benim sorunum nişanlım.
nişanlım çocuklardan nefret ediyor, sevmiyor. baba olmayı düşünmek bile onu huzursuz ediyor. çocuk meselesi açıldığında geriliyor, konuyu değiştirmek istiyor. aman baba olayım diye bir duygu yok içimde diyor. benden nasıl bir baba olur bilemiyorum diyor. sıkıntı basıyor hemen. Daha 27 yaşında, hemen evlenelim çocuk yapalım gibi bir derdim yok zaten benimde. söylüyorum da bunu. Ama Allah nasip ederse çocuk işini 30umdan sonraya da bırakmayacağımı söylüyorum. Sen yapmışsın planını diyor. acaba ilerde geçer mi, ya da kendi çocuğu olduğunda? çünkü bir tanıdığımızın kocası da aynı böyleymiş, çocukları olmuş, şimdi tapıyormuş oğluna.
ufffff benimki de onun gibi olur mu acaba? :çok üzgünüm:
nişanlım çocuklardan nefret ediyor, sevmiyor. baba olmayı düşünmek bile onu huzursuz ediyor. çocuk meselesi açıldığında geriliyor, konuyu değiştirmek istiyor. aman baba olayım diye bir duygu yok içimde diyor. benden nasıl bir baba olur bilemiyorum diyor. sıkıntı basıyor hemen. Daha 27 yaşında, hemen evlenelim çocuk yapalım gibi bir derdim yok zaten benimde. söylüyorum da bunu. Ama Allah nasip ederse çocuk işini 30umdan sonraya da bırakmayacağımı söylüyorum. Sen yapmışsın planını diyor. acaba ilerde geçer mi, ya da kendi çocuğu olduğunda? çünkü bir tanıdığımızın kocası da aynı böyleymiş, çocukları olmuş, şimdi tapıyormuş oğluna.
ufffff benimki de onun gibi olur mu acaba? :çok üzgünüm: