Bebiş kararı?

birtutambaharat · 27 Nisan 2011

kedibadem .!.:
Bayanlar ben çok karasız kaldım. Bir türlü işin içinden çıkamadım.Farklı bakış açılarına ihtiyacım var.
1981 doğumluyum.Yani 30 yaşındayım. 2005 yılında evlendim.Yani 6. yılımızı dolduracağız.Sorunum bebek yapmak yada henüz yapmamak.Neden yapmak neden yapmamak anlatayım. Önümüzdeki yıl 2012 de eşimle tayin istemeyi düşünüyoruz.Öğretmeniz ve tayin dönemimiz mayıs ayları.Mayıs ayında tayin isteniyor haziran sonunda göreve başlanıyor.Tayin isteyeceğimiz yer şu anki yerimizden 850 km uzak. Bu ay bebek çalışmalarına başlasam ve tutsa gelecek yıl taşınırken 6 aylık olur. Eğer bu ay tutmazda ilerleyen aylarda tutarsa tşınma ile doğum çakışabilir yada bebiş yeni doğmuş olur ben de hem bebiş hem taşınma ikisini bir kaldıramam deliririm. Yapmasak taşınmadan sonraya ertelesek 2012 temmuz ayında çalışmalara başlasak ilk ay olduğunu farzedersek 2013 mart ayında doğar ki ben o zaman 32 yaşında olurum. Denediğimiz ilk ay hatta ilk yıl tutmazsa ne olacak? Off bir de bu aralar kilo aldım, ben zayıflayıp hamile kalmayı planlıyordum. Ama yumurtlama günüm bu haftasonuna geliyor ki eşim bu hafta sonu korunmayalım dedi. İş ciddiye binince ben de karın ağrıları başladı sanki ha deyince hamile kalacakmışım gibi. Bir kabul ediyorum bir vazgeçiyorum. Objektif fikirlere ihtiyacım var.

sana gayet objektıf olayım canım benım,daha dugunumuz olalı 1 yıl olmadı,nıkahımız oldu esım gorev ıcın yurtdısına cıktı,dugun hazırlıklarıyla kendım ugrasmak zorunda kaldım,dugunden 1 gun once geldı,dugunun ertesı gunu tekrar yurtdısına döndü,2hafta sonra döndü evımıze gıttık,2ay sonra gorevlendırmesı cıktı tasındık,bebek dedık,atamalara basvurdu kpss atandı dedım bebegımız olsun o ay hegun ugrastık,hergun olmadı dıye agladım,planladık o atandı ben de seneye atanırım dedık ,burdan uzaklasıcaz yaşasın dedık,ataması ıptal oldu uzun hıkaye ve sacmalık devletınkı,gorevlendırmesı de bıtınce ılk şehre gerı döndü,ama ben donemedım tabıı,burda bı duzen kurdum ıse gırdım vs,osırada kavga gurultu ayrılma eşiğine geldik,bir ögrendık hamıleyım, planladıgımızı sandıgımız herşey ters gıttı,şimdi mi ben hamıleyım eşimden cookk uzakta,o evınden uzaktaaa,belkı dogumuma gelecek sonra askere gıdecek seneye allah kerım,hıc bır sey sızın planladıgınız gıbı gıtmıyor,bir arkadaş yazmış,Raabbim dogru zamanı bılır,o ol derse olur,ıstedıgın kadar ugraş sen,

evet uzagım esımden,evet berbat bır durum,daha atanamadım,eşim en en az 1 yıl daha yanımda olamayacak ama ıyıkı hamıleyım,iyiki bebegım benımle,Allahın hedıyesı bu bana,çok şükür,herşeye değer yavrum

kedibadem · 27 Nisan 2011

casmi .!.:
biraz korkunuz var galiba ama eşinizede bunu yapmak yani babalık hakını elinden almak biraz bencilce olur doğumda anlattıkları kadar zor değil gerçi benimki sezaryandı ama normalide zor değildir herhalde benm 3 çocuğum var ve 1982 doğumluyum

Çok tebrik ederim sizi. Her türlü adrenalin içeren aktivite kabulümdür ama 3 çocuk yapmak benim için sanırım uçaktan paraşütsüz atlamak kadar imkansız.Cesaretinize, sabrınıza ve en çok da fedakarlığınıza hayran kaldım.

