Bekar anne olmak ?

Sorum boşanmış olup annelik görevini layıkıyla yerine getiren anneleredir . Tek başına anne olmak, çocuk büyütmek zor mu ? Çocuğunuz hiç babasız olmanın eksikliğini yaşadı mi ? Kötü giden bir evliliğim var ve boşanmayı düşünüyorum. Çocuğumu babasına karşı dolduracak değilim her ne kadar bana yaptığı, söylediği onca şeye rağmen. Ama yine de içimde bir burukluk var oğlum ilerde benden hesap sorar mi ? Ya da babasız olmanın verdiği içinde bir burukluk olur mu ? Gerçi kavga gürültü dinleyeceginebenimle sakın bir yasam sürmesi daha iyi olacaktır biliyorum. Belki küçükken anlamayacak ama büyüyünce mutlaka beni anlayacaktır diye düşünüyorum ama yine de acaba demekten kendimi alamıyorum. Sorum size çocuğunu yalnız büyütmek zorunda olan koça yürekli anneler neler yaşadınız? Zorlukları neler oldu ? Toplum baskısıyla karşılastiniz mi ? En önemlisi çocuğunuz bu durumdan nasıl etkilendi ? Bebegim 7 aylik bu arada . Şimdiden teşekkür ederim
Esim ayrilmis ayrildigi kisiden bir kizi var demeden gecemedim ve ayrildigi esi kizini cok doldurmus babasi gibi gormuyo esimi ismiyli itap etmesi sen benim babam deilsin demesi yaklasmamasi babasi birazcik yaklassa yaklasma bana sevme beni demesi lutfen ayrilirsanizda cocugunuzu babaya karsi doldurmayin sakin eyerki babasi cocugunu seviyosa cok zor bir durum esime her ole davranmasinda esim cok kotu oluyo neden kizim sen bana bole yapiyosun diye ben senin babanim diyince hayir benm babam dedem diyo 😡
 
Bosaninca toplum tarafindan bu durum kotu karsilanmadi, hic yasamadim. Hatta tek basima cocuk buyutup kendi ayaklarimin uzerinde durabildigim icin daha cok saygi gordum. Guclu kadin olarak goruluyorsun.
Cocuk kucukken bosanmak daha kolay. Daha kolay kabul edebiliyorlar bu durumu.
Bosanan anbw ve baba zaten, cocuk degil. Cocuk babasi ile gorusuyor.
 
biz aynı evin içinde kalmaya devam etseydik ya ben onu ya o beni öldürecektik.
o derece şiddetli kavgalar oluyordu. eşya kırmalı duvar yumruklamalı, hatta daha da eskiden benim fiziksel şiddet gördüğüm...
oğlum ben ayrılmaya karar verdiğimde 2,5 - fiili olarak ayrıldığımda da aşağı yukarı 3 - 3,5 yaşlarındaydı. (dava yeni bitti bu arada iki sene oldu) şuan bile ara ara hatırlayıp babam sana çok bağırmıştı sen çok ağlamıştın diyor. ve bu hatırladığı çok net spesifik bir olay. daha kim bilir bilinç altına neler yerleşti... ama neyse ki ben de senin gibi oğlumu böyle bir evde, böyle biriyle büyütmektense benimle huzurlu bir evde büyütmeye karar vermişim. iyi ki de yapmışım bunu...
biz boşandık diye baba-oğul da boşanacak değil he karşındakinin sorumluluğu elbette daha da azalıyor ama illa ki orta yol bulunuyor zaman geçtikçe, taraflar ve çocuk yeni duruma alıştıkça...

toplum baskısı hiç yaşamadım, yaşamıyorum dersem yalan olur. mesela bu yüzden 15 gün sonra ev taşıyacağım. 2 senedir oturduğum yerden karşımdaki gamlı baykuş komşularım ve davam sonuçlanır sonuçlanmaz bana yürümeye çalışan evli 50 küsür yaşında , çarşaflı eşi olan HACI ev sahibim yüzünden taşınıyorum.
he s*çıcam hepsinin ağzına çıkarken evden orası ayrı ama, burada söylemeye çalıştığım bizim toplumumuz ne dersek diyelim yobaz bir toplum.. onlar konuşur arkandan fısır fısır. önüne gelip konuşamayacakları şekilde dik dur sen sadece.

çocuğunla herşeyin iyisini diliyorum senin için
 
siz eşinizden boşanıyorsunuz yalniz
çocugunuz babasindan boşanmiyor neden babasiz buyusun
 
1.5 yil önce ayrıldım.Oğlum suan 7 yaşına girmek üzere.herzaman gücümün yettiğince oğlum için en iyisini yapmaya çalıştım.ama hzursuz kavga gürültü dolu bir evde ve annesin üzüldüğünü gören cocuk daha cok yara alıyor.ilk zamanlar ayriliktan etkilendi tabi ama anne sureci nasil karsilarsa cocuk da oyle tepki veriyor .ben oglum icin hep mutlu olmaya oyle gorunmeye caliatim .Oğlum suan o gunlerre gore daha mitlu ve kendine daha güvenli cok şükür.eski eşin hayatina sorundan baska birsey katmiyorsa siddet vs varsa ve ayaklarinin üzerinde durabiliyorsan sorun yasamazsin. Ben ayrıldığım için bir sorun yaşamadım şimdiye kadar.iş sizde bitiyor mutlu ne yaptigini bilen cocugu icin en iyisini yapmaya calisan anne=mutlu çocuk.zaten ben de yavaş yavaş boşuna cektigimi farkediyorum.ha bosanma sonrası bakıyorsun o atıp tutan babaliktan eser kalmamış ona da şaşırma.
 
Sorum boşanmış olup annelik görevini layıkıyla yerine getiren anneleredir . Tek başına anne olmak, çocuk büyütmek zor mu ? Çocuğunuz hiç babasız olmanın eksikliğini yaşadı mi ? Kötü giden bir evliliğim var ve boşanmayı düşünüyorum. Çocuğumu babasına karşı dolduracak değilim her ne kadar bana yaptığı, söylediği onca şeye rağmen. Ama yine de içimde bir burukluk var oğlum ilerde benden hesap sorar mi ? Ya da babasız olmanın verdiği içinde bir burukluk olur mu ? Gerçi kavga gürültü dinleyeceginebenimle sakın bir yasam sürmesi daha iyi olacaktır biliyorum. Belki küçükken anlamayacak ama büyüyünce mutlaka beni anlayacaktır diye düşünüyorum ama yine de acaba demekten kendimi alamıyorum. Sorum size çocuğunu yalnız büyütmek zorunda olan koça yürekli anneler neler yaşadınız? Zorlukları neler oldu ? Toplum baskısıyla karşılastiniz mi ? En önemlisi çocuğunuz bu durumdan nasıl etkilendi ? Bebegim 7 aylik bu arada . Şimdiden teşekkür ederim

Ben evliyim ama eşim şehirdışında çalışıyor
Ben sorularınıza tam anlamıyla cevap veremesem de bir süredir yalnız çocuk bakan biri olarak bazı zorlukları olduğundan bahsedebilirim.
Bunları çocuğunuzla yalnız yaşayacağınızı düşünerek yazıyorum.

İlk olarak bütün işler sana bakıyor çocuk 24 saat sende. Market alışverişinden evde ekmek bitmesine pazara gitmekten her türlü evin çekip çevrilmesine faturalar vesaire derken gerçekten tüm iş kadının üstünde oluyor. Aileniz ya da kardeş vesaire birisi yanınızda olacaksa işleriniz daha kolaylaşabilir. yoksa benim gibi çöp atmaya bile çocukla hazırlanarak çıkmak zorunda kalabilirsiniz. Çocuğun hastalanması durumunda ki geçen hafta bizim başımıza geldi hastaneye götürmek ilaçlar bakım hepsi benim üstümdeydi. Size yalan söylemeyeceğim ama aklımdan tam olarak şu geçti: eğer eşimle iyi anlaşamayıp ayrılmayı düşünseydim bu kadar yalnız kalmamak için evliliğimi kurtarmaya bakardım diye düşündüm. (Annem yok benim belki desteğim olsa kolay olurdu bu süreç) Ama eğer evliliğiniz gerçekten huzursuz bir ortamda devam ediyorsa, ayrılmanız beraber olmanızdan daha iyi olacaksa huzurunuz için ayrılmak daha iyi kızım 2 yaşına girmek üzere babasını pek sormuyor. Büyüyünce nasıl devam eder tabii bilemem.
 
1.5 yil önce ayrıldım.Oğlum suan 7 yaşına girmek üzere.herzaman gücümün yettiğince oğlum için en iyisini yapmaya çalıştım.ama hzursuz kavga gürültü dolu bir evde ve annesin üzüldüğünü gören cocuk daha cok yara alıyor.ilk zamanlar ayriliktan etkilendi tabi ama anne sureci nasil karsilarsa cocuk da oyle tepki veriyor .ben oglum icin hep mutlu olmaya oyle gorunmeye caliatim .Oğlum suan o gunlerre gore daha mitlu ve kendine daha güvenli cok şükür.eski eşin hayatina sorundan baska birsey katmiyorsa siddet vs varsa ve ayaklarinin üzerinde durabiliyorsan sorun yasamazsin. Ben ayrıldığım için bir sorun yaşamadım şimdiye kadar.iş sizde bitiyor mutlu ne yaptigini bilen cocugu icin en iyisini yapmaya calisan anne=mutlu çocuk.zaten ben de yavaş yavaş boşuna cektigimi farkediyorum.ha bosanma sonrası bakıyorsun o atıp tutan babaliktan eser kalmamış ona da şaşırma.
Aslında korkum çocuğun daha çok küçük olması. Anne olarak yetebilir miyim bilmiyorum. Hem korkuyorum belirsiz bir sürece girecekmişim gibi hem de mutsuz bir evliliğim var ne yazık ki . Oğlumu çok seviyorum ama bazen içimin daraldığını hissediyorum özellikle bu süreci düşündükçe. Ona tek başıma yetememekten korkuyorum.
 
Evliyken de zaten çocuğa bakmamak için krk takla atardi delirince çocuğa bak diye alip annesinin üstüne atardı yani zaten varken de yoktu hatta boşanınca daha çok vakit geçiriyorlar diyebilirim o yüzden hiç zorlanmıyorum
 
En iyi tanıdığım örnek anneanem. Bundan 45 sene önce boşanmış 27 yaşında. Şu dönemde o döneme nazaran daha çok zorlanan yoktur sanırım. Yine de aslanlar gibi çocuğunu büyütmüş okutmuş hiç de pişman olmamış. Sağlıklı bir çocuk büyütmüş sağlıksız bir evlilik yürüteceğine.

Yani çok kolay olacak diyemem ama çocuk yetiştirmek başlı başına zor zaten. Kötü bir evlilikte düzgün bir çocuk yetiştirmekten daha zor değildir eminim. Ayrıca çocuğunuz babasız kalmaz babası var. Görüşmeyeceğinden endişe ediyorsanız da babasını kaybetmiş bi dünya çocuk var. Annesinin sevgisini babanın yerini doldurmaz belki ama yeterli olur diye düşünüyorum.

Ve bu boşanma konusunda ilerisini kendiniz için düşünün çocuk için değil. Sizden hesap soracak çocuk babamla neden evli kaldınız beni bu evliliğin içinde büyüttünüz diye de sorar. Bunlara takılıp korkmayın.
 
Sorum boşanmış olup annelik görevini layıkıyla yerine getiren anneleredir . Tek başına anne olmak, çocuk büyütmek zor mu ? Çocuğunuz hiç babasız olmanın eksikliğini yaşadı mi ? Kötü giden bir evliliğim var ve boşanmayı düşünüyorum. Çocuğumu babasına karşı dolduracak değilim her ne kadar bana yaptığı, söylediği onca şeye rağmen. Ama yine de içimde bir burukluk var oğlum ilerde benden hesap sorar mi ? Ya da babasız olmanın verdiği içinde bir burukluk olur mu ? Gerçi kavga gürültü dinleyeceginebenimle sakın bir yasam sürmesi daha iyi olacaktır biliyorum. Belki küçükken anlamayacak ama büyüyünce mutlaka beni anlayacaktır diye düşünüyorum ama yine de acaba demekten kendimi alamıyorum. Sorum size çocuğunu yalnız büyütmek zorunda olan koça yürekli anneler neler yaşadınız? Zorlukları neler oldu ? Toplum baskısıyla karşılastiniz mi ? En önemlisi çocuğunuz bu durumdan nasıl etkilendi ? Bebegim 7 aylik bu arada . Şimdiden teşekkür ederim
Bu soru bana 😃
1. Hayır, tek başına anne olmak ve çocuk büyütmek zor değil.

2. Çocuklarım babalarını çok seviyor, eksiklik hissediyorlardır, ya da özlem diyebiliriz buna. Ama negatif bir etkisi olmuyor bunun. Babalarına gitmedikleri zaman görüntülü konuşup iletişim kurabiliyorlar. Burada babanın “baba” olma sorumluluğu önemli. Evli ya da bekar farketmez.

3. Oğlunuz sağlıklı büyüme süreci içinde sizden hesap sormaz. Babası veya başkası tarafından bu şekilde manipüle edilmeye çalışılırsa yaşına bağlı olarak sizi üzecek şeyler söyleyebilir, ama bunun manipülasyon sonrası olduğunu ve geçeceğini bilirseniz çocuğunuz büyüdükçe zaten vazgeçecektir ve gerçekleri görecektir.

4. Bizimkilerin babası boşanmamızı kabullenemediği için beni cezalandırmak istedi ve bunun için de çocukları arada bıraktı. Çok şükür uzman çocuk psikoloğu sayesinde bu durumları aştık.

5. Toplum baskısı olmadı. Büyük şehirde yaşıyorum. Kimsenin kimseden haberi yok.

6. Az önce büyük kızımı dişçiye götürdüm. Kime ve ne zaman görüreceğime ben karar verdim. Sıfır stres. Babası hayatımızda olsaydı eminim “ya devlete mi götürseydik, ya erkek değil kadın diş hekimi olsaydı” diye beynimi yiyecekti.

7. Çocukların hangi okula gideceğine ben karar veriyorum. Evli olsak büyük sorun olacaktı bunlar.

8. Evimde kendime ve dışarıya yansıyan çok güzel bir huzur var. Bunu da en çok çocuklarım hissediyor. Arkadaşlarına kalmaya gittiklerinde bazen, oradaki babaların seslerini yükselttiğine şahit oluyorlar. Ya da çocuklarının kıyafetlerine karışıldığına. Eve gelip şükrediyorlar.

9. Olgun davranıp iki yetişkine yakışır şekilde boşanırsanız çocuklar gerçekten çok az etkileniyor.
 
Back
X