• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Ben mi abarttım:(

Ahh ahhh bende çocuk sahibi olmadan hatta çocuklar büyüyüp yuvadan uçmadan önce böyle düşünürdüm.
Yaşı ne olursa olsun anne için çocuk hala küçük. Hala merak ederim. Telefonunu 3. çalışta açmasa panik yaparım. Aklıma dünyada ki her türlü kötülük gelir.
Zamanla anlayacaksınız bazı şeyleri. Ölmez sağ kalırsak ve hala buradaysak şimdinin gençleri anne olunca taraf değiştirecekler.
Yine de oğlunuzu kendinize bağımlı yaşatmanız normal değil. Herkes böyle hissedecek olsa da normal değil bence yani
Neden birbirinize bağımlı olasınız ki? Doğurdunuz diye size ait bir eşya değil çocuklarınız..
 
Yine de oğlunuzu kendinize bağımlı yaşatmanız normal değil. Herkes böyle hissedecek olsa da normal değil bence yani
Neden birbirinize bağımlı olasınız ki? Doğurdunuz diye size ait bir eşya değil çocuklarınız..
Canım benim hiç de bana bağımlı değil. Kendi kararlarını verebilen biri. Benim ondan tek isteğim aldığı kararlardan bizi de haberdar etmesi.
Gençken bende aynı fikirlerdeydim ama bağımlılık falan insanın yapısıyla da alakalı.
İki çocuğum var ikisi de ergenliğe girişten itibaren kararlarını kendileri verirler, akıllarına gelirse arar gelmezse aramazlar. Ama ben ararım o başka.
Merak etme ben çocuklarıma eşyam gibi bakmadım bakmam da. Ama özlerim, merak ederim, ararım sorarım. Buna da çocuklarım dışında hiç bir Allahın kulu karışamaz. Karışan olursa da ağzının payını alır oturur yerine. Herkes yerini bilecek yani.
Ayrıca hani doğurduk diye bize ait bir eşya olmayan çocuklarımız, evlendi, nişanlandı veya sevgili oldular diye başkalarının da eşyaları değiller.
Yani ne demek, bu kişilerinde neden böyle diye onların hayatlara müdahale hakkı olamaz.
NOT: (Bu sözlerim asla konu sahibine değildir.)
 
Yani gözünu kırpmadan parlayıp bitirme noktasına getiriyorsa olayı
şahsen ben ilerde üzüleceğime şimdiden üzülür eyvallah derdim
çok anneci adam pek iyi olmuyor
hayırlısı ne diyeyim canım
 
Canım benim hiç de bana bağımlı değil. Kendi kararlarını verebilen biri. Benim ondan tek isteğim aldığı kararlardan bizi de haberdar etmesi.
Gençken bende aynı fikirlerdeydim ama bağımlılık falan insanın yapısıyla da alakalı.
İki çocuğum var ikisi de ergenliğe girişten itibaren kararlarını kendileri verirler, akıllarına gelirse arar gelmezse aramazlar. Ama ben ararım o başka.
Merak etme ben çocuklarıma eşyam gibi bakmadım bakmam da. Ama özlerim, merak ederim, ararım sorarım. Buna da çocuklarım dışında hiç bir Allahın kulu karışamaz. Karışan olursa da ağzının payını alır oturur yerine. Herkes yerini bilecek yani.
Ayrıca hani doğurduk diye bize ait bir eşya olmayan çocuklarımız, evlendi, nişanlandı veya sevgili oldular diye başkalarının da eşyaları değiller.
Yani ne demek, bu kişilerinde neden böyle diye onların hayatlara müdahale hakkı olamaz.
NOT: (Bu sözlerim asla konu sahibine değildir.)
Kimse kimseye müdahale etsin, araya girilsin denilmedi ki zaten. Anneler çocuklarını aramasın da denmiyor. Saatlerce telefonda konuşmak, gidilen her yeri rapor etmek, birbirinden uzakta yaşayamamak gibi abartı bir durumdan bahsediyoruz. Niye bu kadar üstünüze alındınız durumu anlayamadım.
 
Yazdıklarını okuyunca aynı benim durumum dedim :) üniversitedeyken bir erkek arkadaşım vardı uzun süreli bir ilişkiydi bizimkisi de.Bir evin bir oğluydu annesiyle beraber yaşıyordu.Nereye gitsek annesine haber verirdi.Bir gün sinemaya giriyoruz annesine haber verdi anne sinemaya giriyoruz açamazsam merak etme diye :D akşama eve gideceksin yahu.Kendimi tutamayıp napıyosun demiştim haber veriyorum dedi iyide şehir dışında olan ailesinden ayrı ve kız çocuğu olduğum halde bunu ben yapmıyorum tuhafsın yani dedim bizim ilişkimiz bu şekilde işine gelirse gibilerinden bir şeyler söylemişti.Bir günde sınavlarım bitti memleketime dönücem son günümüzü beraber geçirelim istedim biraz gezdik tozduk sonra demez mi annemi de alalım evde sıkılmıştır diye!Annesi de döneceğimi bildiği halde gayet rahat gelmişti.Sonraları beni ziyarete gelirdi tabi tek başına bir gün doğum günümü kutlamak içinde gelmişti ama sevgili annesini alıp gelmiş.Daha neleeer neler.Sonunda ne mi oldu : tahmin ettiğin gibi olmadıı olmadı :D inan bu böyle devam edecek değişiklik olur diye bekleme sakın kaçıp uzaklaş bir an önce ;)
 
Kızlar meraba sevgilimle 2 yıldır beraberiz. Annesi çok cana yakındır beni de sever arayıp sorar napıyosun nasılsın diye. Sevgilim tek erkek çocuk ve annesi inanılmaz düşkün ayrı şehirdeler bi takım şartlar nedeniyle geçici süreliğine ve annesi Şafak sayıyor. Hergün telefonda en az bir saat görüşüyorlar sevgilim dışarı çıktığında yazmaz ama annesine rapor verir yani annesinden öğrendiğim çok oldu nerde olduğunu.
Hanımlar bu kadarı normal midir ya? Ben anne kız olarak konuşmuyorum her gün aaatlerce Bunu yumuşak bi dille söyledim ve bana sert çıktı böyle düşünüyosan bitsine kadar getirdi lafı. Bu şimdiden böyleyse ilerde 3 kişi evli oluruz diye düşünüyorum Nası davranmaliyim hiç bilmiyorum :KK43:
Ana kuzusu canım, sımdiden bitiriyorsa ileriyi düşünemiyorum:kahve:
 
Kimse kimseye müdahale etsin, araya girilsin denilmedi ki zaten. Anneler çocuklarını aramasın da denmiyor. Saatlerce telefonda konuşmak, gidilen her yeri rapor etmek, birbirinden uzakta yaşayamamak gibi abartı bir durumdan bahsediyoruz. Niye bu kadar üstünüze alındınız durumu anlayamadım.
Neden üstüme alınmayayım ki. Ben de bir kız bir oğlan annesiyim. Bir anne olarak olaya yorum yaptım.
Siz benden alıntı yapıp yorum yaptınız bende cevapladım.
Benden alıntı yapmasaydınız üstüme alınmazdım tabi ki. Alıntı yapılan ben olunca üstüne bir başkası alınacak değil değil mi?
Ayrıca burada eşinin, sevgilisinin, nişanlısının nerede olduğunun raporunu isteyen eş, sevgili, nişanlı olsa sorun yok ama anne merak edip sorunca veya evlat arayıp söyleyince problem oluyor.
Ha bir şey daha eklemek istiyorum, ben sevgili de oldum, nişanlı da oldum, eş de oldum (hala aynı konumdayım) anne de oldum. Yani her duyguyu tatmış ve yaşamış biriyim. Bu yüzden her bir durumun farkındayım.
 
tek erkek olunca öyle olabiliyor. benim eşimde annesiyle uzun uzadıya konuşur ama evlenince ben yanındayken konuşmaz fazla. onun dışında konuştuğuna karışmam. annesi sonuçta. ana kuzusu durumu var mı ona bakın bence.
 
Aynen öyle yani evlenince zaten onlara yakın oturmamızı istiyor şimdiden beni aradığında bunu dile getirir hep


tıpkı benim ilişkim gibi bende yeni başladığımda hatta ilk 1 2 sene annesi çok sık arıyodu ...kız olan benim annem beni kadar arayıp bi saat konuşmaz biz buluştuğumuzda annesi devamlı arayp sevgilimle konuşuyodu bende neden bukadar sık arıyoki diyodum yanlış anlıyodu ama benimkisi bitirmeye getirmez lafı. orda bi sıkıntı var
 
Ahh ahhh bende çocuk sahibi olmadan hatta çocuklar büyüyüp yuvadan uçmadan önce böyle düşünürdüm.
Yaşı ne olursa olsun anne için çocuk hala küçük. Hala merak ederim. Telefonunu 3. çalışta açmasa panik yaparım. Aklıma dünyada ki her türlü kötülük gelir.
Zamanla anlayacaksınız bazı şeyleri. Ölmez sağ kalırsak ve hala buradaysak şimdinin gençleri anne olunca taraf değiştirecekler.

Ayy yorumunuz iltifat gibi oldu

Beni de şimdinin gençlerine dahil ettiniz

Şaka bir yana 36 yaşındayım ama oğlum küçük büyüyünce belki ben de öyle hissederim

Lakin ben tek çocuğum herkes ayy sen annenden nasıl ayrıldın, farklı bir şehire nasıl gittin annen hastalanmadı mı bile dediler

Ben toplayıp çantamı 8 saat uzağa taşındım 11 yıldır buradayım ne annem hasta oldu ne ben hasret hissettim

Biz biraz ruhsuzuz galiba o nedenle bana her gün görüşmek, işte sabah kalkıp beni aramadı "ayy başına bir şey mi geldi" diye düşünmek ütopik geliyor
 
Back
X