benim gibi ailesiyle iletişim kuramayan var mı?

bazen gerçekten çok büyük dert oluyo bu durum bana.

ben üniversite öğrencisiyim annem babam ise eğitim durum olarak ortaokul mezunu insanlar.tabiki arada büyük jenarasyon farkları var kimi zaman çatışıyoruz.ama bazı durumlarda sinirlerime hakim olamıyorum gerçekten.

babamla kat-i surette konuşulmuyo mesela.karşı çıkarsın iki cümlesinde seni öyle bi harcar ki bırak sinirlenmeyi aldığın cvp karşısında zoruna gittiğinden ezim ezim ezilirsin.haklıyken 'çok konuşma,saçmalama' gibi tepkiler alınca çıldırıyorum resmen.içimden neler söylüyorum neler sayıyorum böylesi durumlarda ama dışardan söyleyemiyorum.nasıl olsa anlamıycak ve ettiği laf benim zoruma gittiğiyle kalıcak...başkalarının yanında bazen söylenmiycek şeyler söylüyor babam.ya içimde söz gümüşse sükut altındır diyorum sus sus da adam asaletinden susuyo desinler illa ki kendini rezil edicek.bazen de tam tersi şaşırtır derecede güzel konuşur..belli bi yaşa kadar çok iyi anlaşırdık babamla demek ki o zamanlar aklım ermiyomuş diyorum şimdi.
annem sağolsun beni biraz olsun anlamaya çalışır

bugün mesela küçük bir örnek veriym.sabahtan beri kandili kutlamak aklımdaydı unutmuşum,kandilin kutlu olsun dedi bana.aaa dedim aklımdaydı baba unutmuşum pardon diye.benim çocuklarım hep odun dedi,ablanı arıym da utanırıym gibisinden şeyler söyledi.ablam da yeni doğum yaptı ne bayram ne kandil düşüncek hali var.abimi ara dedim ablamı niye arıyosun.bana verdiği cevap 'size gücüm yetiyo napıym'.beni aldı bi sinir cvp da veremiyorum sessiz kaldım çıtım çıkmadı.bi şey söylesem o sinirle yanlış olucak ya da beni bozup atıcak yine biliyorum.ne demek ya size gücüm yetiyo demek.yani sen bizi ne görüyosun da bize gücün yetiyo.abimden farkımız ne.ablam çalışan bi bayan bense üni öğrencisiyim.

off bilemiyorum yanlış mı düşünüyorum.bunun gibi sürüsüyle örnek.konuşun demeyin donup kalıyorum sinirden böyle anlarda.bu yaşa gelmişsin adam yerine koyulmuyosun iki dk da harcanıyosun.zoruma gidiyo.ne yapmalı bilmiyorum ki

susucaksın canım yapıcak bişey yok malesef
sonuçata ne olursa olsun baban
beterin beteri var
ne aileler var

('size gücüm yetiyo napıym')
babanın yaşadığı ezikliği anlamadın mı üniversite öğrencisi olarak..

pumay .!.:

('size gücüm yetiyo napıym')
babanın yaşadığı ezikliği anlamadın mı üniversite öğrencisi olarak..

Genişletmek için tıkla...

bu nasıl anlayışki benim bildiğim bablar evlat karşısında ezilmez evladı bi yerlere gelmişse o evladıyla gurur duyar

sakin ol
eminim senden kötüleri vardır
takma nede olsa ailen
hepimz bunları yasıyruz

elbette istemem tabi -ama daha sorunlu aileler var.ama sinirlerim bozuluyo işte

bu arada çıkmak zorundayım sınavım var konu açtı çıktı gibi olmasın kusuruma bakmayın lütfen

tatlım en güzeli tepkisiz kalmak. bende ablamlardan çok çektim kaç yaşındayım bu yıl içinde 2 defa dayak yedim. birkere saçımı uzattım saçlarımı kesiodu. en son kavgamızda bana erkek arkadaşınla neler neler yaşadın kimbilir o yüzden mi sessizsin dio. halbuki ben onun yaptıklarından tepkisizim anllamıo. malesef bazı aileler öle. ve bugün kahvaltıda ablam annemleri ziyarete gelme senin gelmeni istemiyorum dedi. bence babanda suçlu olsa alttan al bişi deme. sonuçta ailen.

bende malesef annemle yaşıyorum senin yaşadıklarını üstelik 30küsur yaşında olmama rağmen ama baştan beri böyleydi.ben kendimi anlatmak isterdim yaşadıklarımı düşüncelerimi hiç dinlemez direk eleştirir ve bildiğini okur sonrada kendini anlatırdı...evlendim hala aynı senin yaşlarında yani üniverste yıllarında bende pek susmazdım doğru bildiğime doğru eğriyse eğri derdim..hani böyle durumlarda da haklı olduğum halde haksız duruma düşerdim..malesef anlamayınca anlamıyor işte.bunu bana zaman öğretti..evlendikten sonra biraz daha ılımlı olmaya başladım haklısın deyip geçiyordum yada beni eleştirdiğinde susuyordum..ne oldu biliyor musun? azcıkta olan iletişimimiz tamamen koptu..yakınımda değil annem ama sık sık telefonlaşırız ve ben pekte bişey anlatamam çünkü sormak hiç adeti değildir .kendini anlatır,çevresindekileri anlatır,eğer ben bişey dediysemde elkeştirir beğenmez,sürekli çevresindeki insanlarla kıyaslar beni,artık çok takmıyorum huyu bu ne de olsa annem öyle kabulettim.ama artık aramızda aşılması mümkün olmayan kendinin dahi göremeyeceği kocaman bir uçurum var..........derdim olsa paylaşamıyorum suçlar hemen,fikrini sorsam eleştirir eee napalım bu da kader diyorum ben elimden geldiğince annemi anlamaya çalışıyorum beni anlamasını beklemiyorum artık....canın sağolsun annem varlığın yeter

