Bebiş kararı?

Dante · 28 Nisan 2011

seyyahalemi .!.:
seyyahalemi
Papatya

tabi herkesin fikri kendine ama şehbihte hata olmaz ...doğmamış çocuğa don biçilmezmiş...

2003 yılında hamile kaldım paramız da vardı işimiz de evimiz de barkımız da düşünecek hiçbişey yoktu...sonra ne oldu biliyor musun

beş buçuk ay ekmek kabuğu yedim herşeyi yiyebilecek param varken su bile içemedim,beşbuçuk ay kafamı kaldıramadım ağrıdan,beşbuçuk ay çocuğumun sağlığını ne halde olduğunu cinsiyetini bile öğrenemedim her ay hem de özel doktorlarda muayene olmama rağmen ve beşbuçuk ayın sonunda ikiniz de ölebilirsiniz belki %10 yaşama şansı var birinizden birinin dedi doktor

bu beşbuçuk ayda defalarca hastaneye yattığım için işimi kaybettim,işe girdiğim gün başlayan çıktığım gün biten sigortam vardı sigortam da bitti babanın zaten sigortaya dahil olmayan bi işi vardı,zaten öyle hastaydım ki devlet hastanesinde sürünecek halim yoktu

özel hastaneden doğum yaptım 2 gün için 4 milyar ödedik 2004te

özel hastanenin kuvözü geceliği 250 liraydı 2004te
ona yetişemeyeceğimiz için üniversite hastanesinde yattı kızım 76 gün sigortasız 3.5 milyar da oraya ödedik

anne sütü almadığı için özel mama verdi doktor verdiği ölçünün iki katı yiyordu çocuk ne kadar yerse verin dedi doktor (ekmek kabuğu yediğim için çocuğun kemikleri bile aç diye düşünüp çok ağladım) günde iki kutu yiyordu mamanın kutusu 25liraydı 2004te

hastaneden çıkınca ilk kontrole gittik doktor bizi kovdu hemen çıkarın burdan mikrop yuvasında ne işi var diye 3 sene 3 ayda bir özel doktora gittik parasını sen düşün

sağlık ocaklarında yapılmayan yapılması gerektiği bile söylenmeyen ama mutlaka yapılması gereken onlarca aşı yaptırdık hepsi parayla (bi de bunları yaptırmaya gittiğinde muayene parası veriyorsun ayrıca öle eczane falan yapmıyor paşa paşa gidiyorsun özel doktora)

ciğerleri gelişmediği için sürekli hasta oluyor terliyor işte o zaman o 5 liralık kıyafetleri alamıyorsun canım çünkü ter çekmiyor ,üzerindeki baskıların boyaları kanser yapıyor ,10 liralık ayakkabı alamıyorsun yağmur içine giriyor,çocuğun taşıyamayacağı ağırlıkta ama ne hikmetse o kadar kalın olmasına rağmen hiç te sıcak tutmayan montlar alamıyorsun

ekmekle büyür insan ama sağlıklı büyüsün diye herşeyi almak yedirmek istiyorsun,devlet hastanesine de gider insan gözünün önünde 3 kuruşluk derece kırıldı diye 90 yaşında kadına bağıran hemşireler görünce gidemiyorsun katil olucam diye hele de soğuk algınlığından girip hastanede kolunu kaybeden çocuklar görünce ,sağlıklı gelişsin diye tiyatroya sinemaya götürmek istiyorsun kitap almak boya kalemleri almak oyuncak almak istiyorsun sen istemesen de o istiyor zaten,3 ayda bir gelişip yeniden alman gereken ayakkabı ve kıyafetleri saymıyorum bile ,çalışırsan kreşe vermek zorunda kalıyorsun ve kreş aidatından fazla masraf çıkıyor her ay merak etme ve sonunda seviyesine uygun eğitim alsın diye özel okula göndermen gerektiği söyleniyor şu şu oyuncakları al şu şu kurslara gönder deniyor (yiyorsa yapma çocuğun için )

