Ben istiyorum diyorum ama...

Pink_Butterfly92

🐾🐣
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
23 Mart 2015
8.936
14.791
248
Iyi aksamlar kizlar. Size bi konuda hem danisip hemde dusuncelerimi paylasmak istiyorum. 4 senelik evliyim normalde asla cocuk istemem ama esimin duygu dusunceleri sayesinde birden istemeye olmayinca delirmeye basladim. Cevremdeki herkesin cocugu var.. Çok anaç ama sabirsiz biriyim. Aciktan da universite okuyorum ilk senem. Esim hicbiseyime karişmaz. Kendi capimda mutluyum. Neyse 4 senedir bilen bilir cocuk istiyoruz olmadi. Ocakta da tup bebek yaptirmaya karar verdik. Verdik ama benim hala tereddutlerim var. Sonradan keske 1 sene daha yapmasaydim olmasaydi derim diye cok korkuyorum. Simdi bulmus bunuyorsun diceksiniz. Ama cevremin cok etkisi var bu konuda cocugu olan herkesi dikkatle inceliyorum cok yoruluyor cok bitkin kaliyor bazisi depresyona bile girmis o cok isteyen kadinlar bile dert yaniyor. Bu tabiki beni acaba ya surukluyor. Acaba hazirmiyim degilmiyim diye kendimi sorguluyorum. Dogal yoldan hamile kalsam boyle dusunurmuydum bilmiyorum birde beni tup bebek sureci cok korkutuyor acaba bu yuzden bu dusuncelerdeyim cok karisik ruh hali icindeyim suan. Evet 4 senedir istiyorum ama bunu icten isteyip istemedigimi ve hazir olup olmadigimi nasil anlarim ? Yoksa anne rahmine bebek dustugunde mi kendini hazir hissedersin ?

Sizde nasil oldu durumlar. Hic keske biraz daha yapmasaydim evet cok guzel bir duygu ama cok zor dediginiz oldumu
 
Ne kadar zamandır istiyorsunuz olmuyor? Tüp bebek son çare değil mi?

Ilk 3 ay kendi capimda korundum. Ama sonradan istemeye basladik hicbir sorun yok asilama da yapildi tutmadi. Tup bebegi 1 kere denicem tutar tutmaz allahin bilecegi iş. Ama evet bunu son çarem olarak goruyorum. Cunku sorun yok olmadigi icinde tedavisi yok..
 
Ilk 3 ay kendi capimda korundum. Ama sonradan istemeye basladik hicbir sorun yok asilama da yapildi tutmadi. Tup bebegi 1 kere denicem tutar tutmaz allahin bilecegi iş. Ama evet bunu son çarem olarak goruyorum. Cunku sorun yok olmadigi icinde tedavisi yok..
Hm 4 yıldır evlisiniz ben yeni bebek çalışmalarına başladınız sandım. Söylediğine katılıyorum çevremde dolusuyla mevcut çok zoor çok yıpratıcıı asla hemen yapmayınn diyen. Bu kısmı düşünerek tüp bebeği geciktirmek doğru olmaz diye düşünüyorum hani evliliğinizin ilk yılı olsa neyse. Ve ayrıca annelik hissi zorluğun üstesinden gelir diye düşünüyorum, bilinmeyen bi duygu olunca ay nasıl tahammül ediyolar uykusuzluğa filan diyoruz ama başka bir olay anne olmak.
 
Bence ne hissediyorsanız odur. Hazır hissetmiyorum demişsiniz zaten Kafanız karışık sanırım.

Benim de 4. Sene bitti.Mesela ben istemiyorum şuan, gayet net fikrim.
 
Hm 4 yıldır evlisiniz ben yeni bebek çalışmalarına başladınız sandım. Söylediğine katılıyorum çevremde dolusuyla mevcut çok zoor çok yıpratıcıı asla hemen yapmayınn diyen. Bu kısmı düşünerek tüp bebeği geciktirmek doğru olmaz diye düşünüyorum hani evliliğinizin ilk yılı olsa neyse. Ve ayrıca annelik hissi zorluğun üstesinden gelir diye düşünüyorum, bilinmeyen bi duygu olunca ay nasıl tahammül ediyolar uykusuzluğa filan diyoruz ama başka bir olay anne olmak.

Çok karisik bir duygu karmasasi icindeyim bazi zamanlar o kadar cok istiyorm ki her yolu deneyesim geliyor. Ama mesela bu aralar tup bebek surecini aglayarak gecircegimi flan dusunuyorum cunku cok korkuyorum. Birde askin bitecegini dusunuyorum sanki icimde oyle bir his ama cokta guzel bir duygu oldugunu anlatilanlardan biliyorum. 1 senedir tup bebegi erteliyorum. Ama simdi para hazir ben sanki kendimi hazir hissetmiyorum icimde bir sogukluk var neden boyle oldugunu anlayamiyorm ya baslayinca heveslenirmiyim icim kipir kipir olurmu yoksa surekli acimi cekerim blmiyorum. Tek hissettigim korku , tereddut...
 
Bence ne hissediyorsanız odur. Hazır hissetmiyorum demişsiniz zaten Kafanız karışık sanırım.

Benim de 4. Sene bitti.Mesela ben istemiyorum şuan, gayet net fikrim.

Bende ilk 5 sene asla flan diyordum. Rahatima da duskun biriyim aslinda 2gun ust uste misafir gelse yoruldum öldum bittim moduna girerim hemen. Bazende kendimi cok guclu hissediyorum bebegim olacak bakicam sevicem sarilacam opecem herseyini yaparm gbi geliyor o duygu cok ama cok guclu
 
Çok karisik bir duygu karmasasi icindeyim bazi zamanlar o kadar cok istiyorm ki her yolu deneyesim geliyor. Ama mesela bu aralar tup bebek surecini aglayarak gecircegimi flan dusunuyorum cunku cok korkuyorum. Birde askin bitecegini dusunuyorum sanki icimde oyle bir his ama cokta guzel bir duygu oldugunu anlatilanlardan biliyorum. 1 senedir tup bebegi erteliyorum. Ama simdi para hazir ben sanki kendimi hazir hissetmiyorum icimde bir sogukluk var neden boyle oldugunu anlayamiyorm ya baslayinca heveslenirmiyim icim kipir kipir olurmu yoksa surekli acimi cekerim blmiyorum. Tek hissettigim korku , tereddut...
Bilinmeyen bir şey, yeni evliyiz eşim de ben de aynı tereddütleri yaşıyoruz.
Bebek mutsuz bir evliliği iyileştirmez ama mutlu bir evliliği daha iyi hale getirir gibi bir söz okumuştum hoşuma gitmişti.
Ama nedense bekarken yaşadığım o anne olmak bir sürü bebişimin olması tarzı pembe hayallerim şu an çok daha hafif düzeyde.
 
Çocuk hadi yapalım bari diyerek alınacak bir sorumluluk değil.
Maalesef kadınlarımız olurunu olmazını düşünmeden sırf bebek olsun diye hamile kalıyorlar. Sonrası malum.
Her şeyden önce psikolojik olarak hazır hissetmeniz gerek. Sorunsuz bir gebelik ve lohusalık yaşayabilmek için.
Küçük insan işte. Bizimle aynı ihtiyaçlara sahip olacak ve bunları sizden talep edecek. Kendi işini kendisi halledinceye kadar. Bazı şeyleri göze alabilmek lazım.
Ancak şöyle bir şey de var. Çevremde çocuk sahibi olup pişman olan yok. İyi ki olmuş diyorlar.
 
Bilinmeyen bir şey, yeni evliyiz eşim de ben de aynı tereddütleri yaşıyoruz.
Bebek mutsuz bir evliliği iyileştirmez ama mutlu bir evliliği daha iyi hale getirir gibi bir söz okumuştum hoşuma gitmişti.
Ama nedense bekarken yaşadığım o anne olmak bir sürü bebişimin olması tarzı pembe hayallerim şu an çok daha hafif düzeyde.

Yeni evlilikte bende onermiyorum kesinlikle... cunku daha kocaniza zor alisiyorken birde bebekli hayat cok daha zor oluyor..

Benimde bu tereddutlerim var. Acaba diyorum. Evet artik esimle birbirimizi tanidik ogrendik biliyoruz alistik birbirimize ama sonrasi bebek sonrasi ne olur blmiyorum.
 
Evlilikte 4. Yılımızı bitirdikten 13 gün sonra anne oldum ben. Başta eşim çok istiyordu, ben istemiyordum. Sonra sonra istemeye başlayınca roller değişti bizde temmuz olaylarından ötürü, ama doğum yapınca eşim daha oğlumuzu ilk kez kucağına almışken bana dönüp de ikinciyi de yapalım dedi. :)) oğlumuz şu anda 5 aylık, eşime sorsan belki braz daha bekleyebilirdi diyebilir (uyku sorunu yaşıyoruz bir süredir) ama ben (aşırı huysuz olmadığı sürece) iyi ki diyorum. Çok zor doğurdum, uykusuz kalıyorum, yeri geliyor aç kalıyorum falan ama oğlum benim bitanem. Ne kadar yorgun, aç, susuz vs olsam da oğlum bana güldü mü dünyayı bırak tüm evren benim oluyor adeta. Allah'ım onu ve eşimi benden, beni de onlardan eksik etmesin inşallah.
 
Çocuk hadi yapalım bari diyerek alınacak bir sorumluluk değil.
Maalesef kadınlarımız olurunu olmazını düşünmeden sırf bebek olsun diye hamile kalıyorlar. Sonrası malum.
Her şeyden önce psikolojik olarak hazır hissetmeniz gerek. Sorunsuz bir gebelik ve lohusalık yaşayabilmek için.
Küçük insan işte. Bizimle aynı ihtiyaçlara sahip olacak ve bunları sizden talep edecek. Kendi işini kendisi halledinceye kadar. Bazı şeyleri göze alabilmek lazım.
Ancak şöyle bir şey de var. Çevremde çocuk sahibi olup pişman olan yok. İyi ki olmuş diyorlar.

Zaten bir yigin dert anlatip sonra da iyiki yapmisim diyorlar :)) bende bunu anlamiyorm
 
Ömür boyu sorumluluk...ilk yıllar cok zor...ki hic de zor bir cocuga sahip degilim aslinda.yemesi icmesi uykusu dogustan programlı...zaten sorun cocukta degil, bende :) yani yapım gereği cocukla cocuk olamiyorum...kısıtlandıgim seylerde aklım kalıyor dogrusu...neyse demek istedigim asla bilerek cocuk yapmazdim ben :)
 
Evlilikte 4. Yılımızı bitirdikten 13 gün sonra anne oldum ben. Başta eşim çok istiyordu, ben istemiyordum. Sonra sonra istemeye başlayınca roller değişti bizde temmuz olaylarından ötürü, ama doğum yapınca eşim daha oğlumuzu ilk kez kucağına almışken bana dönüp de ikinciyi de yapalım dedi. :)) oğlumuz şu anda 5 aylık, eşime sorsan belki braz daha bekleyebilirdi diyebilir (uyku sorunu yaşıyoruz bir süredir) ama ben (aşırı huysuz olmadığı sürece) iyi ki diyorum. Çok zor doğurdum, uykusuz kalıyorum, yeri geliyor aç kalıyorum falan ama oğlum benim bitanem. Ne kadar yorgun, aç, susuz vs olsam da oğlum bana güldü mü dünyayı bırak tüm evren benim oluyor adeta. Allah'ım onu ve eşimi benden, beni de onlardan eksik etmesin inşallah.

Allah mutlulugunuzu daim etsin :)
 
Ömür boyu sorumluluk...ilk yıllar cok zor...ki hic de zor bir cocuga sahip degilim aslinda.yemesi icmesi uykusu dogustan programlı...zaten sorun cocukta degil, bende :) yani yapım gereği cocukla cocuk olamiyorum...kısıtlandıgim seylerde aklım kalıyor dogrusu...neyse demek istedigim asla bilerek cocuk yapmazdim ben :)

Bende surpriz olsun diyenlerdenim :)))) hani boyle aa hamilemiymisim olsun aa ben simdi ne yapicam falan deyim istiyorum:)
 
Benim hiçbir zaman aman çocuğum olsun hayallerim yoktu. Şimdi bir kızım var çok seviyorum ama çok çok çoook zor. Hamilelik zor, doğum zor, bakımı zor ve en zoru da sürekli aklında çocuk iyi midir bir sorun yoktur düşüncesi olmasi.
Asla ikinci bir çocuk düşünmedim. Öyle üç beş aylık bebegim le pür neşe içindeyiz diyenler de hikaye. Çocuk uyudu uyumadi ağladı derken kabus günler yaşanıyor.
 
Tereddut ediyosan istemiyosundur bence..istemeyerekte olursa ilk aylar ozellikle zor geciyo.. ha bire agliolar gazdi uykusuydu vs vs..dahada zor olmaz mi?
 
Back
X