Ben anneyim içim sızlıyor kendimi suçlu hissediyorum:(

bence kaydınızı dondurun.. atamanız ne zaman nasipse o zaman olur. ama bebeğinizin bugünleri geri gelmez.

bütün uzmanlar 0-2 yaşın bebeğin hayatında çok önemli olduğunu söylüyor. onlar herşeyin farkındalar, sadece konuşamıyorlar.
ağzı dili olmayan bir bebeği bakıcıya bırakmayı ben doğru bulmuyorum.
"bana şöyle davrandı,şöyle yaptı" diyemez. derdini anlatamaz. siz kadına güveniyorsunuz ama gerçekler maalesef öyle olmuyor. evinizde kamera var mı?

anne kokusuna en muhtaç olduğu anlarda yanında olmamak, "anne" diye ağlarken başkasının kucağını bulmak; bir bebeğin başına gelebilecek en kötü şey.
bir bebeğe iyi gelecek sağlamak,bunu düşünmek babasının görevidir.
annenin öncelikli görevi ona kokusunu,şefkatini vermektir.
siz bebeğe iki baba vermişsiniz.

doğru birşey olsaydı vicdanınız da rahatsız olmazdı, hislerinize güvenin.. süt vermek şart değil ama ağladığında sizi bulması şart.


herkes istediğini düşünüp yazmakta özgürdür ama karşısındakini rencide edip suçlamadan. siz biz çalışan anneleri annelik görevlerini yapmamakla suçlayamazsınız. kimin iyi kimin kötü anne olduğu hiiiç belli olmaz, tamamen kişiye göre değişir. bende evde oturan kadınlarla ilgili "evde boş boş oturuyorsunuz" gibi saçma sapan cümleler kursam hoşunuza gitmez heralde.
 
bizlerde bebeklerimizin yanında olmak isterdik fakat hayat şartları çalışmamızı gerektiriyor onların geleceği için,

bende bebeklerimi 2 aylıkken bıraktım bakıcıya içim acıyarak gittim geldim işime halende öyle devam ediyor, buna mecburuz bizlerinde başka şansı olsaydı emin olun evimizde oturur kocamızın parasını yer gül gibide bakardık çocuklarımıza.....

sizin evinize geldiğinizde çocuğunuzla en az 1 saat kaliteli zaman geçirmeniz önemli olan, hiç kendinizi suçlamayın hepimizin başında var..
 
Babamız bizim için gece gündüz çalışıyor ama şartlar tek maaşla bi çocuğa iyi yemek iyi giymek iyi eğitim gibi şeyleri sağlamaya yetmez hele büyüdüğü zaman ben bırakmayı istemiyorum çocuğumu ama eğer okumazsam mesleğim olmadığı için çok az maaşa çalışabilirim o da çocuğumu bırakmama değmez okulu dondursam daha zor olur oğlum için diye düşünüyorrum bana alışıcak bir yaşından sonra bırakmam daha zor olucak okula devam etmeye karar verdim buyüzden bana destek olanlara çok teşekkür ederim ALLAH hepimizin yardımcısı olsun.
 
ben arkadaşların mecburen çalışıyoruz yoksa koca parası yerdik sözüne katılmıyorum. kardeşimde üzülerek işe başladı ancak şimdi işe başlayınca kendime geldim, yenilendim diyor. insan çalışınca daha bakımlı, dinç oluyor. maddi olarak bakarsakta eşinizin maaşı ne kadar iyi olursa olsun hiç 1 lira giren evle 2 lira giren ev bir olur mu. evet eşim ek işte yapabilir ki işyerinde tek maaş olduğu için ek iş yapan o kadar çok kişi var hafta sonu, senelik izin demeden çalışıyorlar. ama ben bunu asla istemem. ben eşim çocuğum hafta sonu, tatillerde çıkayım doya doya gezip tozayım ailecek beraber vakit geçireyim isterim. bu devirde bunların tartışılması bile saçma aslında.
arkadaşım için rahat olsun, bak evden çıkmak sana iyi gelecek bebeğine daha verimli olacaksın.
 
Benim iki aylık oğlum var emziremedim onu çok uğraştım ama az emzirebildim sütüm kesildi mamaya başladım yine emziriyorum ama boş çocuğum parçalayasıya emiyor ama hiç yutkunamıyor ancak mamayla doyuyor çok üzülüyorum.
İkincisi de okullar açılıyor ben öğrenciyim özel bir üniversitede yarı burslu öğretmenlik okuyorum 2.sınıftayım oğlumu bakıcıya bırakıp okula başlayacağım bakıcımız tanıdığımız ona güveniyorum ama oğlumu bırakıp gitmek burnumu sızlatıyor gece hiç uyumadım onu nasıl bırakacağım nasıl alışacağız biz :( hamileliğim bilerek oldu bu kadar zor olacağını bilemedim herkes bırakıyor diye düşündüm ama şimdi psikolojim bozuldu mutlu değilim okulu da bırakamam eşim çok emek harcadı benim için gece gündüz çalıştı aylardır okul paramı denkleştirdi mesleğin elinde olsun kimseye muhtaç olma artık daha güçlü olmalısın sen annesin diyor çok çaresizim bebeğini benim gibi bırakan var mı morale ihtiyacım var.

Lütfen acımasız eleştiri yapmayın herkes bebeğini koynun da büyüten doyasıya emziren anneler kadar şanslı olamıyor:(

öncelikle böyle bi eşin olduğu için çok sanslısın :)

simdi ben içine sıkıntı vermek için değil ama bakıcı olayına dikkat et benim ablam cok cekti bakıcılardan..
tanıdık da olsa sürekli kontrol et ve bence eve kamera falan taktır, bebek bu sonucta konusamaz edemez :26:
annen veya kayınvaliden baksa ne guzel olur yoklar mı yanınzda?
süt de bünye meselesidir yapabilecegn bişey yok bulamaç bilirmisn nişastayla falan yapılyıo tereyag üstüne..
o inanılmaz süt yapar annem ablamlara hep yapardı masallah fıskırır :9:
bulgur,soğan,su özellikle tereyağ çok yapar. köy işi olursa daha makbule gecer tabi

bebişini sağlıklı bi şekilde büyüytmen dileğiyle :16::emir_bebek:
 
herkes istediğini düşünüp yazmakta özgürdür ama karşısındakini rencide edip suçlamadan. siz biz çalışan anneleri annelik görevlerini yapmamakla suçlayamazsınız. kimin iyi kimin kötü anne olduğu hiiiç belli olmaz, tamamen kişiye göre değişir. bende evde oturan kadınlarla ilgili "evde boş boş oturuyorsunuz" gibi saçma sapan cümleler kursam hoşunuza gitmez heralde.
öyle cümleler kurabilirsiniz sorun olmaz. çünkü evde oturmak daha yorucu.
1 yaşındaki yavrum düştüğünde ağlayarak BENİM yanıma geliyor,çünkü ben onun gözünde onun koruyucu meleğiyim.
işte o anlarda onu kucağıma alıp kaldırmayı teselli etmeyi hiçbirşeye değişmem.
evde bütün gün boş boş otursam bile, bu anı kaçırmamak için değer..

Babamız bizim için gece gündüz çalışıyor ama şartlar tek maaşla bi çocuğa iyi yemek iyi giymek iyi eğitim gibi şeyleri sağlamaya yetmez hele büyüdüğü zaman ben bırakmayı istemiyorum çocuğumu ama eğer okumazsam mesleğim olmadığı için çok az maaşa çalışabilirim o da çocuğumu bırakmama değmez okulu dondursam daha zor olur oğlum için diye düşünüyorrum bana alışıcak bir yaşından sonra bırakmam daha zor olucak okula devam etmeye karar verdim buyüzden bana destek olanlara çok teşekkür ederim ALLAH hepimizin yardımcısı olsun.

"bana alışacak 1 yaşından sonra bırakmam daha zor olacak" mı???
sen annesisin tabi ki sana alışacak,bakıcıya mı alışsın onu mu annesi yerine koysun? çocuktaki kafa karışıklığına ne demeli, sabah başka anne, akşam başka anne. yazıktır ya. 1 yıl da 1 yıldır. 1 yıl yavrunun yanında olmak ikinize de iyi gelir.
ama görülüyor ki sen kararını vermişsin, umarım bakıcınız iyi biridir....
 
doğumdan önce bende izne ayrılırken iznim bitsin çalışırım bakıcı bakar diyordum ama öyle olmadı oğlumu bırakamadım zaten anne gibi olmuyor bir kere annem baktı yürütecle yatak odamın kapısını itiyormuş yanıma gelmek için:) işten ayrıldım ben bakıyorum şimdi. Allah kolaylık versin
 
Benim iki aylık oğlum var emziremedim onu çok uğraştım ama az emzirebildim sütüm kesildi mamaya başladım yine emziriyorum ama boş çocuğum parçalayasıya emiyor ama hiç yutkunamıyor ancak mamayla doyuyor çok üzülüyorum.
İkincisi de okullar açılıyor ben öğrenciyim özel bir üniversitede yarı burslu öğretmenlik okuyorum 2.sınıftayım oğlumu bakıcıya bırakıp okula başlayacağım bakıcımız tanıdığımız ona güveniyorum ama oğlumu bırakıp gitmek burnumu sızlatıyor gece hiç uyumadım onu nasıl bırakacağım nasıl alışacağız biz :( hamileliğim bilerek oldu bu kadar zor olacağını bilemedim herkes bırakıyor diye düşündüm ama şimdi psikolojim bozuldu mutlu değilim okulu da bırakamam eşim çok emek harcadı benim için gece gündüz çalıştı aylardır okul paramı denkleştirdi mesleğin elinde olsun kimseye muhtaç olma artık daha güçlü olmalısın sen annesin diyor çok çaresizim bebeğini benim gibi bırakan var mı morale ihtiyacım var.

Lütfen acımasız eleştiri yapmayın herkes bebeğini koynun da büyüten doyasıya emziren anneler kadar şanslı olamıyor:(

herkes bırakıyor diye düşünmüşsün ya yine öyle düşün.
bana da çok zor geldi oğlumdan ayrılıp işe başlamak. herkes bırakıyor dedim biraz kafam rahat.
napsaydım bunca sene emek verdiğim işimi kariyerimi bıraksa mıydım? kendimi tamamen çocuğuma adayıp kendi hayatımı hiçe mi saymalıyım? benim annelik anlayışım bu değil.
herkesin şartı farklıdır, fikri de farklıdır.
hiç moralini bozma, annelik her yaşta duygusal bişey. bebeğin büyüse askere gitse de aynı şekilde üzülceksin.
inş kısa zamanda alışırsınız.
sütün de artar inş.
 
Arkadaşım gönlünü ferah tut çünkü ilerde bebeğin sana 'anne ben şundan istiyorum' dediğinde alamayız oğlum/kızım paramız yok yerine hadi gidip alalım dersin.O günleri düşün.Bende okulumu dondurdum bak şimdi ekimde başlıcam oglum 4 aylık anneme bırakıcam içim sızlasada mecburuz.Tek maaşla sadece zorunlu ıhtıyaçları karşılarsın.Ama kim istemez kenara para atmayı yada ailenle güzel bi tatile çıkmayı bunları evde oturarak başaramazsın.Artık kadını erkeği yok tek kişi bi eve yetemiyor malesef bu zamanda.

Üzme kendini benimde sütüm kesildi 1 ayda mamayla devam ediyoruz çok şükür kilosu normal sağlığı yerinde.
Bir üyenin dediği gibi bakıcıya dikkat! eve gizli bi kamera koymakta fayda var..

Allah bebeğinle eşinle sağlıklı günler nasip etsin size :)):3::nazar:
 
ben de busmai ye katılıyorum.çalışan bir anneyim,çocuğuma 2 yıl boyunca kayınvalidemin gözetimde 2 farklı bakıcı baktı.ama size söyleyeyim anne kokusunun yerini hiçbirşey tutmuyor.bakıcılar ne kadar iyi olursa olsun çocuk anneyi arıyor.çocuğum ben yokken gelip yatağa gelip beni arıyormuş,ben gelene kadar pijamam elinde dolanıyo(kokumu alıyor heralde) ben kapıyı açınca ne olursa olsun (en eğlenceli şeyi bile yapıyor olsa)koşup yanıma geliyor.neyseki ben yarım gün çalışıyorum ve oğlumu görmediğim zamanların çoğu uykusunda geçiyor.işin özeti çalışıyorum ama kadınların yeri evidir diye düşünüyorum.hem ev işi yapıp,çocuklara bakıp hem de dışarı gidip çalışmayı "modern kölelik "olarak görüyorum.bu kadar şikayetçiysen neden işi bırakmıyorsun diyenler olabilir birincisi kendimi yeterince güvende hissetmiyorum ikincisi işim aşırı yoğun değil.ama bazen keşke okumasydım en başından ev hanımı olsaydım die düşünüyorum vs.sonuç olarak şöyle bir şey yapabilirisiniz:annenizin,kayınvalidenizin,teyzenizin vs gözetiminde bakılabilir (en azından bakıcı onların yanında daha dikkatli olur) veya bu kişiler gün içinde belli aralıklarla gelip bakıcıyı denetleyebilir.bunlar benim naçizane fikirlerim.
 
Arkadaşım gönlünü ferah tut çünkü ilerde bebeğin sana 'anne ben şundan istiyorum' dediğinde alamayız oğlum/kızım paramız yok yerine hadi gidip alalım dersin.O günleri düşün.Bende okulumu dondurdum bak şimdi ekimde başlıcam oglum 4 aylık anneme bırakıcam içim sızlasada mecburuz.Tek maaşla sadece zorunlu ıhtıyaçları karşılarsın.Ama kim istemez kenara para atmayı yada ailenle güzel bi tatile çıkmayı bunları evde oturarak başaramazsın.Artık kadını erkeği yok tek kişi bi eve yetemiyor malesef bu zamanda.

Üzme kendini benimde sütüm kesildi 1 ayda mamayla devam ediyoruz çok şükür kilosu normal sağlığı yerinde.
Bir üyenin dediği gibi bakıcıya dikkat! eve gizli bi kamera koymakta fayda var..

Allah bebeğinle eşinle sağlıklı günler nasip etsin size :)):3::nazar:

çocuğun mutluluğunu "hadi gidip alalım" diyerek maddiyata bağlamışsınız bu düşünceniz çok yanlış.
her istediğini alanlar mutlu değil doyumsuz oluyor. bunun örneklerini görüyoruz, paranın satın alamadığı şeyler de vardır..
en fakir ülkelerdeki insanlar, en mutlu insanlardır; neden acaba?
siz biraz şanslısınız annenize bırakıyorsunuz, ama el alemin bakıcısına bırakmak ağzı dili olmayan bir bebeğe yapılacak en büyük kötülük!

herkes bırakıyor diye düşünmüşsün ya yine öyle düşün.
bana da çok zor geldi oğlumdan ayrılıp işe başlamak. herkes bırakıyor dedim biraz kafam rahat.
napsaydım bunca sene emek verdiğim işimi kariyerimi bıraksa mıydım? kendimi tamamen çocuğuma adayıp kendi hayatımı hiçe mi saymalıyım? benim annelik anlayışım bu değil.
herkesin şartı farklıdır, fikri de farklıdır.
hiç moralini bozma, annelik her yaşta duygusal bişey. bebeğin büyüse askere gitse de aynı şekilde üzülceksin.
inş kısa zamanda alışırsınız.
sütün de artar inş.
tabi ki kendini çocuğuna adama, o birgün çıkıp gidecek..
ama süt kuzusu diye tabir edilen 0-2 yaş bebekleri için konuşamadıkları, sadece duygularıyla hissettikleri bu dönem çok hassas ve kişilik gelişiminde önemli bir dönemdir.
bakıcıya teslim edilmemeli
 
çocuğun mutluluğunu "hadi gidip alalım" diyerek maddiyata bağlamışsınız bu düşünceniz çok yanlış.
her istediğini alanlar mutlu değil doyumsuz oluyor. bunun örneklerini görüyoruz, paranın satın alamadığı şeyler de vardır..
en fakir ülkelerdeki insanlar, en mutlu insanlardır; neden acaba?
siz biraz şanslısınız annenize bırakıyorsunuz, ama el alemin bakıcısına bırakmak ağzı dili olmayan bir bebeğe yapılacak en büyük kötülük!

Ya arkadaşım gerçekçi olalım lütfen ben dışarı cıktıgım zaman bi magazadan bebegime bişey begeniyorum ama fıyatı yuksekse alamıyorum yada uygun degılse.. ama içim sızlıyor cok heves ediyorum ogluma cok yakısacagını dusunuyorum ama alamadan cıkmak zorunda kalıyoruz.Oysaki benim cebimde param olsa çat diye alır giydiririm.Başka ülkelerin fakir ailelerindeki mutluluk burda bizim karnımızı doyurmuyor.Herkesin çocuğuna vereceği disiplin ve terbiye farklıdır bunun parayla bi alakası olduğunu düşünmüyorum.

Yeri gelecek elbette hayır diyeceksin ama lazım olan bişeyide almadan çıkmak insana koyuyor.Biz yeri geliyor daha ucuz bezlere bakıyoruz o ay imkanımız yoksa neden çünkü tek maaş giriyo o eve benimde katkım olsa en güzelini alırım bebeğime..

Çalışmak gibisi var mı ya bütün gün evde otur otur aynı duvarlara bak aynı işleri yap dur,benim yapacağım şey değil,1 sene evde oturdum kafayı yicek hale geldim ki şükür okulum açılıyor:3::24:
 
ben de busmai ye katılıyorum.çalışan bir anneyim,çocuğuma 2 yıl boyunca kayınvalidemin gözetimde 2 farklı bakıcı baktı.ama size söyleyeyim anne kokusunun yerini hiçbirşey tutmuyor.bakıcılar ne kadar iyi olursa olsun çocuk anneyi arıyor.çocuğum ben yokken gelip yatağa gelip beni arıyormuş,ben gelene kadar pijamam elinde dolanıyo(kokumu alıyor heralde) ben kapıyı açınca ne olursa olsun (en eğlenceli şeyi bile yapıyor olsa)koşup yanıma geliyor.neyseki ben yarım gün çalışıyorum ve oğlumu görmediğim zamanların çoğu uykusunda geçiyor.işin özeti çalışıyorum ama kadınların yeri evidir diye düşünüyorum.hem ev işi yapıp,çocuklara bakıp hem de dışarı gidip çalışmayı "modern kölelik "olarak görüyorum.bu kadar şikayetçiysen neden işi bırakmıyorsun diyenler olabilir birincisi kendimi yeterince güvende hissetmiyorum ikincisi işim aşırı yoğun değil.ama bazen keşke okumasydım en başından ev hanımı olsaydım die düşünüyorum vs.sonuç olarak şöyle bir şey yapabilirisiniz:annenizin,kayınvalidenizin,teyzenizin vs gözetiminde bakılabilir (en azından bakıcı onların yanında daha dikkatli olur) veya bu kişiler gün içinde belli aralıklarla gelip bakıcıyı denetleyebilir.bunlar benim naçizane fikirlerim.

Ömür boyu kocanız yada başkasımı bakacak size? Keşke öyle sonsuza dek birileri baksa bize dimi :51:
 
çocuğun mutluluğunu "hadi gidip alalım" diyerek maddiyata bağlamışsınız bu düşünceniz çok yanlış.
her istediğini alanlar mutlu değil doyumsuz oluyor. bunun örneklerini görüyoruz, paranın satın alamadığı şeyler de vardır..
en fakir ülkelerdeki insanlar, en mutlu insanlardır; neden acaba?
siz biraz şanslısınız annenize bırakıyorsunuz, ama el alemin bakıcısına bırakmak ağzı dili olmayan bir bebeğe yapılacak en büyük kötülük!


tabi ki kendini çocuğuna adama, o birgün çıkıp gidecek..
ama süt kuzusu diye tabir edilen 0-2 yaş bebekleri için konuşamadıkları, sadece duygularıyla hissettikleri bu dönem çok hassas ve kişilik gelişiminde önemli bir dönemdir.
bakıcıya teslim edilmemeli

Neden ahkam kesme geregi duydunuz ki.
Yazdiklarinizi herkes biliyor ama herkesin şarti farkli.
Kendi sartlarina gore hareket edicek konu sahibi de.
Siz de anneyseniz bi anneyi boyle kalbinden vuracak sekilde konusmaktan ne zevk aldiniz anlamadim.
Neymis en buyuk kotulukmus. Karsinizdaki bi anne nasil bebeginin kotulugunu ister.
 
bu forumun en güzel tarafı aynı derdi yaşayan insanlarla konuşma fırsatı vermesi.
damdan düşenin halini damdan düşen anlar.
başlıkta kendimi suçlu hissediyorum içim sızlıyor demiş, bunu yaşamayan anlamaz.
 
Ben anne değilim ama çok istiyorum.Allah tüm isteyenlere ve bana da nasip etsin.Ben çalışan bir annenin çocuğu olarak yetiştim.Anahtarımı boynuma astılar.gün geldi kapıda kaldım.Soğukta bekledim.Filan fıstık bir sürü şey.Ama bunlar hiç aklıma gelmiyor.Annemle ilişkim hep çok iyi oldu.ona başarılı ve çalışian bir kadın olduğu için ayrıca saygı duydum ,örnek aldım.Asla okulu dondurma.arta kalan zamanlarda özenli vakit ayır.Biraz zorlanırsın ama pişman olmassın.İnan bana gelecekte seninle gurur duyacaktır.
 
maalesef bende altı aylıkken bırakıp calışmaya baslıycam bende dusunuyorum nasıl bırakıcam dıye ama mecburuz onlar için çalışıyoruz zaten napcazz işi bıraksam çocuuma baksam bu sefer gelırımız yarıya dusecek belkı de onun ıhtıyaclarından bıle kısmak zorunda kalıcam bu zamanda tek maaş çok zor onun için yapıosun boyle dusun ve alışmaya çalış maalesef dedıın gıbı her anne bebını buyutecek kadar sanslı olamıo
 
Ben anne değilim ama çok istiyorum.Allah tüm isteyenlere ve bana da nasip etsin.Ben çalışan bir annenin çocuğu olarak yetiştim.Anahtarımı boynuma astılar.gün geldi kapıda kaldım.Soğukta bekledim.Filan fıstık bir sürü şey.Ama bunlar hiç aklıma gelmiyor.Annemle ilişkim hep çok iyi oldu.ona başarılı ve çalışian bir kadın olduğu için ayrıca saygı duydum ,örnek aldım.Asla okulu dondurma.arta kalan zamanlarda özenli vakit ayır.Biraz zorlanırsın ama pişman olmassın.İnan bana gelecekte seninle gurur duyacaktır.

Güzel bir örnek olmuş.
Çalışan çalışmayan anneler arasındaki standart çekişme başgöstermiş bu konuda da. İkisinin de pozitif/negatif yönleri var. O yüzden herkes kendini haklı çıkarmak için pozitif yönlerini şiririp negatif yönleri es geçiyor. Yukardaki arkadaş gibi olanlar da var, öyle olmayanlar da. Çalışmayan annelerin çocuklarından da çeşit çeşit örnek var. Önemli olan neyi nasıl yaptığın, çocuğu nasıl yetiştirdiğin. Birlikte geçirdiğin zamanın kalitesi. Bütün gün çocuğuna ayıracak vakti olup da o iki yıllık zamanda bizzat kendisi çocuğuna travmalar yaşatan anneler de var.

Bir insanın gerçekten çalışmaya ihtiyacı yoksa ve de çalışmamak kendini kötü hissettirmiyorsa ne güzel baksın çocuğuna ama bunu herkesin şartları bu şekildeymiş gibi, böyle yapmayan çok kötüymüş gibi yansıtmaya çalışmasın. Ya da bir kadın çalışmamayı seçtiyse de ve o şekilde mutluysa ona da çok yüklenilmesin. Kendi tercihidir.

Son olarak bir yerde okumuştum. Çocuk eve geliyor, herkesin bir mesleği var sen neden çalışmıyorsun diyor. Anne de bi tanem ben seninle daha çok vakit geçirmek için evde olmayı seçtim tarzında bir şey diyor. Çocuk da ben mi dedim sana işi bırak gibisinden karşılık veriyor. Tabi kaynak 10 yıl öncesinin itiraf.com'u :) Anne çok üzülüp bunu yazmıştı siteye. Yani anne/çocuk dinamikleri hep istenen gibi olmayabiliyor. Her şeye sahip çocuk annesinden mahrum kalabiliyor, annesine doymuş çocuk nankörlük edebiliyor, dadısını annesi sanan çocuk da çıkabiliyor, annesi yüzünden psikolojisi bozulan çocuk da.
 
ben de busmai ye katılıyorum.çalışan bir anneyim,çocuğuma 2 yıl boyunca kayınvalidemin gözetimde 2 farklı bakıcı baktı.ama size söyleyeyim anne kokusunun yerini hiçbirşey tutmuyor.bakıcılar ne kadar iyi olursa olsun çocuk anneyi arıyor.çocuğum ben yokken gelip yatağa gelip beni arıyormuş,ben gelene kadar pijamam elinde dolanıyo(kokumu alıyor heralde) ben kapıyı açınca ne olursa olsun (en eğlenceli şeyi bile yapıyor olsa)koşup yanıma geliyor.neyseki ben yarım gün çalışıyorum ve oğlumu görmediğim zamanların çoğu uykusunda geçiyor.işin özeti çalışıyorum ama kadınların yeri evidir diye düşünüyorum.hem ev işi yapıp,çocuklara bakıp hem de dışarı gidip çalışmayı "modern kölelik "olarak görüyorum.bu kadar şikayetçiysen neden işi bırakmıyorsun diyenler olabilir birincisi kendimi yeterince güvende hissetmiyorum ikincisi işim aşırı yoğun değil.ama bazen keşke okumasydım en başından ev hanımı olsaydım die düşünüyorum vs.sonuç olarak şöyle bir şey yapabilirisiniz:annenizin,kayınvalidenizin,teyzenizin vs gözetiminde bakılabilir (en azından bakıcı onların yanında daha dikkatli olur) veya bu kişiler gün içinde belli aralıklarla gelip bakıcıyı denetleyebilir.bunlar benim naçizane fikirlerim.

Elinde pijamayla dolanıyormuş lafı o kadar içimi burktu ki...Benim annem de çalışan bir anneydi bütün gün onu özlediğimde pijamasını tişörtünü ne giymişse onu boynuma dolar öyle gezerdim ilkokuldayken bile...O zamanlar çok üzüldüğüm günler olmuştu bir arkadaşta yazmış hatta anahtarı boynuma asarlardı eve gelirdim aynen bende öyle.Kendime tost yapar ailemi beklerdim.Benim annem ben bebekken kreşe vermek zorunda kalmış 1 yaşında falanmışım çünkü bakıcılar çooook adilikler yapmış eşya çalan mı ararsınız bana kötü davranan mı...Annem de ne yapsın ana yok baba yok akraba yok.Dedim ya o zamanlar gerçekten çok üzüldüğüm günler oldu.Ama büyüdükçe onun emeğini değerini yaptığı fedakarlığın büyüklüğünü anladıkça içim titriyor anneme şimdi bile gözlerim doldu.Maalesef çalışan anne de çalışmayan anne de farklı yönden avantaj ve dezavantajlara sahip.Farklı açılardan fedakarlıklar yapıyoruz biz kadınlar.Allahım hepimizin gönlüne göre versin.Konu sahibesi güzel anne;sen de üzme kendini Allahım yar ve yardımcımız olsun.Güle güle büyüt bebeğini yeni hayatınıza bir an önce alışabilmeniz ve dilediğiniz gibi olsun dileklerimle.
 
Back
X