aidatı (bağışı) kaynak kitabı okuma kitabı hikaye kitabı hergün kaybolan kalemler silgiler ,boyalar hamurlar ,o bayram kıyafeti bu bayram etkinliği beden eğitimi kıyafeti izciliği folkloru santrancı gezisi ,öğretmenler günü anneler günü yılbaşı çekilişi enaz 20 çocuğun doğumgünü okul yemekleri vs vs vs..normal hiç te lüks olmayan bir devlet okulunda okuyan kızım için sadece bu hafta verdiğim parayı söyleyeyim sana 25 lira 23 nisan kiralık kıyafeti ,22.5 kaynak kitap ,2.5 bulmaca kitabı 5 lira satranç öğretmeni için para 7 lira sınıfta toplu doğumgünü partisi için para,3 lira okula gelen tiyatroya para artık sen topla ...ha bunların hiçbirini yapmazsın çocuğun karnını doyurursun ama ruhunu doyuramazsın biz böyle mi büyüdük hayır ama nesil öyle değil maalesef

5 yıl çocuğum olmadı hiç korunmadım ama hiç te uğraşmadım,sigara içtim ilaç içtim hastanelerde yattım ,tansiyonum 20lere çıktı ekmek kabuğuyla beslendim ve beşbuçuk ayın sonunda 1kilo 240 gram doğan %10 o da belki yaşama şansı verilen 76 gün kuvözde yatan anne sütü almayan ciğerleri gelişmeyen soğuk havale ve domuz gribi olan her yıl enaz 4 kere ağır hasta olan bakıcı ve kreşlerde büyüyen kızım bugün 7 yaşında yaşıtlarından 10 kilo fazla 20 cm uzun kanlı canlı 137 ıq yla karşımda

yani kardeşim allah yazdıysa oluyor,öldürmeyen allah öldürmüyor varsa kaderinde oluyor zaten çocuğun ama maalesef doğduktan sonra karşına neler çıkacağı belli olmuyor o kadar da kolay olmuyor bee

bumesajı başka bi topicte yazmıştım direk kopyaladım tabi burda sorun daha çok maddi ama bu maddi sorunlar doğal olarak çok büyük bir manevi çöküntü yaratıyor ama bunun üzerine zaten varolan bir manevi sıkıntı varsa durum çok daha vahim olur

bence maddi ve manevi olarak hazırsan yapmalısın birinden biri eksikse asla ama asla yapamazsın hazır değilsen kendini hazır hissetmiyorsan kimse için hiçbir sebep için çocuk yapılmaz dediğim gibi zaten kısmetinse oluyor yoksa yok yani

kzmrl · 28 Nisan 2011

ertelemel isteyince bahane bitmiyo. Bize kalsa herşey bebeğe engel. bende bu yıl çok gel git yaşadım ama artık karar verdim. son yasmın kutumu kullandım ve bitti. 4 ay öncede karar vermiştim ama kayınvalidemin kanser olduğu ortaya çıktı. istanbula yanımıza geldi 3 ay hem hastane hem evde ben baktım.Bu süre içinde korunmayı bırakmışken yeniden başladım. diğer gelini ve kızı çocukları olduğu için hiç bakmadılar. olsun ben severek baktım. ama iki hafta önce memleketlerinde tekrar rahatsızlandı ben ve eşim gittik. ve kendi memleketinde o kadar akraba bolluğunda yine çocuğumuz olmadığı için ve en müsait biz olduğumuz için yine bir hafta hastanede gece gündüz eşim ve ben baktık. bu hizmetçiliğin sonu yok. ben evladımı başkalarına hizmetçilik yapmak için erteleyemem....
zaten korunmayı bıraktığın gibi olmuyo, önce bünyen kendini bir düzene sokuyo ondan sonra oluyo. bu sürede kişiye göre kısayıp uzayabilir. hiç erteleme bence tam sırası gelmiş...

