• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

beni bu düşüncelerden kurtarın!!!!!

Yani size göre zamanı geldiğinde çocuk sahibi olursunuz, belki de olmazsınız, istemiyorsanız da olmazsınız yani kendinizi kısıtlamayın, stres yapar. Çocuğa iyi bir hayat verebilecek misiniz, maddi durumunuz yeterli mi, iyi eğitebilecek misiniz, evliliğiniz düzgün mü vs vs yani zaten çocuk yapmadan önce cevaplanması gereken çok fazla soru var şu hayatta. Dünya gittikçe kötüye gidiyor, ülke zaten ortada. Bu ülkenin nüfusu da fazla. Bu forumda çocuk doğurmayı nirvanaya ulaşmak gibi gören, sağda solda boş boş yorumlar yazan insanların aksine ne istediğinizi (daha doğrusu neyi istemediğinizi) biliyor olmanızı ben takdir ediyorum. İnsana doğarken doğmak isteyip istemediğimiz sorulmuyor, aileler çok bencilce davranıyor. Yazık günah yani.
 
Bir dakika sonrasına garantimiz yok ki . Çok derin düşünüyosunuz.4,5 yıldan bahsediyosunuz. Olacagı varsa olur zaten sen istesende istemesen de. İnsanın çabası bir yere kadar. Hem bilemezsiniz ki olunca da neden bu kadar beklemişim dersiniz kim bilir . Eşinizinde isteğini göz ardı etmeyin. Sonuçta o insan da o duyguyu tatmak ister.Tek taraflı düşünmeyin sadece bu olayı.

normalde hiçbir şeyi bu kadar detaylı düşünmem ama konu çocuk olunca en ince noktasına kadar düşünüyorum.
mesela tatile gittik oh güneşin altındayım ne güzel di mi,
ya da yurtdışında geziyorum ama aklımdan "şimdi çocuk olsa nasıl gelirdim buralara" böyle şeyler geçiyor.
az önce arkadaşın da yazdığı gibi bebekle italyaya bile gidiliyormuş halbuki :)
 
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?
Bunu neden mi takıyorsun, çünkü henüz kendini hazır hissetmiyorsun.
Bak ben 5 buçuk yıldır evliyim,32 yaşım ve bebek sahibi olmaya kendimi yeni yeni hazır hissetmeye başladım.
Bir can getireceksin bu zor hayata.eğer ona layık ebeveyn olamayacak ve ona rahat bir yaşam sürme imkanı sunamayacaksan doğurmak niye.acı çeken onca insana bir insan daha eklemek niye???
 
resmen aklımı okumuşsunuz..
çevredeki anne örnekleri yüzünden de böyle düşünüyorum ben.
hepsi öyle.
sürekli gözleri çocukta.
iki kelam edeceğiz. çocuk bir şey diyor. annesi benim lafımı kesip ona dönüyor.
ben de herhalde dedim bu işler böyle hep.
ama siz ve sizin gibi bir sürü anne de vardır o zaman :)
valla inşallah olacaksam ben de sizin gibi olurm :KK66:

Oluyor merak etmeyin, anneligi eglenceye cevirmek de eziyete donusturmek de bizim elimizde, gecen yaz 1 hafta tatilde kizim nerdeyse hicbir sey yemedi, yemezsen yeme dedim ya, 2.5 yasinda cocuga 1 hafta ac kalmakla bisey olmaz, ic sutunu otur :) oysa bakiyorum millet ellerinde tabak cocugun pesinde kosuyor, cocuk ciglik cigliga agliyor, anne sinir krizleri geciriyor, disardan korkunc bir manzara, tatil mi iskence mi belli degil.
Ya da disarda restoranlarda ayni manzaralar, ben atiyorum cantama bikac boyama kitabi, resimli hikaye bikac kitap, en az 1 saat oyaliyor onu, biz de keyfimize bakiyoruz. Her seyi kolaylastirmak bizim elimizde.
Ama tabi cok cok sukur saglikli bir cocugum var, aksi de olabilirdi, hayat hep risk zaten, en büyük risk de cocuk sahibi olmak sanki...
 
normalde hiçbir şeyi bu kadar detaylı düşünmem ama konu çocuk olunca en ince noktasına kadar düşünüyorum.
mesela tatile gittik oh güneşin altındayım ne güzel di mi,
ya da yurtdışında geziyorum ama aklımdan "şimdi çocuk olsa nasıl gelirdim buralara" böyle şeyler geçiyor.
az önce arkadaşın da yazdığı gibi bebekle italyaya bile gidiliyormuş halbuki :)
Bende ona katılıyorum . Bebekle neler neler yapanlar var . Size de kesinlikle hak veriyorum rahatlıktan bir anda koşturmaca hayata dönmek kolay alışılır bir durum degil :) Ama istediklerinizi yapamayacak olmanızda söz konusu degil . :) Korumasına zaten Allah korur yeter ki ona emanet edelim :) İyi tarafına da bakın ilk anne demesini düşünün, Sizin huylarınızı güzelliğinizi alan bir bebegi düşünsenize mesela. Hayatını bir kısmını sizin peşinizde dolanarak tatlı tatlı şirinlikler yapan bir bebek . Bence kulaga çok hoş geliyor :)
 
Teşekkür ederim hepinize :)
Mesajlarınız beni gerçekten rahatlattı.
ne boş yere kuruntu yapmışım yahu :KK51:
isteyen 5. yi doğursun ben önce kendi hayatıma bi odaklanayım di mi?

O zaman şöyle yapıyorum:

*bu konuyu eşimle bir kere olmak üzere ciddi şekilde konuşuyorum. Anlayışla karşılar, belki de hiç istemeyebileceğimi de belirteyim de o da ona göre bi düşünsün her yönünden.
*kendisinin bana arada yaptığı "bebek olunca" diye başlayan imalarını, planlarını mümkünse azaltmasını rica ediyorum.
*Bebek sahibi olmayı "hayatımın sonuna geldim günü" olarak gören algılarımı değiştiriyorum. O da hayatın başka bir hikayesi olacak sanırım. Hani kitabın sonu değil de, yeni bir bölümü gibi. (Çünkü ben hep benim sonum geldi artık bundan sonra ben olmayacağım hep o olacak gibi düşündüm).
*Kendime vesvese vermiyorum, paranoyaklık yapmıyorum :KK70:
*Daha önemli ve öncelikli olan işlerimi rayına oturtmakla meşgul oluyorum.


Yol haritamı çizdim sayenizde.. :KK76:
 
Ama eşinin istemesi ilerde sıkıntı doğurabilir :KK43: istemek de istememek de tek taraflı olunca çok zor .

yine de psikologluk bir durum değil, gereksiz bence şu aşamada
umarım anlaşabilirler tabi kendi aralarında

di mi just?
daha yapmadığım o kadar çok şey var ki!

çocuk bana da ayak bağı gibi görünüyor açıkçası
iyi ki hamile kalmamışım diyorum
eğer ideallerin varsa yanında çocuk taşımak zor
şahsen bu kadar şeyin arasında çocukla ilgilenemezdim
kendime zor vakit ayırıyorum
o yüzden çok iyi anlıyorum seni
bakarsın eşin de "5 yıl doldu, hadi bebek yapmaya!" demez, o da hazır olmaz belki 1.5 yıl sonrasında?

ama başkasına bakıp da çocuk yapma derim
yaşayamadıkların içinde kalır kaldı ki doğurma zorunluluğun yok tabi eşin isterse o da haklı ama ortak bir paydada buluşabilirsiniz bence
 
Teşekkür ederim hepinize :)
Mesajlarınız beni gerçekten rahatlattı.
ne boş yere kuruntu yapmışım yahu :KK51:
isteyen 5. yi doğursun ben önce kendi hayatıma bi odaklanayım di mi?

O zaman şöyle yapıyorum:

*bu konuyu eşimle bir kere olmak üzere ciddi şekilde konuşuyorum. Anlayışla karşılar, belki de hiç istemeyebileceğimi de belirteyim de o da ona göre bi düşünsün her yönünden.
*kendisinin bana arada yaptığı "bebek olunca" diye başlayan imalarını, planlarını mümkünse azaltmasını rica ediyorum.
*Bebek sahibi olmayı "hayatımın sonuna geldim günü" olarak gören algılarımı değiştiriyorum. O da hayatın başka bir hikayesi olacak sanırım. Hani kitabın sonu değil de, yeni bir bölümü gibi. (Çünkü ben hep benim sonum geldi artık bundan sonra ben olmayacağım hep o olacak gibi düşündüm).
*Kendime vesvese vermiyorum, paranoyaklık yapmıyorum :KK70:
*Daha önemli ve öncelikli olan işlerimi rayına oturtmakla meşgul oluyorum.


Yol haritamı çizdim sayenizde.. :KK76:

o sana bağlı zaten, istersen hayatını bitirmezsin
aralarda çok sevdiğim bir yorumcu yazmış- pelin 66 idi galiba nicki
herhalde ben de öyle olurum çocuğum olsa
çocuk var şunu yapamayız, bunu yapamayız böyle olmamalı ya
ya da çocuğa tüm vaktini ayırmak da doğru değil

herhalde sırt çantama atar gezmeye giderdim bebeği :p :D
 
Oluyor merak etmeyin, anneligi eglenceye cevirmek de eziyete donusturmek de bizim elimizde, gecen yaz 1 hafta tatilde kizim nerdeyse hicbir sey yemedi, yemezsen yeme dedim ya, 2.5 yasinda cocuga 1 hafta ac kalmakla bisey olmaz, ic sutunu otur :) oysa bakiyorum millet ellerinde tabak cocugun pesinde kosuyor, cocuk ciglik cigliga agliyor, anne sinir krizleri geciriyor, disardan korkunc bir manzara, tatil mi iskence mi belli degil.
Ya da disarda restoranlarda ayni manzaralar, ben atiyorum cantama bikac boyama kitabi, resimli hikaye bikac kitap, en az 1 saat oyaliyor onu, biz de keyfimize bakiyoruz. Her seyi kolaylastirmak bizim elimizde.
Ama tabi cok cok sukur saglikli bir cocugum var, aksi de olabilirdi, hayat hep risk zaten, en büyük risk de cocuk sahibi olmak sanki...
Ayy benim bir arkadaşım var öyle. Çocuğu o gün meyve suyunu içmemişse mesela bütün dünyası kararıyor. Bir gün kocası dert yandı bana. 3 ay sonra gideceği tatilde çocuk ya yemek yemezse diye düşünüyormuş. İnsana zehir olur yahu. Arada uyarıyorum ama yok anlamıyor. Her anne ister çocuğu düzgün yemek yesin ama bir öğün yemedi mi ölmez ya. Ben de yemezlerse zorlamıyorum valla. Acından ölecek hali yok. Kendilerine hayatı zindan ediyorlar haberleri yok. Bir de dert yanıyorlar çocuk oldu hayatım değişti diye iyice cinleniyorum :KK53:
 
Ayy benim bir arkadaşım var öyle. Çocuğu o gün meyve suyunu içmemişse mesela bütün dünyası kararıyor. Bir gün kocası dert yandı bana. 3 ay sonra gideceği tatilde çocuk ya yemek yemezse diye düşünüyormuş. İnsana zehir olur yahu. Arada uyarıyorum ama yok anlamıyor. Her anne ister çocuğu düzgün yemek yesin ama bir öğün yemedi mi ölmez ya. Ben de yemezlerse zorlamıyorum valla. Acından ölecek hali yok. Kendilerine hayatı zindan ediyorlar haberleri yok. Bir de dert yanıyorlar çocuk oldu hayatım değişti diye iyice cinleniyorum :KK53:

Benim en kizdigim anne modeli onlar :KK70:
Arkadasim var oglu benim kizdan 2 ay buyuk, 3 yasinda iste, surekli yakinir cok istahsiz cok istahsiz diye, kadin butun gununu cocugu doyurmaya calisarak geciriyor, yavrucak 17 kilo hala ac bu cocuk ac diyip duruyor:KK59:

Iste kaygilari anneler kendileri yaratiyor aslinda, eskiler her gun kalori hesabi yapip bugun su kadar protein yedi su kadar karbonhidrat aldi hesabi yapmadiklari icin 10 ar tane buyutmusler. Bizim kusak bunca bollugun icinde cocugun ac kalacagindan korkuyor hayati kendine de cocuga da zehir ediyor.
Sadece yemek degil her konuda boyle, cocugum matematikten 100 almadi 92 aldi diye migreni tutan kadin taniyorum :KK53: mukemmel anneligi yanlis anlıyor bazilarimiz :KK51:
 
Tedirginliğe neden olan düşüncelerinizi değiştirmeye çalışın.
Elbette çocuk yapmak zorunda değilisiniz. Çocuk yapmak istemezsiniz, bu isteğinizi eşinizle konuşursunuz, ortak bir sonuca varıp ona göre devam edersiniz.

Kendinizi çok germişsiniz. Rahatlayın. :)
 
Beni en çok düşündüren şu; "Çocuğum her şeyden önemli" mottosuna sahip olmanın yanıltıcı bir duygu olması. Estetik forumlarını incelediğimde ( meme, vücut) bu kişilerin genelde anne olduklarını görüyorum. Bana kalırsa kadınlar aslında kendi benliklerini düşünmeyi hiçbir zaman bırakmıyor. Ayrıca hep bebek de kalmıyorlar, çocuğun bundan 20-25 yıl sonrasında nasıl bir durumda olacağı çok önemli.
 
Benim en kizdigim anne modeli onlar :KK70:
Arkadasim var oglu benim kizdan 2 ay buyuk, 3 yasinda iste, surekli yakinir cok istahsiz cok istahsiz diye, kadin butun gununu cocugu doyurmaya calisarak geciriyor, yavrucak 17 kilo hala ac bu cocuk ac diyip duruyor:KK59:

Iste kaygilari anneler kendileri yaratiyor aslinda, eskiler her gun kalori hesabi yapip bugun su kadar protein yedi su kadar karbonhidrat aldi hesabi yapmadiklari icin 10 ar tane buyutmusler. Bizim kusak bunca bollugun icinde cocugun ac kalacagindan korkuyor hayati kendine de cocuga da zehir ediyor.
Sadece yemek degil her konuda boyle, cocugum matematikten 100 almadi 92 aldi diye migreni tutan kadin taniyorum :KK53: mukemmel anneligi yanlis anlıyor bazilarimiz :KK51:
Hay siz çok yaşayın e mi!
Anne değilim ben, ama annelerin çocuklara zorla yedirme meraklarına sinir oluyorum.

Çocuk zaten ihtiyacı olduğu kadarını yiyor. Baskılamaya ne gerek var sanki.
Her konuda bi aşırılık... Sanki onlar bunca baskıyı yapmasa çocuk aç kalacak ya da başına felaketler gelecek...

Sonra o çocuklar büyüyünce paranoyak, özgüvensiz oluyor.

 
Benim en kizdigim anne modeli onlar :KK70:
Arkadasim var oglu benim kizdan 2 ay buyuk, 3 yasinda iste, surekli yakinir cok istahsiz cok istahsiz diye, kadin butun gununu cocugu doyurmaya calisarak geciriyor, yavrucak 17 kilo hala ac bu cocuk ac diyip duruyor:KK59:

Iste kaygilari anneler kendileri yaratiyor aslinda, eskiler her gun kalori hesabi yapip bugun su kadar protein yedi su kadar karbonhidrat aldi hesabi yapmadiklari icin 10 ar tane buyutmusler. Bizim kusak bunca bollugun icinde cocugun ac kalacagindan korkuyor hayati kendine de cocuga da zehir ediyor.
Sadece yemek degil her konuda boyle, cocugum matematikten 100 almadi 92 aldi diye migreni tutan kadin taniyorum :KK53: mukemmel anneligi yanlis anlıyor bazilarimiz :KK51:
Bahsettiğim arkadaşımın oğlu da topaç gibi maşallah ama ona yetmiyor işte. Acıyorum yazık kendini yiyip bitiriyor. Allah akıl fikir versin ne diyim.
 
Burda mi okumustum hatirlamiyorum sizin gibi asla cocuk istemiyo sonra karar veriyo anne olmak icin dr a gidiyo sonuc erken menepoz pismanligini okuyup inanilmaz duygulanmistim henuz erken olabilir cocuk icin ama kesinlikle buyuk konusmayin derim ben hamile kaldigimda aldirmak istedim hic istemiodum cunku ki mucize bebekti benimki ona ragmen simdi 3 yasinda masallah bakinca gozlerim doluyo kokusunu hissetmeye doyamiyorum lutfen iyi dusunun ve tekrar soyluyorum buyuk konusmayin nolur
 
Hay siz çok yaşayın e mi!
Anne değilim ben, ama annelerin çocuklara zorla yedirme meraklarına sinir oluyorum.

Çocuk zaten ihtiyacı olduğu kadarını yiyor. Baskılamaya ne gerek var sanki.
Her konuda bi aşırılık... Sanki onlar bunca baskıyı yapmasa çocuk aç kalacak ya da başına felaketler gelecek...

Sonra o çocuklar büyüyünce paranoyak, özgüvensiz oluyor.

carlos rodrigez in cocugum yemek yemiyor diye bir kitabi var. Cocugunun istahsizligindan yakinan butun annelere onu oneriyorum, zavallilar nasil yedireceklerini ogreneceklerini sanip hevesle aliyor ama adam aslinda cocugu zorlarsan daha az yiyecegini anlatiyor :)

Bence bu her konuda boyle, bir cocugu ne kadar baskilarsan baska biyerlerden biseyler patlak veriyor. Bizim annelere rahat ol diyince cocugu ariza birakmayi, baskalarinin yasam alanlarini katleden canavarlar yaratmayi anliyorlar, yok rahat olma dersen tepesine biniyorlar :KK51: ille mukemmel anne olacagiz ya :KK53:


Bahsettiğim arkadaşımın oğlu da topaç gibi maşallah ama ona yetmiyor işte. Acıyorum yazık kendini yiyip bitiriyor. Allah akıl fikir versin ne diyim.

Obeziteden, psikolojik hatta cinsel sorunlara kadar bir cok ciddi problemin altinda bireylerin cocukken tuvalet, yeme, ders calisma gibi konularda ugradigi agir baski yatiyor. Ama iste gel de bunu annelerine anlat :KK51:
Benim bile var agir takintilarim, annemden kalma... sagolsun opuyorum kendisini :KK49:
 
carlos rodrigez in cocugum yemek yemiyor diye bir kitabi var. Cocugunun istahsizligindan yakinan butun annelere onu oneriyorum, zavallilar nasil yedireceklerini ogreneceklerini sanip hevesle aliyor ama adam aslinda cocugu zorlarsan daha az yiyecegini anlatiyor :)

Bence bu her konuda boyle, bir cocugu ne kadar baskilarsan baska biyerlerden biseyler patlak veriyor. Bizim annelere rahat ol diyince cocugu ariza birakmayi, baskalarinin yasam alanlarini katleden canavarlar yaratmayi anliyorlar, yok rahat olma dersen tepesine biniyorlar :KK51: ille mukemmel anne olacagiz ya :KK53:

Bir de lafları var ya hani "anne olursan anlarsın" diye...
Sanki çocuğunu aç bırak diyoruz ya. :KK53:
Mükemmel olayım derken düzgün olan şeyleri de rayından çıkardıklarını bir farketseler... ah bir farketseler. :KK12:
 
Bir de lafları var ya hani "anne olursan anlarsın" diye...
Sanki çocuğunu aç bırak diyoruz ya. :KK53:
Mükemmel olayım derken düzgün olan şeyleri de rayından çıkardıklarını bir farketseler... ah bir farketseler. :KK12:

Anne olunca anlasilan tek sey 3 kiloluk 50 santimlik, seninle iki kelam edemeyen, surekli uyuyan, aglayan, kusan, altini kirleten, uykularini bolen bir seyi nasil kosulsuz sevebilecegin oluyor....
Ondan baska da hicbir dusuncen degismiyor :)
 
Arkadaşlar yaşım 25.
3.5 senedir evliyim.
Derdin ne derseniz aslında çok saçma.
Çoğu kadının aksine
Ben çocuk sahibi olMAmakla kafayı bozdum şu sıralar.

Ben bebek istemiyorum şu an. Ama ileride de istemeyeceğimden korkuyorum. Çünkü eşim hayatımızın bir döneminde istiyor. 5 sene sonra diye anlaştık ama ben sürekli günlerim azalıyor eyvah 4.5 sene kaldı falan bunun gibi panik halindeyim. Sanki yarın doğuracakmışım gibi korkuyorum. Büyük de konuşmayayım diyorum ama sanki biri sizin çocuğunuz olmaz dese içimden bi oh derim gibi hissediyorum.

Evlenmeden önce yüzeysel olarak konuştuk bu meseleyi. Eşim çocukları sevmediğimi bilir ama ben de kesin istemiyorum dememiştim. Olur tabi zamanı gelince demiştim. O zaman biyolojik saatim gelir diyordum. Ama bende öyle bi saat yok galiba.

Çevremdeki bazı yaşıt arkadaşlarımın da benden küçüklerin de çocuğu oldu. Onları gördükçe daha çok soğudum daha çok korkuyorum. Çocuk bakmak istemiyorum.

Bu düşünceleri kafamdan nasıl atabilirim?
Düşüncesi bile beni gerim gerim geriyor. Ortada fol yok yumurta yok ben neden bu kadar takıyorum ki?

daha 25 yaşındasın çok normal bence. ben de 25 yaşındayım evli bile değilim. çocuk bana da çok korkutucu geliyor.

herkes erken yaşta çocuk sahip olmak zorunda değil, hatta herkes çocuk sahibi olmak zorunda değil.

önce bir 30 a gel öyle düşünürsün. çocuk cidden büyük sorumluluk. keşke herkes çocuk yapmadan ben anne olabilir miyim baba olabilir miyim diye ayrıntılı olarak düşünse.
 
Back
X