- 18 Şubat 2015
- 205
- 89
- 28
- 36
Aminn
Aminnkızım üç yaşındayken eşim istediğinde aynen senin tepkini verdiğimi hatırladım az önce.
yaşanılan kötü şeyler insnaın zihninde devasa bir korku haline geliyor zamanla.
hahhında hayırlısı olsun.:)
Ne güzel anlatmışsınız içim ferahladı az önce başka bir konuda üçüncü bebek istiyorum diye yazmışdım yazınızı okuyunca kesinlikle istiyorum artık:)kendi tecrübemle yorum yapayım.
9 yıl uzun bir süre ama zaman geçtikçe insanın gözünde daha da büyüyor ikinci çocuk.
birinciye kardeşi olmadığı için zaten yetemiyorsunuz buna emin olun.
her şey iki yetişkin ebeveynin çocuğu kollayıp,kucaklması değil.
tam tersi relaks olmaları için arada sizden ayrı olması gerekir.
yani kardeşleri ile beraber zaman geçirmesi onun için daha doyurucu olur.
büyük kızım 5,5 yaşındayken ikincisi oldu.
o sürece kadar aynen sizin gbi düşünüp,tedirgin oldum.
her şeyi eksiksiz ve düzenli olmalı.
olmazsa benim için devasa bir suçluluk duygusu idi.
evin prensesi,nazlısı vs. vs.
ben de hep diken üstünde ve gergin.
tabi bunu ikinci biraz büyüdükten sonra farkettim.
ben ilk sezaryenden korktuğum için kabus gibiydi ikinci kez aynı şeyleri yaşamak.
ama sadece kendi zihnimde oluşturduğum gereksiz bir duygu olduğunu yaşayınca anladım.:)
ikinci çocuğum daha pozitif,daha relaks ve kendinden emin.
ve üçüncümüzde 3 yaşında şu an.
o apayrı bir varlık.
evde kendinden yaşça az büyük kardeşlerinin olması ona müthiş özgüven verdi.
yaşından daha büyük şeyleri yapma hırsıyla büyüdü.
kendinin 12 yaşında yani ablasıyla yaşıt olduğunu düşünüyor.:)
kızım zaman zaman kardeşlerinden şikayetçi olsa da saatlerce ortak zaman geçiriyorlar.
sarılıyorlar,zaman zaman kavga ediyorlar vs. vs.
kızım tekken hep benimle oynardı ve bundan çok sıkılmıştım artık.
hepsiyle yine zaman zaman oynuyoruz ama birbirlerine yetiyorlar.
oğlun epey büyümüş kardeş olayını nasıl karşılar bilemiyorum ama haytta yalnız olmayacağını bilmesi ilerde mutlu edecek muhakkak.
ikinciye hamileyken kızıma ihanet ettiğimi düşünürdüm.
sevgiyi tek ona verip kendimle bütünleştirdiğimi farketmemişim.
kardeş bir çocuk için zenginliktir emin olun.
hayatınıza çok farklı bir renk katılacak sadece.
ve keşke daha önce olsaymış diyeceksiniz.
eğer kendi kendinize aşamıyorsanız psikolok yardım alın.
bir nevi panik bozukluk aslında yaşadığınız.
İkinci çocuğu siz kardeşini düşünerek yapacaksınız.Abiyi yalnız bırakmaya hakkınız yok.Hep çocuğuma birşey olacak duygusu ile yaşanmaz.Ya size birşey olduğunda yıllar sonra kardeşsiz bir çocuk ne yapabilir?
İmkan varken yapın
Allah hepimizin çocuklarına uzun ömür versin.
Sizi anlamiyorum, bir çocuğun hayatta anne babasini kaybettikten sonra en çok ihtiyaci olan bir kardeş oluyor, nasil bu kadar bencil olup onu hayatta yapayaniz birakmayi göze aliyorsunuz. Böyle ikinci cocuk piskolojisine hazir değilim derken allah muhafaza çocuğunu kaybetip yeniden hamie kalamayan o kadar çok insan taniyorum ki.
Kızlar benim sorunum ıkıncı çocuk ...Bunu dusunmek nerdeyse hergun uykularımı kacırıyor aradan 9yıl gecmesıne ragmen nedense ıkıncı cocuga cesaretım yok psıkolojık anlamda bu dusunce benı okadar yıprattıkı gerek dogumdan sonrakı depresyon surecım , gerek aldıgım kılolar ve en onemlısı bır anne olarak cocuguna yetememek dusuncesı olsun ,ısteyemıyorum ıkıncı cocugu .Bılmıyorum benım durumumda olan varmı oglumu kucagıma aldıgım gunden bu yana ona bısey olursa ben ne yaparım yokluguna nasıl dayanırım veya bana bır sey olsa aglar arkamdan bana cok düşkün bensız yapamaz boyle dusuncelere gırdım ....Nedense o kadar bılınc altıma gırmıskı bu dusunce ruyalaımda bıle onu kaybettıgımı goruyorum aglayarak uyanıyorum kendıme kotuluk yapıyorum farkındayım ama aklımdan cıkaramıyorum kı ..Eşime gelince bu sıralar baskı kurmaya basladı uzerımde hadı artık bır tane daha olsun yeter kardes gelsın dıye ısrar kıyamet...Bu yuzden cok ustume gelınce aglıyorum dayanamıyorum oda kapatıyor konuyu acmıyor senı uzdum dıye ama artık cok ıstedıgını bılıyorum ona guvenemıyorum nedense,,,kayınvalıdem annem desen her bulundugum ortamda kadınlar cetesı kurmus gıbı hep bır agızdan ıkıncı cocuk dıye basımın etını yıyorlar ....Çok bunaldım artık ben bu duyguya hazır degılımkı aslada olabılecegımı sanmıyorum .....daha dun esım yıne cocuk konusunu actı bende yapma artık elımde degıl bu dusunce benı cok korkutuyor ılk cocugumda neyın ne oldugunu bılmıyordum annelık nasıl bır duygu bılmıyordum belkı ondan rahattım dedım .....Eşimde sana 8 ay daha ızın verıcem kendını topla bu dusunceye yavas yavas alıstır dedı yoksa haberın bıle olmaz hamıle kalırsın dedı ...Moralım cok bozuk anlatayım dedım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?