nees · 28 Nisan 2011

önce bu düşüncelerden kurtul bence cocuğun olduğun da en ufak zorluğunda ben istemiyordum zaten çocuğu dersin iyice psikolojin bozulur hem Allah nasip etmişse olur kafanızı takmayın zaten önemli olan doğurmak değil ki cocuğu iyi yetiştirmek

uzman1 · 28 Nisan 2011

meserret .!.:
Ben de şimdi kalkıp çocuklu bir aile asla mutlu değillerdir desem hoş olur mu? Ben çocuksuzum ama o kadar mutluyum ki çocuk yapınca bu mutluluğun bozulmasından korkuyorum, çünkü ilişkimizde ne eksik ne fazla var, her şey mükemmel
Çocuğu olanlar sürekli çocuk evin neşesidir, çocuksuz ev olmaz falan filan diyip durular ya, benim evim gayet neşeli hiç ihtiyaç duymuyorum çocuğa falan, Aslı çocuktan sonra eşler birbirinden uzaklaşıyor, birbirlerine ayırdıkları zaman azalıyor, neredeyse çocuktan başka konu konuşamaz oluyorlar, kendi evlerinde içlerinden geldiği gibi özgürce öpüşüp sevişemiyorlar bile.

bu sizin görüşleriniz. üzgünüm katılmıyorum ama saygı duyarım.

psikolog2003 · 28 Nisan 2011

evet 34 yaşındayımevleneli 10 ay oldu benim de artık bir karar vermem lazım ama omuyor.Benimki yaşımın geçiyor biyolojik saatimin geriliyor olmasından.Gerçekten kafam durdu benim de nasıl oluyor nasıl karar veiliyor.Ben de yardım isterdim.

masal5434 · 28 Nisan 2011

kedibadem .!.:
Neden korkuyorum yada herkes kadar istekli değilim bilmiyorum. Maddiyat değil, bakacak kimse de var, eşim benden daha iyi bakar.Çözemediğim bir iç engel bu.

cnm evliliğin iyice oturmuş.eşinle de bir sorunun yoksa hiç erteleme derim ben.çünkü hayatta yapabileceğin en güzel şey aşık oldun adamdan bir bebek sahibi olmak.herkezin de dediği gibi dünya işi bitmez.yap gitsin :)

medet · 28 Nisan 2011

kedibadem .!.:
Herkes bana zamanla bebek isteyeceksin, biyolojik saat, annelik içgüdüsü dedi ama ben de 6 yıldır tık yok. Geçen yıl sanırım birazda mecburiyetten hani zaman geçiyor yaş ilerliyor diye bebek yapalım dedim eşime. 2010 temmuz ayında çalışmalara başlayalım dedik. Temmuz ayı geldi ben adetimi bekliyorum ki ondan sonraki 12-14-16 günler çalışalım. Yaklaşık 15 yıldır tek bir ay aksamayan adetim temmuz ayı boyunca gelmedi. Eylül ayına kadar adet olmadım. Doktor psikolojik dedi. Bendeki psikolojiyi düşünün yani. Hamilelik hep ben de olumsuzluk çağrıştırıyor. Nasıl anlatsam. İnsan test yaptığı andan itibaren ikinci bir canın sorumluluğunu alıyor. Kanamam mı var, düşük mü yapacağım, kese görünecek mi, kalp atışları duyulacak mı, tansiyonum mu çıktı şekeri mi, bebek sağlıklı mı , kahve içme kafein, oturamıyorum, nefes alamıyorum......ya sonra? Bebek nasıl doğacak? Hadi doğdu.Ateşlendi mi, emmiyor, mama ile besleniyor, sütüm azaldı, sarılık oldu, gaz mı kabız mı, düşmesin, yutmasın,kesmesin.....Ne zaman konuşacak? Yoksa kekeliyor mu?Okula başlayacak.Matematikten neden anlamıyor? Sosyal bir çocuk değil.Yada çok geveze. Hiperaktif mi yoksa.Hangi liseye gidecek. Allah'ım ünversiteyi kazanamadı.Ya da benden başka şehirde tek başına ne yapacak? Bir de işsiz bir genç bulmuş evlenecekmiş.Kaynana oldum. Bu gelin oğlumu benden soğutacak. Aaaa kızım bu saatte burda ne işin var. Kocan mı aldattı?Boşanmak mı?..........
Diyeceksiniz ki "ooo bunları düşünsek kimsek çocuk yapmaz".Ama ben engel olamıyorum. Ne kendimden bu kadar fedakarlık etmeye ne de bir canın sorumluluğunu alıp kendimi bu kadar adamaya cesaret bulamıyorum.

