Bu konuda insanlar birbirini anlamakta baya zorluk çekebiliyor.Çocuk isteyenlere istiyor olmak istemeyenlere de istemiyor olmak çok normal geliyor genelde.Eşinizin üzülmesini tabii ki istemezsiniz ama çocuk yapmakla iş bitmiyor malum.Daha sonra istediğimiz gibi annelik yapamazsak ya da bir an olsun pişman olursak daha çok yıpranırız bence.Umarım sizin hakkınızda da iyisi olur :)
Kendi vicdanımdan korkuyorum işte ben netleştirmek istiyorum konuyu bu nedenle ama bakalım.Dediğiniz gibi denedim ama tekrar çok net bir konuşma yapmam gerekecek.Ben gerçekten açık kapı görememeye başladım.O sorun değil dese bile sorunmuş gibi hissetmek istemiyorum.Hem onunla hem kendimle bir karara varmak zorundayız.Çok teşekkür ederim umarım :)
Siz ona bir söz verip caymış degilsiniz ya da o cocuk olmazsa evlilige devam edemem vb bir cumle kurmus da siz ayrılmamak icin ona yapışıyor hem de kendi isteklerinizi kabullendirmek icin zorluyor vs degilsiniz. Bu nedenle vicdan yapmanızı gerektirecek bir durum yok.
O yetişkin bir birey ve neyi isteyip istemedigine ya da hayatında neyi daha cok isteyip buna göre gelecegini sekillendirecegine karar verebilecek yaşta kendisi.
Aksine onun yerine de ilişkiniz hakkında karar vermek hem kendinize hem de ona haksızlık olur.
Kendi açınızdan bir şikayetiniz ve ayrılmaya ilişkin bir düşünceniz varsa sadece kendi adınıza karar alın.
Siz endiselerinizi ve hissettiginiz huzursuzlugu paylasın ve son bir konuşma yapın.
Sonrasında da ayrılmak ya da devam etme konusunda kararınız ne olursa olsun bu konuyu sürekli gündeme getirip huzurunuzu kaçırmayın bence.
Mutluluklar dilerim...
evliliğin sebebi bu zaten..tam bir aile olmak için çocuk gerekli..ama bunun içinde her iki tarafın kararı lazım..kimse kimseye haksızlık etmemeli..sende anne olmayı hakkediyorsun eşinde baba olmayı..ama bunun zamanını ayarlamak ortak kararla olmalı...ama tecrübeme dayanarak söylüyorum senin istediğin zamanda olmayabilir Rabbim nezaman yazdıysa...
Bu konuda insanlar birbirini anlamakta baya zorluk çekebiliyor.Çocuk isteyenlere istiyor olmak istemeyenlere de istemiyor olmak çok normal geliyor genelde.Eşinizin üzülmesini tabii ki istemezsiniz ama çocuk yapmakla iş bitmiyor malum.Daha sonra istediğimiz gibi annelik yapamazsak ya da bir an olsun pişman olursak daha çok yıpranırız bence.Umarım sizin hakkınızda da iyisi olur :)
bence çook iyi çok duyarlı bir anne olursunuz ve çok güzelde çocuk yetiştirirsiniz genel ortalamanın çok üzerinde. çünkü kimse sizin gibi düşünmeden patır patır doğuruyor halbuki düşündüğünüz korktuğunuz şeyler kesinlikle düşünülmesi korkulması gereken şeyler.şimdi siz istemeden hamile kalsanızda o çocuğu taa karnınızdan itibaren çok seveceksiniz çünkü aksine zaten hormonlar müsait değil. ama sizin nasıl bir hayat istediğiniz çok önemli çocuklu mu çocuksuz mu gerisi teferruat
Biz kocamla çocuk istiyoduk evlenmeden önce konuşmuştuk ama 2 sene yapmayalım dedi kocam artık kimin gazına geldiyse. Evlendim hemen hamile kaldım tesadüf hiç unutmuyorum 32 yaşındaki adam ellerini göğsüne çekip ''ben kendim çocuğum, ne çocuğu'' dedi. Sonradan aldıralım madem falan deyince istedi falan ama çocuk istenmediğini anladı zannımca 10 haftalıkken düşük yaptım. O düşükten sonra istemeye başladı her ay gebelik testi alıp heyecanla bekliyoduk, 5. ayın sonunda tekrar oldu şimdi gayet hevesli bi de kız olacağını duydu soğuk kanlı durmaya çalışıyo ama sevindiğini anlıyorum. Velhasıl fikirler değişiyo canım 1 senelik evliyim 5 aylık hamileyim.
valla arkadaşım ben seni çoook iyi anlıyorum
ben 5 senelik evliyim
eşim yaşının getirdiğibir hisle arada istediğini söylüyor
evlenmeden önce hiç konuşmadık bu konuları
çünkü insnların fikirleri değişebilir
ben iş durumum ve keyfim öyle istiyor diye çocuk sahibi olmayı şu tabloda istemiyorum
ama belki fikrim değişir belki değişmez
bunun için ayrılmayı saçma buluyorum
benim babam 15 senelik evliliğini çocuğu olmuyor diye bitirmiş
gereksiz bence
Çocuk konusu gercekten cok hassas bir konu.
Biz de evlenince hemen cocuk isteyen insanlar degildik. İlk bebek surpriz oldu.
Daha sonra cocuk istemeyen ben bu sevgiyi yasayinca bir daha yasamak istedim. Eşim de biraz zamani var diye dusunuyordu. Ben ona bile sinir oluyordum ki hamile oldugumu ogrendim.
Yani ikinciyi hiç istemese cok fena aramiz bozulabilirdi.
Eşinin de cocuk istemek en buyuk hakki.
Biraz birbirinize zaman verin ve ayrintili şekilde dusunun. Cocuk kotu birsey degil inan hatta ben bi tane olsa da ikinci ye dayanamam derdim oglumdan sonra ikinci bebeği kendim istedim.
Yada birlikte bir psikoloğa gidin.
bir örnek vereceğim eşimle 5 yıllık ilişki boyunca nredeyse hep beraber yaşadık desem yeridir ve çocuk sahibi olmaya karar verince tabi bunu açıkca ifade etmedik ama evlendik ve hemen hamile kaldım...
çocuk sahibi olma fikrim olmasa evlenmezdim..
zaten sekse seks, gezmekse gezmek, romantizm ise romantizm herşeyi doyasıya yaşıyorduk, sorumluluklar azdı, ilişki sadece bize aitti falan filan ne gerek var resmiyete kafasındaydım...
ama çocuğum olacaksa aile ortamı içerisinde olsun, ve resmiyette hakları olsun dediğimden evlendim...
pişman mıyım hayır ama bencede saglık problemınden oturu olmaz bişey diyemem ama onun dışında çocuksuz evlilik bir hiç gibi geliyor bana....
İki agucuk yapacak sonra tüm sorumluluk sende. Ömrün boyunca anne olacaksın, istifası yok bu işin, kaytarması yok, sorumluluğu çok.
Fikirleri değiştiyse ve sen istemiyorsan boşanacaksın ya da risk alıp çocuk yapacaksınız :)