Ben senin prensesinim,dimi?

Kardeşlerim arasında az yaş farkı var bu yüzden doğduklarından beri birbirlerini kıskanıyorlar. Büyürken anneme çok çektirdiler. Tuvalet eğitimi alan kardeşim küçük olanın doğmasıyla birlikte bez bağlama günlerine geri döndü mesela. Annem de hep sizi gibi anneliği beceremediğini düşünüp üzülürdü.

Şimdi bakıyorum kardeşlerime hem sürekli kavga ediyorlar hem de birbirlerinin en yakın arkadaşı oldular. Birini öldürüp gömseler ikisinden de sır çıkmaz olay senelerce saklı kalır herhalde

İki çocuğa bakmak çok zor. Böyle zorlanmanız normal. Kızınız daha farkında değil ama ona dünyanın en güzel hediyesini vermişsiniz: baş belası küçük kardeş İleride onun en değerlisi olacak kardeşi ama bu vakitlerde çilesini de siz çekeceksiniz maalesef

CeYz .!.:

Yataga uzandim agliyorum, kendimi o kadar caresiz hissediyorum ki...Konu kizim. Daha 5 yasinda bile degil ama sanki hayatimin sinavini veriyorum...
1 yil oncesine kadar hersey ne guzeldi.Ne zamanki kardesi dogdu, yuvamizdaki huzur da gitti.2 gun sen sakrak huzurlu ve mutluysak 5 gun gerginiz.Kizim benimle babasini umursamiyor,kendi oz gereksinimlerini yapmak istemiyor(dis fircalamak,kiyafet ayakkabi giymek,ufak tefek islere yardim konusuna girmiyorum bile)kardesini ara sira hirpaliyor,kiskanclik krese basladiginda azalmisti ama yine artti. Uyarilara kafa tutmasi,ergen gibi davranislar,bizi yonetmeler.. Kreste bir sorun mu oldu desem,sanirim gitmek istemezdi seviyor okulu.Hatta ogretmenini bizden cok seviyor. Tek sey kaliyor kardes kiskancligi...
Gelelim bana. Bende de cok hatalar var.Sinirlari zorladi mi, hakaret isitmek icin bile bile kizdirdi mi kendimi tutmaya calisip sonunda bagiriyorum,bazen hirpaliyorum Kardesinden once bunlar olmadi,kucuk de yakami birakmiyor napacagimi bilemez haldeyim.Sabirli yapici babasini bile yaptiklariyla bezdiriyor artik. Bu aksam da boyle bir durum yasadik.Sonradan yatistik,markete gittik hava aldik vs.Gelirken ust kata anneannesine cikti kizim.Yanina gidip ayaklarini annemin altina dogru sokmus isinsin diye ve 'Ben senin prensesinim dimi'demis 1 dk sonra da uyumus...Bu cumlesi beni kahretti kendime lanet ediyorum...
Nolur kardes kiskancligi donemseldir gececek gibi seyler yazin,beni sarsin hatta kendime geleyim...

Genişletmek için tıkla...

Lütfen çocuğun her davranışına bi anlam yüklemeyin olacak bunlar bi rahatlayın kim kardeşiyle kavga etmeden büyüdü harika hayat sunamayabilirsiniz ki zaten istesek de böyle bi hayat yok kardeş konusunda lütfen kardeşine vurma yerine bu evde kavga istemiyorum gibi genel cümleler bağırmayun çocuğa ağlamayın sizde

Öncelikle sakin ol üstesinden gelebilirsin

Adem güneş diyor ki; 2. Çocuk geldiğinde ilgi 1. Çocukta olmalı

Küçüğüylede elbet ilgilenilecek ama gizli saklı değil

Ben bu durumdan korktuğum için çok araştırıyorum sen elbet biliyorsundur benden tecrubelisin ama bazen bildiklerimizi de hatırlamak gerrkebiliyor bu yuzden paylaşmak istiyorum, küçük çocuğun bakımına büyük çocuğu da dahil etmek gerekiyor. Büyüğe biraz ablalık abilik sorumluluğunu hissettirmek gerekiyor abartmadan
Küçüğe yapılan tum bakımın aslında kendisinede yapıldıgını bilmeli çocuk
Mesela sana bunu ben öğrettim kardeşinede sen öğreteceksin gbi geçmişe dair bilgiler vermek bence çocukta aynı muamelenin kendinede yapıldıgının bir kanıtı.
‘Seninde altını hep böyle bezlerdim.’
Bence bu cumle bile gerekli
Altının bezlenmesini bile kıskanabilir
Ardından, ‘neyse ki sen artık tuvaletini yapmayı öğrendin, kardrşin biraz daha büyüsün sonra onada öğret olur mu?’