arkadaşlar görünen o ki, kedibadem bebeği bilinçli olarak istemiyor. Ciddi ciddi düşünüyor, şu ayrıntılara bak anne olsa bu kadar düşünebilir. Bilinçli bir anne adayısın tebrikler Ama bir de anne olanlar bir evlada sahip olmanın güzel yönlerini yazsınlar arkadaşımız sonra karar versin.
ama bence sende çocuk yapma fobisi var, destek al derim, demek ki bu sorunu kendi başına çözemiyorsun.

ays83 · 28 Nisan 2011

ya ben 28 yaşındayım haziranda evleneceğim. evliliğin sorumluluğunu bile kaldırabileceğimden emin değilim. korkuyorum strese görüyorum. bazen çocuklu kadınları görünce iyiki onların yerinde değilim diyorum. belki bir iki yıl sonra fikrim değişir ama inanın ben de evlenrisem hemen çocuğum olursa diye korkuyorum. bence anne kesinlikle psikolojik olarak hazır olmalı. erkekler de çocuk istiyor baba olmak istiyor ama erkeğin babalığı ile kadının anneliği aynı değil bence. hamile kalan bebeği doğuran emziren herşeyiyle ilgilenen sürekli anne. mutlaka çok ilgili babalar da vardır ama yine de sorumluluğun %80i annede.

kesinlikle istemiyorsan zorlama bence. herkes hayatta aynı değil. herkesin beklentileri istekleri farklıdır.

ama kararsızsan eğer korunmayı bırakıp Allahtan hayırlısını iste. belki olur belki olmaz.

yercekimlikaranfil · 28 Nisan 2011

Aslında duruma bakarsak zamanı gelmiş. Tam ideal yaşta tam ideal koşullardasınız bebek sahibi olmak için. Mesajlarınızın tamamını okumasam "bu kadar ince hesap yapılmaz, taşınmakla bebeğin ne ilgisi var, hemen olacağı da belli değil, akışına bırakın" derim.
Ama o kadar ince hesap yapmışsınız ki. Bu sizin hazır olmadığınızı gösteriyor. Sizin aşamadığınız şeyler var bu konuda. Sizin psikolojik olarka hazır olmamanız, koşulların hazır olmamasından çok daha önemli. Yani kirada maddi zorlukla yaşarken bebek yapabilirsiniz ama psikolojik olarak hazırsanız bir sıkıntı olmaz. Ama en iyi koşullarda bile psikoljik olarak hazır değilseniz zor olur. Bu aşamadığınız sizin de çok doğru ifade ettiğiniz gibi içsel engeller varken hamile kalmanız; hamileliğinizin de lohusalığınızın da annelik sürecinin de sıkıntılı geçmesine neden olacaktır. Ruhen kendinizi iyi analiz edin ve ruhen hazırlanmaya çalışın.
Biraz da pimpirikli bir yapınız var anladığım kadarıyla. Mesela bebek yapmayı düşündüğünüz ilk anda gün saymaya başlamışsınız. Bunun için eğer tespit edilmiş bir sorun yoksa ilk aydan gün saymaya gerek yok. Normal cinsel hayatınız düzenli ise o zaten denk gelir gününe. Biraz rahat olun.
Rahatladıktan sonra bebek düşünün.
FAKAT; bir de şu ihtimal var. Yaşadığınız tüm korkuların, tüm endişelerin, tüm sıkıntıların, tüm içsel engellerin sanal olma ihtimalini de gözden kaçırmayın. Bebek büyülü birşeydir. Kadını anne yapar, büyütür. Bebeğin ilk kalp atışından itibaren aslında ne kadar da saçma endişelerle yıllardır ertelediğinizi hissetme olasılığınız çok çok yüksek. Bir anne olarak söylüyorum. Bebeğim 9 aylık, akşam eve gidince bana sarılacak. Dünya batsın, umrumda olmaz o anı yaşadıktan sonra. Onun kokusunu saatlerce içime çekmek için kıpırdamadan kollarım uyuşana kadar yanında yatıryorum. İlk bana gülümsediği anı öldüğüm saniye bile hatırlayacağım. O bir kez gülümsesin diye evde girmediğim şekil kalmıyor, üstelik de bunu yaparken kendim de çok eğleniyorum.Anne olmak sizin saydığınız mamasından kız arkadaşına, pişiğinden ergenlik bunalımına, ek gıdasından okul taksitlerine kadar bir dizi sıkıntıdan ibaret değil.
Şimdi iyi düşünün. Gerçekten hazır değilseniz yapmayın, evet gerçekten annelik bir sorumluluk ve kaldıramayacak olan kalkışmamalı. Ama belki de korkularınız sanaldır. Belki de bebeğinizin test çubuğuna çizeceği ilk çizginin mutluluğundan itibaren kuş gibi hafifleyeceksinizdir. Yani belki de ağır gelen ilk adımı atmaktır.

meserret · 28 Nisan 2011

dogaa .!.:
Çocuk sahibi olmak bir insanın hayatında verebileceği en önemli kararken, çoğu insan hiç düşünmeden, “evet evlendik şimdi çocuk yapalım, minicik elleri, minicik ayakları olsun bıcıbıcı” diyerek başlıyorlar doğurmaya, o yüzden böyle uzun uzun düşünen irdeleyen arkadaşlara çok saygı duyuyorum, anneliğin ciddiyetinin farkında olanlar, asıl sizler anne olmalısınız. ne yaptığının, çocuk yaptıktan sonra neler yaşayacağının bilincinde olanlar dünyaya çocuk getirmeli sadece...

Çocuğa maddi-manevi yetecek misiniz? (Beslenmesini, giyimini, eğitimini en iyi şekilde karşılayabilecek, bunu yaparken sıkıntıya düşmeyecek gücünüz var mı?)
Hayatınızı onun varlığına göre düzenleyebilecek, ona ve bitmeyen soru/sorunlarına yeterli sabrı gösterebilecek karaktare sahip misiniz?
Yaşam alanınız, bir çocuk büyütmeye uygun mu? (Rutubetsiz ev, güvenli çevre, oyun alanları v.s.)
Ve en ama en önemlisi, siz gerçekten anne olmak istiyor musunuz? Hayatınızda bir çocuğun varlığını istiyor/eksikliğini hissediyor musunuz? Ona iyi bir anne-baba olabileceğinize emin misiniz? Yarın size “beni neden dünyaya getirdin” dediğinde verecek cevabınız var mı?
Hepsi evetse şimdiden hayırlı olsun, soru işaretleriniz varsa bu işe hiç girişmeyin, herkes çocuk sahibi olmalı diye bir kural yok, çocuksuz da gayet mutlu ve rahat bir hayat sürebilirsiniz, ya da geç anne olmak o kadar da korkunç bir şey değil, aksine daha bilinçli olup çocuklarınıza daha çok şey verebilirsiniz, zaten artık günümüzde insanlar 30 unda evlenip 35 den sonra çocuk sahibi oluyor, aceleniz de yok. Günü yaşayın, her şeyi yaşadım doydum dediğinizde sıra çocuğa da gelir, o zaman daha detaylı düşünür, en mantıklı kararı verirsiniz.

