- 31 Mart 2018
- 139
- 84
- 13
- 31
İşsiz insanların hepsi salak mı?Farkindayim calisan insan daha ozgur oluyo maddiyattan mi bilmiyorum ama iş bulamiyorum belki bunlarin hepsi benim sucum benim salakligim
İşsiz insanların hepsi salak mı?
Aşk olsun, olur mu hiç öyle şey. Sakın böyle düşünmeyin ve çabalamaktan vazgeçmeyin
Aman hem de ne yani, derler de derler boşver sen ailen bile olsa duymamak gerekli demek ki bazen.Yaşim kücükken bi isyerinde çalısıyodum 18 yasindaydim daha şuana göre daha cahildim ozaman cok zorlandim surekli hastalaniyodum okulda calisiyodum revirde ve dislerimden 5 tane ufak capli ameliyat operasyon gecirmem gerekti 6 ay calisip ayrildim ailem hala bunun icin bile ordan cikmayacaktin der
Gece ders çalış gündüz uyu. Olmaz mı?
Sen de sabah 6ya kadar çalış ona günaydın de, bugün şu kadar saat çalıştım artık uyuyorum de. Bir dene. Aynı şeyi geçmişte ben de yaşamıştım. Atanamadım. Ve şimdi çok pişmanım. Üstelik Harika bir işim olmasına rağmen. Keşke bana ne deyip ders çalışıp atansaymışımAnnem calissa bile gec kalktigimizda surat yapan bi insan onu hic cekemem kendisi evde otursa hic isi olmasa bile 6 da kalkar
Sen de sabah 6ya kadar çalış ona günaydın de, bugün şu kadar saat çalıştım artık uyuyorum de. Bir dene. Aynı şeyi geçmişte ben de yaşamıştım. Atanamadım. Ve şimdi çok pişmanım. Üstelik Harika bir işim olmasına rağmen. Keşke bana ne deyip ders çalışıp atansaymışım
yası geckın biriyım...ev ısının genelde kız cocuklarının yaptıgı anneye yardımcı olan hemdersını calışmayı basarabılen hem buyuklu ev oldugu ıcın gelenı gıdenı agırlayan en buyuk kardes olarak gerıde kucuklerıde oynatma gorevını ustlenen....ama bunlarıda ne bılıyım bır yuk gormeyen hayattan genede zevk alan bir nesıldık....o yuzden sımdıkı nesli anlıyamıyorum...ama hak verıyorum...zaman degişti...ne dıyelım...ama su var canım burda maası olan ablalarına sor bakalım cokmu ozgurler...bugun abın ve baban dagıtır yarın eşin ve cocukların..hayat bu sorumluluklar her done farklı farklı...tam tamına oyle rahat bir hayat yok...dizililerle filmlerle buyuyen nesle gercek hayat nasıl anlatılırkı...
Aynen öyle oldu. Babam da annem de evdeydi emeklilerdi. Ve evde bir genç kız var deyip sağlıkları yerinde olmasına rağmen yemeği bile tepsiyle önlerine isterlerdi. Üstelik büyük evi diye abimler ablamlar teyzemler yeğenler vs. Evden çıkmazlardı. Dışarı çıkmama asla izin yoktu. Tek bir arkadaşım bile kalmamıştı. Üniversiteyi bitirdiğim seneydi ve kabus gibiydi. Biraz geç uyansam annem eşyaları birbirine çarpar surat yapardı. Hayatım eriyordu. Sabah evin işini bitirirdim. Sonra yemek Faslı sonra misafir faslı sonra akşam yemeği sonra çay getir çay götür. Akşam 8-9 sonrası ders çalışırdım. O da yetmezdi. En sonunda yüksek lisans yapmak için ayrıldım evden, özel öğrenci olarak başvurmuştum. Başka bir şehirdeki üniversiteye. İt gibi çalışıp kaldım. Yüksek lisans bitti. Eve dönmemek için işe girdim. Çalışınca KPSS ye çalışılmıyor. Sonra hep özelde devam ettim. Şimdiki aklım olsa görmez duymaz hissetmez sadece ders çalışırdım.Sizde mi boyle seyler yasayip ders calisamadiniz ?
Aynen öyle oldu. Babam da annem de evdeydi emeklilerdi. Ve evde bir genç kız var deyip sağlıkları yerinde olmasına rağmen yemeği bile tepsiyle önlerine isterlerdi. Üstelik büyük evi diye abimler ablamlar teyzemler yeğenler vs. Evden çıkmazlardı. Dışarı çıkmama asla izin yoktu. Tek bir arkadaşım bile kalmamıştı. Üniversiteyi bitirdiğim seneydi ve kabus gibiydi. Biraz geç uyansam annem eşyaları birbirine çarpar surat yapardı. Hayatım eriyordu. Sabah evin işini bitirirdim. Sonra yemek Faslı sonra misafir faslı sonra akşam yemeği sonra çay getir çay götür. Akşam 8-9 sonrası ders çalışırdım. O da yetmezdi. En sonunda yüksek lisans yapmak için ayrıldım evden, özel öğrenci olarak başvurmuştum. Başka bir şehirdeki üniversiteye. İt gibi çalışıp kaldım. Yüksek lisans bitti. Eve dönmemek için işe girdim. Çalışınca KPSS ye çalışılmıyor. Sonra hep özelde devam ettim. Şimdiki aklım olsa görmez duymaz hissetmez sadece ders çalışırdım.
Aynen öyle oldu. Babam da annem de evdeydi emeklilerdi. Ve evde bir genç kız var deyip sağlıkları yerinde olmasına rağmen yemeği bile tepsiyle önlerine isterlerdi. Üstelik büyük evi diye abimler ablamlar teyzemler yeğenler vs. Evden çıkmazlardı. Dışarı çıkmama asla izin yoktu. Tek bir arkadaşım bile kalmamıştı. Üniversiteyi bitirdiğim seneydi ve kabus gibiydi. Biraz geç uyansam annem eşyaları birbirine çarpar surat yapardı. Hayatım eriyordu. Sabah evin işini bitirirdim. Sonra yemek Faslı sonra misafir faslı sonra akşam yemeği sonra çay getir çay götür. Akşam 8-9 sonrası ders çalışırdım. O da yetmezdi. En sonunda yüksek lisans yapmak için ayrıldım evden, özel öğrenci olarak başvurmuştum. Başka bir şehirdeki üniversiteye. İt gibi çalışıp kaldım. Yüksek lisans bitti. Eve dönmemek için işe girdim. Çalışınca KPSS ye çalışılmıyor. Sonra hep özelde devam ettim. Şimdiki aklım olsa görmez duymaz hissetmez sadece ders çalışırdım.
Doğru. O zamanlar annem ve babamdan korkardım. Benim için bütün otorite onlardı. Ama daha sonrasında yaşayacaklarımı bilseydim onlara kendimi ezdirmez hayatıma sahip çıkardım. Çünkü öz anneniz öz babanız öz kardeşiniz bile kendi rahatını sizin istikbalinizin önünde tutabilirmiş. Yaş ilerleyince bunu görüyor insan. Biraz daha cesur olmak gerekiyormuş. Arkadaş markadaş önemli değil aslında varsın 1 sene kimse olmasın. Dışarı da çıkma 1 sene. O da önemli değil. Ama kaderini belirleyecek bir sınav var ortada ona tüm gücümle çalışırdım. Bu arada şu anda bir memurdan daha fazla maaş alıyorum. Özel arabam ve özel şoförüm var. Eğitimciyim ama özel sektörde. Ama insani şartlarda çalışmıyorum. Anlatması uzun sürer. Memur olmayı tercih ederdim.Bence suan buyudunuz o zamanlari atlattiniz ondan soyluyorsunuz yoksa kolay is degil o zaman evde kalmamak icin neleri goguslemissiniz simdiki akil ve ruhla gecmise gitmek yanlis olmuyor mu cunku o zaman farkli bir siz vardi
Doğru. O zamanlar annem ve babamdan korkardım. Benim için bütün otorite onlardı. Ama daha sonrasında yaşayacaklarımı bilseydim onlara kendimi ezdirmez hayatıma sahip çıkardım. Çünkü öz anneniz öz babanız öz kardeşiniz bile kendi rahatını sizin istikbalinizin önünde tutabilirmiş. Yaş ilerleyince bunu görüyor insan. Biraz daha cesur olmak gerekiyormuş. Arkadaş markadaş önemli değil aslında varsın 1 sene kimse olmasın. Dışarı da çıkma 1 sene. O da önemli değil. Ama kaderini belirleyecek bir sınav var ortada ona tüm gücümle çalışırdım. Bu arada şu anda bir memurdan daha fazla maaş alıyorum. Özel arabam ve özel şoförüm var. Eğitimciyim ama özel sektörde. Ama insani şartlarda çalışmıyorum. Anlatması uzun sürer. Memur olmayı tercih ederdim.
Doğru. O zamanlar annem ve babamdan korkardım. Benim için bütün otorite onlardı. Ama daha sonrasında yaşayacaklarımı bilseydim onlara kendimi ezdirmez hayatıma sahip çıkardım. Çünkü öz anneniz öz babanız öz kardeşiniz bile kendi rahatını sizin istikbalinizin önünde tutabilirmiş. Yaş ilerleyince bunu görüyor insan. Biraz daha cesur olmak gerekiyormuş. Arkadaş markadaş önemli değil aslında varsın 1 sene kimse olmasın. Dışarı da çıkma 1 sene. O da önemli değil. Ama kaderini belirleyecek bir sınav var ortada ona tüm gücümle çalışırdım. Bu arada şu anda bir memurdan daha fazla maaş alıyorum. Özel arabam ve özel şoförüm var. Eğitimciyim ama özel sektörde. Ama insani şartlarda çalışmıyorum. Anlatması uzun sürer. Memur olmayı tercih ederdim.
Temizliği bırak ders calis . Yaptığın iş sonra görülmez ne yaptın ki sen derler.
Dengeyi kurmak önemli biz kadınları hayatın her aşamasında fedakarlık yapmak zorunda bırakan zihniyetler psikolojik baskilar yok olsun artık ..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?