İletişim kurabilmek şanstır.AM bence kuşak çatışması yanında kişileir kendi bekletnileriyle alakalıSiz açık açık anlatır ve yaklaşırsanız aileniz anlamaya çalışır.Anlmazsa da anlmaz.Ama önemli olan niyettirAiller çocuklarının kötü olmasını istmezler.

Ben kendimle iletisim kuramiyorum. Aileyi biraktim artik.

her ailede oluyor böyle meseleler, bence anne babalarımız bizi hala çocuk görüyor ondan oluyor. ne kadar da büyüsek anlatamıyoruz büyüdüğümüzü. ayrıca her anne baba bazen çocuğunu rezil eder. senin onları rezil ettiklerine say, elbet bilmeden istemeden sen de onları bazen zor durumda bırakmışsındır. hiç olmadı çocukken bi pot kırmışsındır ama onlar sana karşı sabırlı davrandılar. şimdi alttan alma sırası sende.

anlamak istemeyen insan kadar aptal insan yoktur..bazen olurki bazilarina laf anlatacagina deveye hendek atlatmak gelir icinden....

bos vereceksin belkide, ya da icinden gelen herseyi soyleyeceksin...

26 yaşındayım aklım erdiğinden 24 yaşına kadar babam sevgisini hiç göstermedi
taki gelin olup çıktığım güne kadar ayıramadılar bizi birbirimizden
demem o ki el kapısına gelin gidince babanızın bu lafları bile size iltifat gelecek
babamı kaybettim 3 yıl oldu o öldüğünde dünyam başıma yıkılıdı nefessiz kalıdım
ben neden onu anlamaya çalışmamışım diye onca yıl biz okuyalım ÜNİVERSİTEYE gidelim diye
yıpranmış yorgun hayatın yükünü sırf çocuklarına yıkmamak için çabalamaktan
bize gösterecek sevgimi kalıyo yüreklerinde kızlar bence büyüklerinizi siz anlamaya çalışın
her ne olursa olsun......

Emin ol bu durum bizim ülkemizde çok var.Benim annem hiç okula gitmemiş kardeşleri yardımıyla dedemden gizli gizli okuma yazma öğrenmiş o da çat pat.Babamda 5.sınıfa kadar okumuş.Ama nasıl okuma!Anlatır hep annem,babam,babaanne.Babam tenefüse çıktığı an köyden babaannem ıslık çalığ babamı o 10 dk da çağırır iş yaptırırmış.Yani yarım yamalak okula gitmiş.Ama ne olursa olsun beni,kardeşimi okutuyorlar.Ben ve kardeşimde birçok konuda ailemle çatışıyoruz ben susuyorum ama kardeşim pek susmuyor.Annem daha anlayışlıdır.Ben hep susarımda kardeşim ve babamın tartışmaları bitmez.Ama ben babamı ve annemi anlayabiliyorum,nasıl büyümüşler,dedelerimin,ninelerimin düşünceleri nasılmış nasıl davranmış ki onlarda bize böyle davranıyorlar.Sende onu yap önce onları anla sonra susuyorsun zaten.İncinme onların laflarına,kırılma.Sonuçta onların elinde olan birşey değil çünkü onlarda öyle büyümüş,öğrenmişler.
Mesela ben süslü biri değilimdir.Makyaj anlayışım rimel,ruj ve göz kaleminden ibarettir ve bunuda ayda yılda bir yaparım.Ama o şekilde babam beni gördüğünde yani makyajlı,güzel giyinmiş şekilde hemen imalı imalı laflar söyler,gözleriyle belirtir rahatsız olduğunu.

Herşey değişip gelişiyor lakin anne, baba zihniyeti hiç değişmiyor.
Köhnemiş zihniyetlere benim de sabrım tükendi maalesef.
Bizim zamanımızda diye başlayan konuşmalar midemi bulandırıyor.
Evlatlar dikkatli olmak zorunda çünkü ne de olsa onlar anne-babamız.
Biz neyiz peki? Biz de onların gözlerinden sakındıkları evlatları değil miyiz?
Hani en karşılıksız sevgi onlarınki idi. Kayıtsız şartsız itaat beklemek de neyin nesi?
İki tarafın da sorumluluğu var elbette. İki taraf da birbirinin kişilik haklarına
saygı göstermek zorunda.

eğitim farkı önemli değil. onlar senin ailen. hayatta sana en çok değeri yine onlar verir. sinirli bir yapısı olabilir benim babam da öyledir. bir lafıyla beni çıldırtır ama susarım. biliyorum ki cevap versem de onun fikri değişmeyecek. o yüzden idare etmek lazım canım. hiçbir şey aile yerini tutamaz.