benim gibi hisseden varmı?

cherrylady26 .!.:

neden ayrıldın? özel mesaj atmaya çalıştım sana ama atamıyorum sanırım

Genişletmek için tıkla...

Bende sana mesaj atmayi denedm amaolmadi. ayarlarda bisiler degistirdim ya galiba yine yok . aileler izin vermedi

Kendime dedim ki, bu tür konulara bakma, belkide bunkar etkiliyordur ruh halini... Ama yok, bende boyleyim.
Biraz önce elim ayagim titremeye basladi aglayasim vardi ama nasil anlatamam kardeşim de var yanimda ortada sebep yok dicek diye baska odaya gectim biraz yazi yazdim.
Ve suan sana bunlari yazarken bile ağlıyorum
neler hissettiklerini anlayabiliyorum az cok
Kendime bakiyorum, hep ayni bi kısır döngü icerisindeyim
Sürekli beni englelyen bisey vsr sanki
Bilmiyorum ne hep ayni duygular, husler moral bozukluklari aynı.. degistirmek icin hergun biseyler arastiriyorum ama yok olmuyor
Keske kendimizi bir kac gün uyutabilsek suan yok olmayi o kadar istiyorum ki. Hicbisey dusunmeden ve bu rahatsiz edici duygular olmadan yasamayi
Neşeli ozgur ve ne oldugunu bilen biri olmayi..
Ozgurden kastim aile baskisi vs degil. Beni engelleyen dusuncelerden, farkında olmadan yaptigim kisitlamalardan
degersizlik duygusundan kurtulmak.

cherrylady26 .!.:

arkadaşlar merhaba,
27 yaşındayım bekarım inişli çıkışlı bir ilişkim var. çalışmıyorum
sıkışmış vaziyetteyim hayat adeta beni boğuyor, yaşıtlarım ya evli ya çalışıyor kendimi çok işe yaramaz hissediyorum
aranızda benim gibi olan , hisseden varmı ? iş bulmak hariicinde neler yapılabilir ?
nasıl çıktınız bu durumdan

Genişletmek için tıkla...

bundan tam 5-6 sene önce tıpkı seninle aynı yaşta, aynı medeni durumda, aynı inişli çıkışlı ilişkiye sahip ve çalışmayan biriydim. hayatımın en mutsuz dönemleriydi. ama benim en büyük mutsuzluğum ilişkimin yolunda olmaması ve bir türlü vazgeçemiyor oluşumdu. o dönem evdeydim ve sabah uyanır uyanmaz bir amaçsızlığa doğru sürükleniyodum adeta. sürekli telefon bekliyodum. üç beş saat geçip mesaj atmadığında içim çekilir gibi oluyodu. onun iş ortamı hem rahat hem keyifliydi ve hep kafamda kuruyodum. şimdi kahve molasında şimdi şunlarla sigara içip muhabbet ediyor diye, ki gerçekten öyleydi. kendimi avutmak için avm ye çıksam mutsuzluktan ölerek geri dönüyodum. uzun lafın kısası çok mutsuzdum.

ben ne zaman ki gücümü toplayıp ayrıldım, aslında o zaman bir adım atmış oldum. ayrılıktan sonra uzun bir depresyon dönemi yaşadım kendi içimde, sonra yavaş yavaş düzeldim. bunu takip eden süre içinde bir işe başladım. kendi paramı kazanmak ve her gün evden çıkmak nispeten iyi geldi. birkaç hayal kırıklığıyla geçen ve yürümeyen kısa görüşmelerden sonra karşıma kalbime ve mantığıma hitap eden biri çıktı. şimdi evlilik yolunda ilerleyen bir ilişkim var. ve aradaki gitgellerimi saymazsak mutlu sayılırım.