İyi akşamlar diliyorum herkese. Genel bir sorunum var. Saygısız insanlar. Konuyu nasıl anlatacağımı bilemediğim için örneklerle anlatmaya çalışacağım.
Başkalarını düşünmeden sadece kendi için yaşayan insanları anlamıyorum. Bana bi zararları yoksa eyvallah tamam ama işi başkalarının haklarını çiğnemeye getiriyorlar. Bu her zaman böyle. Mesela yemekhanedeyim. Arkadaşlarım sıra tutmuş gel diyorlar asla gitmem. Etrafta bir sürü insan var ve haklarını yemek istemem. Ama hemen sonra biri geliyoe hopp kaynak yapıveriyor öne. Hayır farketmiyoruz sanki. Nasıl utanmıyor bunu yaparken anlamıyorum. Yurtta yaşıyorum ve elimden geldiği kadar dikkatli olmaya çalışıyorum. Ama gece 12 buçukta uykumdan "aşkoooo seni seviyorum hadi iyi gecelerr" bağırışıyla uyanıyorum. Gerçekten düşünemiyorlar mı ya insanlae uyuyor diye. Ben utanıyorum yerlerine. Nasıl bu kadar rahat olabiliyorlar? Şehirlerarası koltukta koltuğu asla geri yaslamıyorum hatta sormuyorum çünkü kibarlıktan kabul edip sonra rahatsız olur diye. Ama önceki lap diye sonuna kadar indiriyor. Son bir örnek daha vermem gerekirse ders bitiyor hocaya soru sorulacak ben önümdekilerin soru sormasını bekliyorum tam sıra bana geliyor. Az önce sorusunu soran başka bir soruya geçiyor ya da araya direk biri atlıyor. Belki küçük şeyler gibi gözükebilir ama ben başkalarının hakkını yememek için uğraşırken insanların sadece kendilerini düşünmeleri hepsinden nefret ettiriyor. Tabiki herkes böyle değil ama artık kendimi enayi gibi hissediyorum ama bundan sonra da değişemem biliyorum. Utanırım çünkü o hareketleri yaparsam. Artık bundan sonra böyle bir olayla karşılaşırsam sesimi çıkarıcam. Siz nasıl davranıyorsunuz böyle insanlara karşı? Ben gibi sessizce mi yoksa hakkınızı arayarak mı?
Siraya kaynak yapanlari uyarabilirsin. Senden sonra gelen hocaya soru sormak icin atliyorsa "ben bekliyordum" diye uyarirsin. Gibi gibi gibi... Susarak olmaz.
Aynen anlattığınız gibiydim ben de. Lisede,üniversitede hep nezaket nezaket... iş hayatına atıldım yine öyleyim aman kimsenin hakkını yemeyeyim kimseyi kırmayayım...
Sonra baktım ki kimse umursamıyor bende bir kırılma anı oldu. O oldu yani. Kazık yiye yiye pişiyorsun sonra da asla eskisi gibi olamıyorsun maalesef.
BEn de senin gibiyim tek farkla lafımı söylüyorum ama gel sor işe yarıyo mu diye hayır! Bi de üstüne kavgacılıkla, sabırsızlıkla suçlanıyorum. Saygısızlık en tahammül edemediğim şey. Nazikliğin adı olmuş enayilik ne yazık ki. Valla hep dediğim bir şey var saygısız insanların yaşamasını istemiyorum. Medeniyet zor bir şey değil herkes nasiplensin