Bıktım artık aynı başa sarıp bunları yaşamakta zorluk çekiyorum bir mutlu olmak haram bu kadın hayatimiza çöreklendi bunu diyorum çünkü hep zehirledi hayatımızı biz daha önce esiminde zoruyla anasiyla oturduk 5 ay anca sonra anası kızını doldurup bizi evden çıkardılar kışın ortasında zor bela ev bulduk taşındık çok zora girdik ama mutluyuz kendi halimizde bide bu kaynana çok tehlikeli eşime evden çık demelerinin altında karını bırak vardi hep bekledirler ayrılalım diye yüzüme dedi kadın oğlumu sana bırakmam diye daha ne laflar ondan sonra zaten muhattap olmadık şimdi benim sorunum yavaş yavaş yine eşime yanaşmaya başladı amaç önce ikimizi evden yollamak sonra oğlunu geri kendine çekmekti beni tek yollayamadı çünkü ben yemedim oda düşündü dedi ikisini yollarım oğlumu nasılsa kandırırım plan bu ve benim eşim kanar akıl evden kovuldu beş parasız neyse bugün anası güya kredi için aramış da falan filan yok anasıymış atamazmış salak onlar senin yuvanı yıkmaya çalıştı onu yapamadı evden yolladı hepsini beraber yaşadık kafama takmamak sakin kalmak için ne yapsam bilmiyorum eşime öfkem büyüyor sanki uzaklaşıyor gibi hissediyorum geçen sene onları tuttu beni attı bu sene beni tuttu onlara uzak illa bitarafa sirt dönüyor eşim bugün anasıyla konuşması çok canımı sıktı onada hırçın davranıyorum bu şekilde bir şey yaşayan varmı nasıl davrandınız eşinize ben taktik bilmem direk duygumu belli ederim o kadın benim canımı çok yaktı bunu bile bile eşime iyi davranamiyorum akıl verin