İyi akşamlar hanımlar
Öncelikle nerden başlasam bilemiyorum.Nasıl düşünmeliyim ne yapmalıyım hiç bilmiyorum sadece aklıma takılan bi soru var sizlere sormak istedim bu durumda olan sadece ben miyim ?
Ailem memur oldugu için hep memleketimizden uzakta yaşadık emekli olana kadar.Annemle babamda 3kardesler yani hepsinden birer tane olmak üzere(teyze dayı amca hala) var.
Bir ara emeklilikten sonra annemle babam yoğun tartışmalar yaşamıstı sanırım akrabalrımızın olduğu şehre memleketimize geldiğimizden kaynaklancak hemen herkes taraf seçti.Sonuç olarak ne babam tarafla nede annem tarafla görüsmüyoruz.En zor günlerimizde evimiz karısıkken kimse arayıp sormadığı gibi halada arayıp sormuyolar.Bu durum ilk başlarda çok ağrıma gitmisti çok ağlayıp sızlamıstım bizi kimse sevmiyormu nasıl aile bağlarımız varmıs diye.
Oysaki biz hepsi için ayrı ayrı nler yapmıştık kıymet bilinmiyormus hepsindende kazıgıımızı yedik ve gördük.Annemle babam iyi oldu fakat genel olarak evimize girip çıkan sayısı azaldı anlıcagınız gurbetteki gbi 2-3kişi kaldı etrafımızda.Bunun nedeni ise bizim aile yapımız yetiştirilmemizden kaynaklı.Yani insanlar nasıl oluyorda birbirlerinin arkasından bu kadar atıp tutup sonra hiçbişey olmamış gbi konusabiliyor?
Yada yüzlerine tükürüp büyük kavgalar hakaretler edip hiçbişey olmamıs gbi devam edip tekrar aynı sofrada oturup birbirlerinin evlerine girip çıkabiliyorlar ?
Yakın zamanda bende konumda bahsetmiştim eşimin ailevi sorunları vardı ve kaynanam boşanma aşamasında oldugundan beraber oturmayı aile olmayı kabul etmiştim.Ama içimde hep bi şüphe bekarken yaşadığım sorunlardan ötürü sürekli aldatılcagım bana ihanet edilceği ve takdir edilmiceğimi düşünüyordum ve hislerimde yanılmadım kv de olacak şahısda kazığını attı gitti bana baktım ettim şimdi beni kötüleyip rezil kocasına geri döndü ve kocamı bana doldurup evliliğimi bitrdi.
Eşimle hep bunları konusrken senn ailenede güvenmiyorum işte vs . (Kendi ailemde yaşadıklarım olcak annen barışcak kardeşlerin babanla görüşcek ama sen kötü olcaksın annene sahip çıktıgın için demiştim)
Bana hep çok kincisin hayatı bu kadar ciddiye alma herkes nasıl yapıyorsa sende öyle yap gül geç derdi.Oda beni anlamadığı ve çevremde gördügüm o yüzsüz insanlardan olduğu için evliliğimi bitirme kararı aldım zaten.
yalnız çok uzun oldu k.bakmayım sorum şu
Sıkıntı bendemi ?
Güvenemiyorum böyle insanlara ve birdaha değil konuşmak ömrümün sonuna kadar göresim gelmiyor.
Yani siz hiçbişey olmamış gbi devam mı edersiniz sırf hayatta yalnız kalmamak evime gelip giden olsun diye bilmiyorum beynim gerçekten çok dolu heryerden tekme yemiş durumdayım
Öncelikle nerden başlasam bilemiyorum.Nasıl düşünmeliyim ne yapmalıyım hiç bilmiyorum sadece aklıma takılan bi soru var sizlere sormak istedim bu durumda olan sadece ben miyim ?
Ailem memur oldugu için hep memleketimizden uzakta yaşadık emekli olana kadar.Annemle babamda 3kardesler yani hepsinden birer tane olmak üzere(teyze dayı amca hala) var.
Bir ara emeklilikten sonra annemle babam yoğun tartışmalar yaşamıstı sanırım akrabalrımızın olduğu şehre memleketimize geldiğimizden kaynaklancak hemen herkes taraf seçti.Sonuç olarak ne babam tarafla nede annem tarafla görüsmüyoruz.En zor günlerimizde evimiz karısıkken kimse arayıp sormadığı gibi halada arayıp sormuyolar.Bu durum ilk başlarda çok ağrıma gitmisti çok ağlayıp sızlamıstım bizi kimse sevmiyormu nasıl aile bağlarımız varmıs diye.
Oysaki biz hepsi için ayrı ayrı nler yapmıştık kıymet bilinmiyormus hepsindende kazıgıımızı yedik ve gördük.Annemle babam iyi oldu fakat genel olarak evimize girip çıkan sayısı azaldı anlıcagınız gurbetteki gbi 2-3kişi kaldı etrafımızda.Bunun nedeni ise bizim aile yapımız yetiştirilmemizden kaynaklı.Yani insanlar nasıl oluyorda birbirlerinin arkasından bu kadar atıp tutup sonra hiçbişey olmamış gbi konusabiliyor?
Yada yüzlerine tükürüp büyük kavgalar hakaretler edip hiçbişey olmamıs gbi devam edip tekrar aynı sofrada oturup birbirlerinin evlerine girip çıkabiliyorlar ?
Yakın zamanda bende konumda bahsetmiştim eşimin ailevi sorunları vardı ve kaynanam boşanma aşamasında oldugundan beraber oturmayı aile olmayı kabul etmiştim.Ama içimde hep bi şüphe bekarken yaşadığım sorunlardan ötürü sürekli aldatılcagım bana ihanet edilceği ve takdir edilmiceğimi düşünüyordum ve hislerimde yanılmadım kv de olacak şahısda kazığını attı gitti bana baktım ettim şimdi beni kötüleyip rezil kocasına geri döndü ve kocamı bana doldurup evliliğimi bitrdi.
Eşimle hep bunları konusrken senn ailenede güvenmiyorum işte vs . (Kendi ailemde yaşadıklarım olcak annen barışcak kardeşlerin babanla görüşcek ama sen kötü olcaksın annene sahip çıktıgın için demiştim)
Bana hep çok kincisin hayatı bu kadar ciddiye alma herkes nasıl yapıyorsa sende öyle yap gül geç derdi.Oda beni anlamadığı ve çevremde gördügüm o yüzsüz insanlardan olduğu için evliliğimi bitirme kararı aldım zaten.
yalnız çok uzun oldu k.bakmayım sorum şu
Sıkıntı bendemi ?
Güvenemiyorum böyle insanlara ve birdaha değil konuşmak ömrümün sonuna kadar göresim gelmiyor.
Yani siz hiçbişey olmamış gbi devam mı edersiniz sırf hayatta yalnız kalmamak evime gelip giden olsun diye bilmiyorum beynim gerçekten çok dolu heryerden tekme yemiş durumdayım
