok oldu Allahım affetsin.. ama hep bir neden bir sebeb bulup eşimle yeniden ayağa kalkmak için uğraştık çabaladık.. biliyorum zor bir süreç ama yıllarca olmayan bir anda oluverir.. Allah'a güven .. yazarken dahi ağladım inan.. hangi şehirdesin bilmiyorum ama bahçeci tüp bebek merkezi iyi bir yer ben gittim gördüm.. birde sağlık sıkıntın ne bilmiyorum ama bende amh düşükliğü vardı arı sütü bal polen yedim eşimle birlikte...Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Herkesin imtihanı ve bekleme süresi maalesef farklı oluyor. Belki hiç çocuğumuz bile olmayabilir. Biz evlendik korunmadık 2.5 sene çocuğumuz olmadı ilaç tedavisi vs de gördük. En son aşılama ve tüp bebeğe karar verdik şükür gebe kaldım. Bence çevreyi ve hamilelik çok fazla düşünüyorsunuz. Bana akrabalarım sürekli soruyordu ben bizim özelimiz sizi ilgilendirmez çocukta düşünmüyorum diyordum. Çevremde çocuğu olanlar oluyordu bir sürü arkadaşım gebe kaldı hatta 2.ti bile doğurdu ama sürekli onları düşünmedim sevindim. Düşüncenizi sadece bebeğe yönlendirirseniz gitgide stresiniz artar. Biz eşimle bol bol gezdik dolaştık. En son dedik tüp veya aşılama olursa olur olmazsa olmaz herkesin çocuğu olacak diye bir şey yok iyi anlaşıyoruz birbirimizi seviyoruz böylece düşünmedik stres azaldı bir kaç aya Allah nasip etti inş yakında doğumum gerçekleşecek. Yaşamayan pek anlamıyor insanı ama dua edin ve stres yapmayın sorana da ağzının payını verin cevap verdiğim herkes birdaha da sormadı. İnş rabbim en kısa zamanda hayırlı evlat nasip eder ve unutmayın bunu yaşayan bir sürü kadın var yalnız değilsiniz.Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.
Biz de eşimle kullandık en son bizde de olumlu sonuçlandı.Kendisi tıp doktoru ayrıca içerik bilgisi okuyabiliyorum vitamin içeriklerinde benim için sorun teşkil edecek bir şey yoktu
Bir sorun da yaşamadım kullanırken
Teşekkür ederim
Öncelikle Allah tez zamanda nasip etsin inşallah ama etrafın ne dediğine takılıp biraz da fazla acıtasyon yapıyorsunuz. Az rahat bırakın kendinizi.
Benim de çocuğum yok ve olma ihtimali de bir mucizeye bağlı tabi ki üzülüyorum ama o çocuğuna seslendi bu doğum günü daveti attı parkta çocuk vardı falan diye hiç düşünmedim onların çocuğu var doğum günü yapıyor hakkı benim olup onların olmasa ben yapardım muhtemelen.
