Oldu, bitti..Kimse duymadı, kimse görmedi. Beni hanım, seni adam bildiler. Çocuklar duymadı, duyan bir şey anlamadı.
Yüzüme değil, kalbime dokundu ellerin. Oraya indi yumruğun, ağzımı burnumu değil, onu kapattın ellerinle. Ah o eller.. çok severdim..çok terlerdi.. hiç bırakmazdık..Ah o günler.. çok uzaktalar..
Bugünler çok yakıcı, çok acı. Hayal kırıklığı.. Tanıdık yalnızlık. Tanıdık değersizlik. Tanıdık görmemezlik. Tanıdık acımasızlık. Tanıdık konuşamamazlık. Tanıdık haksızlık.
Ben eski tanıdıklarımı sevmem. Ben ailemi de sevmem, onlar da beni sevmez. Çok yaktılar.. çok yıktılar.. Gençliğimi aldılar.. Yaşlılığıma göz dikiyorlar. Ama olmaz.Bu kez olmaz. Bu kez 2 yavrum var. Üstelik terkedebileceğim bir okulum da yok artık. Bu kez pes etmeyeceğim. Kaçmayacağım kendimden.
Varsın görme.. Varsın duyma.. Varsın dokunma..Sadece susalım. Duymasınlar, görmesinler. Beni hanım, seni adam sansınlar. Çok mutlu bilsinler, göğsümüzün şişi, burnumuzun diki inmesin. Bencilliğimiz, saygısızlığımız baki, hayal kırıklığımız daim olsun. Varlığın varlığıma armağan olsun

Bu da burda dursun, rezilliğimiz dillere destan olsun

Başkalarının mutsuzlukları üzerine geçtiğin dalgalar, dönsün şimdi bize kapak olsun. Aslanım, yiğidim sana helal olsun
