- 3 Ağustos 2012
- 5.355
- 15.387
- 448
Merhabalar. Uzun bir aradan sonra yine kapınızı çalmaya geldim:)
Şöyle başlayayım; uzak mesafe ilişkisi yaşıyorum. Temmuz 15 ten ağustos sonuna kadar ayrıydık ve bu süreler dışında ocak 2013'ten beri beraberiz. Erkek arkadaşımın ailesi bodrumda yaşıyor, yazın istanbula onun yanına gitmiştim (istanbulda okuyor, ben ankaradayım). O bodruma döndükten sonra havasından mıdır suyundan mıdır bilmiyorum beni hiç aramamıştı. Böyle şimdi anlatması kolay tabi, inanılmaz zor günler atlattım. Arkadaşına beni aldattığına dair şeyler söyletmiş falan filan, oldukça kötü olaylar yaşandı ve ona olan güvenim çok çok sarsıldı sonuç olarak.
Beni tekrar aradığında bir süre sonra barıştık, gerçekten dünyamı verebilecek kadar seviyorum onu.
Sizlere danışmak istediğim konuya gelince de... Er kişi gerek benim güvenimi sağlamak için, gerek uzaklığı bitirmek için benim okuduğum üniversiteye 2 gün önce yatay geçiş başvurusu yaptı. Ki başvurduğu bölüme göre puanı çok çok fazla yüksek, %99 kabul edilecek.
"Eee ne güzel" diyeceksiniz ama şöyle sorunlar var;
Annem çocuktan nefret ediyor (haklı). Yazın yaşadığım acıları gördü sonuçta, kadının gözleri önünde eridim gittim resmen. Bir de maddi durumu çok çok kötü... Ailesi neredeyse hiç destek olmuyor, kendisi bi taraftan okuyup bi taraftan çalışıyor, ne kadar kazanabilirse işte, siz tahmin edin... Benim durumum fena sayılmaz, idare ediyorum. Annem sürekli şunları söylüyor;
"Ankaraya geldiğinde gözünün önünde onla bunla kırıştırırsa napacaksın"
"Onu sırtına aldın sen artık, ona bakmak zorunda kalıcaksın"
gibi tonlarca laf. Aslında sadakatine güveniyorum denebilir, yüzde yüz olmasa da güveniyorum. Ama bilmiyorum işte bu konuyu neden açtım onu bile bilmiyorum, sadece çok şüphelerim var. Uzun zamandır uzak mesafe ilişkisine de alıştım. Buraya gelecek ev tutulacak eşyalar halledilecek ooof bir ton iş. Sizce ben bu işe kalkışmakla, buraya geçmesine karşı çıkmamakla kötü mü ettim? Bizim sonumuz inşallah evliliğe gidecek, annemin bu tutumu çok çok çok zor değişir biliyorum, çok zorluk çekecek miyim? Sürekli annem "düğününde için bi kötü olur tabi ben olmayınca" falan diyor, maddi meseleler var, güvensizlik biraz var.
Ama aklımdaki en büyük şey annemin duruşu tabi. Ne yapacağım ben? Kötü mü ettim? Yoksa bir şekilde yuvarlanıp gider miyiz?
Şöyle başlayayım; uzak mesafe ilişkisi yaşıyorum. Temmuz 15 ten ağustos sonuna kadar ayrıydık ve bu süreler dışında ocak 2013'ten beri beraberiz. Erkek arkadaşımın ailesi bodrumda yaşıyor, yazın istanbula onun yanına gitmiştim (istanbulda okuyor, ben ankaradayım). O bodruma döndükten sonra havasından mıdır suyundan mıdır bilmiyorum beni hiç aramamıştı. Böyle şimdi anlatması kolay tabi, inanılmaz zor günler atlattım. Arkadaşına beni aldattığına dair şeyler söyletmiş falan filan, oldukça kötü olaylar yaşandı ve ona olan güvenim çok çok sarsıldı sonuç olarak.
Beni tekrar aradığında bir süre sonra barıştık, gerçekten dünyamı verebilecek kadar seviyorum onu.
Sizlere danışmak istediğim konuya gelince de... Er kişi gerek benim güvenimi sağlamak için, gerek uzaklığı bitirmek için benim okuduğum üniversiteye 2 gün önce yatay geçiş başvurusu yaptı. Ki başvurduğu bölüme göre puanı çok çok fazla yüksek, %99 kabul edilecek.
"Eee ne güzel" diyeceksiniz ama şöyle sorunlar var;
Annem çocuktan nefret ediyor (haklı). Yazın yaşadığım acıları gördü sonuçta, kadının gözleri önünde eridim gittim resmen. Bir de maddi durumu çok çok kötü... Ailesi neredeyse hiç destek olmuyor, kendisi bi taraftan okuyup bi taraftan çalışıyor, ne kadar kazanabilirse işte, siz tahmin edin... Benim durumum fena sayılmaz, idare ediyorum. Annem sürekli şunları söylüyor;
"Ankaraya geldiğinde gözünün önünde onla bunla kırıştırırsa napacaksın"
"Onu sırtına aldın sen artık, ona bakmak zorunda kalıcaksın"
gibi tonlarca laf. Aslında sadakatine güveniyorum denebilir, yüzde yüz olmasa da güveniyorum. Ama bilmiyorum işte bu konuyu neden açtım onu bile bilmiyorum, sadece çok şüphelerim var. Uzun zamandır uzak mesafe ilişkisine de alıştım. Buraya gelecek ev tutulacak eşyalar halledilecek ooof bir ton iş. Sizce ben bu işe kalkışmakla, buraya geçmesine karşı çıkmamakla kötü mü ettim? Bizim sonumuz inşallah evliliğe gidecek, annemin bu tutumu çok çok çok zor değişir biliyorum, çok zorluk çekecek miyim? Sürekli annem "düğününde için bi kötü olur tabi ben olmayınca" falan diyor, maddi meseleler var, güvensizlik biraz var.
Ama aklımdaki en büyük şey annemin duruşu tabi. Ne yapacağım ben? Kötü mü ettim? Yoksa bir şekilde yuvarlanıp gider miyiz?
Mutluyum, hele ki onu her gün görebilirsem çok çok daha fazla mutlu olacağım, her gün yanımda olacak bunu düşünmek bile mükemmel, annem her gün beynimi didikliyor ve öyle yoruldum ki bundan, ama bunlara rağmen ayrılmayı düşünmediysem sanırım o ankaraya geldiğinde yaşayacağımız inanılmaz zorluklara da göğüs gererim onunla beraber, umarım çıkmaza girmeyiz