Ha şu üstüne vazife olmadığı halde soranlar malesef her yerde var onlarda cevap verin geçin
Geçen gün bir sordu düşünmüyorum dedim
Yaşın küçük mü daha 50 yaşında mı doğuracaksın dedi
Canım 50de isterse 50de 60da isterse 60da doğuracağım sanki sen mi bakacaksın dedim
Sustu
Okudum okudum okudum döndüm bir daha okudum niye biliyor musun bir an ben yazdım sandım ... Seni o kadar iyi anlıyorum ki.. evlat hasreti ile yanıp tutuşmak bu hissi sadece yaşayan bilir.. inan anne baba olmuş insanlar dahi seni anlayamaz... Bende şehir dışında ailemden uzakta yaşıyorum eşimle.. parka tek gidince oynayan çocuklar izlemeye bile korktuğum günler oldu neden mi .. anneler fark ediyor belki hissediyorlar ve onlara bakmamızı istemiyorlar belkide .. halbuki kimsenin bebeğini kıskanmıyoruz aksine bir çocuk bebek düşse belki annesinden daha çok üzülüyoruz o an.. bende 5 yıldır bekliyorum en son tüp bebek tedavisine başladık ve Cok şükür Rabbim bize nasip etti .. inan adını bilmesemde nerelisim. Kimsin bilmesemde sana dua ettim inşallah Allah'ım senin de kucağına bir bebiş nasip eder... Düşüncesiz insanlara gelince diyorum ya tek değilsin senin durumunda ki bir cok kadın aynı şeyi yaşıyor. Toplumumuz bu konuda çok cahil.. canı veren Allah nasip eden Allah' bize evladı nasip ediyor ama insanlar kendinin sanıyor çocugu halbuki emanet onlar... Kişi kendinden biliyo hemen hamile kalınca ben kaldım ben doğurganım kusurum yok kusursuzum nazarıyla bakıyor kendine bir düşünse veren Allah halbuki... Duyma görme desem de mecburen duyup göreceksin bu insanlarla her yerde denk gelinir ve çare de yok.. ben hep şunu düşünürdüm ağlarken bu bir sınav, günahlarım dökülüyor.. müslümanın ayağına taş gelse günahına kefaret değil ki bunca acı ve göz yaşı.... İnancımı yitirdiğim günler cok oldu Allahım affetsin.. ama hep bir neden bir sebeb bulup eşimle yeniden ayağa kalkmak için uğraştık çabaladık.. biliyorum zor bir süreç ama yıllarca olmayan bir anda oluverir.. Allah'a güven .. yazarken dahi ağladım inan.. hangi şehirdesin bilmiyorum ama bahçeci tüp bebek merkezi iyi bir yer ben gittim gördüm.. birde sağlık sıkıntın ne bilmiyorum ama bende amh düşükliğü vardı arı sütü bal polen yedim eşimle birlikte...
?Herkesin imtihanı ve bekleme süresi maalesef farklı oluyor. Belki hiç çocuğumuz bile olmayabilir. Biz evlendik korunmadık 2.5 sene çocuğumuz olmadı ilaç tedavisi vs de gördük. En son aşılama ve tüp bebeğe karar verdik şükür gebe kaldım. Bence çevreyi ve hamilelik çok fazla düşünüyorsunuz. Bana akrabalarım sürekli soruyordu ben bizim özelimiz sizi ilgilendirmez çocukta düşünmüyorum diyordum. Çevremde çocuğu olanlar oluyordu bir sürü arkadaşım gebe kaldı hatta 2.ti bile doğurdu ama sürekli onları düşünmedim sevindim. Düşüncenizi sadece bebeğe yönlendirirseniz gitgide stresiniz artar. Biz eşimle bol bol gezdik dolaştık. En son dedik tüp veya aşılama olursa olur olmazsa olmaz herkesin çocuğu olacak diye bir şey yok iyi anlaşıyoruz birbirimizi seviyoruz böylece düşünmedik stres azaldı bir kaç aya Allah nasip etti inş yakında doğumum gerçekleşecek. Yaşamayan pek anlamıyor insanı ama dua edin ve stres yapmayın sorana da ağzının payını verin cevap verdiğim herkes birdaha da sormadı. İnş rabbim en kısa zamanda hayırlı evlat nasip eder ve unutmayın bunu yaşayan bir sürü kadın var yalnız değilsiniz.
Biz de eşimle kullandık en son bizde de olumlu sonuçlandı.
Anne olmak isteyen bir kadın için, anne olamamak demek; baktığın her bebekte yüreğinin kalması demek…Merhaba hanımlar.
Sebepsiz infertilite ile 3 yıl olacak bebek özlemi çekiyorum. Öncesinde de 2 yıl gibi bir süre şartların iyi olması için sabrettik korunduk. Adetlerim düzenliydi, sigara, sağlıksız yiyecek alışkanlığımız felan yok eşimle. İstediğimiz zaman 3 4 ay içinde olur İnşaAllah diye düşünüyordum hep. İlk 2 yıl sabrederken benden sonra evlenip hamileyim haberleri alınca üzülüyordum ama çok takmıyordum. Soranlara borcumuz çok şimdi acele etmiyoruz diyorduk. "bebek rızkıyla gelir, yap gitsin" "hadi daha neyi bekliyorsunuz ki!" vs. gibi söylemler sinirlendiriyordu ama gülüp geçiyordum.Rızkı veren Allah ama güzel şartlar sunmak önemsemek bizim elimizde. Arkadaşlardan , komşulardan aldığım gebelik haberleri, misafirlikte ilk defa tanıştığım gebelerin konuşmaları, eşimin akrabalarından gelen haberler, kuzenlerimin olan bebekleri... Bu süreçte hem isteyip hem sabretmek içine atmak hep. Çok hayal kurdum bu sürede. Normalde 1 yıl bekleme süresi her ay %15 20 gibi bir ihtimalin olduğunu bilmiyordum bu geç kalmış endişesiyle karışık stres üzüntü verdi. Daha 6, 7 ay olmuş denerken bir teyzenin yolda arabada oturup eşimi beklerken "sen niye yalnız oturuyorsun, çocuk yok mu?" demesi... Yok demem karşılığında "niye olmuyor mu?" diye sorması...
Ev tutacağım emlakçı nın 3. Çocukları olacakmış bize ondan bahsetmesi ve "sizde çocuk yok mu? Niye olmuyor mu yoksa?" demesi herkes içinde... (adam o kadar patavatsız biriydi ki ev için mecbur sabrettik.) Kayınvalidem normalde anlayışlı biridir ama bizi düşünüp incelik göstermediği şeyler oldu içim acıdı, çok üzüldüm hep. İlk yıl eşimin kuzeninin ultrason fotosunu attı bana sende gör diye. Öylesine meraktan gönderdi nisbet yapacak biri değil ya da ima. Ama ben üzülürüm diye düşünmedi, beklemek zorundayız biliyordu. Denemeye başladık olmuyor 7 ay olmuş, eşimin kuzeninin birinin ikizleri olacak bekliyorlar, diğerinin büyüdü 1 yaşına gelecek onun lafı sözü sevmeler... anlatmalar... Yine bizde üzülürüz belki demedi...
Biraz geç evlendim arkadaşlarıma göre onların bebekleri oldu, büyüdü ilkokula giden bile vardır. Çoğuyla irtibatım koptu ama insan yaşıtları olarak düşününce bir üzüntüye kapılıyor. Herkes evleniyor sende bu kervana katılmak istiyorsun. Zamanı gelip içgüdüsel fıtraten sende anne olmak istiyorsun. O sürede bende çok isterken o ikizlere kendimin olacak gibi hediye hazırlık yaptım. 2 yaşına gelecekler benim hala içim acıyor.Geçen hafta hepsi zorunlu gittiğim bir nişanda karşımda foto çekildiler. Kayınvalidem yanımda yine onları seslenerek sevdi, benim içim acıdı. Hepsi bize uzak ama sosyal medya, profil fotoları görmek altına yazılan iyi ki annen oldumla başlayan methiyeler, anneler günü... Bir Dr sonrası ağlarken ikizlerin Doğumgünü daveti için gelen fotolu kartpostal ile içinin acıması...
"hadi daha yok mu? Ne bekliyorlar?" demeleri...
Muhabbet kuşu aldım besliyorum 3 yıldır. Onların bile 3. Kez yavruları olduyeğenlerim yok kimsenin çocuğunu öyle sevemiyorsun kuşlarımız sevdim hep. Şehir dışındaki anneme kafes taşıdım ve beni gören komşular "kuş bakıyor ama çocuğu yok mu vs " diyorlarmış...
Tek kardeşimi kaybettim. Daha ilk gün cenaze evinde tanımadığım üst komşunun 7, 8 torunu varmış en sonuncusu 20 günlükmüş bana onu anlatması...
Akrabaların imalı konuşmaları, hiç torunu olmayan 70 yaşında annemin yanında torunlarının fotolarını gösterip konuşmaları. Hele birinin dayanamayıp cenaze arabası gelecekken "göbeğin var yoksa hamile misin?" demesi, bir başkasının aynı şekilde "sen hamile misin? " diye atlaması. (sanki haberleri olmayacak hiç. )
Çocuğun çok olduğu en az 3, 5 çocuk düşünen ve olan bir şehirdeyim. Bazen el ele tutuşmuş 3, 4 kardeş yanlarında anneleri gider sen bakakalırsın. Yürüyüşe çıkarsın parklarda hep bebek arabalılar... Yalnızsın, kimsen yok olsaydı şimdi şöyle yapardık büyüdü vs diye düşünürsün içinden atamazsın.
Dr a gidersin her seferinde kayıtta "gebe misiniz?" sorusu (prosedür ama can yakıyor işte)
ailesiyle gelmiş cinsiyet öğrenecekler, sevinçle çıkıp birbirine sarılanlar, konuşmalar,
Nst odası dibimizde içeriden gelen sesler, mutlu çıkan gebeler...
Karşıdaki çocuk polikliğine pusetlerle gelenler... Dr un dediğine üzülerek çıkmışsın, bekleyeceğiz demiş. O an önünden yenidoğan bebeğini sarmalamış, koridorda yol boyu sesli severek giden kadın... Senin tarifsiz bir eksiklik, burukluk, acı hissetmen...
Artık topluma karışayım nereye kadar demişsin ve ilim okunan bir meclise gitmişsin orda bile düşüncesiz insanların seni bulması... Soranlara cocuk yok deyince "AA yeni mi evlisiniz?" demelerine karşı buz gibi "Hayır" demek..
2 yaşında çocuğunu "havalara uçuracak kadar kurban olurum sana diye sevip, öpen" anne... (toplum içinde bunu hoş karşılamıyorum herşeyin ölçülüsü güzel.) bu ortamda da pek çok gebenin karşına çıkması... Gelen çocuklar ve onlarla ilgilenen anneler...
Senin bana birşey söyleyip sormasınlar sakın diye kendini sıkman... 2.çocuğu konuşmaları ve çok kısa sürede 2. Çocuğa hamile kaldıklarını öğrenmen. Eşinin kuzeninin bile daha 3, 4 haftalık Ken, sana pat diye 2.yi bekliyoruz diye yazması....
Sende istiyoruz demişsin seni hiç düşünmeyen empati yapmayan biri kapıdan girer girmez nasılsın derken boynuna sarılıp "Ay ben 2. Ye hamileyim!!" demesi sevinçle... Kendini insanlar kapatırsın kağıt gibi duvarları olan evin yan komşusundan gelen bebek neşeleri, kuvak vak vak şarkıları, bebeği son ses sevmeler felan... Seni anlayan ağlayabildiğin bir tek eşin olur.
Senin içinin buz kesmesi zamanla... Hissizleşiyorum artık acıda duymuyorum galiba diye düşünmen...
İyi ki imanımız var! Bunların hepsi imtihan biliyorum. Allah böyle takdir etti. Günahımız çok belki bu üzüntüler kefaret olacak. Hayırlı zamanda diye dua ediyordum o zamanı bekliyor belki. İnsanız, acisiz üzülüyoruz malesef. Keşke daha duyarlı, düşünceli empati yapan kişiler olabilsek... Hiçbirşey bizim elimizde değilken "senin çocuğun yok olmuyor mu" demek nedir? olduran ben miyim!? "Allah vermiyor mu canı yaratan Allah" denilse ya!
Doğal yolla olmasını çok istedim hala istiyorum. Aşılama hariç her yöntemi denedim, Tüp bebeği maddi manevi içime sindiremedim epey bir zaman.
Allah isteyene istediği kadar versin kimseye haset etmiyoruz kıskanmıyoruz kötü niyetle konuşmuyoruz.
Ama insan KENDİNE üzülüyor, içi buruluyor... Keşke bu kadar düşüncesiz olmasa insanlar ve zalimce konuşmasalar... Herkesle konuşamıyorum etrafımda beni anlayacak biri de yok içimi döktüm buraya. Uzun oldu okuyanlar için teşekkürler. Hakkımızda hayırlısı olsun.