Bebek

Üzerine bu kadar kafa yorma derim. İlk bebeğim olmuyor, hadi doktora gidelim derken, kendiliğinden çıktı geldi. Sözde hazırlıklıydık ama bu bile bizi afallatmıştı. Meğer hazır değilmişiz. Şükür doğdu ama hiçbir şey planladığımız gibi olmadı sonrası için. En doğru gelen ne ise onu yapıyoruz bizde şimdi. İlk bebeğim 3 yılı geçkin bir sürede gelince, ikincisini de o kadar bekleriz korkusuyla sdc 1 ay korunmayarak deneyelim dedik. Ve hemen hamile kaldım :) Çok mutlu olduk. Çünkü hazırdık ve başımıza neler geleceğini biliyoruz şu an. Kaygılarımız korkularımızda yok. Yeter ki sağlıklı olsunlar yeter. Bu arada bebeklerimin arasında 18 ay olacak inş :)

Oluruna bırak. Kafanda rahat olsun.
 
Canım bunları düşünmeye devam edersen takıntıların geri gelir ve tekrar rahatsızlanabilirsin.hiç bişey düşünme ve direk korunmayı bırak.eğer olacaksa hiç birşey engel değil.ne folik asit ne o ne bu...akışına bırak herşeyi olcakmı olmıcakmı düşünmeden...ben ilaç kullanırken hamile kaldım.inan karnına düşünce tek derdin onun sağlıklı olması oluyor ne takıntı ne bişey kalmıyor.hemen olmayabilir oyüzden bian önce bırak korunmayı...
 
her şey kısmet işi..
oruç tutmamamk için bebişi kullanacak insan olmadığın aslında anlatımından belli.
eğer nasibinde bu yıl oruç tutmak varsa zaten olmaz. o yüzden bence başlayın denemelere. ben hazır olduğunu düşündüm konunu okurken. öyle ergen değilsin ne güzel..
Allah hayırlı sağlıklı evlatlar nasip etsin. bir de çok fazla derin düşüncelere dalma derim. zira antidepresanı yeni bırakmışsın. psikolojini kendi ellerinde ortada birşey yokken bozmana değmez..
 
Bence akışına bırak hayatı...Hatta bitki olarak sarı kantaron papatya çaylarından destek alabilirsin.Antidepresanın boşluğunu bir süre doldururlar..Bu korkular tüm kadınların ortak derdi bence anormal düşünceler değil...Bir de şunu söylemek istiyorum yaşım geçiyor diye paniklemek boş; nasip ne zamansa o zaman çocuk oluyor diye düşünüyorum..
 
Yok terapiye devam ediyorum. İlacı da doktorla doğru zaman olduğuna birlikte karar vererek bıraktık. Daha önceden de bir bırakma girişimim olmuştu onda geri başlamıştım. Bu sefer o şekilde olmadı.
Antidepresan kullanımı genel bir durum. Yani insanlara nasıl geliyor bilmiyorum ama ilaçları bırakınca birden psikopata bağlamıyoruz :)
yanlış anlamayın onu demek istemedim herşeyi çok takıntı yapıyosunuz acaba ilacı bıraktığınız içinmi böle kafanızda deli sorular oluştu onun için söledim.arkadaşımda kullanıyor her şeyi takar kafasına düşünür ilacı kullanırken takıntı yok bırakınca onunda öle sorular sorular hep.
 
Ha aklıma gelmişken.
Kuzenimde kist vardı. Kistten ötürü ameliyat olmasına rağmen yine oluşmuştu.
Sonra doktoru cocuk yapın yoksa ilerde olmaz demişler.
Tabi işlemler başlıyor. Ve cocuk oluyor.
Başka doktora gidiyo. Kistlerinin sana verdiği öyle bi etki yok diyor.

