Merhaba hanimlar canim cok sıkkın bana yol gostermenize ihtiyacim var. Sabrim tahammulum kalmadi artik. Bebegim 13 aylik ve dogdugundan beri cok zor bir bebek. Sabirla duzelir diye bekledim ama yok herseyiyle beni ve sabrimi cok zorluyor. Kendi basina durmasi cok nadir hep mizmiz halinde hep aglamakli. Gece sık sık uyanir gece birden once uyumaz. Gun icerisinde onu oyalamanin tek yolu mama sandalyesine oturtup eline kemirebilegecegi birseyler vermek ondada 10 agliyor bir duruyor. Uykumu alamiyorum kendime hic bir sekilde vakit ayiramiyorum cok asabilestim ve bazen elimde olmadan cok bagiriyorum bebegime
biraz once yine uyutmaya calistim uykusu geldigi halde yatmadi gecedende uykusuzdum bagirdim yine ustune once onunla oynuyorum zannetti gulucukler atti sonra ciddi oldugumu anlayinca hickira hickira agladi
vicdan azabindan kahroluyorum su an. Cok zor donemler atlattim iki ay icinde iki kez ev tasidim yataga girene kadar bes dakika oturmak haram bana bir misafirim oldugunda atlatana kadar akla karayi seciyorum destekcimde yok . Annem arabayla 5/10 dakika uzaklikta gururundan gelipte su cocugun yaninda biraz durayimda islerini halletsin demez. Oda,yetmiyormus gibi gelince sura niye soyle bura niye boyle cok tembelsin hic bana cekmemissin der havasini atar gider. Bazen nefret ediyorum ondan. Biraz uzun oldu kusura bakmayin bebegimin biraz sakinlesmesi icin uyku duzeninin oturmasi icin ne yapabilirim en onemliside kendimi tukenmis hissediyorum hem fiziksel hem ruhsal olarak bebegime karsi hic sabrim yok bazen cok sert davraniyorum bunun bir aliskanlik haline gelmesinden cok korkuyorum. Cok coktum zayifladim her goren bu ne hal diyor kendimi nasil toparlayabilirim bir akil lutfen
olabildiğinde bebeğime karşı sakin olmaya çalışıyorum eşime patlıyorum sonra çok sinirlisin diyor bana hiç biraz destek olayım demek yok ama, gerçekten 8 ay da o kadar yoruldum ki.. Birinin desteğinin olması çok önemli ama sanki sadece benim bebeğim gibi davranıyor eşim bakalım nereye kadar böyle gidecek 
