- 27 Temmuz 2016
- 3.487
- 16.667
- 208
Selam,
Söze nasil baslasam bilemiyorum.
15 yillik evliyim, calisan bir anneyim.
Son 10 yilda cok sey yasadim, erken dogum ve sonrasi, esimin rahatsizliklari, aramizdaki iliski, iş degisme vs vs.
Uzun suredir kendimi stresli ve kaygili hissediyorum. Gün gectikce kendimi kötu hissediyorum, sanki cogu seyden keyif alamiyorum. Dis agrisiydi, kulak agrisiydi, halsizlik, uyku istegi. Işe gitmek istememe gibi sorunlar yasiyorum. Vucudumu cok dinleyip arastiriyorum ve korkutuyor bu beni. Kisir dongu icindeyim sanki.
Bundan bi iki ay önce rahatsizlastim. Gece gögsum agridi nefes alamiyor gibi oldum. Korku sardi beni. Ertesi sabah ev doktorumu arayip randevu aldim. Randevuye gittigimde bi an herseyi döktum herseyi anlattim. Doktorum cok yuklendigimi ve gectigim 10 yil icerisinde neler yasadigimi dusunmemi istedi. Eger boyle devam edersen tukenmişlik sendromu olacagimi söyledi.
Hiperventilasyon yaptigimi ve panik atak gecirdigimi soyledi.
Sakinlestirici ilac yazdi, piskologa gitmemi soyledi. Ve iş yeriyle gorusup iş doktoruna gondermelerini rica etti.
Iş yerimi arayip konusmak istedigimi soyledim. Doktorumun soylediklerimi anlattim. Pek gonullu degillerdi is doktoruna gondermeye, ama ben istersem gonderirlermis. Bu yuzden anlastik. Calişma seklimi degistircektii. Ben sabah 3 saat ve aksam 3 saat calisiyorum. Bunu gunde bir defaya indirdik. Ama ppanlamayi yapanlar yanlis yapiyor veya yeteri saat planlama yapmiyorlar bu yuzden haftalik saatim az oluyor. Bunu dile getirdim, ozur dilediler ve dikkat edecegini soylediler. Buda beni stress etti, onceden anlasmalar yapildi herseyi anlatmakmi zorundayim ben.
Gel gelelimki eşim tarafindanda anlasildigimi dusunmuyorum. Eşim calişmami istiyor. Calismassam maașim azalirmis , zor gunler bizi beklermis vs vs vs gibi seyler soyluyor. Kendiside rahatsiz ve hastalikta suan. 3 yildir evde. Herseye karistigni ve herseye yorum yapiyor. En ufak seyden kavgalar cikiyor ve herseyin sonunda suclu cikan ben oluyorum.
BAzen yorgun oluyorum ev işi kaliyor veya yrmek yapamiyorum. Buna bile söyleniyor. Halbuki evde yapilmasi gereken tamir isleride var, kendide yapmiyor mesela.
Kavga veya tartistigimiz zaman kirici sözler soyluyor. Beni anlamadigini dusunuyorum. Bunu onunla konusmak istedigimde savunmaya geciyor ve yine benim kendimde degismem gereken seyleri soyluyor. Her turlu ipin ucu bana cikiyor. Ve ben bunla artik basa cikamiyorum.
Kendimi herseye sorumlu hissediyorum, sanki evin sorumlulugu sadece bende ve sanki yetemiyorum yetisemiyorum herseye.
Icimdeki herseyi detayli anlatsam kitap olur heralde. Ne yapacagimi bilmiyorum. Cikmazin icindeyim sanki...
Söze nasil baslasam bilemiyorum.
15 yillik evliyim, calisan bir anneyim.
Son 10 yilda cok sey yasadim, erken dogum ve sonrasi, esimin rahatsizliklari, aramizdaki iliski, iş degisme vs vs.
Uzun suredir kendimi stresli ve kaygili hissediyorum. Gün gectikce kendimi kötu hissediyorum, sanki cogu seyden keyif alamiyorum. Dis agrisiydi, kulak agrisiydi, halsizlik, uyku istegi. Işe gitmek istememe gibi sorunlar yasiyorum. Vucudumu cok dinleyip arastiriyorum ve korkutuyor bu beni. Kisir dongu icindeyim sanki.
Bundan bi iki ay önce rahatsizlastim. Gece gögsum agridi nefes alamiyor gibi oldum. Korku sardi beni. Ertesi sabah ev doktorumu arayip randevu aldim. Randevuye gittigimde bi an herseyi döktum herseyi anlattim. Doktorum cok yuklendigimi ve gectigim 10 yil icerisinde neler yasadigimi dusunmemi istedi. Eger boyle devam edersen tukenmişlik sendromu olacagimi söyledi.
Hiperventilasyon yaptigimi ve panik atak gecirdigimi soyledi.
Sakinlestirici ilac yazdi, piskologa gitmemi soyledi. Ve iş yeriyle gorusup iş doktoruna gondermelerini rica etti.
Iş yerimi arayip konusmak istedigimi soyledim. Doktorumun soylediklerimi anlattim. Pek gonullu degillerdi is doktoruna gondermeye, ama ben istersem gonderirlermis. Bu yuzden anlastik. Calişma seklimi degistircektii. Ben sabah 3 saat ve aksam 3 saat calisiyorum. Bunu gunde bir defaya indirdik. Ama ppanlamayi yapanlar yanlis yapiyor veya yeteri saat planlama yapmiyorlar bu yuzden haftalik saatim az oluyor. Bunu dile getirdim, ozur dilediler ve dikkat edecegini soylediler. Buda beni stress etti, onceden anlasmalar yapildi herseyi anlatmakmi zorundayim ben.
Gel gelelimki eşim tarafindanda anlasildigimi dusunmuyorum. Eşim calişmami istiyor. Calismassam maașim azalirmis , zor gunler bizi beklermis vs vs vs gibi seyler soyluyor. Kendiside rahatsiz ve hastalikta suan. 3 yildir evde. Herseye karistigni ve herseye yorum yapiyor. En ufak seyden kavgalar cikiyor ve herseyin sonunda suclu cikan ben oluyorum.
BAzen yorgun oluyorum ev işi kaliyor veya yrmek yapamiyorum. Buna bile söyleniyor. Halbuki evde yapilmasi gereken tamir isleride var, kendide yapmiyor mesela.
Kavga veya tartistigimiz zaman kirici sözler soyluyor. Beni anlamadigini dusunuyorum. Bunu onunla konusmak istedigimde savunmaya geciyor ve yine benim kendimde degismem gereken seyleri soyluyor. Her turlu ipin ucu bana cikiyor. Ve ben bunla artik basa cikamiyorum.
Kendimi herseye sorumlu hissediyorum, sanki evin sorumlulugu sadece bende ve sanki yetemiyorum yetisemiyorum herseye.
Icimdeki herseyi detayli anlatsam kitap olur heralde. Ne yapacagimi bilmiyorum. Cikmazin icindeyim sanki...
E tüm gün evde yatıyor mu bu adam yatalak mı? Çene kaslarında sıkıntı yok ama herhalde sizle kavga edebildiğine göre
bacım yerinde taş olsa çatlar.