 
Çok teşekkür ederim. keşke ama sanmıyorum. Biraz fevri biraz sinirli bir yapım var. Küçücük çocuğa bağırmaktan bile korkuyorum. Kendimi biliyorum dayanamaz bağırırım ben. Kedime bağırmışlığım var sinir edince o derece.
böyle şeyleri dert etmeyin bir iki terlik veya azarlamayla hiçbir cocuga bişe olmaz annemizden az mı terlik yedik psikolojimiz gayet yerinde :dondurma: yeri gelir kızarsınız yeri gelir sevginizden bunalır cocuk annelik tamda bu değil mi zaten :KK68:
 
Bir kere hazir miyim, sorusunu atin kafanizdan.
Cunku hayatta hicbir seye hazirlikli degiliz aslinda.
Bir seyin ihtimalini planlamakla bir seyi yasamak arasinda fark var.
Ve her zaman isler planladigimiz gibi gitmeyebilir de.

Evet, bebek buyuk bir sorumluluk.
Oyle kose yastigi gibi koydugumuz yerde durmuyor :)
Ustelik omur boyu.
Ama taptaze bir anne olarak gercekten muthis bir duygu diyebilirim.
Cok buyuk bir mucize bu.
Ve sunu anladim ki hicbir sevgiyle kiyas edilemez bile.
En sevdiginiz yatak ortusune pisleyecek ama siz ohhh gazi da cikti cok sukur, diyeceksiniz :)

Diger endiseniz sinirlenmekse ayni sekilde cabucak parlayan biri olarak diyebilirim ki hayir, kizmiyorsunuz.
Eger en cok sevdiginiz caniniz kaniniz anneniz babaniz ya da esiniz ya da her kimse sizi saat basi uyandirsa kizarsiniz ama bebeginiz de oyle olmuyor, meraklanmayin.
Aksine uyansa da emzirsem, azicik sevsem diye beklediginiz zamanlar bile olacak.

Dogum ve emzirmedeki aciya gelince kesinlikle olumsuz seyler dusunmeyin, dinlemeyin.
Her hamilelik ve her dogum birbirinden farkli.
Benimki kotuydu gercekten ama dogumdan sonraki o his en muzaffer komutanda bile yoktur :)
Hayattaki butun basarilarinizdan daha sevimli gelecek.

Oruc tutmamaya gelince de son olarak, elbette vicdani olarak size birakiyorum ama bence tutmaniza bir engel yok.
Hamile olsaniz bu gecerli bir sebep ancak denerken bir maniniz yok.

Allah tez zamanda butun isteyenlere ve size de nasip etsin insallah.
 
yanlış anlamayın onu demek istemedim herşeyi çok takıntı yapıyosunuz acaba ilacı bıraktığınız içinmi böle kafanızda deli sorular oluştu onun için söledim.arkadaşımda kullanıyor her şeyi takar kafasına düşünür ilacı kullanırken takıntı yok bırakınca onunda öle sorular sorular hep.

Yok aslında bu benim düzelmiş halim. Önceden gideceği okul devlet okulu mu olsun yoksa kolej mi? Ergenlikte ben nasıl başedicem. Allah'ım dinimi ben kendim yaşayamıyorum eğitimini nasıl vericem. Alkol kullanırsa ne yapmalıyım. Eşcinselim derse ben bunun altından nasıl kalkarıma kadar binlerce düşünce vardı kafamda. Şimdi en azından doğuma kadar olan kısmına odaklanmayı başardım. Böyle de yazınca iyice manyak bir profil çizdim ya :)
 
Çok teşekkür ederim. keşke ama sanmıyorum. Biraz fevri biraz sinirli bir yapım var. Küçücük çocuğa bağırmaktan bile korkuyorum. Kendimi biliyorum dayanamaz bağırırım ben. Kedime bağırmışlığım var sinir edince o derece.
Bende sinirliyimdir ama Allah sabrını veriyor
Yap yap hadi hayırlısı bişey olmaz
Ramazanı falan bekleme hemen olacak diye bişey yok
 
Bir kere hazir miyim, sorusunu atin kafanizdan.
Cunku hayatta hicbir seye hazirlikli degiliz aslinda.
Bir seyin ihtimalini planlamakla bir seyi yasamak arasinda fark var.
Ve her zaman isler planladigimiz gibi gitmeyebilir de.

Evet, bebek buyuk bir sorumluluk.
Oyle kose yastigi gibi koydugumuz yerde durmuyor :)
Ustelik omur boyu.
Ama taptaze bir anne olarak gercekten muthis bir duygu diyebilirim.
Cok buyuk bir mucize bu.
Ve sunu anladim ki hicbir sevgiyle kiyas edilemez bile.
En sevdiginiz yatak ortusune pisleyecek ama siz ohhh gazi da cikti cok sukur, diyeceksiniz :)

Diger endiseniz sinirlenmekse ayni sekilde cabucak parlayan biri olarak diyebilirim ki hayir, kizmiyorsunuz.
Eger en cok sevdiginiz caniniz kaniniz anneniz babaniz ya da esiniz ya da her kimse sizi saat basi uyandirsa kizarsiniz ama bebeginiz de oyle olmuyor, meraklanmayin.
Aksine uyansa da emzirsem, azicik sevsem diye beklediginiz zamanlar bile olacak.

Dogum ve emzirmedeki aciya gelince kesinlikle olumsuz seyler dusunmeyin, dinlemeyin.
Her hamilelik ve her dogum birbirinden farkli.
Benimki kotuydu gercekten ama dogumdan sonraki o his en muzaffer komutanda bile yoktur :)
Hayattaki butun basarilarinizdan daha sevimli gelecek.

Oruc tutmamaya gelince de son olarak, elbette vicdani olarak size birakiyorum ama bence tutmaniza bir engel yok.
Hamile olsaniz bu gecerli bir sebep ancak denerken bir maniniz yok.

Allah tez zamanda butun isteyenlere ve size de nasip etsin insallah.

Ya benim kafamda zaten hamile olduğunu anlayana kadan minimum bir 15 gün falan geçiyor. Ya hamile kalırsam da besinsiz kalırsa diye böyle bir düşünceye girdim. Aslında annem hamileyken bile ilk günler tutmayı denemiş de bir şey olmamış bize. yani dürüst olmak gerekirse bu anksiyete sinir stres durumlarından geçen sene çok zor tuttum orucu. Bu sene bilemiyorum belki de bahane arıyorum. Allah affetsin.
 
Yok aslında bu benim düzelmiş halim. Önceden gideceği okul devlet okulu mu olsun yoksa kolej mi? Ergenlikte ben nasıl başedicem. Allah'ım dinimi ben kendim yaşayamıyorum eğitimini nasıl vericem. Alkol kullanırsa ne yapmalıyım. Eşcinselim derse ben bunun altından nasıl kalkarıma kadar binlerce düşünce vardı kafamda. Şimdi en azından doğuma kadar olan kısmına odaklanmayı başardım. Böyle de yazınca iyice manyak bir profil çizdim ya :)
demek bi psikopat ben değilmişim:eek:
birebir aynılarını düşünüyorum :KK50:
 
Ya benim kafamda zaten hamile olduğunu anlayana kadan minimum bir 15 gün falan geçiyor. Ya hamile kalırsam da besinsiz kalırsa diye böyle bir düşünceye girdim. Aslında annem hamileyken bile ilk günler tutmayı denemiş de bir şey olmamış bize. yani dürüst olmak gerekirse bu anksiyete sinir stres durumlarından geçen sene çok zor tuttum orucu. Bu sene bilemiyorum belki de bahane arıyorum. Allah affetsin.

:)
Oruc zor bir ibadet yaa.
Yemeyi icmeyi seven insanlar icin daha da zor, anliyorum.
Amaaan durun bir bakalim, hele bir o zaman gelsin yine dusunursunuz o vakit.
Ama siz simdiden boyle niyetlenmeyin, tutacagim deyin ki bakarsiniz hamile kalirsiniz ama tutmazsiniz, o zaman tutmus sevabi alirsiniz.
Bedavadan sevap costurucu, oh kebap :)

Bir de bebekler cok akilli varliklar, ilk 3 ay annenin yediklerinden, ictiklerinden bagimsiz olarak annenin deposunu sömürerek gelisirler :)
Yani sizin arti bir sey yapmaniza gerek bile yok.
Yalnizca omega takviyesi yapilabilir ceviz gibi, balik gibi.
Cunku onlar insanda depolanmiyor, gunluk var oluyorlar.

Allah gonlunuze gore versin insallah
 
Back
X