Benim gibi düşünen var mı acaba ?

Effie23

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
1 Şubat 2017
114
185
103
Merhaba herkese :)

Bugün yakın arkadaşlarımdan birinin anne olacağını öğrendim ve onun adına çok sevindim. Yaşlar oldu 27, etrafımdaki çoğu insan evlendi, çocuklandı. Kendilerine göre dertleri olsa da herbiri pek mutlu. Mutlulukları daim olsun, herkes gönlünce istediği şeylere sahip olsun.

Arkadaşımın hamileliğini öğrenince , ufaktan bir kendimi sorguladım. Ben hala aynı mıyım yoksa değişen bir şeyler var mı diye ? Çocukluğumdan beri hiç evlilik hayali kurmadım. Hayatımda biri olsun isterim ama illa evlilik şeklinde olması gerekmiyor. Çocuk sahibi olmak ise doğrusu pek de benim yapıma uyan bir durum değil. Kendi kendimeliğimi, yalnızlığımı seviyorum . Zamanım ,enerjim benim olsun taraftarıyım. 27 yıldır fikrim bu yönde ve mutluyum da bu halimden. Asıl sorum, aranızda böyle düşünenleriniz ya da bu yolu tercih/tecrübe etmiş olanlarınız var mı?
 
Herkes anne olmak zorunda değil, ben hiç evlenmeyen insanlar da tanıyorum, istemediği için çocuk yapmayanlar da. Bu şekilde mutluysanız sorun yok bence, gerisi kimseyi ilgilendirmez.
 
Siz içinizden nasıl geliyorsa öyle yaşamalısınız zaten.
Önemli olan bu değil mi?
Herkes evlenecek, yuva kuracak ve çocuk sahibi olacak diye bir kaide yok.
Evlilik ve çocuk büyük sorumluluk gerçekten, "kendi alanınız" olamıyor malesef.

Benim bir kuzenim var, daha doğrusu annemin kuzeni, annem ile yaşıt.
Evlenmedi hiç, hayatında sevgilileri oldu ancak hiç evliliği düşünmedi.
Aile çok ısrarcı oldu bu konuda hep ve her gördüklerinde "eh artık senin de bir eşin olsun da böyle geldiğinde eşinle de sabahlara kadar oturup sohbetler ederiz, daha tatlı olmaz mı? " diye inceden hep dokunduruldu.
O hep geçiştirdi bu söylemleri ve çok kızdığı anlarda da
"Söylesene kuzum sen evlendin de ne oldu? Çocuk sahibi oldun da ne oldu? Beni boşverin siz hayatınıza bakın" dedi.

İmrenecek bir hayatı var bu arada.
Bazen diyorum keşke onun yaptığı gibi mi yapsaydım diye.
 
E Effie23 merhaba..
Bireysel kararlar.. Herkes ayni düşünecek diye bişey yok. Kimi evlenir çocuk istemez, kimi ilişki bile istemez.. Bu herkesin kendi kararı.. Hayat sizin. Hayat amacınız neyse o yönde ilerlemek en doğal hakkınız. Ve kimsenin sizin kararlarınızı sorgulamaya da hakki yok. Nasıl mutluysanız öyle
 
Çocuk sahibi olmak istemeyebilirsiniz ama olur da karışınıza biri çıkıp ciddi bir adım atarsanız en başta ona bu fikrinizi söylemelisiniz. Çünkü siz istemiyorsunuz tamam ama o isteyebilir. Ve bu da çok büyük bir sorun olur aranızda.
 
Çocuk fikri bana da çok uzak geliyor, hayatımda biri var ama evlenebileceğim bir insan değil. Ki zaten yaşım daha 19-20 bunları düşünmek için erken.
Kısacası şu an ben de senin gibi düşünüyorum. Ama tabi hayat ne gösterir bilinmez
 
Sanıyorum böyle bir başlık vardı ama dert bölümünde değil..

herkes evlenmek zorunda değil, her kadın anne olmak zorunda değil..
hayat sizin..
 
Evlenmeyi her zaman istedim. Zaten erken bir evlilik yaptim. Hayatimin en dogru kararıydı. Bin kere dunyaya gelsem, bin kere eşimle evlenirdim. Ama çocuk konusuna hep mesafeliydim. Cok da hareketli bir hayatimiz vardi. 5 yıllık evliyiz simdi 2 aylik bebeğim var. Cocuk sevmeyen, istemeyen ben, 24 saat kirpiklerini izliyorum. Zor mu, evet zor. Ama bence cocuk sahibi olmamak hayatın akışına karşı gelmek. Hep genc kalmayacağız, bunun ilerisi de var. Bir de, cocuk istemeyecek erkek de az bulunuyor galiba, onu bulmak da önemli
 
Herkes aynı şeyi istemez
Vardır sen gibisi
Hem düşünceler değişeblir
 
Sorunsuz bir yalnızlık, sorunlu bir evlilikten iyidir....Amma velakin hangisi senin için hayırlı bilemezsin...Yaşaman gerekecek.Yoksa hiçbir mutsuz evli evlenmezdi. Yada kendini tekliğe mahkum etmiş insanlar evlense belki mutlu olacaktı.
 
ben de yakında evlenicem, kokmuyorum desem yalan söylemiş olurum.. rahatıma düşkün biriyim, çalışıyorum,ailemle yaşıyorum. haliyle pek iş yapamıyorum. evlilik sorumluluğumu artırcak, hele bebek olursa bilmiyorum altından kalkabilir miyim. ki yaş da 25 olcak artık. herkeste korku vardır mutlaka diye düşünüyorum.
sözlümü çok sevmesem ki sevgiyi geçtim işin mantık boyutunda da içim rahat olmasa sanırım evlenmezdim. sözlüm kadın dediğin işini yapıcak, ayağıma yemek getircekdiyem biri olsa yine evlenmezdim.
 
27 yaşımda böyle düşünüyordum, 28 yaşımda eşimle tanıştım evliliğe bir ton laf eden ben 29 yaşımda evlendim..

Evlenmek, çocuk sahibi olmak şart değil. Ama doğru insanla olursa güzel bir şey..
 
Şimdilik çocuk sahibi olmayı düşünmüyorum ve hiç de hayalini kurmadım açıkçası. Ama bu anlamda kendime koyduğum sınırlar ve çok katı kurallarım da yok. Çünkü zamanla şunu anladım ki hayat öyle çok da planlayarak ilerlediğimiz bir yol değil. Fikirler, koşullar, istekler her an değişebiliyor. O yüzden hayatta esnek olabilmeyi öğrenmek en önemli şey sanırım.
 
bende boyleydim bide isin kotusu ben boyle yetistirildim :)

ailem kesinlikle evlenmemi istemiyordu , hicbir zaman boyle hayallerim olmadi , hep milana okuyacak kariyer yapacak laflari ve baskisi vardi uzerimde

30 yasimda asik oldum evlenmeyr karar verdim , ailemr evlenecegimi soylerkrn dizlerim titriyordu ki okumustum kariyer yapmistim yanliz yasiyordum vs vs
neyse aileyi ikna ettim evlendim

hatta su anda ikinci kocayla evliyim :)
iki de cocugum var
evlilikle ilgili fikrim degismedi , bu ulkede olmasam evlrnmez beraber yasardim
ama cocuk konusu bambaska , onlarsiz bir hayat dusunemiyorum , onlar asklarin en buyugu bana gore
 
Bir gün biyolojik saatin bu fikrini değiştirebilir :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…