Merhaba hanımlar.
28 yaşında,2 çocuklu,çalışan,manik-depresif bir kadınım.
Doktora git diyecek arkadaşlara şimdiden söyleyeyim,zaten doktor kontrolündeyim.
Doktorum aynı zamanda psikoterapist , seansta yapıyoruz.
Bu hayatta kendimi bildim bileli kontrol delisi biriydim.
Herşeyi düşünmeliyim , herşeyi ben yapmalıyım.Her adımı hesaplamalıyım.Kızlarıma birşey dediğimde sorduğumda bile 'acaba ben olsam ne hissederdim' diye düşünmekten helak oluyorum.
Lanet olsun çok yoruldum herşeyi düşünmekten , mükemmel olmaya çalışmaktan , kimseye güvenmeyip herşeyi kendim yapmaktan.
Bedenim yorgun,ruhum yorgun,beynim yorgun.
Bitik haldeyim şuan.
Ellerimin ve bacaklarımın ağrısından geberiyorum fakat ben hala eve gidince koridorun duvarlarını silmeyi düşünüyorum.
Size sormak istediğim ; şu sizde de var mı kızlar; temizlik hastası değilim fakat kutu kutu deterjan bitirmek her yeri kazıya kazıya temizlemek sonra karşısına geçip öylece izlemek istiyorum.İçimdeki sesi/dürtüyü susturamıyorum resmen.
Güya izinliydim 10 gün boyunca hem hasta baktım hem bahar temizliği yaptım hem kızımı tuvalete alıştırdım yemin ediyorum vücudumun ağrısından ağlıyorum yatağa yatınca.
Çocuklarımda kocamda hepsi benden bişeyler bekliyorlar kimse 'yoruldun biraz otur' demiyor.Hepsi sürekli bişey istiyor.
Çok yoruldum,çok bunaldım.Nefes almak bile zulüm geliyor artık.
Güzel önerilerinize/tesellilerinize çok ihtiyacım var.

