Beni anlayabilecek birilerine ihtiyacım var

gocmenkizi16

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
28 Ekim 2019
73
80
38
30
Merhabalar ben 1 hafta sonra 27 yaşına gireceğim annemi ve babamı kaybettim bir abim ve bir erkek kardeşim var.. annemi kaybedeli yaklaşık 2 yıl oldu kanserden kaybettim ve bu süreci bilen varsa fazlasıyla acı verici geçti.. sorunum şu aslında güzel bir işim var maddi olarak hiç bir sıkıntım yok ama kendimi o kadar sevgisiz hissediyorum ki çocuk gibi oldum başımın okşanmasına bir sevgi kırıntısına muhtaç kaldım diyebilirim , hayatımda kimsede yok güzelde bir kızım ama neden bu kadar bahtım kara onu bende bilmiyorum bugüne dek yaşadıklarım kabus gibiydi ileriye yönelik hayal bile kuramıyorum sanki hayatımda hiç birşey yolunda gitmeyecek ve ben böyle yalnız ve mutsuz ölecekmisim gibi hissediyorum annem olmadan güzel bir hayatım olabilirmi bilmiyorum.. her seferinde kalbime , ruhuma bir ağrı giriyor cam fanusun içinde sıkışmış gibiyim evlenmek mutlu bir yuva kurmak istiyorum ama oda olmuyor yaşımda geçiyor ne yapacağımı bilmiyorum beni anlayabilecek birilerine ihtiyacım var..
 
Merhabalar ben 1 hafta sonra 27 yaşına gireceğim annemi ve babamı kaybettim bir abim ve bir erkek kardeşim var.. annemi kaybedeli yaklaşık 2 yıl oldu kanserden kaybettim ve bu süreci bilen varsa fazlasıyla acı verici geçti.. sorunum şu aslında güzel bir işim var maddi olarak hiç bir sıkıntım yok ama kendimi o kadar sevgisiz hissediyorum ki çocuk gibi oldum başımın okşanmasına bir sevgi kırıntısına muhtaç kaldım diyebilirim , hayatımda kimsede yok güzelde bir kızım ama neden bu kadar bahtım kara onu bende bilmiyorum bugüne dek yaşadıklarım kabus gibiydi ileriye yönelik hayal bile kuramıyorum sanki hayatımda hiç birşey yolunda gitmeyecek ve ben böyle yalnız ve mutsuz ölecekmisim gibi hissediyorum annem olmadan güzel bir hayatım olabilirmi bilmiyorum.. her seferinde kalbime , ruhuma bir ağrı giriyor cam fanusun içinde sıkışmış gibiyim evlenmek mutlu bir yuva kurmak istiyorum ama oda olmuyor yaşımda geçiyor ne yapacağımı bilmiyorum beni anlayabilecek birilerine ihtiyacım var..
Günaydın, terapi alma gibi bir imkanınız var mı? Yanlış kararlar vermeye çok açık olduğunuzu görüyorum yazdıklarınızdan. Anne, şu hayattaki en kıymetlimiz, kimimizin en büyük yarası, kimimizin en büyük şansı..
Hayat herşeye rağmen devam ediyor, hayat herşeye rağmen sürprizlerle dolu, kendinize iyi davranın. Biraz dışarı çıkın hava alın, arkadaşlarınızla zaman geçirmeyi deneyin, kafaya dağıtmaya ihtiyacınız var.
 
Merhabalar ben 1 hafta sonra 27 yaşına gireceğim annemi ve babamı kaybettim bir abim ve bir erkek kardeşim var.. annemi kaybedeli yaklaşık 2 yıl oldu kanserden kaybettim ve bu süreci bilen varsa fazlasıyla acı verici geçti.. sorunum şu aslında güzel bir işim var maddi olarak hiç bir sıkıntım yok ama kendimi o kadar sevgisiz hissediyorum ki çocuk gibi oldum başımın okşanmasına bir sevgi kırıntısına muhtaç kaldım diyebilirim , hayatımda kimsede yok güzelde bir kızım ama neden bu kadar bahtım kara onu bende bilmiyorum bugüne dek yaşadıklarım kabus gibiydi ileriye yönelik hayal bile kuramıyorum sanki hayatımda hiç birşey yolunda gitmeyecek ve ben böyle yalnız ve mutsuz ölecekmisim gibi hissediyorum annem olmadan güzel bir hayatım olabilirmi bilmiyorum.. her seferinde kalbime , ruhuma bir ağrı giriyor cam fanusun içinde sıkışmış gibiyim evlenmek mutlu bir yuva kurmak istiyorum ama oda olmuyor yaşımda geçiyor ne yapacağımı bilmiyorum beni anlayabilecek birilerine ihtiyacım var..
Yaşadıkların çok zor. Allah rahmet eylesin 😔Sana verebileceğim tek tavsiye yalnızlık korkusu ile hareket etme. Bu korkunu yen ondan sonra zaten her şey çorap söküğü gibi gelir.
 
Kuzum başın sağolsun. Çok çok büyük sabırlar dilerim sana. Acını ve o süreci yaşadıklarını hissettiklerini çok iyi anlıyorum. Bak şimdi buraya yazmakla yeni bir başlangıca adım attığını düşün.
Henuz hiç bir şey için geç değil. Çok gençsin. Hayat tam da bu işte. Yaşadığımız acılar, üzüntüler ve kayıplar.
Ama tüm bunlar bizi insan yapar. Dönüşüm senin elinde. Lütfen ama lütfen terapi al. Ve bunu sakın öteleme, erteleme.
Baş edemediğimiz acılar yıllar içinde bize hastalık olarak geri dönecektir. Lütfen bunu hafife alma.
Şimdi soyleyeceklerimi de lütfen yanlış anlama. Başımın oksanmasina ihtiyacım var demissin, içindeki çocukluğun sana biraz kırılmış onunla buluşman ve onu senin teselli etmen gerekiyor. Yoksa teselliyi çok başka yerlerde arar ve sonucu hüsran olan bir kısır döngüye girersin.
Artık ömür boyu yalnız kalıcam beni kimse sevmeyecek evlenemiycem demişsin.
Yaşadığımız acıların esiri olmak yerine bizi guclendirmesini tercih edebiliriz. Yoksa ileride acıya bağımlı sadece acıyla beslenebilen pesimistler olmamız işten değil.
Ki emin ol acıya bağımlı olmak en kolay yol.
Neden zor olanı seçip önce kendini iyileştirip, kendini sevip, kendini her konuda besleyip artık ayağa kalkmayı denemeyesin ki.
Biliyorum tüm bunlar çok çok zor geliyor.
Ama ya olursa.
Bu yola çıkmaya değer bence yani artık "SEN"in yolculuğuna.
Kendine bu şansı ver. Bence başarabilirsin
Emin ol onlar da bunu görüp seninle gurur duyacaklardir.
 
Merhabalar ben 1 hafta sonra 27 yaşına gireceğim annemi ve babamı kaybettim bir abim ve bir erkek kardeşim var.. annemi kaybedeli yaklaşık 2 yıl oldu kanserden kaybettim ve bu süreci bilen varsa fazlasıyla acı verici geçti.. sorunum şu aslında güzel bir işim var maddi olarak hiç bir sıkıntım yok ama kendimi o kadar sevgisiz hissediyorum ki çocuk gibi oldum başımın okşanmasına bir sevgi kırıntısına muhtaç kaldım diyebilirim , hayatımda kimsede yok güzelde bir kızım ama neden bu kadar bahtım kara onu bende bilmiyorum bugüne dek yaşadıklarım kabus gibiydi ileriye yönelik hayal bile kuramıyorum sanki hayatımda hiç birşey yolunda gitmeyecek ve ben böyle yalnız ve mutsuz ölecekmisim gibi hissediyorum annem olmadan güzel bir hayatım olabilirmi bilmiyorum.. her seferinde kalbime , ruhuma bir ağrı giriyor cam fanusun içinde sıkışmış gibiyim evlenmek mutlu bir yuva kurmak istiyorum ama oda olmuyor yaşımda geçiyor ne yapacağımı bilmiyorum beni anlayabilecek birilerine ihtiyacım var..
Kedi alın
 
Kuzum başın sağolsun. Çok çok büyük sabırlar dilerim sana. Acını ve o süreci yaşadıklarını hissettiklerini çok iyi anlıyorum. Bak şimdi buraya yazmakla yeni bir başlangıca adım attığını düşün.
Henuz hiç bir şey için geç değil. Çok gençsin. Hayat tam da bu işte. Yaşadığımız acılar, üzüntüler ve kayıplar.
Ama tüm bunlar bizi insan yapar. Dönüşüm senin elinde. Lütfen ama lütfen terapi al. Ve bunu sakın öteleme, erteleme.
Baş edemediğimiz acılar yıllar içinde bize hastalık olarak geri dönecektir. Lütfen bunu hafife alma.
Şimdi soyleyeceklerimi de lütfen yanlış anlama. Başımın oksanmasina ihtiyacım var demissin, içindeki çocukluğun sana biraz kırılmış onunla buluşman ve onu senin teselli etmen gerekiyor. Yoksa teselliyi çok başka yerlerde arar ve sonucu hüsran olan bir kısır döngüye girersin.
Artık ömür boyu yalnız kalıcam beni kimse sevmeyecek evlenemiycem demişsin.
Yaşadığımız acıların esiri olmak yerine bizi guclendirmesini tercih edebiliriz. Yoksa ileride acıya bağımlı sadece acıyla beslenebilen pesimistler olmamız işten değil.
Ki emin ol acıya bağımlı olmak en kolay yol.
Neden zor olanı seçip önce kendini iyileştirip, kendini sevip, kendini her konuda besleyip artık ayağa kalkmayı denemeyesin ki.
Biliyorum tüm bunlar çok çok zor geliyor.
Ama ya olursa.
Bu yola çıkmaya değer bence yani artık "SEN"in yolculuğuna.
Kendine bu şansı ver. Bence başarabilirsin
Emin ol onlar da bunu görüp seninle gurur duyacaklardir.
Ne güzel anlatmışsınız çok haklısınız, cok teşekkür ederim bana iyi geldi 🌸
 
Ben de boyle uzun sureclerden sonra annemi kaybettim gucluyum toparlanirim dedim ilk ilgi gosteren erkegi kurtaricim gibi gordum allah cektiklerimi gordu bana hediye gonderdi dedim onda daha beterlerini yasadim sukur bugunume ama lutfen terapi alin yuva kurmak istemek normal ama mantikli davranin
 
Merhabalar ben 1 hafta sonra 27 yaşına gireceğim annemi ve babamı kaybettim bir abim ve bir erkek kardeşim var.. annemi kaybedeli yaklaşık 2 yıl oldu kanserden kaybettim ve bu süreci bilen varsa fazlasıyla acı verici geçti.. sorunum şu aslında güzel bir işim var maddi olarak hiç bir sıkıntım yok ama kendimi o kadar sevgisiz hissediyorum ki çocuk gibi oldum başımın okşanmasına bir sevgi kırıntısına muhtaç kaldım diyebilirim , hayatımda kimsede yok güzelde bir kızım ama neden bu kadar bahtım kara onu bende bilmiyorum bugüne dek yaşadıklarım kabus gibiydi ileriye yönelik hayal bile kuramıyorum sanki hayatımda hiç birşey yolunda gitmeyecek ve ben böyle yalnız ve mutsuz ölecekmisim gibi hissediyorum annem olmadan güzel bir hayatım olabilirmi bilmiyorum.. her seferinde kalbime , ruhuma bir ağrı giriyor cam fanusun içinde sıkışmış gibiyim evlenmek mutlu bir yuva kurmak istiyorum ama oda olmuyor yaşımda geçiyor ne yapacağımı bilmiyorum beni anlayabilecek birilerine ihtiyacım var..
Başın sağolsun Allah onlar yatarken sana mutlu bir ömür nasip etsin 🙏 işin olması güzel en azından tutunacak bir küçük dal sakın yanlış insanlara boşlukta kalıp tutunma kuzum yolun açık olsun
 
Back
X