benim annem ve babam da yaklaşık 12 yıl önce ayrıldı...babamla ondan sonra hiç görüşmedik. bizi hiç arayıp sormadığını sanıyorduk meğerse kendini olaylarda haklı çıkarmaya çalışan annem babamdan gelen mektupları vs hep imha etmiş...
sonuçta babamın öldüğünü, ölümünden 3 ay sonra tesadüfen öğrendim..ve 20.yaş günümü uçsuz bucaksız bi mezarlıkta onu arayarak geçirdim:çok üzgünüm: onu bir kere daha görmek için herşeyimi verebilirdim...herşeyimi...sadece ellerini öpmek için helallik almak için:çok üzgünüm:
bazı şeyler hayatta göründüğü gibi olmuyor herzaman...son pişmanlık da fayda etmiyor
Gözyaşlarıyla okudum yazdıklarınızı babasını yeni kaybeden birisi olarak...
Bende babamla çok samimi değildim, aramızda hep bir mesafe vardı ama gizliden çok severdik birbirimizi...
O gitti, çok erken... Daha kızlarını gelinlikleriyle göremeden, torunlarıyla oynayamadan, üstelik bir anda... O bile beklemiyordu bunu... Giderken anladım gözlerimden...
Biz bittik... 30/01/2009dan bu yana ölü gibiyiiz annem, kız kardeşim ve ben... Olsaydı da bir kenarda otursaydı, ne olursa olsaydı, isterse kızsaydı bize isterse dövseydi...Ama yok işte yok, yok, yok...
KKya giriyorum dağıtmaya çalışıyorum kafamı ama hiç çıkmıyor ki içimden, yanıyorum bitiyorum...
Çok özledim onu çok...
Nolur yaşarken kıymetini bilin...Aranızda ne olursa olsun, ne yaşanırsa yaşansın birbirinizi bırakmayın... Çünkü ölüm girince araya ertelediklerinin hiç birini yapamıyorsun...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?