- 2 Ocak 2021
- 2.403
- 1.166
- 83
- 33
- Konu Sahibi Cogsicagtir02
- #1
Merhaba hanımlar. Özgüvenim öyle yerlerdeki.. Eski sevgilimin bende açtığı yaralar bunlar sanırım. 2 ay önce 9 yıllık ilişkim bitti. Kendisi 2 ay önce evlendi. Önceleri cok kötü ve berbat haldeyken suan o beni terk etti diye o kadar mutluyum ki anlatamam.
Burda bir sürü konu açmıştım kızanlar da olmuştu hatta
O beni terk etmese ben kendimi ateşe atacakmışım. Her benden ayrıldığında kimse seni benim kadar sevmez kimse seni beğenmez seninle paran için evlenirler yoksa sevilecek bir tarafın yok diyip benim özgüvenimi bitirmişti( bu arada öğretmenim 
çok zenginiz Allah nazarlardan saklasın)
Neyse benim iş arkadaşım 2 gün önce bir polis arkadaş var istersen bir görüs dedi. Normalde benim için çok erken diyordum ama oturup konuşmaktan da zarar gelmez dedim. Olur da iyi giderse de polis esi olmak zor olur demiştim ki kendisi de polis esi çok şikayet ediyor. Ne zaman göreve çağırılacağı belli değil. Burda anlatmama da gerek yok biliyorsunuzdur. Tatil, mesai vs.
Bir de yeni ayrıldığımız için acaba yanlış karar alır mıyım korkusu da vardı tabi. Neyse arkadaş fotoğraf gösterdi. Çocuk fitness yapan biri. Kaslı yani Allah var yakışıklıydı da. Arkadaş da gaz verdi bak yakışıklı ben olur diye düşündüm sen de beğenirsin diye illa ki görüşsünler istedim dedi.
Ben de tamam o zmaan görüşelim bir dedim. Benim fotoğrafımı gösterdiler sandım başta. O zaman fotoğrafını atayım beğenirse o da sna mesaj atsın dedi. Bu arada da bence beni beğenmez diye de ekledim. Arkadaşım çok güzel kızsın niye beğenmesin, bir de sana aşık oluyormuş kimbilir demişti. ( yani genelde güzel olduğumu söylerler. Ama eskisinden dolayı kendimi cirkin biri olarak görüyordum)
Baktım ses Seda yok. Arkadaş da bahsetmeyince ben konuyu açtım açıkçası. Canım eşime olumsuz demis dedi. Ben de hissettiğim şeyleri söyledim. Böyle olunca kötü hissettim diye. Eski sevgilimin bende yarattığı durumu, özgüven eksikliğini, bir daha sevilmeme korkusunu falan. Bir de gerçekten beğenilmeyecek biri olarak düşünüyorum kendimi artık. Sanki hep birileri çıkacak karşıma ben tamam görüşelim diyeceğim, onlar beğenmeyip görüşmeyelim diyeceklermiş gibi. Bu arada kimse kimseyi beğenmek zorunda değil. Yanlış anlaşılmasın.Ne bileyim kötü hissettim işte. 31 yaşındayım. Gün geçtikçe her şey için çok geç kalıyormuşum gibi. İş arkadaşlarım da cok da geciktirme diyip duruyorlar. iyice bunalıma sürüklüyorlar insanı.
Burda bir sürü konu açmıştım kızanlar da olmuştu hatta
O beni terk etmese ben kendimi ateşe atacakmışım. Her benden ayrıldığında kimse seni benim kadar sevmez kimse seni beğenmez seninle paran için evlenirler yoksa sevilecek bir tarafın yok diyip benim özgüvenimi bitirmişti( bu arada öğretmenim çok zenginiz Allah nazarlardan saklasın) Neyse benim iş arkadaşım 2 gün önce bir polis arkadaş var istersen bir görüs dedi. Normalde benim için çok erken diyordum ama oturup konuşmaktan da zarar gelmez dedim. Olur da iyi giderse de polis esi olmak zor olur demiştim ki kendisi de polis esi çok şikayet ediyor. Ne zaman göreve çağırılacağı belli değil. Burda anlatmama da gerek yok biliyorsunuzdur. Tatil, mesai vs.
Bir de yeni ayrıldığımız için acaba yanlış karar alır mıyım korkusu da vardı tabi. Neyse arkadaş fotoğraf gösterdi. Çocuk fitness yapan biri. Kaslı yani Allah var yakışıklıydı da. Arkadaş da gaz verdi bak yakışıklı ben olur diye düşündüm sen de beğenirsin diye illa ki görüşsünler istedim dedi.
Ben de tamam o zmaan görüşelim bir dedim. Benim fotoğrafımı gösterdiler sandım başta. O zaman fotoğrafını atayım beğenirse o da sna mesaj atsın dedi. Bu arada da bence beni beğenmez diye de ekledim. Arkadaşım çok güzel kızsın niye beğenmesin, bir de sana aşık oluyormuş kimbilir demişti. ( yani genelde güzel olduğumu söylerler. Ama eskisinden dolayı kendimi cirkin biri olarak görüyordum)
Baktım ses Seda yok. Arkadaş da bahsetmeyince ben konuyu açtım açıkçası. Canım eşime olumsuz demis dedi. Ben de hissettiğim şeyleri söyledim. Böyle olunca kötü hissettim diye. Eski sevgilimin bende yarattığı durumu, özgüven eksikliğini, bir daha sevilmeme korkusunu falan. Bir de gerçekten beğenilmeyecek biri olarak düşünüyorum kendimi artık. Sanki hep birileri çıkacak karşıma ben tamam görüşelim diyeceğim, onlar beğenmeyip görüşmeyelim diyeceklermiş gibi. Bu arada kimse kimseyi beğenmek zorunda değil. Yanlış anlaşılmasın.Ne bileyim kötü hissettim işte. 31 yaşındayım. Gün geçtikçe her şey için çok geç kalıyormuşum gibi. İş arkadaşlarım da cok da geciktirme diyip duruyorlar.
iyice bunalıma sürüklüyorlar insanı.
o derece beğenmedi herhalde. Tabi beni beğenmek zorunda değil ama insan ister istemez kötü oluyoruz doğudayım ben
Adam da gayet vasattı, üstüne kılloydu bence saçı sakalı kapkaraydı.
O kız da ABD doktoralı, ünvde doçent, çok güzel bir kız üstelik bunu da beğenmezsen öl yani bu kızdan iyisini bulmak zor dedim öyle peki dedi. Kız çoktan evlenmiş zaten bizim arkadaşa da sevgili bulamadım kaldı.