Böyle ahkam kestiğimi düşünenler için dipnot: ergen psikolojisinde uzmanım, rehber öğretmenlik yaptığım dönemde görüştüğüm velilerin çok büyük çoğunluğunun çocuklarına yetemediğini, sorunlu ve mutsuz ebeveynlerle, aynı şekilde sorunlu ve mutsuz çocukların, hep hazırlıksız, plansız, üzerinde fazla düşünülmemiş doğumların sonucu olduğunu gözlemledim. Allah rızkını verir diye her yıl birer tane doğurup, birine bile sağlam bir gelecek sunamamaktansa, hiç çocuk sahibi olmamak daha iyidir.

Aklımdaki soru işaretlerini o kadar güzel dile getirmişsiniz ki...
Benden çok sonra evlenen kuzenlerimin kocaman çocukları oldu, soruyorum bazen nasıl cesaret ettiniz diye, hiçbiri net yanıt veremiyor, sürekli yakınıyorlar, gezmeye gidemiyoruz, tv izleyemiyoruz, yemek yiyemiyoruz v.s. diye sonra da ama çok güzel bir duygu... E somut bir iyi yanını söyleyin, cevap yok

Eşime de anlatıyorum, bak diyorum hiç bir sorunumuz yok, gayet düzgün hayatımız var niye kaşınıyorsun, şimdi hasta bir çocuğumuz olsa ömrümüz hastanelerde geçecek, onu sapıklardan manyaklardan nasıl koruyacağız, ya uyuştutucuya alıştırırlarsa ya tecavüz ederlerse diyorum, aklı beş karış havada, sen hep kötü tarafından bakıyorsun diyor, halbuki ben çevremde hep neşeli, pozitif bir insan olarak tanınırım ama bunlar hayatın gerçekleri, burda da okuyorum, küçücük çocuk kızkardeşini taciz ediyor, böyle bir dünyaya çocuk getirmek mantıklı mı şimdi???

kedibadem · 28 Nisan 2011

tosti .!.:
bence sen psikolojık destek almalısın :44:

Ben kendimde psikolojik desteklik bir durum görmüyorum. Aksine dünyaya duygusal değil gerçekçi baktığımı düşünüyorum. Hangi dünyaya hangi amaçla çocuk yapacağımızı sorgulamak sizce neden psikologluk?

Abdominal · 28 Nisan 2011

çocuk kararı vermek zor bir iş.Hayatımı kısıtlayacak,özel birşeyim kalmayacak diye düşünürsen asla çocuk yapamazsın.ben de 2005 de evlendim.üniversitede okuyordum son sınıfta hamile halimle gittim okula okulumdan mezun oldum 3 hafta sonra kızım geldi dünyaya.hem okulumu okudum,hem evimin işini yaptım,hem eşimle ilgilendim,hem de kızımın hazırlıklarını yaptım seve seve.sorunlu bir hamilelik geçirmeme rağmen.kızım doğunca herşey daha bir anlamlı oldu hayatımda onu beslemek büyütmek,zevkle giydirmek,adım adım büyümesi gelişmesi benim için dünyada daha güzel bir mutluluk yok.kızım şimdi 2 yaşına girecek bildiğim herşeyi ona öğretiyorum o öğrendikçe ben mutlu oluyorum.hayatım kısıtlandı mı evet kısıtlandı.ama kıstlansa da herşeyi yapabilir insan isteemek yeterli.istersen herşeyi yapabilrsin.kızım bana sabrı öğretti,merhameti öğretti.her sabah onun öpücüğüyle uyanmak,anne deyip bana sarılması kadar güzel bir şey var mı..o büyüdüğünde ben bu dünyada göçüp giittiğimde benden bir parça olacak beni temsil eden.kızım seni çok seviyorum Rabbimin bana en güzel hediyesisin şükürler olsun.Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın.

,

iNsANizbECAncagizim · 28 Nisan 2011

Tasinirken esyalari hamallar tasiyacak,evinizi toplarken ve yerlestirirken fakir bir bayan tutun bir haftaligina yaniniza her gun gelip yardim etsin evinizi kurun.Aman Allahim ince iplik planlayanlar yerinde saymis;ayrintilara takilmayan kimseler dag, bayir asmis.BU NE PLAN MERAKI KORKTUGUNUZ BASINIZA GELMESIN BIRAZ TEVEKKUL BE CANIM...

iNsANizbECAncagizim · 28 Nisan 2011

ecetuba84 .!.:
çocuk kararı vermek zor bir iş.Hayatımı kısıtlayacak,özel birşeyim kalmayacak diye düşünürsen asla çocuk yapamazsın.ben de 2005 de evlendim.üniversitede okuyordum son sınıfta hamile halimle gittim okula okulumdan mezun oldum 3 hafta sonra kızım geldi dünyaya.hem okulumu okudum,hem evimin işini yaptım,hem eşimle ilgilendim,hem de kızımın hazırlıklarını yaptım seve seve.sorunlu bir hamilelik geçirmeme rağmen.kızım doğunca herşey daha bir anlamlı oldu hayatımda onu beslemek büyütmek,zevkle giydirmek,adım adım büyümesi gelişmesi benim için dünyada daha güzel bir mutluluk yok.kızım şimdi 2 yaşına girecek bildiğim herşeyi ona öğretiyorum o öğrendikçe ben mutlu oluyorum.hayatım kısıtlandı mı evet kısıtlandı.ama kıstlansa da herşeyi yapabilir insan isteemek yeterli.istersen herşeyi yapabilrsin.kızım bana sabrı öğretti,merhameti öğretti.her sabah onun öpücüğüyle uyanmak,anne deyip bana sarılması kadar güzel bir şey var mı..o büyüdüğünde ben bu dünyada göçüp giittiğimde benden bir parça olacak beni temsil eden.kızım seni çok seviyorum Rabbimin bana en güzel hediyesisin şükürler olsun.Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın.

,

:86::86:

Iste genc bir annenin samimi duygulari,tebrik ederim.

tiona · 28 Nisan 2011

bence erteleme biz çok istememize rağman 9 yıl olmadı 33 yaşında 0ldu allaha şükürler olsun ...

tiona · 28 Nisan 2011

kedibadem .!.:
Ben kendimde psikolojik desteklik bir durum görmüyorum. Aksine dünyaya duygusal değil gerçekçi baktığımı düşünüyorum. Hangi dünyaya hangi amaçla çocuk yapacağımızı sorgulamak sizce neden psikologluk?

bende hiç çocuk taraftarı değildim sorumluluk altına girmek dünyanın hali falan ama olmayınca paçalarım tutuştu atabi çevremde herkezin oldu çok büyük bir eksiklik evlilikte
ve oğlum hayatımızdaki en güzel şey şu an

Abdominal · 28 Nisan 2011

iNsANizbECAncagizim .!.:
:86::86:Iste genc bir annenin samimi duygulari,tebrik ederim.

teşekkür ederim canım

ecrinnn · 28 Nisan 2011

ecetuba84 .!.:
çocuk kararı vermek zor bir iş.Hayatımı kısıtlayacak,özel birşeyim kalmayacak diye düşünürsen asla çocuk yapamazsın.ben de 2005 de evlendim.üniversitede okuyordum son sınıfta hamile halimle gittim okula okulumdan mezun oldum 3 hafta sonra kızım geldi dünyaya.hem okulumu okudum,hem evimin işini yaptım,hem eşimle ilgilendim,hem de kızımın hazırlıklarını yaptım seve seve.sorunlu bir hamilelik geçirmeme rağmen.kızım doğunca herşey daha bir anlamlı oldu hayatımda onu beslemek büyütmek,zevkle giydirmek,adım adım büyümesi gelişmesi benim için dünyada daha güzel bir mutluluk yok.kızım şimdi 2 yaşına girecek bildiğim herşeyi ona öğretiyorum o öğrendikçe ben mutlu oluyorum.hayatım kısıtlandı mı evet kısıtlandı.ama kıstlansa da herşeyi yapabilir insan isteemek yeterli.istersen herşeyi yapabilrsin.kızım bana sabrı öğretti,merhameti öğretti.her sabah onun öpücüğüyle uyanmak,anne deyip bana sarılması kadar güzel bir şey var mı..o büyüdüğünde ben bu dünyada göçüp giittiğimde benden bir parça olacak beni temsil eden.kızım seni çok seviyorum Rabbimin bana en güzel hediyesisin şükürler olsun.Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın.

