Beni hiç anlayamadın Baba :(

GUldenBe

delikafa
Kayıtlı Üye
12 Temmuz 2006
213
3
621
41
Bursa
Her çocuk gibi bende anne ve babası tarafında çok sevilen el bebek gül bebek büyütülen bir kızdım.Bir okadar nazlı.Kimi daha çok seviyorsun dediklerinde hep babamı derdim.Annem içten içe küser sinirlenirdi.Çocuktum işte çocuk.Ne yaptıgını bilmeyen etrafa gülen gözlerle bakan bir çocuk.Belki babamı çocukken evde çok sık göremememin üzüntüsü ve sıkıntısı vardı.Şimdiler bunu daha fazla anlıyorum.Hiç veli toplantıma gelmedi babam.Baba bugün dışarı çıkalım defterim bitti dediğimde ben getiririm dedi geçte olsa geldi o defterler,kalemler.Ama bir çocuga bunları vermekte yetmez sevgi vermek şımartmak gerekir.Aklım erdikçe babamın nelerde nasıl yanlış yaptıgını anladım.Bazen çok seviyor bazen çok sinirleniyordum.Annemi üzmesini hazmedemiyordum.Ağlamasına dayanamıyordum.Unutmadıgım tek şey bir bayram sabahı bana aldıgı kırmızı rugan ayakkabılardı.Hani şebnem ferahın şarkı sözleri gibi ;

Çok sevdiğim kırmızı rugan ayakkabılar
Onlarda senin gibi çok tatlıydılar ama
CAnımı yakardılar
Acıtırdılar...
bir şey anlatamazdık babamıza.Yorum yapamazdık.Ters ters baktı mı bize biterdi olay üstüne tek laf sölenemezdi...Ama hep sevilmek istedik biz.Saçımız okşansın istedik.-"Babaa okulda bunları öğretti öğretmen".-"Zeyneple bugün kavga ettim".-"Düştüm dizlerimi kanattım baba".-"Çizgi oynarken pınar mızıkçılık yaptı"...Hep içimde ugte kaldı...Büyüdüm...büyüdükçe sıkıntılarımda büyüdü.Ne o beni anlıyordu ne ben onui...Allahım diyordum.Neden böyle neden hep suskun neden hep huzursuz huysuz bir babam var benim.Hep gıptayla baktım arkadaşlarımın babasına.Bir gün o çok hastlandıgım sinir tedavisi gördüğüm ve yemek yedikten hemen sonra içimde ne kadar şey varsa çıkardıgım bir günde çarşıda ağırlaştım annemlere ulaşamadım.Arkadaşlarımı aradım.Acile kaldırıldım.İğneler serumlar derken eve gittim.Babam eve gelmişti.Ağlarken odama girdim annem üstümü örttü babam geldi yanıma oturdu.Neden böyle kızım dedi saçlarımı okşamaya başladı.Hem ağlıyor hem çocuklugum aklıma geliyordu ve ben daha fazla ağlıyordum.Neden diyordum içimden neden küçükken yapmadın bunu neden.....

Ne değişti ben hala senin küçük kızın değilmiyim...-"Kim sıkıyor canını anlat bana" diyordun.Ne anlatacaktım sana.İş yerinde kötü zamanlar geçiriyorum beni okutmamanın acısını çekiyorum mu?Yada küçük yaşta bu kadar sorumlulugun üstesinden gelmeye çalıştıgımı mı?Sen bunları hiç anlayamazsın baba...

Sen beni hiç anlayamazsın....
 
Düldenim..ne güzel anlatmışsın içindeki o kelimelere sığamayan yürek burkuntunu..
Seni çok iyi anlıyorum çünkü kat kat fazlasını, daha acısını yaşadım.
Yüreğindeki o kıvılcımı benden daha iyi anlayan olamaz diyorum şu an..
Ama biliyorum ki,çoğumuz başımızda babamız varken kısmen babasızlığı yaşadık kendi iç dünyamızda..
Yüreğine sağlık güzel kalplim..
 
canım ne kadar güzel anlatmışsın hissettiklerini...çok duygulandım inan.ama şunu unutma ki babalar çocuklarını sever ama bunu nedense belli etmeye bir türlü yanaşmaz.yapıları,yetiştirilme tarzları ya da belki bilmediğimiz başka nedenlerden ötürü aslında kızlarına bayılıyorlar ama bunu göstermiyorlar.

benim için de aynı şey geçerliydi.ta ki evlenene kadar.evet babam beni seviyordu ama bir gün olsun saçımı okşamamıştı,öpmemişti.ama dedim ya evlendiğim gün herşey değişti.şimdi anlıyorum onu.

kız çocuklarına hep otorite gösterilmesi gerektiğini düşünüyorlar ve bunu da ilgisini belli etmemekle yapmaya çalışıyorlar.biliyorum yanlış.ama babalar işte...
 
canımm,kınalı kuzum benim
ne güzel anlatmışsın böyle duygularını
eski toprakların bazıları malesef böyle,sevgilerini hep içlerinde yaşarlar ama üzüntülerini sıkıntılarını ellerinden geldiğince dışarı vurup,sinirlerini ailelerinden çıkarırlar.Sen eğer babana duygularını açıklasaydın bile belki seni anlayamazdı,çünkü o babasından sana gösterdiği ilginin yarısını bile görmemiştir,o böyle yetiştirilmiştir ve değişmesi de zordur.
Ben de senin gibi el üstünde yetiştim,evin en küçüğü olma şansı bendeydi.En büyüğümüz abim ise,baba sevgisinden en mahrum kalanımızdı,ona karşı babam hep sert ve disiplinliydi,babamın abimi sevdiğini abim askere gidince anladım.Abim gidince babam hep abimin sevdiği Edip Akbayramı dinlemeye başlamıştı ve dalıp dalıp gidiyodu.Şimdi babişim çok daha farklı,yaşlandıkca,daha çok duygusallaştı,sevgisini daha fazla gösteriyor hepimize.Kimbilir o zamanlar adamın ne derdi vardı da biz anlamıyorduk.
Diyeceğim o ki;belki babacığının da kafasında bir sürü olay vardır,elbette bu mazeret değil ama bu da onun yetiştirilme tarzı.
evladını ihmal etmenin hiç bir mazereti olmaz biliyorum ama oluyo işte bazen,
eskiden bende babamla annem tartıştıklarında hep babamı suçlardım,ama şimdi görüyorum ki,anneciğimde hatalı:)babiş sinirliyken,pat pat konuşuyo adamı iyice delirtiyo:)
 
ahhh düldenim benim ,yazın çok etkiledi beni yaa bende çok baktım ilgili babalara nasıl bir duygu ki dedim hep çünkü benim babamda böyleydi sanki bir an ben yazıyormuşum gibi oldum bazen böyle içim çok acıdığında yada annemi çok üzdüğü zamanlarda ve annem ona kızdığında ama olsun derdim babam yaa o benim , orda duruyor ya, sevmesede ,okşamasada saçlarımı icanım kızım bir derdin varmı diye sormasada i en zor günlerimde yanımda olmasada i orda babam vardı ve bu benim babam dı gelmesede sormasada sevmesede o benim babamdı iyiki vardı .. yaa hiç olmasaydııı ,,yok olmasın o orda otursun ama olsun yaşasın..............
 
düldenim:1hug: baban seni seviyor ama bunu içinde yaşıyor...geçmiş nesil böyleymiş...hani çocuklar uyurken öpüp koklanır derlermiş ya...
benim babamda dışardan sert görünürdü,sert değildi ama eleştiriye açık değildi...her istediğimi yapardı ama maddi olarak...
ve bir gün ben evlendim...ve babamı ilk kez ağlarken gördüm...şimdi aramızda 330 km var...ondan uzaktayım...
:çok üzgünüm:
 
 
dülden gerçekten çok güzel anlatmışsın, hislerini bu kadar hissettirebilirsin.
Babaların yapısı bu, ama yaşlandıkça yumuşuyorlar. Ben aranızda şanslı olanlardanım galiba. Çünkü benim babam her zaman dinlemiştir beni, hep akıl vermiştir. Belki hiç bir zaman bana Seni Seviyorum kızım dememiştir ama bunu biliyorum, hep hissettirmiştir hala da hissettiriyr.
Üniversiteyi ilk kazanıp geldiğimde babamın beni yolcu ederkenki halini hiç unutamam. Şu anda bile gözümün önüne geliyor ve gözlerim doldu. hiçbir zaman onu ağlarken görmedim. Ama beni yolcu ederken... ben annem ağlamaktan helak olmuşuz babam beni neşelendirmeye çalışıyor konuşuyor benle ama bir yandan da gözleri dolmuş bana bakıyor. Artık otobüse binme vakti, ve babam bana sarıldı,kulağıma 'Her zaman yanındayım' dedi. O zaman ben 2 kat fazla ağlamaya başladım. Belki şu an gözümün önünde değil, benden uzakta ama biliyorum ki babam her zaman yanımda.
İŞte öyle, çok özlemişim babamı ben ya bi Samsun'a gidip gelim.
Dülden bak ağlattın şimdi beni...
 
hayatımın hiç bir zamanında bu yüzden erkeklere güvenemedim.Hayatımda ilk defa tanıdıgım babamın bile bana sevgi göstermemesi bir yerlerde onarılamayan izler bıraktı.Keşke böyle olmasaydı...
 

beni çok iyi tanımışsın fuşim :1hug:daha zaman varmış evet çok iyi anladım kendi kendime kaldıgımda.... seni seviyorum :1hug:
 
ben de babamı anlayamadım hiçbir zaman...
her zaman eleştirdi beni, şurda yanlış yaptın,
burda hatalıydın.... hayatımın her döneminde..
neyi merak ettim biliyor musunuz?
hiç iyi bir şey yapmadım mı ben bu yaşıma kadar...
bunu sordum bir gün yine beni eleştirirken
sustu ve gözlerime baktı...
biliyor musunuz cevap bile vermedi...
babamla her zaman yüzeysel bir ilişkim oldu benim..
ve hiç bir zaman onun beni anlamasını beklemedim ben...
düldenim yanlız değilsin...
 
yazdiklari okurken inanilmaz etkilendim :çok üzgünüm: duygularini o kadar guzel anlatmissin dülden

benim babamda inanılmaz idealist bir insan herkes söyler ailede is cevresinde vs.. ve ben hic bir zmn onun kadar olabilecegimi düşünmüyorum.. hep onun istedigi sekilde olmami istedi
farklı düsündügümüz noktalarda baskı olarak degil ama dogru yol olarak hep kendi dediginin olmasi ister bende ona dogal olarak kendi fikirlerimi kabul ettirmek için karşı koymak zorunda kalirim
sürekli fikir ayrılıgı yasadigimiz zamanlar cok oldu ama aramız hiç bi zaman fikir ayrılıgı yasamamız yüzünden kötü olmadi
bazen söyler hep sen neden benim her dediğimin aksine cevap veriyorsun diye eger boyle yapmasaydim suanda hayati kendi dogrularima gore degil babamin dogrularina gore yasardim
ama yinede babamin hayatimdaki rolu yuz ogretmeninkine bedeldir o benim en kiymetlim her nekdr belli etmsede eminim bende onun en kiymetlisiyim :))
 
yazımı beğenmeniz beni çok mutlu etti.Bu arada yalnız olmadıgımı bir çok arkadaşımızın bunları yaşamış oldugunu gördüm.Bir gün diyorum evlenirsem çocuklarıma bunları yaşatan bir baba olmasın...
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…