Merhaba.eşimle uzun süre korunduk.sonra da olmadı olmadı olmadı.30 yaşındayım ve çok üzgünüm.çevremde herkesin kucağında bir bebek..insan kendininde olsun istiyo.o duyguyu tatmak istiyo.önceleri çok isyankardım neden diye.sonraları kabullendim . şimdiyse ne acı ki artık sadece üzülüyor ve arkadaşımın bebeğini seviyorum neyse ki o hiç kıskanmıyor bebeğini benden ben de doya doya seviyorum onu.kokluyorum oynuyorum onunla..allah her isteyene versin inşllah.şimdi dahiliye(iç hastalıkları ) uzmanıyım.önceleri 1.bsm de çalıştım o zaman kürtaj olmak isteyen o kadar çok olur du ki inanamazdım ve onları hep vazgeçirmeye çalışır ve asla hstaneye göndermezdim demek o zaman dan beri bi bebeğin ne kadar kıymetli bi şi olduğunu biliyormuşum içten içten...yüce rabbim inşallah her isteyene versin ona dönen kucakları boş çevirmesin.çöplere bırakılan bebekleri duyunca ne kadar üzülüorum bir bilseniz...allah herkese sabır,her isteyene bebek,hamilelere mutlu son versin...sadece sizlerle paylaşmak istedim..eğer bi gün hamile kalırsam sizlere büyük bi sevinçle duyuracağım...hepinizi öptümmm