Beklentilerin farklı olduğunu anlamak...

sapsik58 .!.:

Bence baba olmaya hakki var. Bi erkek bebek fikrine cabuk cabk alisamaz. Baba hissi kabarmaz hemen. Esim bi kdr cok isterken ben dusunurdum bi.

Genişletmek için tıkla...

francesca .!.:

Edilemez..
Ya psikolojik destek alın (bu kadar ısrarlı reddetmenizin sebebi ne acaba? )
Ya da mecbur boşanacaksınız
Eşiniz son derece haklı..
Ayrıca böyle bir konuda fikrinin değişmesi çok normal.
Evlenmeden önceki ben ve sonraki ben bambaşka 2 insan gibi..

Genişletmek için tıkla...

cerri .!.:

Evet en özet haliyle olay bu.Eşim ve ben hayattan ve gelecekten beklentilerimizin çok benzediğini düşünürdük her zaman.Ama işlerin öyle olmadığını yeni yeni anlıyorum.Yaklaşık iki buçuk senedir evliyiz ve şükür çok büyük sıkıntılarımız olmadı hiç ilişkimizde.Hiç bir zaman evlendiğime pişman olmadım kendi adıma.Onun da olmadığını düşünüyorum.Ama ne yazık ki şu anda ayrılmayı bile düşünecek duruma geldik.Sebebiyse çocuk yapma fikri.Biz hiç bir zaman erken yaşta çocuk sahibi olmayı hatta çocuk sahibi olmayı bile düşünmemiştik.Böyle bir şey hiç konuşulmamıştı bile aramızda çünkü ikimizde çocuk yapma fikrine pek sıcak değildik.Ya beana öyle söylüyordu ya da o zamanlar o da öyle düşünüyordu bilmiyorum.Ama şu an o çocuk istediğini söylüyor her fırsatta ve ben ise aynı fikirde olduğumu hala çocuk düşünmediğimi söylüyorum her seferinde.Bu öyle şu an hazır değilim bir yıl bekleyelim gibi tarih verebileceğim bir şey değil benim için.Gerek kendi bakış açım gerek aile sıkıntılarını çok çekmiş olmam sebebiyle ben hayatımın herhangi bir döneminde bile çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum.Bunu bu şekilde detaylı söylememin sebebi ikna edip üç ay beş ay ertelemeyle düzelecek bir şey olmamasını söylemek istediğim için.Çok seviyorum ayrılmak istemiyorum ama içim içimi de yemiyor değil.Ya on yıl sonra da çocuk istemiyor olursam?Onu çok istediği bir şeyden mahrum bırakmış olacağım ve bir süre sonra bana kin besleyecek diye korkuyorum.Ayrılma fikri ne kadar uzak gelse de şu an sanki başka çıkar yol bulamıyorum kafamda.Eğer sadece istediğini bilsem ama bu denli düşkünleşmeseydi bu duruma gerçekten ayrılmayı aklımdan bile geçiremezdim.Ama adam çocuk diye yanıp tutuşmaya başladı resmen.Sizce böyle bir konudaki fikir farklılığı nasıl tölere edilebilir ki?Edilebilir mi ya da?

Genişletmek için tıkla...

cerri .!.:

Ya şöyle ki benim için çocuk istemek kadar istememekte normal bir durum.Oysa o evlilikte olmazsa olmaz gibi düşünmeye başlamış durumda.Beni çıkmaza sokan da tam olarak bu.Eğer bir gün olacaksa bile ayrılmamak adına olmamalı.Psikolojik destekten kastınız ilişki terapisi vs.mi yoksa benim neden çocuk istemediğim ile ilgili mi?

Genişletmek için tıkla...

cerri .!.:

Ya şöyle ki benim için çocuk istemek kadar istememekte normal bir durum.Oysa o evlilikte olmazsa olmaz gibi düşünmeye başlamış durumda.Beni çıkmaza sokan da tam olarak bu.Eğer bir gün olacaksa bile ayrılmamak adına olmamalı.Psikolojik destekten kastınız ilişki terapisi vs.mi yoksa benim neden çocuk istemediğim ile ilgili mi?

Genişletmek için tıkla...

FrKafka .!.:

Bu genelde çevrenin etkisiyle de oluyor.

Biz de öyle diyorduk.

En azından ilk iki sene istemiyorduk.
Ben de hala istemiyorum. Ya da istiyorum bilmiyorum kararsizim şuan.

Ancak eşim istiyor. 3 aydır korunmuyoruz nerdeyse onun isteğiyle. Ben de çok karşı çıkmadım.
Yani zamana bıraktım gibi oldu. Olursa olur. Zaten bir anda olmayacak hissi vardı içimde tam da öyle oldu. 3 aydır olmuyor.

Eşimin bir kaç arkadasinin bebeği var. Onları görüp sevdikçe ister oldu.


Ama siz çok netsiniz.
10 sene sonra bile belki çocuk istemezsem demek anne olmak istemiyorum demek.
10 sene uzun bir süre. Siz o kadar ileri atıyorsunuz süreyi.
Ve istemeyeceginizden emin gibisiniz.

Adama haksızlık olur.
Bu uzun süre.
Eşin şimdi istiyor diye sen istemek zorunda değilsin ama bunu 2 yıl gibi bir süreye daha uzatsan adama haksızlık olmaz ancak 5 sene 10 sene çok uzun.

Evlilik ortak payda da bulunmak demek.

Oturup konuşun. Simdi istemiyorum ama biraz kariyerden sonra evet, ya da su yaşıma geldigimde daha olgun olacağım o zaman evet, simdi hazır değilim belki seneye hazır olurum.

Bir sebep sunun ki ona göre yol alasınız.

Bebek ha deyince olmuyor.
Hem deneme süresi hem hamilelik suresi de 1 sene zaten.

Genişletmek için tıkla...

cerri .!.:

Evet çok haklısınız ben de bu yüzden endişeliyim.Ama problem yok gibi gözüken bi ilişkiyi bitirmeyi düşünürken de emin olamıyor işte insan.
Ben asla olmaz demem hiç bir şey için bu hayatta ama yalan yere söz de vermek istemiyorum.Kariyerimi yapayım sonra dedikten sonra yine emin değilim anne olup olmak istemediğime.Bu bana zamanın göstereceği bir şey sanırım.Oysa çoktan kararını verdiği için başka alternatif bulamadım ama kimse bulamıyor- görünen köy muhabbeti galiba.Şu an ayrılmak çok zor olacak ama daha sonra senin yüzünden çocuğum olmadı gibi bir laf etmesi daha da zor olur benim adıma...

Genişletmek için tıkla...

Quixx .!.:

Genele bakıldığında evlilikte çocuk sahibi olmayı istemek gayet doğal. Çok ender istemeyen çıkar. Madem böyle bir kati kararınız vardı evlenmeden önce eşinizle ben asla çocuk istemiyorum diye net bir şekilde konuşmalıydınız. Bende onun öyle düşündüğünü sanıyordum denilecek bir konu değil bu. Ve evet çocuk istemiyorsanız en kısa zamanda ayrılın ki eşinize evlat sevgisi gibi kutsal bir duyguyu yaşatmaktan alıkoymayın. Çünkü yeniden birini sevmesi evlilik Kararı alması çocuk için hazırlıklar zaman alacak ne kadar erken bitirirseniz o kadar iyi olur eşiniz için. Siz Nasıl olsa çocuk istemiyorsunuz eğer eşinize biraz değer veriyorsanız ona böylesine mucizevi bir duyguyu yaşatmayı çok görmeyin ve kararınızı çabuk verin

Genişletmek için tıkla...

FrKafka .!.:

Evliliğin temel kaynağı çocuk yapmak zaten.

Türkiye de nerdeyse %85 bu kafayla evleniyor belki daha yüksek.

E avrupada insanlar evlenmeden de aynı evde yaşayabiliyor. Evlenmelerinin sebebi çocuk yapmak.

Bu nedenle eşinizin olmazsa olmaz olarak bakması çok doğal.

Genişletmek için tıkla...

stepanova .!.:

Siz evlenmeden önce cocuk hayali kurup nikahtan sonra istemiyor diyor degilsiniz.
Düşüncesini degiştiren kendisi.
Sizi cok zorluyorsa dayanılmaz buluyorsanız ayrılabilirsiniz elbette.

Onun yerine herhangi bir karar almanıza luzum yok.
Eğer o bu isteginde ve degisen düsüncelerinde net ise evliliginizle ilgili son kararını bırakın kendisi versin.

Genişletmek için tıkla...

FrKafka .!.:

Siz epey netsiniz.

Bu mesajda daha iyi anlaşıldı.

Bildiğin istemiyorsun.

Sebebi var mi? Yoksa içinden mi gelmiyor.

Mesela bir üye ayni konuyu açmıştı sebebi kariyerdi.
Sizinki nedir?

Genişletmek için tıkla...

cerri .!.:

Kararı ona bırakırsam o bunu ayrılmaya değer bulmuyor o yüzden ayrılalım asla demez.Hatta tartışmaya bile değer bulmuyor.Bir gün fikrimin değişeceğinden çok emin.Yani bu kararı ben almazsam bu konu ya şimdilik kapanacak ya da şu an ki gibi ufak tefek atışmalarla gidecek.O yüzden maalesef benim bir şeyler yapmam gerekiyor.Onun için ciddi bir durum değil yani bu.

Genişletmek için tıkla...

cerri .!.:

Evet en özet haliyle olay bu.Eşim ve ben hayattan ve gelecekten beklentilerimizin çok benzediğini düşünürdük her zaman.Ama işlerin öyle olmadığını yeni yeni anlıyorum.Yaklaşık iki buçuk senedir evliyiz ve şükür çok büyük sıkıntılarımız olmadı hiç ilişkimizde.Hiç bir zaman evlendiğime pişman olmadım kendi adıma.Onun da olmadığını düşünüyorum.Ama ne yazık ki şu anda ayrılmayı bile düşünecek duruma geldik.Sebebiyse çocuk yapma fikri.Biz hiç bir zaman erken yaşta çocuk sahibi olmayı hatta çocuk sahibi olmayı bile düşünmemiştik.Böyle bir şey hiç konuşulmamıştı bile aramızda çünkü ikimizde çocuk yapma fikrine pek sıcak değildik.Ya beana öyle söylüyordu ya da o zamanlar o da öyle düşünüyordu bilmiyorum.Ama şu an o çocuk istediğini söylüyor her fırsatta ve ben ise aynı fikirde olduğumu hala çocuk düşünmediğimi söylüyorum her seferinde.Bu öyle şu an hazır değilim bir yıl bekleyelim gibi tarih verebileceğim bir şey değil benim için.Gerek kendi bakış açım gerek aile sıkıntılarını çok çekmiş olmam sebebiyle ben hayatımın herhangi bir döneminde bile çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum.Bunu bu şekilde detaylı söylememin sebebi ikna edip üç ay beş ay ertelemeyle düzelecek bir şey olmamasını söylemek istediğim için.Çok seviyorum ayrılmak istemiyorum ama içim içimi de yemiyor değil.Ya on yıl sonra da çocuk istemiyor olursam?Onu çok istediği bir şeyden mahrum bırakmış olacağım ve bir süre sonra bana kin besleyecek diye korkuyorum.Ayrılma fikri ne kadar uzak gelse de şu an sanki başka çıkar yol bulamıyorum kafamda.Eğer sadece istediğini bilsem ama bu denli düşkünleşmeseydi bu duruma gerçekten ayrılmayı aklımdan bile geçiremezdim.Ama adam çocuk diye yanıp tutuşmaya başladı resmen.Sizce böyle bir konudaki fikir farklılığı nasıl tölere edilebilir ki?Edilebilir mi ya da?

Genişletmek için tıkla...

stepanova .!.:

Karşınıza alıp ciddi bir şekilde konusmaktan baska bir seceneginiz yok.
Sizi bu konuda zorlalamamasını ve cocuk istemediginizi net bir şekilde tekrarlayın.
Düşüncenizi degistirmek icin ugrasırken bugun ona haksızlık etme kaygısıyla ayrılmayı dusunuyorken yarın bunaldıgınız icin bunu düşünmekten çekindiginizi, evliliginizle ilgili endişelerinizi paylaşın bence.

Bu konuşmadan sonra hala bu konu yüzünden ayrılmaya gerek yok diyor ve sizin isteklerinizi kabulleniyorsa mutlulugunuzu böyle kaygılar ile gölgelemeyin, icinizden geldigi gibi yaşayın.

Genişletmek için tıkla...

ada1180 .!.:

Bende aynı senin gibi hissediyorum ağzımla herkese daha erken diyip geçiştiriyorum ama bnde içten içe hayatımın hiçbi zamanında istemiycekmişim gibi hissediyorum. Karmakarışık bişey bencede istemek kadar istememekte çok normal. Benim eşimde çok istiyor ama bn hiç düşünmüyorum çocuk konusu geçince uzun düşüncelere dalıyo üzülüyofalan hissediyorum ama elimde değil napim

Genişletmek için tıkla...