cnmm allah mutlulugunuzu hiçç bozmasınn.. allah senii bebişininn kokusundan hiçç ayırmasınn.. onu da senin varlıgından yoksun etmesinn.. ne güzell anlatmıssınn.. ayy bakk yine aglıcam simdii

Abdominal · 28 Nisan 2011

ecrinnn .!.:
cnmm allah mutlulugunuzu hiçç bozmasınn.. allah senii bebişininn kokusundan hiçç ayırmasınn.. onu da senin varlıgından yoksun etmesinn.. ne güzell anlatmıssınn.. ayy bakk yine aglıcam simdii

amin canım Allah hepimizin mutluğunu daim etsin.Hepimize güzellikler ihsan etsin.Ağlama kızz

banusultan · 28 Nisan 2011

meserret .!.:
Aklımdaki soru işaretlerini o kadar güzel dile getirmişsiniz ki...
Benden çok sonra evlenen kuzenlerimin kocaman çocukları oldu, soruyorum bazen nasıl cesaret ettiniz diye, hiçbiri net yanıt veremiyor, sürekli yakınıyorlar, gezmeye gidemiyoruz, tv izleyemiyoruz, yemek yiyemiyoruz v.s. diye sonra da ama çok güzel bir duygu... E somut bir iyi yanını söyleyin, cevap yok

Eşime de anlatıyorum, bak diyorum hiç bir sorunumuz yok, gayet düzgün hayatımız var niye kaşınıyorsun, şimdi hasta bir çocuğumuz olsa ömrümüz hastanelerde geçecek, onu sapıklardan manyaklardan nasıl koruyacağız, ya uyuştutucuya alıştırırlarsa ya tecavüz ederlerse diyorum, aklı beş karış havada, sen hep kötü tarafından bakıyorsun diyor, halbuki ben çevremde hep neşeli, pozitif bir insan olarak tanınırım ama bunlar hayatın gerçekleri, burda da okuyorum, küçücük çocuk kızkardeşini taciz ediyor, böyle bir dünyaya çocuk getirmek mantıklı mı şimdi???

evet bebek istemeyenlerin her zaman arkasına sığındıkları dünyada yaşanan olumsuzluklar zaten..sanki dünya ilk insanların varlığından beri sorunsuzdu da bu arkadaşlar çocuk düşününce kaosa düştü..kardeşim doğurmazsan doğurma.rahim senin rahimin.ama kalkıpta bir çok insanın mucize gözüyle baktığı bu kutsallığı kendi bahanelerinle de kirletme.
senin sorunun eşinin bu konuda ki isteği bence..evlenirken çocuk düşünmüyorum diye açık oldun mu eşine..o bunu kabul ederek mi başladı hayatınıza..yoksa bu konu muallakta bırakılarak bir nevi kandırıldı mı o insan.istememek en doğal hakkın da eşini saçma bahanelerle oyalamak dürüstlük gibi gelmedi bana.açık ol,ben hayatımda başka bir canlının sorumluluğuna sıcak bakmıyorum de,kendi yollarınızı kendiniz çizin..

Bebiş kararı?

Her gün birinizi, bir gün hepinizi..

Uğur Böceğim

Guru

Aktif Üye

Guru

karışık..

Kış bitecek,bahar gelecek

Aktif Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Nirvana

(3 idiots'u izlmelisin !)

(3 idiots'u izlmelisin !)

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Nirvana

Yeni Üye

Nirvana

Popüler Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency