Canım teşekkür ederim amin inşallah ben bebek bakmanın büyütmenin zorluğunu bilecek anlayacak yaştayım eminim çok fazla sorumluluk gerektiriyo ben sadece bağırıyorun dediği için konu sahibinin iyiliği için onu uyardım 13 aylık çocuğa bağırmak sizlere normal geliyosa ben zaten daha bişey söylemem susarım,, Allah’ın zoruna gider şükret demek istedim ki en iyi sen anlarsın yokluğunu,, onun dışında kötü bişey söylemedim herkes doğurup büyütüyo ama çok abartmamak gerekiyo iki sevişmeyle hamile kalan bi kadın kalkmış bana senin kapasiten yetmez anlamaya diyo halbu ki onun önüne kemik bile atmadığım halde duygularımla oynayacak cümleler yazıyo beni savunan olmadığı gibi onu kayırıp boşver canını sıkma diye teselli ediyolar bumu sert benim yazdığım mı çıldırdım resmen Allah’a havale ettim fazlasıyla yaşasınlar yaşadığım herşeyi..
Çok yanlışsınız. Bir de üzerine beddua ediyorsunuz. Dediklerinizde doğruluk payı olabilir, hatalı da konuşmuş olabilirsiniz. Mesele ne dediğiniz değil, üslubunuz. Daha ilk mesajda bir tek kendi açınızdan değerlendirip, hatalı olduğunu fark edip, buraya konu açan bir anneye gereksizce ayar verip, ondan sonra üzerine kimse bir şey söylemesin istiyorsunuz. Bir de üzerine hoşunuza gitmeyen yorumlar duyunca beddua ediyorsunuz. Ki ben de çocuk için tedavi gören bir insan olarak, ne hissettiğinizi gayet iyi anlıyorum ama hayatta en önemli şey sizin acınız değil. Başkalarının başka türlü sıkıntıları da olur, bunda kendinizle kıyaslayıp küçük görüp ayar verme, beddualar etme haddine sahip değilsiniz. Ki ne dediğiniz değil, nasıl dediğiniz önemli.
Konu sahibi, bütün anneler yaşadıklarını yaşıyor. Emin ol yalnız değilsin ama değişmesi gereken çocuk değil, sensin ve burada konu açmış olman çok güzel bir şey. Emin ol, tecrübelerden istifade edeceğin pek çok şey bulursun. Hiç bir Şey olmasa, başkalarının da aynı şeyleri yaşadığını bilmek rahatlatıyor insanı.
Çocuğa göre değişmek kolay değil, insan bocalıyor. Ama artık bir Bir müddet eskisi gibi olamayacaksın. Kafanda planladığın her şey o gün bitmiş olmayacak. Bunu kabul etmek gerek. Olmayıversin. Emin ol, çocuğunla geçirdiğin keyifli dakikalardan daha önemli değil, evin temiz olması. Öncelik sıralaman değişiyor yani. Yeniden bir sıralama yapmak gerekiyor.
Çocuk bu listeden başta. Ama çocuk da her şey değil. Hayatının amacı çocuk için yaşamak değil, çocukla beraber mutlu yaşamak. Ona göre bir düzen oluşturmak. Günlük dışarı çıkma saatiniz olur, banyo saati olur. Yatmadan önce 15 dakika hiçkimse, eşin dahi olmadan yalnızca sevdiğin bir şey yaptığın, tv izlediğin, kitap okuduğun, ya da boş boş durduğun bir zaman olacak.
Ama yalnızca sen değil, eşin de bunu kabul edecek. Zaman olacak bir salata bir çorbayla, ya da akşam yine kahvaltılıkla geçecek gün. O da bunda huzursuzluk çıkarmasın. Destek olsun.
Zaten yalnız anne olmak zor bir şey. Ben de aynı durumdayım. Ne bir anne, ne bir kızkardeş, ne bir arkadaş. Bütün gün çocukla yalnız. Dediğin şeyi 40 kere yinelemek, destek olabilecek birileri varken olmadıklarını bilmek üzücü.
Çocuğunun kıymetini bilmek lazım. Yıllarca Olmaması, üzüntüsü, tedavileri, bir de üstüne insanların davranışları emin olun ki, çocuğunun en büyük yorgunluğundan çok daha iç burkan şeyler. Bu yüzden kimileri kıymetini bilin diyor.
Benim bir oğlum var. İkinci olmuyor. Tedavi görüyorum 4 senedir. Tüp bebek deniyoruz. Bu sebeple iki tarafın psikolojisini de anlayabiliyorum. Zaten maşallahsız adım atmıyorum hiçbir yere.
Bir gün benim de komşum 1,5 yaşındaki oğluna bağırıyordu, camdan dışarı geldi sesi. Niye bağırıyor ki, bilse dedim, ne kadar zor elde ediliyor o çocuk. Ne kadar kıymetli.
Bir kaç gün sonra baktım ben kızıyorum kendi oğluma :) Artık büyüdüğü için büyük büyük yaramazlıklar beceriyor çünkü beyefendi. Bu da böyle bir hal işte.
Toparladım kendimi. Hepimizin hayatında stres faktörü var. Önemli olan o sorunları hayatımızın merkezi yapmamak. Hayatı kendin veya çocuğun icin çekilmez kılmamak. Elinde olanı güzelleştirmeye çalışmak. Çocuğu olmayan biri kendi hayatını güzelleştirmeye, pes etmemeye odaklanacak. küçük çocuğu olan biri de hayatını çocuğun ihtiyaçlarına göre esneterek.
biraz once yine uyutmaya calistim uykusu geldigi halde yatmadi gecedende uykusuzdum bagirdim yine ustune once onunla oynuyorum zannetti gulucukler atti sonra ciddi oldugumu anlayinca hickira hickira agladi