JulieoftheWolves · 27 Nisan 2011

çocuk gerçekten çok büyük bir sorumluluk...o dünyaya gözlerini açtığı anda artık bir de onun için tasalanıyor, üzülüyor, seviniyor, yoruluyorsunuz....ve çocuğunuz için beslediğiniz bu duygular ölene dek devam edecek..
ancak, çocuk sahibi olmayı gerçekten düşünüyorsanız, yaşın ilerlemesini düşünerek çok da oyalanmamak gerek..çünkü çocuğunuzla hoplamak,zıplamak,gerekirse parklarda onunla koşuşturmak gibi fiziksel olarak dinç olmanız gereken dönemler gelecek....bu açıdan bir anne ne kadar gençse, bir o kadar avantajlı olacağını düşünüyorum...
ve sıraladığınız çekinceler, kaygılar-hele ki şimdiden- gerçekten sizin için çok yıpratıcı ve yazdıklarınızdan anlaşıldığı kadarı ile bebek fikrinde çok caydırı oluyor...ancak; Allah zaten hiçbir insanı kötü yaratmıyor...ona siz nasıl şekil verirseniz öyle bir birey olacak..şimdiden onun hakkında suizan etmeyin lütfen...
son olarak şunu eklemek istiyorum ki; ileride yaşlandığınızda kapınızı çalacak bir evladınızın olması kadar güzel bir duygu yoktur eminim en çok bu hususta üzülüyorlardır evlat sahibi olmayanlar....
hakkınızda hayırlısı, inşaAllah dleğiniz vakitte, hayırlı bir evlat sahibi olursunuz...

Emrivaki · 27 Nisan 2011

ayy okurken bi ara geçmiş düşüncelerimi gördüm,şimdi kalırsam şuzamanda şu kadar olacak,ama o zaman ben şurda olacağım...vs vs...
gerçekten bu konularda bu kadar hesap yapmaya gelmiyor,yumurta kapıya dayanınca hah tamam şimdi hazırım dersin,bu kezde günlerini sayarsın yumurtlamayı takip edersin iyice stres yaparsın
bunları bizzat kendim de yaşıyorum çünkü.ben bu kadar hesap yaptığım için çok pişmanım
bu yüzden de bu tür yazıları okuyunca,düşünmeye gerek yok diyorum
Rabbim herşeyi kararlamıştır.

meserret · 27 Nisan 2011

kedibadem .!.:
Herkes bana zamanla bebek isteyeceksin, biyolojik saat, annelik içgüdüsü dedi ama ben de 6 yıldır tık yok. Geçen yıl sanırım birazda mecburiyetten hani zaman geçiyor yaş ilerliyor diye bebek yapalım dedim eşime. 2010 temmuz ayında çalışmalara başlayalım dedik. Temmuz ayı geldi ben adetimi bekliyorum ki ondan sonraki 12-14-16 günler çalışalım. Yaklaşık 15 yıldır tek bir ay aksamayan adetim temmuz ayı boyunca gelmedi. Eylül ayına kadar adet olmadım. Doktor psikolojik dedi. Bendeki psikolojiyi düşünün yani. Hamilelik hep ben de olumsuzluk çağrıştırıyor. Nasıl anlatsam. İnsan test yaptığı andan itibaren ikinci bir canın sorumluluğunu alıyor. Kanamam mı var, düşük mü yapacağım, kese görünecek mi, kalp atışları duyulacak mı, tansiyonum mu çıktı şekeri mi, bebek sağlıklı mı , kahve içme kafein, oturamıyorum, nefes alamıyorum......ya sonra? Bebek nasıl doğacak? Hadi doğdu.Ateşlendi mi, emmiyor, mama ile besleniyor, sütüm azaldı, sarılık oldu, gaz mı kabız mı, düşmesin, yutmasın,kesmesin.....Ne zaman konuşacak? Yoksa kekeliyor mu?Okula başlayacak.Matematikten neden anlamıyor? Sosyal bir çocuk değil.Yada çok geveze. Hiperaktif mi yoksa.Hangi liseye gidecek. Allah'ım ünversiteyi kazanamadı.Ya da benden başka şehirde tek başına ne yapacak? Bir de işsiz bir genç bulmuş evlenecekmiş.Kaynana oldum. Bu gelin oğlumu benden soğutacak. Aaaa kızım bu saatte burda ne işin var. Kocan mı aldattı?Boşanmak mı?..........
Diyeceksiniz ki "ooo bunları düşünsek kimsek çocuk yapmaz".Ama ben engel olamıyorum. Ne kendimden bu kadar fedakarlık etmeye ne de bir canın sorumluluğunu alıp kendimi bu kadar adamaya cesaret bulamıyorum.

Bu mesajı okuyunca ben mi yazmıştım acaba dedim ya, bu kadar mı benzer düşünceler, sizi o kadar iyi anlıyorum ki...
Ben de 1982 doğumluyum ve 2005 de evlendim, maddi manevi hiç bir sorunumuz yok, eşim deli gibi bebek istiyor, ama bende bebek isteği sıfır, hele de şu yukarıda yazdıklarınızı düşününce -ki bebek lafını duyar duymaz sadece bunları düşünüyorum- bunca insanın rüyası olan şey bana kabus gibi geliyor.
Geçen ay ben de burada konu açtım "eşim bebek istiyor ben kararsızım" diye, sonra eşimin zoruyla doktora da gittim, bebek çalışmalarına başlamadan bir muayne olayım diye, inanın dua ettim doktor bir sorun olduğunu söylesin diye, ama yok... 10 yıllık mutluluğum bu bebek muhabbeti yüzünden bozuluyor ne yapacağımı bilemiyorum

Bir de ben herkesin tüm zorluklarına rağmen bir gülüşüne değer falan laflarını çok samimi bulmuyorum, hiç mi yok aranızda şimdiki aklım olsa yapmazdım, bütün özel hayatım bitti, pişmanım diyen :26:

pyeso · 27 Nisan 2011

çok ince düşünmüşsün,tayininin çıkacağının kesinliği olmadı gibi,korunmayı bırakıp hemen hamile kalacağının da garantisi yok.

MySky · 27 Nisan 2011

Ooo ne cok sey dusunuyorsun..bosu bosuna hayati kendine zehir etmissin..Bende hamile kalmaya cok hevesliydim 26 yasimda karar aldik cocuk yapalim dedik..sandim ki korunmayinca hemen hamile kaliyorsun..Turk filmlerinde oyle ya,ilk geceden hamile kaliyorsun iki sene sonra hamile kalabildim..Allah'a cok sukur bir oglum oldu..Yani evde ki hesap carsiya uymuyor..Ben iki cocugumla Turkiye'ye gidip geliyorum tek basina esyalar,cantalar bebek arabasi.valla anne olunca herseyi yapabilecekmissin gibi yuce bir guc geliyor insana..sorsan butun anneler cocuklari icin dunya'yi yakar..yapariz yani o yuzden dusunme koyver gitsin Allahtan hayirlisi ne ise o olur..Kismetinde yoksa dayak bile yiyemiyorsunsen ne kadar hesap yaparsan yap yine Allahtan hayirlisi ne ise oyle olur

hureyremir · 27 Nisan 2011

Canım o kadar iyi anlıyorum ki seni daha çok yakın br zamana kadar bu duygular içerisindeydim 2 buçuk yıl oldu evleneli ve hep erteliyodum ama bir anda bütün olumsuz düşüncelerimden vazgeçtim,sanırım benimde biyolojik saatim alarma geçti Hamilelik korkusu,doğum korkusu,doğuktan sonra nasıl olcak napıcam korkularını bir anda yendim ve dedim ki Allah'ım yardım eder ben neyin hesabını yapıyorum neyin planını kuruyorum,her zorluğun içinde muhakkak bir kolaylık vardır diyerek bebiş yapmaya karar verdim ( eşim zaten deli gibi kararlıydı )
Şimdi çalışmalara başladık Rabbim hayırlısını nasib etsin bana da herkese de inşallah..
Hoş ben şimdi karar verdim ama Rabbim ne zaman dilerse o zamanı bekliycez artık

kedibadem · 27 Nisan 2011

meserret .!.:
Bu mesajı okuyunca ben mi yazmıştım acaba dedim ya, bu kadar mı benzer düşünceler, sizi o kadar iyi anlıyorum ki...
Ben de 1982 doğumluyum ve 2005 de evlendim, maddi manevi hiç bir sorunumuz yok, eşim deli gibi bebek istiyor, ama bende bebek isteği sıfır, hele de şu yukarıda yazdıklarınızı düşününce -ki bebek lafını duyar duymaz sadece bunları düşünüyorum- bunca insanın rüyası olan şey bana kabus gibi geliyor.
Geçen ay ben de burada konu açtım "eşim bebek istiyor ben kararsızım" diye, sonra eşimin zoruyla doktora da gittim, bebek çalışmalarına başlamadan bir muayne olayım diye, inanın dua ettim doktor bir sorun olduğunu söylesin diye, ama yok... 10 yıllık mutluluğum bu bebek muhabbeti yüzünden bozuluyor ne yapacağımı bilemiyorum

Bir de ben herkesin tüm zorluklarına rağmen bir gülüşüne değer falan laflarını çok samimi bulmuyorum, hiç mi yok aranızda şimdiki aklım olsa yapmazdım, bütün özel hayatım bitti, pişmanım diyen :26:

Evet ben de aynı senin gibi hiç samimi bulmuyorum insanların çocuk ile ilgili laflarını. Mutlaka bir yerde herkesin sabrı taşıyordur.Ama sanırım bir tür vicdan azabı ve utanç duygusuyla kimse keşke çocuk yapmasaydım diyemiyor. Annelik madem bu kadar mucizevi bişey neden cami avlusuna yada yurtlara terk edilen çocuklar var? Kedi köpek bile yavrusunu terk etmezken insanlar neden terk ediyor? Çocuk doğurmanın amacı sanki anne ve babanın kendi bencilliği. Çocuğa soran yok ki dünyaya gelmek isteyip istemediğini.Annenin babanın amacı ne?Babanın ki soy devamı belki. Ya anne neden anne olmak istiyor? Bir sürü kimsesiz çocuk var yurtlarda. Onlardan evlat edinsek ne olur ki? Annelik kanda değil yürektedir.Benim kafamda çok soru işareti var ki....

Dranas · 27 Nisan 2011

İstiyoruz demekle olmuyor ki ben üçüncü ayda hamile kalmıştım. İlk iki ay başarısızlıkla sonuçlanmıştı. Cinsellik görev haline gelmişti ilk ay gebe kalmayınnca koşa koşa doktora gittim bir sorun mu var diye doktor beni hayretler içerisinde dinlemişti ne acelen var demişti. Şükür ben çok beklemedim ama bir yıl bile uğraşan var bu kadar ince hesap yapma.

Sim · 27 Nisan 2011

kedibadem .!.:
6 yıldan beri bir kez bile ciddi düşünüp hadi bebek yapalım demedim. Hiç bir zaman başkalarını hamile diye yada bebişi var diye kıskanmadım hatta bazen iyiki onların yerinde değilim dedim. Ve hep Allah'a benim yerime gerçekten yürekten isteyenlere bebiş ver diye dua ederim. Sanırım eşimin babalık hakkını elinden almayacak olsam yapmam. Bu düşünceler içinde ben nasıl karar vereyim?

kedibadem .!.:
Herkes bana zamanla bebek isteyeceksin, biyolojik saat, annelik içgüdüsü dedi ama ben de 6 yıldır tık yok. Geçen yıl sanırım birazda mecburiyetten hani zaman geçiyor yaş ilerliyor diye bebek yapalım dedim eşime. 2010 temmuz ayında çalışmalara başlayalım dedik. Temmuz ayı geldi ben adetimi bekliyorum ki ondan sonraki 12-14-16 günler çalışalım. Yaklaşık 15 yıldır tek bir ay aksamayan adetim temmuz ayı boyunca gelmedi. Eylül ayına kadar adet olmadım. Doktor psikolojik dedi. Bendeki psikolojiyi düşünün yani. Hamilelik hep ben de olumsuzluk çağrıştırıyor. Nasıl anlatsam. İnsan test yaptığı andan itibaren ikinci bir canın sorumluluğunu alıyor. Kanamam mı var, düşük mü yapacağım, kese görünecek mi, kalp atışları duyulacak mı, tansiyonum mu çıktı şekeri mi, bebek sağlıklı mı , kahve içme kafein, oturamıyorum, nefes alamıyorum......ya sonra? Bebek nasıl doğacak? Hadi doğdu.Ateşlendi mi, emmiyor, mama ile besleniyor, sütüm azaldı, sarılık oldu, gaz mı kabız mı, düşmesin, yutmasın,kesmesin.....Ne zaman konuşacak? Yoksa kekeliyor mu?Okula başlayacak.Matematikten neden anlamıyor? Sosyal bir çocuk değil.Yada çok geveze. Hiperaktif mi yoksa.Hangi liseye gidecek. Allah'ım ünversiteyi kazanamadı.Ya da benden başka şehirde tek başına ne yapacak? Bir de işsiz bir genç bulmuş evlenecekmiş.Kaynana oldum. Bu gelin oğlumu benden soğutacak. Aaaa kızım bu saatte burda ne işin var. Kocan mı aldattı?Boşanmak mı?..........
Diyeceksiniz ki "ooo bunları düşünsek kimsek çocuk yapmaz".Ama ben engel olamıyorum. Ne kendimden bu kadar fedakarlık etmeye ne de bir canın sorumluluğunu alıp kendimi bu kadar adamaya cesaret bulamıyorum.

meserret .!.:
Bu mesajı okuyunca ben mi yazmıştım acaba dedim ya, bu kadar mı benzer düşünceler, sizi o kadar iyi anlıyorum ki...
Ben de 1982 doğumluyum ve 2005 de evlendim, maddi manevi hiç bir sorunumuz yok, eşim deli gibi bebek istiyor, ama bende bebek isteği sıfır, hele de şu yukarıda yazdıklarınızı düşününce -ki bebek lafını duyar duymaz sadece bunları düşünüyorum- bunca insanın rüyası olan şey bana kabus gibi geliyor.
Geçen ay ben de burada konu açtım "eşim bebek istiyor ben kararsızım" diye, sonra eşimin zoruyla doktora da gittim, bebek çalışmalarına başlamadan bir muayne olayım diye, inanın dua ettim doktor bir sorun olduğunu söylesin diye, ama yok... 10 yıllık mutluluğum bu bebek muhabbeti yüzünden bozuluyor ne yapacağımı bilemiyorum

Bir de ben herkesin tüm zorluklarına rağmen bir gülüşüne değer falan laflarını çok samimi bulmuyorum, hiç mi yok aranızda şimdiki aklım olsa yapmazdım, bütün özel hayatım bitti, pişmanım diyen :26:

kedibadem .!.:
Evet ben de aynı senin gibi hiç samimi bulmuyorum insanların çocuk ile ilgili laflarını. Mutlaka bir yerde herkesin sabrı taşıyordur.Ama sanırım bir tür vicdan azabı ve utanç duygusuyla kimse keşke çocuk yapmasaydım diyemiyor. Annelik madem bu kadar mucizevi bişey neden cami avlusuna yada yurtlara terk edilen çocuklar var? Kedi köpek bile yavrusunu terk etmezken insanlar neden terk ediyor? Çocuk doğurmanın amacı sanki anne ve babanın kendi bencilliği. Çocuğa soran yok ki dünyaya gelmek isteyip istemediğini.Annenin babanın amacı ne?Babanın ki soy devamı belki. Ya anne neden anne olmak istiyor? Bir sürü kimsesiz çocuk var yurtlarda. Onlardan evlat edinsek ne olur ki? Annelik kanda değil yürektedir.Benim kafamda çok soru işareti var ki....

29 yaşındayım, evliliğimde 5. yılıma giridim ve bende sizler gibi düşünüyorum,bebek istemiyorum,şimdiye kadar hiç demedim ben neden anne değilim, anne olmak istiyorum diye.beni bu düşünce bile boğuyo...

ebrusen · 27 Nisan 2011

ben 22 yasındayım anne olmak için resmen deliriyorum okadar çok istiyorumki ama olmuyor evlendiğim andan itibaren korunmadım 2yıldır bikere bile korunmadım ama olmuyor evlenmeden bende aynı düşünüyordum 3yıl olmasın diye sanki korunmadığım gece hamile kalırım sanardım ama öyle olmuyormus 2yıldır olmadı olmuyor

meserret · 27 Nisan 2011

kedibadem .!.:
Evet ben de aynı senin gibi hiç samimi bulmuyorum insanların çocuk ile ilgili laflarını. Mutlaka bir yerde herkesin sabrı taşıyordur.Ama sanırım bir tür vicdan azabı ve utanç duygusuyla kimse keşke çocuk yapmasaydım diyemiyor. Annelik madem bu kadar mucizevi bişey neden cami avlusuna yada yurtlara terk edilen çocuklar var? Kedi köpek bile yavrusunu terk etmezken insanlar neden terk ediyor? Çocuk doğurmanın amacı sanki anne ve babanın kendi bencilliği. Çocuğa soran yok ki dünyaya gelmek isteyip istemediğini.Annenin babanın amacı ne?Babanın ki soy devamı belki. Ya anne neden anne olmak istiyor? Bir sürü kimsesiz çocuk var yurtlarda. Onlardan evlat edinsek ne olur ki? Annelik kanda değil yürektedir.Benim kafamda çok soru işareti var ki....

Lafa gelince herkes, anneliğin muhteşemliğinden sözeder ama satır aralarında sürekli, çocuktan sonra eşleriyle ilişkilerindeki değişimden, diledikleri gibi gezip tozamamaktan, hayatlarını çocuğa adamaktan, yorgunluktan, uykusuzluktan, kısıtlanan özgürlüklerinden şikayet ederler... Pişman olunsa da geri dönüşü olmayan bir karar çünkü çocuk yapmak, iyi düşünmek doğru karar vermek lazım.
Bana çocuğun doğduğu gün hayatım bitecekmiş, hayatta zevk aldığım ne varsa hepsinden vazgeçecekmişim gibi geliyor, ama gel de bunu kocama anlat

Dante · 27 Nisan 2011

içinde en ufak bir şüphe varsa yapma...bence

MyDoNoSe · 28 Nisan 2011

Yanlış hesap bağdattan döner konu sahibi.

Siz herşeyi doğru hesapladığınızı sanırsınız,günler geçer,aylar geçer sonra

bir bakmışsınız yıl olmuş seneler geçmiş.

Bu kadar ince hesaplara gelmez bebek işi..

İşinize karışmak gibi olmasın ama hemen bu ay başlamalısınız denemelere.

MySky · 28 Nisan 2011

meserret .!.:
Lafa gelince herkes, anneliğin muhteşemliğinden sözeder ama satır aralarında sürekli, çocuktan sonra eşleriyle ilişkilerindeki değişimden, diledikleri gibi gezip tozamamaktan, hayatlarını çocuğa adamaktan, yorgunluktan, uykusuzluktan, kısıtlanan özgürlüklerinden şikayet ederler... Pişman olunsa da geri dönüşü olmayan bir karar çünkü çocuk yapmak, iyi düşünmek doğru karar vermek lazım.
Bana çocuğun doğduğu gün hayatım bitecekmiş, hayatta zevk aldığım ne varsa hepsinden vazgeçecekmişim gibi geliyor, ama gel de bunu kocama anlat

Su bir gercek ki cocuk ne kadar "mutluluk" getiriyorsa o kadar da goturuyor..Bu yuzden sirf buyukler istedi diye,artik yas geciyor diye ya da cocuk yapalim aramiz duzelir diye karar almak cok yanlis.Annelik mesakkatli bir is,babalikta oyle.Eger yeteri kadar gezip eglendiyseniz biraz da cocuklarinizla gezip eglenirsiniz

mattika · 28 Nisan 2011

meserret .!.:
Bu mesajı okuyunca ben mi yazmıştım acaba dedim ya, bu kadar mı benzer düşünceler, sizi o kadar iyi anlıyorum ki...
Ben de 1982 doğumluyum ve 2005 de evlendim, maddi manevi hiç bir sorunumuz yok, eşim deli gibi bebek istiyor, ama bende bebek isteği sıfır, hele de şu yukarıda yazdıklarınızı düşününce -ki bebek lafını duyar duymaz sadece bunları düşünüyorum- bunca insanın rüyası olan şey bana kabus gibi geliyor.
Geçen ay ben de burada konu açtım "eşim bebek istiyor ben kararsızım" diye, sonra eşimin zoruyla doktora da gittim, bebek çalışmalarına başlamadan bir muayne olayım diye, inanın dua ettim doktor bir sorun olduğunu söylesin diye, ama yok... 10 yıllık mutluluğum bu bebek muhabbeti yüzünden bozuluyor ne yapacağımı bilemiyorum

Bir de ben herkesin tüm zorluklarına rağmen bir gülüşüne değer falan laflarını çok samimi bulmuyorum, hiç mi yok aranızda şimdiki aklım olsa yapmazdım, bütün özel hayatım bitti, pişmanım diyen :26:

kedibadem .!.:
Evet ben de aynı senin gibi hiç samimi bulmuyorum insanların çocuk ile ilgili laflarını. Mutlaka bir yerde herkesin sabrı taşıyordur.Ama sanırım bir tür vicdan azabı ve utanç duygusuyla kimse keşke çocuk yapmasaydım diyemiyor. Annelik madem bu kadar mucizevi bişey neden cami avlusuna yada yurtlara terk edilen çocuklar var? Kedi köpek bile yavrusunu terk etmezken insanlar neden terk ediyor? Çocuk doğurmanın amacı sanki anne ve babanın kendi bencilliği. Çocuğa soran yok ki dünyaya gelmek isteyip istemediğini.Annenin babanın amacı ne?Babanın ki soy devamı belki. Ya anne neden anne olmak istiyor? Bir sürü kimsesiz çocuk var yurtlarda. Onlardan evlat edinsek ne olur ki? Annelik kanda değil yürektedir.Benim kafamda çok soru işareti var ki....

insanın içinden gelmiyosa çocuk sahibi olmamalı. eşi de bunu anlamalı diye düşünüyorum.
ama bu yazdıklarınıza şunu söyleyeceğim, eğer hayatınız evlilğiniz sıkıntılıysa size destek olmayacak keyfine düşkün bi eşiniz varsa çocuk olduğunda hayatınız mahvolabilir.
tek başına olcak iş değil elbet.
sorumluluğu anne olarak te başınıza taşıyacağınızı düşünüyo olmalısınız, ozaman ağır olur tabi.

çocuğa kimse sormuyor doğmak ister misin demişsiniz. bize de sorulmuyor kimin anne babası olmak istersiniz diye. yaratılış bu. bi dengede devam edip gidiyor.