‘Kardeşin çok şanslı sen ona her zaman yardımcı olabilirsin’
‘Senin gbi bir ablası var’

Geleceğe dair heveslendirici şeyler anlatın büyümesi için ihtiyacı olan bakım onu rahatsız etmesin

‘Biraz daha büyüsün birlikte parka gideceksiniz’
‘Büyüdüğünde sen ona lego yapmayı öğreteceksin birliktelego yapacaksınız’
‘Yaz gelip havalar ısındığında senin elinden tutup koşabilecek, o güne kadar çok süt içmesi lazım’

Onu dahil eden cümleler kurun

Kardeşinin davranışlarına benzeyen gecmiş davranışlardan bahsedın hep
‘Sende böyle yapardın’
‘sen böyle yapardın daha komik olurdu, beni güldürürdün çok eğlenirdik’

Bunlar umarım sanada banada yardımcı olur. Kendini üzme ben iyi bir anne olduğuna inanıyorum.
İyi annelerde bazen tökezler

Bebeğiniz için güvenli bağlanma anlamında kritik dönemler gerçekten. Bu yüzden dengeyi tutturmak kolay değil ama bu kesinlikle kötü bir anne olduğunuzu göstermez. Öncelikle kendinize yüklenmeyin ve suçluluk hissetmeyin. Çünkü bu suçluluk ve gerginlik evde kaygılı bir hava estirir. Siz ne kadar iyi hissederseniz ve her şey yolunda-güvende imajı çizerseniz bu tavrınız o denli onlara geçecektir. Siz suçluluk hissettikçe saldırganlığınız artar ve diğerini hırpalamak hiç hoş olmaz. Anlıyorum yoruluyorsunuz ama büyük çocuk ‘evde bir şeyler değişti, ev gergin’ duygusunu hissetmemeli. Panik yapmayın ve olağan akışa büyük çocuğu dahil etmeye çalışın.

Kucuk olan ne zmn dogdu? Bunlar normal heleki kiz daha cok disari vuruyo demekki.. benim ogullarimin arasida 2,5 yas ve bazen kiskancligindan dolayi cinnet gecirecek gibi oluyodum :) ama bu sadece kucuk olani koruma isteginden dolayiydi, canini acitabileceginden..ama gececek.. geciyor..simdi hala kiskaniyor ama digeride onu kiskaniyor.. adaletli davranmaya calisiyorum bende..ama ikisi ayni sekilde kendini savunanilecegi icin bazen kendi hallerine birakiyorum kavga ediyolar agliyolar.. sadece ne oldugunu soruyorum.. ikiside birbirine suc buluyor.. bu durumda kimseye ceza veremiyorum..cok abarti birsey olursa mudahale ediyorum yoksa etmemeye calisiyorum...birde buyuk olanida cok sevmeye calisiyorum.. mesela arada hepsi yataga gelip uyuyolar buyuk olanda dahil.,ses cikarmiyorum... sariliyorum opuyorum..konusarak duygularini belli eden bi cocuk degil fazla..bu yuzden hareketlerimle belli ediyorum daha cok..

Dedigim gibi geciyor sonrada baska sekle giriyor sorunlar ama simdiki gibi olmuyor emin ol.. ve zmnla sende olgunlasiyorsun...

Siz büyük cocugunuza kizarsaniz o da kucuge kızacaktır. Siz buyugu hirpalamaya devam ederseniz o da kucuge aynisini yapmaya devam edecek.

En kotusude hirpalandigini hatirladikca sizinle iletisimi kopacak , Allah korusun basiniza bisey gelse kucuk kardesime bayilirdi kucuk baksin diyecek. Bunlar hep cevrede gördüğümuz seyler.

