Iyi aksamlar kizlar. Size bi konuda hem danisip hemde dusuncelerimi paylasmak istiyorum. 4 senelik evliyim normalde asla cocuk istemem ama esimin duygu dusunceleri sayesinde birden istemeye olmayinca delirmeye basladim. Cevremdeki herkesin cocugu var.. Çok anaç ama sabirsiz biriyim. Aciktan da universite okuyorum ilk senem. Esim hicbiseyime karişmaz. Kendi capimda mutluyum. Neyse 4 senedir bilen bilir cocuk istiyoruz olmadi. Ocakta da tup bebek yaptirmaya karar verdik. Verdik ama benim hala tereddutlerim var. Sonradan keske 1 sene daha yapmasaydim olmasaydi derim diye cok korkuyorum. Simdi bulmus bunuyorsun diceksiniz. Ama cevremin cok etkisi var bu konuda cocugu olan herkesi dikkatle inceliyorum cok yoruluyor cok bitkin kaliyor bazisi depresyona bile girmis o cok isteyen kadinlar bile dert yaniyor. Bu tabiki beni acaba ya surukluyor. Acaba hazirmiyim degilmiyim diye kendimi sorguluyorum. Dogal yoldan hamile kalsam boyle dusunurmuydum bilmiyorum birde beni tup bebek sureci cok korkutuyor acaba bu yuzden bu dusuncelerdeyim cok karisik ruh hali icindeyim suan. Evet 4 senedir istiyorum ama bunu icten isteyip istemedigimi ve hazir olup olmadigimi nasil anlarim ? Yoksa anne rahmine bebek dustugunde mi kendini hazir hissedersin ?
Sizde nasil oldu durumlar. Hic keske biraz daha yapmasaydim evet cok guzel bir duygu ama cok zor dediginiz oldumu
Bire bir aynı şeyleri yaşamış bir insan olarak yazayım dedim ; ben de 5 yıllık evliyim yaşınızı bilmiyorum ama ben 2 gün önce 26 oldum Ve 5 yıllık evliyim. Ben de ilk 8-9 ay kadar Doğum kontrol hapıyla korundum.Gerek yaşım gerek borçlardan dolayı istemedik.Hatta olursa olur şeklinde bırakıp bir dönem de dikkat ettik.Tabi bu süreçte ben çocuk aman aman istemediğimi sorumluluklar Ve sizin de saydığınız sebeplerden dolayı pek de sıcak değilim.
Yay burcuyum, bilen bilir rahatlığa Ve özgürlüğüne acayip düşkün bir burca sahibim ; bununla beraber yükselenim de yay
Gel zaman git zaman baktım yavaş yavaş arkadaşlarım evleniyor tatlış bebişleri oluyor. Ben evlendikten 1 ay Sonra ablam ikinci çocuğuna hamile kaldı ki ilkinde ben çocuktum daha.Yeğenimi çok sevdim, çocuk sevgisini o zaman tattım diyebilirim . Bir gün üstelik evlilik yıl dönümümüzde iş çıkışıyım Ve acayip yağmur yağıyor o küçücük çocuk mutlu olsun diye söz verdiğim oyuncak arabayı götürürken buldum kendimi. Allah ım dedim bir insan bir çocuğun küçücük gülümsemesi için neler yapıyor.Kendimi şaşkınlıkla izledim.
Biraz sanırım atlayarak yazıyorum ama uykum kaçtı anca toparlayabiliyorum kusura bakmayın. Bir kere prolaktinim yükselmişti ve bu sebeple Doğum kontrol hapını bırakmıştım. Eşim çok çocuk sever ama bana hiçbir zaman ısrarcı olmamıştır.Acelesi yok sorun olursa da ne yapalım herşeyi yapar en son evlatlık alırız diyen bir insan olmuştur. Gel gelelim ailesine bu durumu pek de anlatamadık.
Bir süre Sonra ilişkimiz çok düzenli olmasa da ama sık olmasına rağmen hiç gebelik de olmayınca yumurtlama takibine başladım. Bunlara başladım ama sizin şu anki ruh halinizdeydim. Bir kere çok düşük değerde pozitif aldığım gün eşimle çok çok sevindik görümcemlere falan söyledik.Ne kadar sevinsem de bir tedirginlik vardı ama mutluluğum ağır bastı. Ancak 2 gün içinde adet olmuştum. Sanırım bu durum çocuk isteğimi kamçıladı.
Bir daha da pozitif görmeyince geçtiğimi yıl tüp bebeğe karar verip klinik ismi veriliyor mu bilgim çok yok. Araştırdığım Ve içime çok sinen bir kliniğe gittik.Nedensiz infertilite ve aşılama önerildi . Ben çalışıyordum erteleyip durduk.Bunu seyreden 3.ayın sonunda işten çıktım ama bu yıla kadar erteleyip durduk. Şu an ilk denememi yaptım Ve içimdeki embriyonun varlığı hem beni huzurlu hem de ya tutunamazsa endişesi var. Tutunsun diye çok çok dua ediyorum Rabb ime
Edit: sizin dışınızda belki sizin bile okuyacağınız meçhul çok çok uzun olmuş.Sanki kendi konummuş gibi özür dilerim rahatsızlık verdiysem.