_alya · 28 Nisan 2011

bebek istemeyenler hep olumsuz taraflarından bahsetmişler isteyenlerde hep olumlu taraflarından. mutlaka ki her ikiside mevcuttur. bu fikir ayrılıklarının mantıksal değil duygusal kararlar olduğunu düşünüyorum. bende 28 yaşındayım kendimi bildim bileli anne olmak istemişimdir. 4 aylık evliyim deniyorum henüz olmadı. ama psikolojik olarak hazır değilseniz yapmayın bekleyin derim bu içsellikle ilgili bir şey daha şimdiden bebeğin ünv.çağındaki olumsuzluklarını düşünen insan hazr değildir, annelik müthiş bir özveri ve fedakarlık isteyen bir durumdur. yeri gelir kendinizden vazgeçersiniz ve bunu mutlulukla yaparsınız. belkide hazır olmayınca bunlar külfet gelir. ayrıca şunuda belirtmek isterimki evet bir gülücüğü dünyaya bedel bence. yeğenim var ben büyüttüm evladım değil ama bir gözyaşına dünyayı karşıma alırım. onu severken dişlerimi sıkmaktan, alıp kalbime sokma isteğinden yoruluyorum. babamda hep der ki 3 evladım var benim yaşama sebebim tırnaklarına zarar gelse ben dahil dünyada silemeyeceğim hiç kimse yok. yani kısacası tamamen içsel bir olay. hislerle alakalı. allah herkesin gönlüne göre versin.

Susuz · 28 Nisan 2011

Öyle yapınca böyle oluyor,şöyle yapınca şuna denk geliyor hey gidi heyyyyyyyyyyyyyyyy.....Valla canım ben kendimden biliyorum,ne hesaplar yaparsın olmayacağı varsa olmaz,olacağı varsa olur...Çok hesap yapmayın derim ,sonuçta hayatta hiç birşey dört dörtlük olmuyor...

yellowkitty · 28 Nisan 2011

bende 2005 yılında evlendim senin gibi
bizde 3,5 4 yıla yakın zaman korunduk sonra artık bir bebeğimiz olsun diye karar verdik ve çalışmalara başladık karar verdiğim ay hamile kalacağımı sanıyordum adet zamanı yaklaşınca da heyecan iyice artıyordu ama adet olunca hüsranla sonuçlanıyordubaşta bizimde karar verme sürecimizde endişelerimiz kararsızlıklarımız vardı ama birkaç ay hüsranla sonuçlanınca içimize hiç anne-baba olamamanın korkusu düştü ve artık anneliğe kendimi tamamen hazır hissediyordum hamilelik sürecindeki her türlü ağrıya sancıya doğumun zorluklarına yani ondan gelecek herşeye razıyım yeterki bebişimiz olsun tüm sorumluluklarını kaldırabileceğimize güvenimiz tam eşimle çünkü her geçen ay içimizde ki anne baba olma isteğini biraz daha arttırdı dr a gittik gerekli testleri yaptırdık ve hiçbir problem görünmemesine ve dr un doğal yoldan çocuğunuz olur demesine rağmen 2.5 yıl kadar zaman geçti ama hala bebiş yok herşeyin hayırlısı Allah tan inşallah tüm anne olmak isteyenlere hayırlı sağlıklı evlatlar nasip eder rabbim

bence kendinizi anne ve baba olmaya hazır hissediyorsanız taşınma işini kafanıza takmayın herşey birşekilde halolur yaş ilerliyor zaman çok çabuk geçiyor hazırsanız kararlıysanız bebiş sahibi olmayı daha fazla ertelemeyin derim

inşallah herşey gönlünüzce olsun ve Allah hakkınızda hayırlısını nasip etsin

Bebiş kararı?

Aktif Üye

Popüler Üye

& Gülümse &

Yeni Üye

Popüler Üye

Guru

Rütbesiz..

ılk sen son sen...

Popüler Üye

Yeni Üye

Bilmemek güzeldir, bilmekse daha güzel !

Yeni Üye

Popüler Üye

Her gün birinizi, bir gün hepinizi..

Yeni Üye

Rütbesiz..

Popüler Üye

hoşgeldin dünyama..

Guru

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency