- 21 Şubat 2016
- 264
- 211
- 33
- 45
- Konu Sahibi simgebehra
- #1
Evet ben gerçekten bir aptalım bence dostlarım için bir tarafımı yırtmadığım kalıyor ama sonuç hep aynı. Kısaca anlatayım
Arkadaşlığımız yedi seneyi geçik. Kendisiyle mesleğimiz aynı ama o benden önce atanıp çalışmaya başladı. Geçen gün bir konu oldu mesleki bilgiyle ilgili. Bende bildiklerimi söyledim oda söyledi ama yanlıştı. Bende bak kuzum öyle yaparsak böyle olabilir dedim bana kaç yıllık deneyimin var dur bakalım hava atma dedi kırıldım ama bozuntuya vermedim özürde dilemedi zaten. Söylediklerimde işine yaramış sonradan anlattı ama seni kırdım bile demedi. Uzatmak istemedim mesafede koymadım.
Bu akşam yalnızlıktan dem veriyordu beni davet etti (çok farklı illerdeyiz) bende eşimle konuşurum hafta sonu geliriz gezeriz dedim. Bana elin adamının benim evimde ne işi var kendi bireyselliğin yok mu kendin gel dedi. Biran şok oldum sustum telefonda noldu dedi kendimi tutamadım sen benim eşim hakkında neden böyle konuşuyorsun oraya tek gelemeyeceğimi biliyorsun dedim. (İzin meselesi değil arkadaşlar hastalığımdan dolayı uzun yol tek başıma riskli. ) Benim sevgilim olmadığını biliyorsun hava atmak için getiriyorsun siz elele gezerken sizi mi izlicem sevgilim olsa seni neden çağırayım dedi. O kadar ağrıma gitti ki. Saatlerdir kendimi sorguluyorum geçen senede çok yakınım dostum kardeşim dediğim insan evleneceğimi kıskanıp beni silmişti (o mevzu uzun oda evliliğe takıktı). Sorun bende diyorum evlenerek dünyanın en kötü şeyini yapmışım heralde. Acaba evliyim havasını mı çok veriyorum diyorum hayır vıcık vıcık koca ilişkisinden de hoşlanmam çoğunlukla hobilerim bireysel. Muhabbetlerimde bunlar üzerinde döner. Salağım işte baya baya insanlar beni ezip üzerimden ego yapabiliyor azarlayabiliyor. Sevmek alttan almak mallık algılanıyor galiba içim çok kötü
Arkadaşlığımız yedi seneyi geçik. Kendisiyle mesleğimiz aynı ama o benden önce atanıp çalışmaya başladı. Geçen gün bir konu oldu mesleki bilgiyle ilgili. Bende bildiklerimi söyledim oda söyledi ama yanlıştı. Bende bak kuzum öyle yaparsak böyle olabilir dedim bana kaç yıllık deneyimin var dur bakalım hava atma dedi kırıldım ama bozuntuya vermedim özürde dilemedi zaten. Söylediklerimde işine yaramış sonradan anlattı ama seni kırdım bile demedi. Uzatmak istemedim mesafede koymadım.
Bu akşam yalnızlıktan dem veriyordu beni davet etti (çok farklı illerdeyiz) bende eşimle konuşurum hafta sonu geliriz gezeriz dedim. Bana elin adamının benim evimde ne işi var kendi bireyselliğin yok mu kendin gel dedi. Biran şok oldum sustum telefonda noldu dedi kendimi tutamadım sen benim eşim hakkında neden böyle konuşuyorsun oraya tek gelemeyeceğimi biliyorsun dedim. (İzin meselesi değil arkadaşlar hastalığımdan dolayı uzun yol tek başıma riskli. ) Benim sevgilim olmadığını biliyorsun hava atmak için getiriyorsun siz elele gezerken sizi mi izlicem sevgilim olsa seni neden çağırayım dedi. O kadar ağrıma gitti ki. Saatlerdir kendimi sorguluyorum geçen senede çok yakınım dostum kardeşim dediğim insan evleneceğimi kıskanıp beni silmişti (o mevzu uzun oda evliliğe takıktı). Sorun bende diyorum evlenerek dünyanın en kötü şeyini yapmışım heralde. Acaba evliyim havasını mı çok veriyorum diyorum hayır vıcık vıcık koca ilişkisinden de hoşlanmam çoğunlukla hobilerim bireysel. Muhabbetlerimde bunlar üzerinde döner. Salağım işte baya baya insanlar beni ezip üzerimden ego yapabiliyor azarlayabiliyor. Sevmek alttan almak mallık algılanıyor galiba içim çok kötü
