Beni çok üzdü

  • Konu Sahibi Konu Sahibi Pry13
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
P

Pry13

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
3 Temmuz 2021
822
1.057
33
Merhaba,
Altı yaşında bir oğlum var.Normalde sosyal herkesle bağ kurabilen bir çocuk.Sorun ise aşırı iyi niyetli ve boyun eğen bir çocuk olması.Herkesin yönetebilecegi bir çocuk yani.Bunu fark ettiğimde öz güvenini geliştirmek adına ona zorla bir şeyler yaptırmamaya başladım onun kararlarına saygı duymaya seçtiği saçma sapan kıyafeti almaya oyuncaklarını toplamiyorsa peki demeye başladım.Biraz olsun insanlara hayır demeyi öğrendi ama geçen soyledigi şey beni çok üzdü.Oyuncak günlerinde oyuncağını oynamak isteyen herkesle paylasiyormus ama ona oyuncak kalmiyormus o da kenara geçip oturuyormuş.Annnecim sen de beğendiğin kişiden oyuncağını iste onunla oyna dedim.Ben beğenmiyorum oyuncakları dedi(çocuğun mutlaka ilgisini çeken bir şey olmuştur burada yalan soyluyor)Böyle olduğunu bilmiyordum çok üzüldüm dedim.Oyle deyince ben istemediğim için oturuyorum sıkılıyorum falan dedi.İcime öküz oturdu.Ogretmenini arayıp sormalı miyim kendini çekiyor mu diye.Bir de dışarda oynarken böyle bir durum fark ettim.Cocuklar bildiğin yonetiyor zorbalık yapıyor kendimi tutamayıp müdahale ediyorum bazen kendisine de nasıl baş edeceğini anlatıyorum ama durum başa sarınca dışarı salmadim.Bu sefer çok sıkılıyorum gideceğim yaptirmayacagim bir daha diyoröğrencilerimden de dislanmaya, zorbalığa maruz kalanlar oluyor ve ben onlar için de ne yapacağımı bilmiyorum.
 
Onu sosyalleşmeye zorlamak da bir nevi zorbalık değil mi?
Herkes sosyal olmak zorunda mı?
Paylaşmayı paylaşmamayı ezilmeyi ezilmemeyi ezmeyi kendi tecrübe ederek öğrenecek
Bu yaşta artık hayatı kendi öğrenmeli, yönlendirmeler daha önce yapılmalıydı
 
Bu sefer de siz zorlamış oluyorsunuz sanki, akışına bırakın, onun fikirlerini sorun ve fikirlerini uygulayarak önemli olduğunu hissettirin.
Bazı şeylerle kendisi bir şekilde baş etmeyi öğrenmeli ama durum ileri boyuta giderse elbette müdahale edersiniz.
Her durumda siz ya da öğretmeni onu korursa birilerinin arkasına sığınan bir çocuk olarak yetişir gibime geliyor.
 
Benim 5 yaşındaki oğlumda boyle üzülüyorum bi anne olarak ona belli etmiyorum. 2.sinifa gidecek bir kızım var iletişimi cok guzel gayet basarili gerektiğinde hakkini savunabilen oğlumda tam tersi sesi çıkmaz.
Ben daha hassasım esimse karışmamamiz gerektiğini savunuyor hayati kendi öğrensin her zaman yanında olamayız diye ama iste ana yüreği
Büyürken de çok naif ve kibardi oglum
 
Sanırım modern çağın sorunu bu akran zorbaligi.Ogretmeni ile görüşün sınıfta durumu nedir arkadaşları ile ilişkileri .Birde öğretmenin gözünden degerlendirin . Maalesef bazı çocuklar daha hassas oluyor
 
Çocuklara karşı aşırı hassasiyetim var ve şu an yavrunuzu sarıp,sarmalamak istedim. Kıyamam yaa… Öğrenecek annesi,hayat herkese bi şekilde başa çıkmayı öğretiyor öyle ya da böyle. Çocukken benim de sesim çıkmazdı ve maalesef ailemden de yoğun eleştirilerle,takdir edilmeden büyüdüm. Bu durum şu yaşımda bile hala özgüven konusunda beni çok zorlar. Siz sadece yanında olduğunuzu,O’na kıymetli olduğunu hissettirin. Doğru yönlendirmelerle aşabileceğini düşünüyorum.
 
Yeni nesil anneler çocukların psikolojisini camdan sanıyorlar, her an kırılıp bozulacak gibi hissediyorsunuz. Çocuklar sizin sandığınız kadar kırılgan değiller. Çocuk bunlar, dışlanacak da dışlayacak da, kavga edip küsecek sonra barışıp oynamaya devam edecek, ezilecek ezecek. Tıpkı bizim de çocukluğumuzda yaşadığımız gibi. Hepimiz yaşadık bunları, bu yollardan geçtik gördüğünüz gibi psikolojimiz yerle bir olmadı. Bizim nesilin psikolojisi yoktu gerçi
 
son cümle çok isabetli bence bizim nesilde, hatta önceki nesillerde çocukluktan kaynaklı derin travmalar var ama çoğumuz belki farkında bile değiliz, hele önceki nesil hiiiç değil. biz ne dayaklar yerdik, ne ezilirdik bak sapasağlam büyüdük vs diyen insanların çoğunda kendilerine dahi itiraf edemedikleri travmalar, ikilemler olduğunu düşünüyorum/gözlemliyorum. ha bu demek değil ki pamuklara sarıp sarmalayarak büyütelim; ancak çocukken kendini ifade edemeden, hakkını arayamadan büyüyen kişilerin yetişkinlik hayatında da ciddi sosyal anlamda ciddi sıkıntılar yaşama ihitmali olduğu aşikar.

konu sahibi sen de şunu yap, arkadaşlarına şöyle söyle vs gibi yönlendirmeler çocuklarda işe yaramaz, dahası o an durumu yaşarken onun aklında kalıcı olmaz. en güzeli onunla birlikte oyun oynamak, canlandırma yapmak ve hedeflediğiniz davranışı o şekilde göstermek. hikayeler anlatın. Çağlar hayır demeyi öğreniyor diye bir kitap var mesela, Çağlar serisini illa ki biliyorsunuzdur. onu okuyun, istemediği bir şeyi zorla yaptığı için üzülen ama sonra hayır dedikçe, kendini ifade edebildikçe mutlu olan çocuklarla ilgili bol bol hikayeler anlatın, kitaplar okuyun. kendisinin çıkarım yapmasına izin verin.
 
Yeni nesili de bi gözlemleyin derim. Travması olmasın aman psikolojisi bozulmasın diye büyütülen çocuklar ruhsal anlamda bizim nesilden daha problemliler.
 
Öğretmenleriyle konuşurdum ben olsam. Çocuğa yapılan zorbalıktan falan haberdar ederdim ki öğretmenleri duruma müdahale etsin bi şekilde diye. Çokta karalar bağlamayın ama çocuk henüz. zamanla hakkını almayı öğrenecektir. Çok üstüne gitmeyin. Dışarı salmamak falan ne demek ya çocuk yaşayarak öğrenicek. Size düşen ne yapması gerektiğini anlatmak. Gerisini deneyimleyerek öğrenicek. Bazı çocuklar daha baskındır bazıları daha sessiz bu çok normal. Anormal bi şey varmış gibi davranıp çocuğu kendisinden şüphe ettirmeyin.
 
KudrAlobar .!.:
Yeni nesili de bi gözlemleyin derim. Travması olmasın aman psikolojisi bozulmasın diye büyütülen çocuklar ruhsal anlamda bizim nesilden daha problemliler.
Genişletmek için tıkla...
lisede öğretmenlik yapan bir eğitimci olarak bu durumun fena halde farkındayım. denge şart. bir şey olmaz yaa deyip salıverme rahatlığında olmadan, dikkatle gözlemlemek ancak amann pısırık olmasın, kendini ön plana çıkarsın vs diye çocuğu da kendini de helak etmemek. ama kolay iş değil tabii.
 
Öğretmeniyle konuşurdum önce ama çocuğa da belli etmeden tabi . Sonra biraz daha gözlemleyebilirsiniz küçükken bende öyleydim daha içe dönüktüm karakter meselesi biraz da kimileri daha naif olabiliyor ama daha ufak belki zamanla açılır şuan ben eski ben gibi değilim mesela
 
Her çocuğun yapısı farklıdır. Çocuk diye herkesle kaynaşacak ve oynayacak diye bir durum yok. Benim kızım mesela aşırı sever çocukları ama aynı yaşta ki kuzenimin çocuğu ağlıyor çocukların yanında.
 
+1
 
Anne olunca kolay olmuyor hatta öğretmen olunca da
 
Tesekkur ederim en yapici yorum olmuş kitabı hemen sipariş ediyorum hatta oyunlastirmak benim aklıma gelmemisti
 
Doğru olan müdahale etmemek ama çok zor.Cocuklar zorbalık yapamayacak kadar küçük bana sanki kendisi sokulmuyormus gibi geldi
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…