beni bu düşüncelerden kurtarın!!!!!

zeytinagaci

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
2 Temmuz 2013
15.807
18.335
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?
 
Cocuklar konusunda sorun falan mi yasadiniz yada cok kalabalik bi ailede mi yasadiniz da bukadar sogudunuz bebek konusundan?
 
Seninle aynı şeyleri hissediyordum. Hatta hamileliğimin son anına kadar acaba yapmasa mıydım bile dedim. Çok klişe olacak ama anne olduktan sonra iyi ki olmuş diyorsun. Bambaşka bir şey ya bir evladının olması. Sen yine de kendini hazır hissettiğin zaman anne ol. Hamileliği falan kendine zehir etme.

Allah evlat isteyen herkese nasip etsin.
 
çok mantıklısınız. sırf heves uğruna çocuk yapanlar var. Sonuç hüsran oluyor sonra. Eşinizle açıkça konuşsanız olmaz mı? çocuk sevmeyenler başkasının zoruyla çocuk yapmamalı.
 
ayyy çok tatlısın valla bak bence senin derdin çocugun sorumlulugunu almak istemiyor olman kendını rahat bırak canım benim sonuçta istemedikten sonra olaganüstü bir durum olmaz çocugunda olmaz :KK69:
 
Böyle düsünen kadinlari anliyamiyorum ama var tabii ki... Yasam sizin secim sizin ama esiniz istiyorsa ona haksizlik... Sizin gibi düsünen bi arkadasim vardi, esi acayip cocuk düskünüydü ve istiyordu... Arkadasim sirf esim icin bitane yaparim diyordu... Sonuc! Ilkini yapti, üc yasina girmeden ikincisi dogdu, ikiside planli ve istekliydi ve suan tanidigim en iyi annelerden bitanesi, sevgi dolu... Yasiniz daha genc, bukadar kafaya takmayin, zamana birakin... Allahtan hayirlisini isteyin, tuaf düsüncelere girmeyin, allah aratmasin...:KK14:
 
Biyolojik saatiniz zırlayana kadar unutun kalan zamanı bence. :)
Zaten o zaman siz de istersiniz.
Zaman sınır koymayın kendinize. Çocuksuzluk da çocuk sahibi olmak da ayrı güzel.
E istemezseniz de yapmazsınız, herkes çocuk sahibi olmalı diye bir kural yok.
Vakit koymak sizi sıkıntıya sokmuş biraz. :)
 
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?


bende bir aralar sizin gibi düşünüyordum...
hatta aman başıma bela mı açacağım demiştim. ..bben daha kendime bakamıyorum asla istemem demiştim...

daha demin bu konu yüzünden çok ağladım..cÇünkü aartık çok çok istiyorum...
büyük konuştuğum için allah bana ceza verdi...bbenim için dua edin nolur allahım benimde sağlıklı hayırlı bi bebegim olsunn...
 
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?
saatin gelmemis canim:)
ben cocuklari severdim ama asla dogurmam derdim.
su an 2 cocugum var ve her an sukrediyorum.
 
İçimden ağlamak geldi şuan ben 5 yıldır uğraşıyorum demekki ulşılamaz şeyleri daha çok istiyo insan.
 
Cocuklar konusunda sorun falan mi yasadiniz yada cok kalabalik bi ailede mi yasadiniz da bukadar sogudunuz bebek konusundan?

Oldum olası sevemedim. Kardeşimi bile bebekken sevmediğimi hatırlıyorum. Sadece 1 kardeşim var kalabalık da değiliz. Küçük kuzenlerim oldu sadece karşıdan ay ne tatlıymış dedim o kadar. Öğretmen oldum baktım şefkatten başka bişey hissetmiyorum mesleği bıraktım. Çocuklar bana ilginç geliyor bazen de sevimli ama hepsi bu. Bebekleri hiç kucağıma almam mesela. Aynı ortamda bulunduğumda rahatsız olurum otobüste asansörde falan.

Bu dunyaya cocuk getirip napacaksiniz... dogal boyle dusunmen.

Demek ki biyolojik saat daha calismamis... :)

Tık yok valla saatte henüz. Birden çok isteme moduna mı geçerim acaba?

arkadaşlarımdan çoğu hiç bir zaman istemediklerini , buna hiç bir zaman hazır olmayacaklarını hissetmiş
ancak hamile kalıp anne olana kadar hazır oluyorsun yoksa olamıyorsun diyorlar

Arkadaşıma sordum nasıl karar verdin diye. Eşim olsun mu dedi ben de olsun madem dedim diye cevap verdi. Belki de ben çok ince düşünüyorum. Olursa ne yemeli ne giymeli hangi okula gitmeli hangi dilleri öğrenmeli.. vs. Sonra da bütün hayatımı ona adamam gerektiği gerçeği yüzüme vuruyor ve hemen soğuyorum.
 
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?
30 yaşındayım, hala böyle düşünüyorum. O biyolojik saat çalmıyor bir türlü. Ben kendi halime bıraktım kendimi, bakalım ne zaman olacak.

Çocuklardan nefret eden, çocuk dokunduğunda bile dokunulan yeri 3-5 defa yıkayan bir arkadaşım var. 37 yaşında anne oldu bir ay önce. Onun saati anca ötmüş işte. Ben de o yaşları bulurum diye tahmin ediyorum.

Eşinle bunları konuşmayı dene, inan çok iyi geliyor. Kendi içinde yaşamaktansa eşinle konuşarak daha kolay atlatırsın bu ruh halini.
 
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?
evrene bunu gönderıyorsun ya, o alır bunu ve sana en ıstedıgın zamanda
önceden ıstemedıgın şeyi vermez ve hasret kalırsın. nıye kendını kasıyorsun kı,, tamam işte şuan cocuk dusunmuyorsunuz
niye aklında sürekli çocuk korkusu tasıyorsun?
boşver cevreyı, insanları... ev alıcaz, yazlık alıcaz.. falan fılan bahanelerıyle ıstemıyoruz deyıp kestırıp at ve kendını de büyük konusturma :KK66: herkes çocuk ısteyecek dıye bır kural yok ki..
 
benim çevremde bir sürü cocuk istemeyen insan var hepsi ne istediginin ne istemediğin farkında.çocuk güzel ama bir ömür sorumluluk.şimdiden kendinize stres yaratmayın akışın bırakın belki zamanla fikrinz değişir
 
çok incelikli düşünüyorsunuz sizi tebrik ediyorum
olsun da nasıl olsa bakılır deyip çocuk dünyaya getirmemişsiniz
bazen ben bile annem babam ikisi de çalıştığı halde keşke maddi şartları daha iyi olsalarmış diyorum
 
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?

hiiim sana su kadarini soyleyeyim
10 yillik evliyim, 37 yasindayim ve evlendigim gunden itibaren hic cocuk istemedim. hep acelesi yok, birgun nasilsa isterim diyordum. ve her ay en buyuk korkum hamile kalmakti. baslarda esim istiyordu ama zamanla biz iki kisilik dunyamiza o kadar alistik ki o da istemez oldu. ta ki 2 yil once hamile kalincaya dek.. e olsun bakalim yasimiz geciyor derken, dusuk yaptim. iste o zaman anladim ki ben anne olmak istiyorum.
simdi kizim 1 yasinda ve yan odada uyuyor :))
onu canimin ici diyerek seviyorum. anlatilmaz yasanir.. tarif edilemez bir duygu bu..
birgun bunu icinde hissedersen, hazir oldugunu anlarsin...
henuz cook gencsin, hayatin tadini cikarmaya bak :))
 
X