CeYz .!.:

Yataga uzandim agliyorum, kendimi o kadar caresiz hissediyorum ki...Konu kizim. Daha 5 yasinda bile degil ama sanki hayatimin sinavini veriyorum...
1 yil oncesine kadar hersey ne guzeldi.Ne zamanki kardesi dogdu, yuvamizdaki huzur da gitti.2 gun sen sakrak huzurlu ve mutluysak 5 gun gerginiz.Kizim benimle babasini umursamiyor,kendi oz gereksinimlerini yapmak istemiyor(dis fircalamak,kiyafet ayakkabi giymek,ufak tefek islere yardim konusuna girmiyorum bile)kardesini ara sira hirpaliyor,kiskanclik krese basladiginda azalmisti ama yine artti. Uyarilara kafa tutmasi,ergen gibi davranislar,bizi yonetmeler.. Kreste bir sorun mu oldu desem,sanirim gitmek istemezdi seviyor okulu.Hatta ogretmenini bizden cok seviyor. Tek sey kaliyor kardes kiskancligi...
Gelelim bana. Bende de cok hatalar var.Sinirlari zorladi mi, hakaret isitmek icin bile bile kizdirdi mi kendimi tutmaya calisip sonunda bagiriyorum,bazen hirpaliyorum Kardesinden once bunlar olmadi,kucuk de yakami birakmiyor napacagimi bilemez haldeyim.Sabirli yapici babasini bile yaptiklariyla bezdiriyor artik. Bu aksam da boyle bir durum yasadik.Sonradan yatistik,markete gittik hava aldik vs.Gelirken ust kata anneannesine cikti kizim.Yanina gidip ayaklarini annemin altina dogru sokmus isinsin diye ve 'Ben senin prensesinim dimi'demis 1 dk sonra da uyumus...Bu cumlesi beni kahretti kendime lanet ediyorum...
Nolur kardes kiskancligi donemseldir gececek gibi seyler yazin,beni sarsin hatta kendime geleyim...

Genişletmek için tıkla...

Bence arada bebeğim annenize bırakıp kızımızla basbas vakit gecirin
Dikiş dikin kek yapın gezmeye gidin. Madem anneniz varmış oooo neler neler yapılır

merhaba benim de bir kızım var üç yaşında ve şu an ikinciye hamileyim şimdi den ona bir kardeşin geleceğini onunla beraber vakit geçireceğini onu seveceğini oyunlar oynayacağını anlatıyorum ve kızım şimdi den çok heyecan li yediği herşeyden bana da getirip veriyor kardeşim yesin diyor öncelik le sizin göreviniz çocuğunuza bir kardeşi benimsetmek di yani çocuğa eve birinin geleceğini anlatmanız gerekir di hazırlamanız gerekir di anladığım kadarı ile siz anlatmamış sınız ve bütün ilgiyi bebeğe vermişsiniz kesinlikle ikinci çocuğum doğduğu zaman hem benim ailem hem eşimin ailesinden buna ben ve eşim de dahil olmak üzere ilgiyi kızım dan eksik etmeyeceğiz çünkü bebeğin ilgiye sevgiye değil de daha çok ihtiyaçlarına karşılamaya gerek var ve siz bu ihtiyaçları karşıladığınız da kızınız dan destek alın hadi beraber yapalım hadi kardeş ile oynayalım hadi kardeşin karnını doyuralım hadi kardeşin temizliğini yapalım banyo yaptırdığınız da bile kızınız dan destek alın hadi beraber yapalım deyin bütün sinirinizi stresinizi çocuktan çıkarır sanız o daha çok hırçın olur ve kardeşine de zarar vermesi kaçınılmaz bir durum olur
evime bu gelmeden önce mutluydum ben demeye başlar ve kardeşine karşı nefret oluşur ve ona zarar vermeye dahi başlar ki bu sadece şu an ki durum da değil sonuna kadar kalıcı birşey olur onda ki o nefret bence siz eşiniz ile konuşup bir ortak yol bulun gerekirse destek alın ve aileniz le de ilgiyi bebeğe değil büyük çocuğa verilmesi konusunda uyarın şimdi onun için çok zor bir süreç ergence tavırları var yazmışsınız ama siz bile bu yaşta evde ikinci kişiyi hazmedemez siniz ki misafir dahi olsa bence kızınıza biraz daha vakit ayırın beraber hafta sonları parka gidin alışverişe gidin hadi kardeşine kıyafet bakalım deyin hadi sana kıyafet bakalım deyin yani ortada bir ayrımcılık olmadığını ve ona karşı sevginiz in bitmediğini gelen bebeğin hiç birseyi değiştirmediğine ikna edin kızınızı Allah yardımcınız olsun İnşallah

Canım o krese gittiği zaman küçüğü istediğin gibi sev op ama o yanında olduğu zaman ikisine eşit davran . Hatta büyük olana daha ılgi göster ve bazen de ki

"bak kardeşin seni çook seviyor olmalı ki ben seni severken bizi hiç kıskanmiyor . Ben ikinizi de aynı seviyorum hatta aramızda kalsın seni daha çok seviyor olabilirim çünkü sen benim ilk göz agrimsin."

Bu şekilde nazikçe konuşun devamlı.

