Niye ev almak gibi bir dusunceniz var anlamadim ben onu. Zaten uzerlerinde bir ev var. Allah korusun size bir sey olsa evleri var. O zaman neden ev? Birakin da hayatta bir seyleri de kendi basarmayi ogrensin oglunuz. Yoksa sizden sonra cok bocalar. Parasinin da idaresini bilmez. Sudan cikmis baliga doner.evet kızlar sabahtan beri bunu sorguluyorum.mükemmel bir anne ve kayınvalide değilim galiba.
bazılarınız beni,gelin -kaynana konularına yaptığım,mümkün mertebe objektif yorumlarımdan biliyorlar.
bizde herşey süt liman,ama sabahtan beridir düşünüyorum ki,benim verdiğim tavizlerden ötürü öyle oluyormuş.
kısaca anlatayım;gelinim bu ay sonu işten çıkıyor,evlilik tazminatı alacakmış(bu işlerden hiç anlamam)bu parayı da babasının bazı borçları için ona verecekmiş.bunu benimle paylaştı.para senin ,karar senin dedim.koskoca iki insan,hesabınızı,kitabınızı yapmışsınızdır.buraya kadar hiç bir sorun yok.
bilenler bilir,biz oğlumun kirasını ödüyoruz.bir evimiz var.işyerlerine çok uzak olduğu için,orada oturmuyorlar.onu alıp,üstünü tamamlayıp kiralarını veriyoruz.bunda da bir sorun yok,içimizden gelerek yapıyoruz.
bu evin haricinde,bir evimiz daha var.onda şu anda eşim ve ben oturuyoruz.bu ev oğlumun üstüne alındı,bekarken.ama gerçekten,beş kuruşunu almadık.kayınpederden de bir gecekondu miras kaldı.bu evlerin tapusu da eşimin üstüne.benim bir dikili ağacım yok anlayacağınız.
bir de arabamız var,şu anda oğlum kullanıyor.onu da krediyle almıştık.arabanın yüzünü göremiyoruz.yaşlı annem babam var,onları ziyaret giderken,metro, metrobüs iki araç değiştirerek gidiyorum.(lazım olunca isteyin diyorlar ama çekiniyoruz istemeye)oğlum askerliğini bedelli yaptı,kredisini ben ödüyorum.çünkü maaaşı belli,ama arada freelance dediği bir iş yapınca,ekstra para kazanıyor ama ne kadar alıyor,inanın bilmiyorum.
eşim 59 yaşında,kendi işi var,şükür kazanıyor.kimseye muhtaç değiliz.ama gece yarılarına kadar çalışıyor,gerçi şikayetçi değil.seviyor çalışmayı.
eee sorun ne diyeceksiniz.şimdi onlara bir ev almak niyetimiz var.paramız yetmiyor.altınlarını,(28 000 tutuyormuş)teklif ettiler eşim kabul etmedi.kredi çekeceğiz.eşim benim kadar iyi niyetli düşünmüyor.çok safsın diyor bana.onların sorumsuzca,gezmelerine,yiyip içmelerine kızıyor.hala da öyleler,haftanın 4 günü dışarıdalar.hafta sonları mutlaka kahvaltıdan başlayıp,gece yarılarına kadar,sokaktalar.eşimi ikna etme çabalarım ve arada kalmalarım,beni bunalttı.
ben bunlara nasıl davranmalıyım,nasıl konuşmalıyım bilemiyorum.ya da aradan çekileyim.baba oğul,halletsinler diyorum,araları bozulursa çok üzülürüm.ayrıca yaşlandığımda onlara muhtaç olma fikri beni müthiş derecede üzüyor.
uzun oldu,kusura bakmayın.okumak istemeyene de saygı duyarım.
notğlum tek çocuk ve biraz şımartmış olabilirim.
kimse mükemmel olmak zorunda değilki.oğlunuz yada geliniz farktmez ne kadar yüz verirsiniz o kadar tepenize çıkar buna eşte dahil konu komşuda her zaman mesafeli olmak iyidir.koskoca insanlar artık size güvenmesinler eşiniz son derece haklı.evet kızlar sabahtan beri bunu sorguluyorum.mükemmel bir anne ve kayınvalide değilim galiba.
bazılarınız beni,gelin -kaynana konularına yaptığım,mümkün mertebe objektif yorumlarımdan biliyorlar.
bizde herşey süt liman,ama sabahtan beridir düşünüyorum ki,benim verdiğim tavizlerden ötürü öyle oluyormuş.
kısaca anlatayım;gelinim bu ay sonu işten çıkıyor,evlilik tazminatı alacakmış(bu işlerden hiç anlamam)bu parayı da babasının bazı borçları için ona verecekmiş.bunu benimle paylaştı.para senin ,karar senin dedim.koskoca iki insan,hesabınızı,kitabınızı yapmışsınızdır.buraya kadar hiç bir sorun yok.
bilenler bilir,biz oğlumun kirasını ödüyoruz.bir evimiz var.işyerlerine çok uzak olduğu için,orada oturmuyorlar.onu alıp,üstünü tamamlayıp kiralarını veriyoruz.bunda da bir sorun yok,içimizden gelerek yapıyoruz.
bu evin haricinde,bir evimiz daha var.onda şu anda eşim ve ben oturuyoruz.bu ev oğlumun üstüne alındı,bekarken.ama gerçekten,beş kuruşunu almadık.kayınpederden de bir gecekondu miras kaldı.bu evlerin tapusu da eşimin üstüne.benim bir dikili ağacım yok anlayacağınız.
bir de arabamız var,şu anda oğlum kullanıyor.onu da krediyle almıştık.arabanın yüzünü göremiyoruz.yaşlı annem babam var,onları ziyaret giderken,metro, metrobüs iki araç değiştirerek gidiyorum.(lazım olunca isteyin diyorlar ama çekiniyoruz istemeye)oğlum askerliğini bedelli yaptı,kredisini ben ödüyorum.çünkü maaaşı belli,ama arada freelance dediği bir iş yapınca,ekstra para kazanıyor ama ne kadar alıyor,inanın bilmiyorum.
eşim 59 yaşında,kendi işi var,şükür kazanıyor.kimseye muhtaç değiliz.ama gece yarılarına kadar çalışıyor,gerçi şikayetçi değil.seviyor çalışmayı.
eee sorun ne diyeceksiniz.şimdi onlara bir ev almak niyetimiz var.paramız yetmiyor.altınlarını,(28 000 tutuyormuş)teklif ettiler eşim kabul etmedi.kredi çekeceğiz.eşim benim kadar iyi niyetli düşünmüyor.çok safsın diyor bana.onların sorumsuzca,gezmelerine,yiyip içmelerine kızıyor.hala da öyleler,haftanın 4 günü dışarıdalar.hafta sonları mutlaka kahvaltıdan başlayıp,gece yarılarına kadar,sokaktalar.eşimi ikna etme çabalarım ve arada kalmalarım,beni bunalttı.
ben bunlara nasıl davranmalıyım,nasıl konuşmalıyım bilemiyorum.ya da aradan çekileyim.baba oğul,halletsinler diyorum,araları bozulursa çok üzülürüm.ayrıca yaşlandığımda onlara muhtaç olma fikri beni müthiş derecede üzüyor.
uzun oldu,kusura bakmayın.okumak istemeyene de saygı duyarım.
not
ne guzel bi kvsiniz siz :) umarim benim de oyle olur. cok taviz vermissiniz her seyi siz yaparak :)evet kızlar sabahtan beri bunu sorguluyorum.mükemmel bir anne ve kayınvalide değilim galiba.
bazılarınız beni,gelin -kaynana konularına yaptığım,mümkün mertebe objektif yorumlarımdan biliyorlar.
bizde herşey süt liman,ama sabahtan beridir düşünüyorum ki,benim verdiğim tavizlerden ötürü öyle oluyormuş.
kısaca anlatayım;gelinim bu ay sonu işten çıkıyor,evlilik tazminatı alacakmış(bu işlerden hiç anlamam)bu parayı da babasının bazı borçları için ona verecekmiş.bunu benimle paylaştı.para senin ,karar senin dedim.koskoca iki insan,hesabınızı,kitabınızı yapmışsınızdır.buraya kadar hiç bir sorun yok.
bilenler bilir,biz oğlumun kirasını ödüyoruz.bir evimiz var.işyerlerine çok uzak olduğu için,orada oturmuyorlar.onu alıp,üstünü tamamlayıp kiralarını veriyoruz.bunda da bir sorun yok,içimizden gelerek yapıyoruz.
bu evin haricinde,bir evimiz daha var.onda şu anda eşim ve ben oturuyoruz.bu ev oğlumun üstüne alındı,bekarken.ama gerçekten,beş kuruşunu almadık.kayınpederden de bir gecekondu miras kaldı.bu evlerin tapusu da eşimin üstüne.benim bir dikili ağacım yok anlayacağınız.
bir de arabamız var,şu anda oğlum kullanıyor.onu da krediyle almıştık.arabanın yüzünü göremiyoruz.yaşlı annem babam var,onları ziyaret giderken,metro, metrobüs iki araç değiştirerek gidiyorum.(lazım olunca isteyin diyorlar ama çekiniyoruz istemeye)oğlum askerliğini bedelli yaptı,kredisini ben ödüyorum.çünkü maaaşı belli,ama arada freelance dediği bir iş yapınca,ekstra para kazanıyor ama ne kadar alıyor,inanın bilmiyorum.
eşim 59 yaşında,kendi işi var,şükür kazanıyor.kimseye muhtaç değiliz.ama gece yarılarına kadar çalışıyor,gerçi şikayetçi değil.seviyor çalışmayı.
eee sorun ne diyeceksiniz.şimdi onlara bir ev almak niyetimiz var.paramız yetmiyor.altınlarını,(28 000 tutuyormuş)teklif ettiler eşim kabul etmedi.kredi çekeceğiz.eşim benim kadar iyi niyetli düşünmüyor.çok safsın diyor bana.onların sorumsuzca,gezmelerine,yiyip içmelerine kızıyor.hala da öyleler,haftanın 4 günü dışarıdalar.hafta sonları mutlaka kahvaltıdan başlayıp,gece yarılarına kadar,sokaktalar.eşimi ikna etme çabalarım ve arada kalmalarım,beni bunalttı.
ben bunlara nasıl davranmalıyım,nasıl konuşmalıyım bilemiyorum.ya da aradan çekileyim.baba oğul,halletsinler diyorum,araları bozulursa çok üzülürüm.ayrıca yaşlandığımda onlara muhtaç olma fikri beni müthiş derecede üzüyor.
uzun oldu,kusura bakmayın.okumak istemeyene de saygı duyarım.
not
Ozaman durum değişir ama alacağı işsizlik maaşı 659-1318 lira arasında olur
geçinmek zorundalar.oğlum 2000 tl alıyor.ayrıca,freelance den 300-5000 geliyormuş.e yetiştirsinler artık.bir de krediye girersem diyor eşim,kredi ödüyorum,bakın başınızın çaresine diyebilirim diyor.
evet kızlar sabahtan beri bunu sorguluyorum.mükemmel bir anne ve kayınvalide değilim galiba.
bazılarınız beni,gelin -kaynana konularına yaptığım,mümkün mertebe objektif yorumlarımdan biliyorlar.
bizde herşey süt liman,ama sabahtan beridir düşünüyorum ki,benim verdiğim tavizlerden ötürü öyle oluyormuş.
kısaca anlatayım;gelinim bu ay sonu işten çıkıyor,evlilik tazminatı alacakmış(bu işlerden hiç anlamam)bu parayı da babasının bazı borçları için ona verecekmiş.bunu benimle paylaştı.para senin ,karar senin dedim.koskoca iki insan,hesabınızı,kitabınızı yapmışsınızdır.buraya kadar hiç bir sorun yok.
bilenler bilir,biz oğlumun kirasını ödüyoruz.bir evimiz var.işyerlerine çok uzak olduğu için,orada oturmuyorlar.onu alıp,üstünü tamamlayıp kiralarını veriyoruz.bunda da bir sorun yok,içimizden gelerek yapıyoruz.
bu evin haricinde,bir evimiz daha var.onda şu anda eşim ve ben oturuyoruz.bu ev oğlumun üstüne alındı,bekarken.ama gerçekten,beş kuruşunu almadık.kayınpederden de bir gecekondu miras kaldı.bu evlerin tapusu da eşimin üstüne.benim bir dikili ağacım yok anlayacağınız.
bir de arabamız var,şu anda oğlum kullanıyor.onu da krediyle almıştık.arabanın yüzünü göremiyoruz.yaşlı annem babam var,onları ziyaret giderken,metro, metrobüs iki araç değiştirerek gidiyorum.(lazım olunca isteyin diyorlar ama çekiniyoruz istemeye)oğlum askerliğini bedelli yaptı,kredisini ben ödüyorum.çünkü maaaşı belli,ama arada freelance dediği bir iş yapınca,ekstra para kazanıyor ama ne kadar alıyor,inanın bilmiyorum.
eşim 59 yaşında,kendi işi var,şükür kazanıyor.kimseye muhtaç değiliz.ama gece yarılarına kadar çalışıyor,gerçi şikayetçi değil.seviyor çalışmayı.
eee sorun ne diyeceksiniz.şimdi onlara bir ev almak niyetimiz var.paramız yetmiyor.altınlarını,(28 000 tutuyormuş)teklif ettiler eşim kabul etmedi.kredi çekeceğiz.eşim benim kadar iyi niyetli düşünmüyor.çok safsın diyor bana.onların sorumsuzca,gezmelerine,yiyip içmelerine kızıyor.hala da öyleler,haftanın 4 günü dışarıdalar.hafta sonları mutlaka kahvaltıdan başlayıp,gece yarılarına kadar,sokaktalar.eşimi ikna etme çabalarım ve arada kalmalarım,beni bunalttı.
ben bunlara nasıl davranmalıyım,nasıl konuşmalıyım bilemiyorum.ya da aradan çekileyim.baba oğul,halletsinler diyorum,araları bozulursa çok üzülürüm.ayrıca yaşlandığımda onlara muhtaç olma fikri beni müthiş derecede üzüyor.
uzun oldu,kusura bakmayın.okumak istemeyene de saygı duyarım.
not