Inşallah atlatirsiniz siz ona onu ne kadar çok sevdiğinizi hissetirirseniz o da o kadar değişecek mutlu olacaktır.

mutlulukO .!.:

merhaba benim de bir kızım var üç yaşında ve şu an ikinciye hamileyim şimdi den ona bir kardeşin geleceğini onunla beraber vakit geçireceğini onu seveceğini oyunlar oynayacağını anlatıyorum ve kızım şimdi den çok heyecan li yediği herşeyden bana da getirip veriyor kardeşim yesin diyor öncelik le sizin göreviniz çocuğunuza bir kardeşi benimsetmek di yani çocuğa eve birinin geleceğini anlatmanız gerekir di hazırlamanız gerekir di anladığım kadarı ile siz anlatmamış sınız ve bütün ilgiyi bebeğe vermişsiniz kesinlikle ikinci çocuğum doğduğu zaman hem benim ailem hem eşimin ailesinden buna ben ve eşim de dahil olmak üzere ilgiyi kızım dan eksik etmeyeceğiz çünkü bebeğin ilgiye sevgiye değil de daha çok ihtiyaçlarına karşılamaya gerek var ve siz bu ihtiyaçları karşıladığınız da kızınız dan destek alın hadi beraber yapalım hadi kardeş ile oynayalım hadi kardeşin karnını doyuralım hadi kardeşin temizliğini yapalım banyo yaptırdığınız da bile kızınız dan destek alın hadi beraber yapalım deyin bütün sinirinizi stresinizi çocuktan çıkarır sanız o daha çok hırçın olur ve kardeşine de zarar vermesi kaçınılmaz bir durum olur
evime bu gelmeden önce mutluydum ben demeye başlar ve kardeşine karşı nefret oluşur ve ona zarar vermeye dahi başlar ki bu sadece şu an ki durum da değil sonuna kadar kalıcı birşey olur onda ki o nefret bence siz eşiniz ile konuşup bir ortak yol bulun gerekirse destek alın ve aileniz le de ilgiyi bebeğe değil büyük çocuğa verilmesi konusunda uyarın şimdi onun için çok zor bir süreç ergence tavırları var yazmışsınız ama siz bile bu yaşta evde ikinci kişiyi hazmedemez siniz ki misafir dahi olsa bence kızınıza biraz daha vakit ayırın beraber hafta sonları parka gidin alışverişe gidin hadi kardeşine kıyafet bakalım deyin hadi sana kıyafet bakalım deyin yani ortada bir ayrımcılık olmadığını ve ona karşı sevginiz in bitmediğini gelen bebeğin hiç birseyi değiştirmediğine ikna edin kızınızı Allah yardımcınız olsun İnşallah

Genişletmek için tıkla...

Amin insallah. Yapilmasi gerekenleri yazdiklarinizi biliyotum,benim kizim mahallede kardes olanlari gorunce kardes isteyen bir cocuktu. Dediginizin tam tersi hamileyken çok guzel hazirladim,çok hevesliydi. Resim cizerken kucuk insan da cizerdi eline balon cizerdi bu da benim kardesim derdi.Biz parka gidecegiz onu oynatacagim birlikte evcilik oynayacagiz derdi.Dogdugunda da ilimliydi aslında, kucaklardi severdi.Yine seviyor ama kardesi oyle huysuzki cogunlukla agliyor ablayi babayi degil illa anneyi istiyor.Bu hale gelmemizde kucugun zor bebek olmasininda payi buyuk.

Peynirdelisi .!.:

Bence arada bebeğim annenize bırakıp kızımızla basbas vakit gecirin
Dikiş dikin kek yapın gezmeye gidin. Madem anneniz varmış oooo neler neler yapılır

Genişletmek için tıkla...

Bunlar yptigim seylerdi zaten ilk aylar rahattim.Yalniz ufak da buyudu,anneanneyi istemiyor akli memede.Bazen 1-2 saat birakiyorum beni gorunce agliyor yakama yapisiyor.Onun da psikolojisini dusunmek zorundayim.Bir arkadas yazmis,kriz anlarinda buyugun mesajlarini yanlis anliyorum onu duzeltecegim en acilinden.

Aynı dönemlerde çocuklarımız var. Kızım 4.5 yaşında oğlan bu ayın sonunda 1 yaşında olacak.
Beni kızımda da söylediğin bazı seyler var tam Ergen gibi ama kardeşinden önce de öyleydi. Kardeş kıskançlığına hiç fırsat vermiyorum şöyle ki;
Kızımın bir sürü resmî var bebeklikten sürekli bakıyoruz onlara anlatıyorum ona su gün şöyleydi sen böyle yapmıştın diye. Kardeşine bişey yaparken ona da anlatıyorum sen bebekken sana böyle yaptığımızda sende bize söyle yapardın diye. Çok hoşuna gidiyor. Onlarla ortak oyunlar oynuyorum yatak yatırıp ikisini birde.n gıdıklıyorum. Zaten kreşten 5 gibi geliyor 9-10 arası uyuyor kreşten gelince onunla kitap okuma,etkinlik kitabı yapma,oyun oynama beraber yemek hazırlaa İlker yapıyorum

CeYz .!.:

Amin insallah. Yapilmasi gerekenleri yazdiklarinizi biliyotum,benim kizim mahallede kardes olanlari gorunce kardes isteyen bir cocuktu. Dediginizin tam tersi hamileyken çok guzel hazirladim,çok hevesliydi. Resim cizerken kucuk insan da cizerdi eline balon cizerdi bu da benim kardesim derdi.Biz parka gidecegiz onu oynatacagim birlikte evcilik oynayacagiz derdi.Dogdugunda da ilimliydi aslında, kucaklardi severdi.Yine seviyor ama kardesi oyle huysuzki cogunlukla agliyor ablayi babayi degil illa anneyi istiyor.Bu hale gelmemizde kucugun zor bebek olmasininda payi buyuk.

Genişletmek için tıkla...

RABBİM yardımcınız olsun zor bir durum ama biraz daha sabırlı olun çocuk büyütmek gerçekten de zor RABBİM o sabri o gücü bütün annelere versin inşallah...

CeYz .!.:

Sonuna kadar haklisin. Onerilerinin hepsini hatta fazlasini yapiyorum yine de onune gecemiyorum,nadiren ise yariyor.Benle babasina garezi var sanki,ornek vereyim. Bir yere gidecegiz,kabanini cikariyorum.Sen giydir ben giyemiyotum diyor(halbuki oyle birsey yok) Sen giyebilirsin hadi kizim diyotum inatlasiyor.Ozaman sen anneannede kal diyorum yine itiraz,iyi sen bilirsin giyme diyorum.Kendim giyiniyotum birseylerle oyalaniyorum o da oyalniyor.Sonra bir bakiyorki kardesini giydirmisim feryat figan. Onun ustunu cikar. Once beni giydir.Once benim ayakkbimi giydir.Benim yanima gel once ben merdivene cikacagim..Simdi dogru olan ne,kiskanmasin diye ilk ona giydirsem disini de ben mi fircalayayim ya da onun her komutunu yerine getirmem mi dogru olan? O 14 aylikken ise basladim3 bucuk yasa kadar annem cok guzel buyuttu Allah razi olsun ama simartti da,rahatliga alistirdi.Misal anneanneyi parmaginda oynatir ama bize yapmazdi.Kardesi geldiginden beri bize de yapiyor.

Genişletmek için tıkla...

Bir süre için önce onu giydirmeniz de bir sakınca Yok bence. Yani kardeşi olduğu için kıskanıyor. Yapabildiklerini bile yapmıyor olması normal. Bir süre ona daha fazla ilgi gösterseniz zaten sonra bırakır sanki. O kendi işini yapar diye düşünmeyin.elbette yapar ama belli ki yapmak istemiyoR. Siz büyüğü giydirin baba onu indirsin o Arada küçüğü hazırlayın. Kardeşimle aram 3 yaş. Sizinkiler gibi. Annem de aynı şeyleri anlatır. Ama dengeyi çocuğunuz değil siz bulacaksınız. Boşuna kendinizi yıpratmayın. 2 çocuklu her anne benzer şeyleri yaşıyor. İki çocuğa yetememe durumunu yaşamak çok normal. Siz sakin olup kızınıza özel olduğunu hissettirin. Bu sefer ben yardımcı olayım sana kızım ama Kardeşin Küçük ya bu kendi yapamadığı için ben yapıyorum derseniz bir kaç sefer sonunda bırakır.

Hiç bir tavsiye işe yaramıyor diyorsanız da okuldaki pedagog yeterli gelmeyecektir. Bence bir uzmandan destek alın. Birde internette iki çocukla yaşam adı altında makaleler anne tavsiyeleri var onları okuyup Aslında çoğu annenin benzer sıkıntılar yaşadığını görürseniz biraz olsun rahatlayabilirsiniz...

Bu süreci kızını da kendinizi de yıpratmadan atlatmanızı temenni ederim.

Bana da ihmal etmişsiniz gibi geldi. Sevgisini ilgisini 15 çocuğa bölen öğretmeninden bile az ilgilenip öğretmeni daha çok sevmesini gözlemlemek sizde birşeyler uyandırmıyor mu? Büyük kıza ilgi gösterin oyunlar oynayın kitaplar okuyun. Abla oldu diye büyümedi ya daha 5 yaşında ondan 20 yaşında olgun abla tavırları beklemeyin. Her çocuğun anne babasının prensesi olmaya ihtiyacı vardır. Benim benden küçük 2 kardeşim daha var ama annem ben ergenliğe girene kadar beni prenses diye çağırırdı hatta kardeşim kıskanırdı, tabi sonra utaniyorum bırak deme dedim ama şimdiki akıl olsa....

CeYz .!.:

Sonuna kadar haklisin. Onerilerinin hepsini hatta fazlasini yapiyorum yine de onune gecemiyorum,nadiren ise yariyor.Benle babasina garezi var sanki,ornek vereyim. Bir yere gidecegiz,kabanini cikariyorum.Sen giydir ben giyemiyotum diyor(halbuki oyle birsey yok) Sen giyebilirsin hadi kizim diyotum inatlasiyor.Ozaman sen anneannede kal diyorum yine itiraz,iyi sen bilirsin giyme diyorum.Kendim giyiniyotum birseylerle oyalaniyorum o da oyalniyor.Sonra bir bakiyorki kardesini giydirmisim feryat figan. Onun ustunu cikar. Once beni giydir.Once benim ayakkbimi giydir.Benim yanima gel once ben merdivene cikacagim..Simdi dogru olan ne,kiskanmasin diye ilk ona giydirsem disini de ben mi fircalayayim ya da onun her komutunu yerine getirmem mi dogru olan? O 14 aylikken ise basladim3 bucuk yasa kadar annem cok guzel buyuttu Allah razi olsun ama simartti da,rahatliga alistirdi.Misal anneanneyi parmaginda oynatir ama bize yapmazdi.Kardesi geldiginden beri bize de yapiyor.

Genişletmek için tıkla...

merhaba
benim 3 kızım var, araları 1,5 yaş.
büyük 4,5 yaşında ve ortanca doğduğunda ben de senin yaptığın hataları yaptım.
çocuk anneanneden bana gelmek istemiyordu.
sen büyüdün, abla oldun, kendin yapabilirsin vs dedikçe inatlaşıyordu, çıldırıyordu.

ben çareyi ayrı ayrı zaman ayırmak yerine, sürekli beraber takılmakta buldum.
büyükle oyun oynarken küçüğü de dahil ettim. küçüğü emzirirken büyüğe de aynı anda yemek yedirdim.
küçüğün tüm özbakımını ben yaptığım için, büyük her istediğinde onu da ben yedirdim, içirdim, giydirdim, çıkarttım.

7/24 her şeyi beraber yapıyoruz 3 kızımla. çok yoruluyorum ama annelik bu. yapacak bir şey yok.

büyük kızım anaokuluna gidiyor ama hala ayakta sallayarak uyutuyorum çünkü inatlaşmak asla çözüm olmadı. zaten tüm gün okulda yorulduğu için uykuya dalması 5 dakikayı bile bulmuyor. inatlaşsak gece yarısına kadar ağlama potansiyeli var.

bebek emzikli, onu memeye hasret bırakma. şu an onun tek dayanağı, sensin. benim kızım 17 aylık, ablaları bana sarıldığında, çıldırıyor. onu da alıyorum. kucağımda 3 çocukla çizgi film izliyorum.
kıskançlık asgari düzeyde bu yüzden.

kavgaları, oyuncak paylaşamamaları bile en fazla 1 dk sürüyor çünkü kıyamıyorlar birbirlerine. hemen veriyorlar ne istenirse.

büyükle, küçüğe özel vakit ayırın vs önerisine ben inanmıyorum çünkü çocuk dediğimiz varlık 7/24 anne ilgisine muhtaç. 1-2 saat onu doyurmaz. o yüzden mümkün olduğunca 4 kişilik aile olarak her şeyi beraber yapın. eşle çocukları bölüşmeyin. 4 ünüz bir arada yiyin için sevin oynayın tartışın..çünkü çocuklar böyle böyle aile olmayı öğreniyor.

bir de asla hırpalama. kendinden uzaklaştırırsın ve kardeşine öfkesini artırırsın.

Benden 1 yaş küçük kardeşim var, çocuksun mesela anlamıyorsun kardeşime vurunca, babam da bana vurur, annem iki ağlayan bebekle kalırmış; ama 3 yaşındaki çocukla 30 yaşındaki insanın tepkisi aynı mı olmalı? Yetişkinler olarak biz düzeltmeliyiz kendimizi öfkemizi çocuktan çıkarmak yerine, bir nefes alıp neden böyle oldu demeliyiz. Bir de kardeşinin vurmasını unutursun çünkü çocuksun ama anne babayı o kadar büyütürsün ki gözünde onların yaptığını unutamıyorsun. Babamla hep mesafe kaldı aramızda, ben ne yaparsam yapayım hep kardeşimi korudu, ben pek çok emek verdim ailem için ama hep suçlanan hatası aranan kişi oldum, hep sorumlu oldum büyük çocuk olduğum için. Kardeşim dayak yemesin diye onun da suçunu üstlendim, hep arkalarında durdum. Düşünüyorum kimsenin böyle birşeye hakkı yok aslında, her insan kendini değerli hissetmeli. Şuanda pek görüşmüyorum çok yaralandım ben çocukluğumdan beri. Ben de ikinci çocuğuma hamileyim ve oğluma aynı şeyleri yaşatmak istemiyorum. Küçüğü de sevin ama büyüğü de erken yaşta sorumluluk ve dert sahibi etmeyin, ilerde iletişim kurmak çok daha zor şuanda köprüleri kurun. Bebeği eşinize veya annenize verin kızınızla sohbet edin mesela beraber bir odaya geçip dertleşin ama görev olarak değil içinizden geldiği zaman çünkü çocuklar zoraki yapılan şeyleri ve gerçek sevgiyi ayırt edebiliyor, değerli hissettirin sadece, bir de asla sen büyüksün demeyin 5 yaşındaki çocuk büyük değildir, bu sorumluluğu yüklemeyin, ama sen çok akıllı bir kızsın vs diyebilirsiniz. Küçük olanı şımartmaktan başka bir işe yaramıyor onu aşırı korumaya çalışmak, ihtiyaçlarını karşılarsınız ama küçük diye onu zavallı büyüğü de canavar olarak görmemeli. Şiddet görüyorsa o da şiddet uygular, kardeşine veya oyuncaklarına veya arkadaşlarına. Unutmayın küçük olan ağlayarak her istediğini yaptırıyor şuanda, onu ihmal etme şansınız zaten yok ama büyük kızınız her zaman size ulaşamıyor, kendini ifade edemiyor olabilir. İnşallah bu dönemler de geçecek, bence anneannesinden sevgi görmesi büyük şans, çünkü sığınabilecek bir yeri var yalnız hissettiğinde sakın üzülmeyin, sevgi ilgi görebileceği birileri varsa etrafta inşallah daha kolay geçecektir bu dönem.

CeYz .!.:

Yataga uzandim agliyorum, kendimi o kadar caresiz hissediyorum ki...Konu kizim. Daha 5 yasinda bile degil ama sanki hayatimin sinavini veriyorum...
1 yil oncesine kadar hersey ne guzeldi.Ne zamanki kardesi dogdu, yuvamizdaki huzur da gitti.2 gun sen sakrak huzurlu ve mutluysak 5 gun gerginiz.Kizim benimle babasini umursamiyor,kendi oz gereksinimlerini yapmak istemiyor(dis fircalamak,kiyafet ayakkabi giymek,ufak tefek islere yardim konusuna girmiyorum bile)kardesini ara sira hirpaliyor,kiskanclik krese basladiginda azalmisti ama yine artti. Uyarilara kafa tutmasi,ergen gibi davranislar,bizi yonetmeler.. Kreste bir sorun mu oldu desem,sanirim gitmek istemezdi seviyor okulu.Hatta ogretmenini bizden cok seviyor. Tek sey kaliyor kardes kiskancligi...
Gelelim bana. Bende de cok hatalar var.Sinirlari zorladi mi, hakaret isitmek icin bile bile kizdirdi mi kendimi tutmaya calisip sonunda bagiriyorum,bazen hirpaliyorum Kardesinden once bunlar olmadi,kucuk de yakami birakmiyor napacagimi bilemez haldeyim.Sabirli yapici babasini bile yaptiklariyla bezdiriyor artik. Bu aksam da boyle bir durum yasadik.Sonradan yatistik,markete gittik hava aldik vs.Gelirken ust kata anneannesine cikti kizim.Yanina gidip ayaklarini annemin altina dogru sokmus isinsin diye ve 'Ben senin prensesinim dimi'demis 1 dk sonra da uyumus...Bu cumlesi beni kahretti kendime lanet ediyorum...
Nolur kardes kiskancligi donemseldir gececek gibi seyler yazin,beni sarsin hatta kendime geleyim...

Genişletmek için tıkla...

sanmam kiskanc insan hep oyledir kiskanclikla ortata kisilik bozuklugu cikiyor resmen psikopata baglamis olayi psikolog ve psikiyatrist kontrolunde tutulmali

İlgi istiyor kızınız dengeyi kurmak zor. Kıskançlık normal ama kizinizla ilişkiniz yara almadan pedagog ile görüşün bence bir de koşulsuz ebeveynlik kitabını okuyun. Hırpalamak daha kotu etkiler

grill .!.:

merhaba
benim 3 kızım var, araları 1,5 yaş.
büyük 4,5 yaşında ve ortanca doğduğunda ben de senin yaptığın hataları yaptım.
çocuk anneanneden bana gelmek istemiyordu.
sen büyüdün, abla oldun, kendin yapabilirsin vs dedikçe inatlaşıyordu, çıldırıyordu.

ben çareyi ayrı ayrı zaman ayırmak yerine, sürekli beraber takılmakta buldum.
büyükle oyun oynarken küçüğü de dahil ettim. küçüğü emzirirken büyüğe de aynı anda yemek yedirdim.
küçüğün tüm özbakımını ben yaptığım için, büyük her istediğinde onu da ben yedirdim, içirdim, giydirdim, çıkarttım.

7/24 her şeyi beraber yapıyoruz 3 kızımla. çok yoruluyorum ama annelik bu. yapacak bir şey yok.

büyük kızım anaokuluna gidiyor ama hala ayakta sallayarak uyutuyorum çünkü inatlaşmak asla çözüm olmadı. zaten tüm gün okulda yorulduğu için uykuya dalması 5 dakikayı bile bulmuyor. inatlaşsak gece yarısına kadar ağlama potansiyeli var.

bebek emzikli, onu memeye hasret bırakma. şu an onun tek dayanağı, sensin. benim kızım 17 aylık, ablaları bana sarıldığında, çıldırıyor. onu da alıyorum. kucağımda 3 çocukla çizgi film izliyorum.
kıskançlık asgari düzeyde bu yüzden.

kavgaları, oyuncak paylaşamamaları bile en fazla 1 dk sürüyor çünkü kıyamıyorlar birbirlerine. hemen veriyorlar ne istenirse.

büyükle, küçüğe özel vakit ayırın vs önerisine ben inanmıyorum çünkü çocuk dediğimiz varlık 7/24 anne ilgisine muhtaç. 1-2 saat onu doyurmaz. o yüzden mümkün olduğunca 4 kişilik aile olarak her şeyi beraber yapın. eşle çocukları bölüşmeyin. 4 ünüz bir arada yiyin için sevin oynayın tartışın..çünkü çocuklar böyle böyle aile olmayı öğreniyor.

bir de asla hırpalama. kendinden uzaklaştırırsın ve kardeşine öfkesini artırırsın.

Genişletmek için tıkla...

Sizin çocukların yaş aralıkları çok az. Ayrı vakit geçirme gibi bir durum zaten olamaz. Oyunlarına dahil etme durumu daha kolay olur. Şuan zorlanıyorsunuz ama bir iki yıl içinde ucu de çok iyi arkadaş olacaklar. Bu yönden çok şanslısınız ayrica.
Benimkilerin arası beş yaş. Ben istesem de birbirlerinin oyununa dahil olabilmeleri mümkün değil. Büyüğe çizgi film izletirken küçük daha bir iki yaşlarında olduğundan onu ekrana da maruz bırakamazdım. Ben böyle bir çözüm buldum tavsiye üzerine. Ve bu beni de büyüğünü de çok rahatlattı. Konu sahibinin çocukları arasında da ayni yaşlar olduğu için bunu önerdim. Zaten küçük uyurken bir iki saatlik bir vakit var sonrasında yine herşeyi birlikte yaptık mecburen. Yani küçük uyudu işlerimi yapıyım deme lüksüm olmadı. Bir mısır patlattım bir iki ufak abur cubur koyduk film izledik ya da onun sevdiği ama küçük varken kurcalayıp yırttığı için çıkaramadığım kutu oyunlarını oynadık birlikte. Bu süreçler hep yaşanacak mecburen önemli olan en az hasarla geçirebilmek.